Ik ben Mathilde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Makke Oub.
Ik ben een vrouw en woon in t Oosten (!!!) en mijn beroep is is een combinatie van animeren en reanimeren..
Ik ben geboren op 13/02/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: winkelen in de Nikea en mij amuseren met vanalles en nog wat.
Als men mij vroeger vroeg hoe ik heette, antwoordde ik Makke Oub. Vandaar dus.
Ik ben sinds 2004 getrouwd met H en si
MakkeOub
26-08-2007
De tweede verjaardag, deel twee.
Terwijl ons oogappeltje zalig ligt te ronken zijn H en ik druk in de weer met de voorbereidingen van het feest. H maakt buiten alles klaar: hij sleurt met tafels en stoelen, is in de weer met de tuinslang en hangt slingers op. Ikzelf maak de tapaz klaar in de mate van t mogelijke want de finishing touch is voor later. Als onze zoon wakker wordt zijn we al tevreden van het resultaat -tot nog toe-: de tafels zijn gedekt en versierd, elke stoel heeft een ballonnetje met een kaartje die we later op de avond zullen laten vliegen. Mijn broer, schoonzus en neefje komen al wat eerder, rekening houdend met het schema van onze kleinste genodigde. Ik ben nog wel bezig met vanalles maar dat vinden ze niet erg. Ze entertainen ons kind met de nieuwe vervolgset van de brio-trein. Het eerste setje kreeg hij met kerstmis van Ome Gijs en het tweede deel dus nu met zijn verjaardag, Het is niet alleen mooi speelgoed, maar ook nog eens successpeelgoed. Emiel amuseert zich kostelijk en ik ben blij dat ik met een gerust hart zijn trein-taart kan in orde brengen. Als de taart klaar is ben ik best content. Ik vind hem mooi. Ik heb caken gebakken en daar een locomotief en wagonnetjes van gemaakt, ze ingesmeerd met creme au beurre en dan versierd.
Twee jaar, onze zoon wordt vandaag twee jaar... Waar blijft de tijd. Het is voor mij een emotionele dag. IN de voormiddag gaan we naar Bokrijk, ik speel met de harmonie mee in een toneelstuk dat het oogstfeest anno 1906 in beeld brengt. Ik krijg rillingen bij het geheel. Het is erg mooi en goed voorbereid. En erg veel kijklustige toeristen! We hebben onze zoon retro-gekleed in zijn outfitje van de trouw van mijn broer en zijn meter, en de kinderwagen laten we thuis in ruil voor de bolderkar. Het is heel fijn, de processiemarch die we spelen, met echte engelenkindjes en latijnse gezangen. Volgens mij had die tijd toch ook wel iets.... Rond half een is de zoon moe en vertrekken H en ik met hem naar huis, we laten de rest van de harmonie in de steek zodat ons feestvarkentje kan gaan rusten en ik kan gaan koken. Op naar deel twee.
