Een kort blogje over een (altijd te) kort weekend, met een kort bezoekje.. Maar wat een feest was het... Oi oi oi... Na woensdagavond voor Sinterklaas te hebben gespeeld voor een groep van 60 longverpleegkundigen (een hele aparte ervaring, 60 volwassen mensen die voor me zingen: "Sinterklaasje, kom maar binnen met je knecht") was het bijna weekend. Vrijdagochtend had ik nog "verplichtingen" op mijn stage, die ik mezelf had opgelegd. Om 1 uur was ik klaar, en het weer was onoverdreven fantastisch.. Ik zou aan het eind van de middag bezoek krijgen vanuit NL, dus ik had 's middags vrijgepland voor boodschapjes, opruimen, afwassen etc. Maar ja.. Het was absoluut geen weer voor boodschapjes, opruimen, afwassen etc. en met de door een telefoontje verkregen informatie dat het bezoek nog wel (WÚL!) 4 uur onderweg zou zijn liep ik met mijn bigfoots onder mijn arm richting piste. Na een paar uurtjes de altijd mooie pistes van de Parsen onder mijn grote voeten door te laten glijden gleed ik zo van de piste de supermarkt in voor de uitgestelde boodschapjes. Deze binnen hebbende heb ik snel de afwas gedaan en mijn kamertje, hoppakee, opgeruimd. Een perfecte timing zorgde ervoor dat ik mijn bezoek kon verwelkomen in een schone en nette kamer, gevuld met voldoende profiand. Dit bleek echter niet nodig, want vanuit NL was hen blijkbaar duidelijk gemaakt dat ik verhonger en niet kan leven zonder rook- en knakworsten. Superlekker, en superlief... Ik zou haast vergeten dat ik in Zwitserland zit:
Het was super om Sanne, Bert, Ineke, Herald en Rianne (weer) te zien!! Na wat spullen gesjouwd te hebben en de auto geparkeerd te hebben zijn we lekker aan tafel gegaan om te genieten van een heerlijke soep met stokbrood en boursin.. Om de overal bekende slagzin compleet te maken moest Ineke nog even terug naar de bus voor een wijntje, en toen kon het eten beginnen.
Om nog lekkerder te kunnen slapen hebben we een rondje Davoser see gewandeld in het donker voor we lekker in bed doken om ons voor te bereiden op een dag op de pistes.
De volgende dag volle bak skiën. Volop genieten! Ik kan er niks anders over zeggen. Onder deze link de eerste afdaling van Sanne! http://www.youtube.com/watch?v=Fmay6sM0NT0
's Avonds hebben we heerlijk kebab gegeten (eerst was het plan om voor een pizza te gaan, maar alle pizzeria's waren vol, of de pizza's duurden te lang om klaar te maken.... Schijnt iets met Turkije te maken te hebben.. Geen verstand van. Superlekker, en na een Jagermeistertje en nog een filmpje met toppertje Sanne heerlijk in slaap gevallen...
Zondag vertrekdag.. Spullen gepakt, ontbijtje, en nog even koffie drinken in "het" koffiehuis van Davos: "Kaffee Klatsch". Heerlijke choco's en koffies met figuurtjes gedronken om dan toch echt het vertrek onder ogen te zien. Niet echt leuk. Dus tijd voor nog een rondje Davoser see, alleen dan iets meer tempo om lekker moe te worden. Nu zit ik weer alleen in Davos, kijk vooruit naar een week waarin mijn beide PMT-collega's in Nederland zitten, en ik dus het rijk alleen heb.
Tot slot nog een foto-impressie van het weekend, waarbij de eerste twee foto's 3D-foto's zijn!! Enjoy!
Bedankt voor het lezen en tot de volgende knoop maar weer!!
Het is weer blog-tijd.. Niet dat ik daar een vaste tijd voor heb, maar ik voel de drang om te bloggen. Dit wil niet zeggen dat ik er zin in heb, maar meer dat er zoveel is gebeurd, en dat er zoveel staat te gebeuren dat dit niet in één blog past. Vandaar dat het nu gewoon moet. Ik weet niet zo goed waarom ik er geen zin in heb. Er is per slot van rekening genoeg leuks gebeurd om over te schrijven.. Hierbij zijn erg leuke foto's gemaakt, dus ook dat moet geen probleem zijn..
Zo heb ik bijvoorbeeld afgelopen weekend bezoek gehad van papa en mama, voor sommige van jullie misschien beter bekend als Goos en Gerda. Het is dat ik geen zin heb om te bloggen, want anders had ik bijvoorbeeld heel goed kunnen vertellen dat het supergezellig was, en dat ze volgens schema op donderdagmorgen aankwamen. We hebben toen samen 3 kwartier gelunchd (in mijn pauze natuurlijk) waarna ik weer (nog even) aan het werk moest. Het weerzien was heel erg leuk, gezellig, als vanouds en super... Als ik wel zin had in bloggen had ik ook nog kunnen vertellen dat ze knak- en rookworsten hadden meegenomen, samen met hollandse kaas en drop, maar goed. Na mijn werkzaamheden (ik nam iets eerder vrij), heb ik pap en mam wakker gemaakt uit hun "bijkom-van-de-reis-slaapje", en zijn we Davos gaan verkennen. Het is dat ik momenteel gewoon echt nul motivatie heb om achter mijn laptop te zitten, anders had ik bijvoorbeeld kunnen uitweiden over de heerlijke pizzaria waar we gegeten hebben, het dorpje met alle bijzondere bont-, sport-, kakmode-, en juwelierzaken en de hoeveelheid banken in het dorp..
Vrijdag was bergdag. Echt een superleuke dag, maar helaas is er nog geen blog-motivatie, dus ik moet jullie het verhaal van het bedwingen van de Jacobshorn helaas schuldig blijven. Wel jammer, want het was een superleuke dag, waarop mama en ik zijn gaan skiën, en papa is gaan wandelen in de prachtige natuur.. Onderstaande foto's vertellen wel even verder, terwijl ik op zoek ga naar motivatie om te schrijven...
Ik heb twee titels voor de volgende foto, en heb nog niet besloten welke het beste past... Aan jullie de keuze.. De titels zijn "Engel 2.0" en "gevallen engel"..
Hier hebben we best wel lol om gehad tijdens onze lunch op de Jacobshorn.
Helaas begonnen ook de vervelende dingen van het weerzien van papa en mama op vrijdag... Zo werd er voor me gekookt, kon ik me niet onthouden van hele foute woordspelingen om deze vervolgens over de top (overigens geheel volgens verwachting) terug te krijgen van mama, en kon ik mijn kopje nog niet neerzetten of hij stond alweer afgewassen in de kast.. Het weer was op vrijdag zoals je op de foto's ziet niet optimaal.. Dit is echter niet geheel objectief, omdat ik de afgelopen twee maand alleen maar stralend weer heb gehad, en elk wolkje dus overkomt als een grote donderbui. Overigens is er wel weer verse sneeuw gevallen, wat erg prettig is! Na een filmpje leek het ons een goed plan om lekker te gaan slapen.
Zaterdag moest mama het dagje skiën bekopen met een ietwat stijve knie (lees: behoorlijk pijnlijke knie). In het kader van "elk nadeel heb zn voordeel" ben ik hier blij om, zodat ik niet ook nog eens hoef te schrijven over wat ik samen met mama heb gedaan die dag. Nu hoef ik alleen maar te vertellen dat ik met papa een hike/wandelroute heb gedaan de bergen in, die uitmondde op een dalend padje dat zo smal was dat links of rechts aanhouden in verband met naast het pad in de sneeuw zakken niet te doen was, simpelweg om het feit dat er geen ruimte was om uit te wijken. Zaterdagavond hebben papa en ik besteed aan een vergeefs bezoek aan de Vaillant-arena waar de plaatselijke ijshockeyclub HCD de halve finale van de Play-offs probeerde te winnen (wat achteraf gelukt is met 6-1). Het was echter zo vol, dat we er niet bij konden, dus moesten we de wedstrijd maar in een kroegje en thuis afkijken... Mama heeft zich overigens niet verveeld, ze heeft heerlijk een filmpje gekeken op mijn kamer, in de hoop dat haar knie zou opknappen van deze rust. Dat was de zaterdag. Hier nog twee foto's van de hike:
Zondag begonnen we heel relaxt met een ontbijtje, om vervolgens de Schatzalp te bekijken.. Het weer was weer normaal (lees: droog, blauwe lucht, stralende zon, en bijna geen wind).Het bekijken van deze berg deden we vanaf de plek waar dat het best wil: er bovenop. We zijn met een treintje omhoog gegaan, om daar een halve Wasserfall Rundgang te maken, om vervolgens op pak 'm beet 2 km hoogte een kop Heisse Choki te drinken met een heerlijke Apfelstrüdel met vanillesaus of rahm (zonder vensterbank). Heerlijk... We zijn naar beneden gelopen, wat nog behoorlijk spannend was want de paden waren sehr vereist (nl: ver-ijst!). Ondanks de waarschuwing van twee tegenliggers zjin we toch de afdaling aangegaan, en alledrie levend en gezond beneden aangekomen. Hier wat foto's van het terrasje en de vogel tijdens de wandeling...
Mama was erg blij met deze duidelijke foto van deze onbekende vogel, want, en ik citeer: "dan kunnen we hem thuis opzoeken". Ik dacht: "we hebben m nu toch gevonden?" Maar goed, nu snap ik sowieso niet zoveel van vogel- en natuurdingen behalve dat je er enorm van kunt genieten...
Tja, en toen was het zondag-vertrekdag. Lekker een soepje met stokbrood gegeten, en met volle bepakking de laatste keer in de bus naar het station. Keurig op tijd, lekker in het zonnetje gewacht op de trein, en papa en mama uitgezwaaid...
Nu heb ik alweer twee dagen erop zitten als stagiair, en ben ik druk bezig met beseffen dat ik "een talentje" ben. Dit was de conclusie van de tussenbeoordeling en het gesprek met de stagedocent, alleen mocht ik het wat meer beseffen. Behalve dat dit mooi is om te horen, wordt dit nu te pas en te onpas gebruikt op stage en wordt er de ene flauwe grap na de andere over gemaakt, en zit de sfeer er lekker in. Daar komt nog bij dat ik morgen voor een groep longverpleegkundigen die hier zijn voor een symposium voor Sinterklaas mag spelen (ja, letterlijk!) om de kennismaking en de introductie te doen.. Ik hoop op foto's! Kortom, het gaat lekker...
Na morgen kan ik me ook gaan richten op het weekend.. Een weekend met nog meer bezoek, en voor zover ik het nu bekijk het laatste bezoek wat ik hier ontvang. Sanne (zus), Bert & Ineke (oom en tante) en Rianne & Herald (nicht & haar man), reizen vrijdagochtend af om hier tegen de avond te zijn. Dan gaan we (denk ik) zaterdag flink tekeer op de piste en 's avond plannen maken wat we zondag gaan doen. De activiteiten van zondag hangen af van de zaterdagavond, en ergens in de middag vertrekken ze dan weer richting Nederland.. Superveel zin in het weekend!!
Nou, ik hoop dat jullie het mij niet kwalijk nemen dat ik geen zin heb ik bloggen vandaag, en dat ik jullie dus al deze bovenstaande verhalen niet heb kunnen vertellen.. Sorry.... Ik wil om het goed te maken afsluiten met een foto die ik in de lift heb gemaakt op vrijdag. Ik vind het een mooi plaatje. Dank voor het lezen, en tot de volgende knoop!!
Groeten uit een helder, koud, wit en nog net niet schemerig Davos!!
