Ik ben Mathilde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Makke Oub.
Ik ben een vrouw en woon in t Oosten (!!!) en mijn beroep is is een combinatie van animeren en reanimeren..
Ik ben geboren op 13/02/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: winkelen in de Nikea en mij amuseren met vanalles en nog wat.
Als men mij vroeger vroeg hoe ik heette, antwoordde ik Makke Oub. Vandaar dus.
Ik ben sinds 2004 getrouwd met H en si
MakkeOub
23-08-2007
Weer een tijdje geleden ...
Het is weer veel te lang geleden dat ik nog schreef. De tijd gaat ook zo snel, en zeker nu ik terug full time werk is het best wel druk. Ik zal mss even overlopen hoe de behandeling er deze maand uitzag: donderdag 9 augustus: eerst follikelmeting. Omdat H graag mee wil, en zeer zeker ook omdat ik dat het liefste heb, moesten we opvang vinden voor zoontje. Gelukkig was omi aan t werk en kon hij dus even in de verloskamer spelen. Ik mocht ook redelijk snel binnen bij de dokter. Helaas is deze maand mijn eigen gynaecoloog op verlof en kwam ik terecht bij dr Ombelet, een erg norse man. Zijn echo's doen zo veel pijn en dat is enkel te wijten aan zijn erg ruwe aanpak. De echo is bij wijze van spreken al gemaakt voor ik goed en wel op de tafel lig. Hij kijkt ons niet aan, mompelt enkel dat 'hij toch niet kan weten of het oude follikels zijn of niet' en 'kom morgen terug en volgende keer doen we een echo tijdens de menstruatie'. Ik trek ogen want die 'volgende keer' zint me niet. De bedoeling van dit hele gedoe is toch dat ik zwanger word???? Helemaal verbouwereerd en iet of wat ontgoocheld, sta ik weer in het kleedhokje, terwijl de volgende patiënte bij de dokter binnengaat. Omi neemt mijn bloed af voor hormonen-bepaling en we gaan naar huis.
Vrijdag 10 augustus: terug op controle. Gelukkig vandaag weinig wachtende voor ons. Zoontje moet deze keer met ons mee maar hij is flink. Ook vandaag is het dokter Ombelet. Hij meldt dat ik morgen mag komen voor de IUI. Maar verder info wordt ons niet gegeven, niet dat het van veel belang is, maar ik weet toch graag hoeveel eitjes er zijn, of het een ovulatie zal zijn van de linker of rechter eierstok... We rijden in één trek door naar mijn werk want vermits ik het precieze uur van de IUI niet ken, kan ik morgen geen morgenpost doen. Gelukkig is collega D zo vriendelijk om zijn vrije zaterdag op te offeren voor mij. (in ruil doe ik wel zijn middagpost volgende week zondag!)
Zaterdag 11 augustus: H doet zijn werk en met zijn drietjes rijden we naar het ziekenhuis. H moet zijn staaltje eerst binnen brengen en een uurtje later is de IUI; Ik breng ondertussen zoontje naar mijn ouders. Als ik terug in het ziekenhuis aankom staat H in de parking op me te wachten. We gaan eerst een veel te duur blikje Cola light drinken in het Cafetaria voor we weer in de wachtzaal gaan zitten. Wachten en wachten, het is tegenwoordig een beetje een hobby voor ons. Het duurt heel erg lang eer het onze beurt is, en ook als we in de behandelkamer zijn, duren de tien minuten er zeker dertig. Een erg vriendelijk assistent doet de IUI. Ze is heel lief, bereidt me op alles heel goed voor. En ze zegt dat ze ons niet meer terug wil zien, tenzij binnen negen maanden in de verloskamer. Dit maakt het norse gedoe van dokter Ombelet zeker goed. Ik moet nog een kwartiertje rusten en dan gaan we naar omi en opi waar we middageten, samen met mijn broer G, zijn vrouw M-ke en hun zoontje L. Ons zoontje is erg zot op mijn broer G en ook op zijn neefje, hij geeft hem graag kusjes die soms wat harder aankomen dan dat het zijn bedoeling is.
ogen want die 'volgende keer' zint me niet. De bedoeling van dit hele gedoe is toch dat ik zwanger word???? Helemaal verbouwereerd en iet of wat ontgoocheld, sta ik weer in het kleedhokje, terwijl de volgende patiënte bij de dokter binnengaat. Omi neemt mijn bloed af voor hormonen-bepaling en we gaan naar huis. 
