Helemaal in het prille begin van onze weg naar een baby was ik best wel onzeker. De vraag "werkt mijn lijf wel zoals het hoort" spookte vaak door m'n hoofd. Toen mijn eerste cyclus dan nog eens 34 dagen duurde dacht ik: "lap! T'is van dat!". Nu weet ik dat onregelmatige cycli niets willen zeggen, en dat een cyclus kan variëren van 24 tot ...dagen. Of zelfs korter of langer. Maar mijn reactie toen was anders, meteen wilde ik starten met ovulatietesten. Ahja want als ik mijn cyclus nog niet kan inschatten, laat staan mijn eisprong. En als ik dat niet wist, hoe kon ik dan ooit zwanger worden?
Het internet afschuimend vond ik verschillende tests, maar wat is dat duur seg?! Ovulatietesten van clearblue kosten een fortuin als je werkelijk je hele cyclus door wil testen (compleet overbodig trouwens, maar ja..jong en ongerust). Toen botste ik op een site waar ze honderden soorten testen verkopen. Van spotgoedkoop tot de prijzen van clearblue. Sensitest.nl! Uiteraard betaal je daar verzendingskosten, dus voor 1 test is het niet voordeliger. Dus wat deed bibi? Uiteraard een pack kopen met 50 ovulatietesten en 10 zwangerschapstestjes, daar zou ik wel een tijdje mee toekomen. Ik kocht de goedkoopste, de dipsticks, een stok om op te plassen is een stok om op te plassen vond ik. Al moet ik meteen toegeven dat ik ook een clearblue digital in huis haalde, de reclame op tv deed duidelijk zijn werk: "ontdek tot op de dag hoe lang je zwanger bent".
De ovulatietesten deden bij mij niets, die kleurden nooit hevig, altijd hetzelfde vage streepje. Als ik daarop moest afgaan was het elke dag "le moment". M'n prins zou het graag horen, maar nee bedankt.. Ronde 2, zoals ze dat noemen, liep door. De ovulatietesten bleven negatief, dus had ik er niets anders op gevonden om mijn prins om de twee dagen te charmeren, verleiden, op te winden,.. het maakte me niet uit hoe, maar ik wilde het! Raar maar waar besefte hij pas na 2 weken waar ik mee bezig was. ;) Nadien vond hij het zijn plicht om door te doen en bleven we netjes om de 2 dagen ons huiswerk doen. De ovulatietesten bleven in de kast en mijn cyclus werd langer en langer.
Dag 28 ging voorbij zonder dat ik er aandacht aan schonk, ik ging uit van 34 dagen of langer. Toch begon ik me vreemd te voelen, maar die link legde ik pas achteraf. Ik herinner me nog dat ik rond dag 30 met collega's aan het lachen was dat ik "steken" had linksonder in mijn baarmoeder. Ik zei: "als ik zwanger blijk is de baby daar ingenesteld!". Wist ik veel.. 2 dagen later ging ik met m'n schoonzus en mama naar Ikea. Toen we 's middags iets aan het eten waren had ik die steekjes opnieuw. Toen ik ook m'n bord met veel moeite had leeggegeten spookte het idee "zwanger???" door m'n hoofd, maar lang bleef het niet hangen. Ik was er te veel mee bezig vond ik, dus was het normaal dat ik vanalles voelde. Diezelfde dag ging ik in de late namiddag met een vriendin en haar dochter de eerste schoentjes kopen. Ik was heel moe en moest me door de winkelstraat slepen, maar ik weet het aan de drukke voormiddag. Toen we na het winkelen iets gingen drinken kreeg ik een reuzenhonger die meteen gestild moest worden. Toch kreeg ik m'n soep niet op. Onderweg naar huis voelde ik me plots niet goed, een vreemd gevoel, wat misselijk maar niet misselijk genoeg om er een emmer bij te nemen. Ik kwam thuis, liep meteen naar de apotheekkast, haalde er een sensitestje uit en deed de test. Waarom ik juist wilde testen kan ik niet verklaren, maar het was een impulsieve daad die ik deed voordat ik er oog op had. Ondertussen had ik m'n spullen weggezet, jeansbroekje ingeruild voor een joggingbroek (oh wat spande die jeans!), pantoffels aan, drankje halen en de zetel in. Toen ik van de ijskast terug naar de zetel liep passeerde ik het testje op de tafel, ik liet mijn oog erop vallen en liep verder. Ik plofte on de zetel, opende mijn cola, nam een slokje.. En toen besefte ik wat ik had gezien.
Een streepje, heel licht, maar zeker een streepje! Ik was zwanger, of toch volgens die goedkope dipsticktest. Voorzichtig blij keek ik nog een film en ging niet te laat naar bed, oh wat was ik moe! Die nacht heb ik amper geslapen, ik kon niet wachten tot het ochtend was zodat ik kon testen met ochtendurine. 5u 's ochtends was ik wakker! Ik plaste in een potje want ik wilde 2 tests doen. Eerst nog eens een dipsticktestje van sensitest, en als die positief was zou ik een clearblue digital doen. Die eerste kon niet duidelijker, de streep was even dik en roze als de controlestreep. De uitslag van de clearblue leek eeuwig op zich te laten wachten. Ik heb nooit gekeken naar de tests. Ik deed ze, legde ze weg en ging na de aangegeven tijd kijken, ik wilde mezelf niet gek maken in die paar minuten waarin ik waarschijnlijk een streep zou beginnen zien ook al was die er niet. Toen de tijd om was ging ik kijken. Een mooie lachende smiley keek me tegemoet, en de indicator gaf aan dat ik 2-3 weken zwanger was.
Deze keer heb ik geen clearblue in huis, ik vertrouw op de dipsticks van sensitest. Hopelijk geeft die me snel goed nieuws.
Mijn eerste blogje van hopelijk vele! Waarom bloggen? En waarom nu zo ineens? Wel da's simpel. Maar in enkele woorden krijg ik het niet gezegd dus eerst even teruggaan in het verleden.
Op een dag leerde ik de prins op het witte paard kennen, in werkelijkheid reed hij met een knalrode verlaagde sportuitvoering van een niet zo bekend merk, inclusief kuipzetels (ahja want dat oogt sportief! Comfortabel..das wat anders..!) Na enkele maanden aanmodderen begonnen we beiden te dromen over een leven samen en dat is waar het allemaal begon. We gingen samen wonen en dat samenwonen liep goed (de eerste maanden niet meegeteld, was me dat een hel! Met elkaar leren samen leven was echt niet zo makkelijk, maar hey we zijn erdoor geraakt!), dus toen begonnen de dromen over kindjes. Exact tot op dat moment liep mijn leven zoals ik het plande. Ik kreeg een idee, dat bleek een goed idee en ik voerde het uit. Of andersom viel ook wel eens voor, ik kreeg een slecht idee, dat bleek een slecht idee en ik voerde het dan ook slecht uit ;) Verder dan dat liep het niet. Bleek een goed idee uiteindelijk toch niet zo goed te zijn, ja dan was dat jammer.
Maar ALLES veranderde toen we een baby wilden! Vanaf dan was "gewoon oké" niet meer goed genoeg, het moest goed zijn, verdomd goed! Alles voor mijn baby, die er op dat ogenblik nog niet eens was. Sindsdien is de critica in mezelf naar boven gekomen, en ben ik mezelf vaak gaan afvragen "is dit nu het beste?". Zo kwam ik vaak tot de conclusie dat hetgene ik eerst als "het beste" bestempelde niet zozeer het beste bleek. En ja hoor, die afwegingen gaan ver. Welke zwangerschapstest is de beste? Wel of geen doppler-systeem aanschaffen? Wel of niet testen voor m'n NOD (niet ongesteldheids-dag voor wie niet mee is ;) )? Welke buikbalsem smeer ik? En dan een tijdje later: Welk merk van suikerbonen wil ik? Welk type kinderwagen? ...Welk, wat, wie, waar, hoe?...
En zo komen we bij vandaag, de dag waarop ik vind dat ik veel informatie heb. Informatie die ik liever eerder had geweten, ik wilde dat iemand het me verteld had (misschien deed iemand het ook maar was ik er blind voor? Indien ja, bij deze mijn excuses ;) ). Nu ik al bijna een jaar mama ben van mijn zoontje vind ik dat ik mijn ervaringen moet delen, al help ik er 1 iemand mee om z'n visie te verruimen, want da's wat ik het afgelopen jaar heb gedaan.
Het idee voor deze blog is dus dat ik mijn "jaaaaa dat moet je zeker doen" en "neeeee dat doe ik nooit meer"-ervaringen deel. En daar kan ik uren over bloggen, pagina's vol. Maar het moet eens de eerste zijn, en dat is deze!
