Maandag begint mijn verlof, hopelijk ga ik er wat van genieten en leuke dingen met het gezin kunnen doen.
We gaan dit jaar voor de eerste keer niet op vakantie, dit tegen de zin van onze meiden, maar ik denk niet dat ik dat al aan kan.
Vorig jaar heb ik onze reis echt niet bewust meegemaakt, precies of ik was er niet echt bij... raar... ik had zoveel slaap nodig.
Daar begonnen ook mijn nachtmerries, badend in het zweet werd ik wakker...
En wat ben ik zenuwachtig en bang geweest om te gaan, sinds ik ziek ben kan ik niet goed eten. Mijn maag zat in de knoop, ik dacht niet meer aan eten en als ik dan toch iets at
kreeg ik al gauw de eethik (zo noemden de meisjes dat, ik moest dan boeren en hikken tegelijkertijd, vreselijk geluid) dus in het bijzijn van andere eten zag ik niet meer zitten.
Gelukkig gingen we toen de eerste week met goede vrienden die de situatie begrepen, de tweede week was nog met ons vieren...maar ik heb zoveel moeten rusten dat we niet echt veel zijn kunnen gaan doen.
Dus dit jaar maar een keer passen, er komt wel een moment dat ik samen met mijn schatten dit terug aankan! Daar ben ik zeker van.
En daarbij, mijn organisatietalent is momenteel ook nog ver zoek, waarschijnlijk zouden we de helft niet bij hebben... en mijn man en inpakken gaan echt niet samen. :)
