Joepiee...het is gelukt om de foto's online te zetten (dankzij mijn fantastisch vriendje ;-) )
1e en laatste foto: dat is een pleintje hier in Lija, het dorpje waar ik zit. 2e foto: uitzicht vanuit Valetta (de hoofdstad) op Sliema (een andere stad) 3e foto: de hoofdstraat in Valetta. 4e foto: de busstopplaats net voor Valetta. Let op de oude bussen ;-). De bussen mogen niet in het centrum rijden.
Eerst en vooral: thx voor de lieve berichtjes op mijn gastenboek Om te antwoorden op de vraag van Ireen: ja, kheb de dvd gevonden, maar tlukt nog niet om hem volledig af te spelen. Het blokkeert bij Joke en Anne-Sophie. Mijn pc kan al dat geweld niet aan Tlijkt mij wel super. Thx in elk geval aan iedereen die er aan meegewerkt heeft!! (kweet nog nie wie dat allemaal is ).
Ja, je ziet de titel "uitgaan" . Kheb een eerste verkenning gedaan in het Maltese uitgaansleven. Vrijdag ben ik met 3 Slovaakse meisjes naar Paceville geweest. Dé uitgaansbuurt hier in Malta. Het lijkt op het eerste zicht wat op Londen: heel veel lichten, de ene club na de andere, heel veel mensen... Het was cultuurshock nummer kweetnie oe veel Het lijkt me wel leuk om daar uit te gaan, maar vrijdag was ik zo overdonderd door alweer nieuwe gebeurtenissen dat ik toch niet echt mijn draai vond daar. Die Slovaakse meisjes praatten heel veel Slovaaks onder elkaar en je zit daar dan...Kmiste zoooo hard mijn eigen vrienden (ja maatjes, hier besef je wel wie belangrijk is voor je hoor!!! En dan niet alleen op uitgaansvlak hé ;-) )
Nuja, gisteren ben ik dan opnieuw met hen naar het carnaval in Gozo geweest. Dat eiland is ervoor gekend en we wilden het toch eens zien. Maar toen ze weer veel in het Slovaaks bezig waren (hoewel ze wel hun best deden om ook Engels te praten), ben ik vooral met de Amerikanen en Italianen van de residentie meegeweest. Wat een opluchting dat die gewoon àltijd Engels praten Die waren ook veel losser en meer het "doe-maar-gewoon"-type. We hebben dan een Duitse student en een Litouwse studente tegen gekomen. Toen heb ik mij wel geamuseerd. Twas leuk. We genoten van de sfeer: overal muziek op straat, iedereen verkleed in weet ik wat allemaal, carnavalwagens, live muziek....Eens de moeite om te doen hoor. Maar wel heeeeeeeel veel volk. Twas niet normaal.
Rond 23h vonden we het dan ook welletjes (we waren daar al van 17h). Kben dan samen met 2 Amerikaanse meisjes, die Duitser en die Litouwse op schok geweest naar huis. De vroegste bus reed om 6h30 in Malta, dus we hadden eigenlijk een probleem . Er reed ook geen bus meer naar de Ferry, dus zijn we beginnen liften. Na een half uur proberen hebben we uiteindelijk een taxi tegengekomen, die ons voor 15 euro samen naar de boot bracht. Oef! We waren daar al Om 24h30 vertrok de boot richting Malta en na een half uurtje waren we weer op ons "eigen eiland". Nuja, dan waren we nog niet thuis, want dat ligt heel aan de andere kant. Dusja, wij opnieuw zoeken hoe we thuis gingen geraken. Een taxi zou veel te duur zijn, omdat het te ver was. Nuja, na een kwartier denken leek de taxi toch de enige oplossing. Maar je moet die hier bestellen, dus trokken we naar een hotel die dicht bij de ferry lag om te vragen of ze een taxi wilden bellen. Er kwam ook net een groep Russen toe die met hetzelfde probleem zaten en naar Paceville moesten. Ze hebben dan een busje besteld voor ons (we waren met 14 int totaal). Het busje zou "very soon" komen. Mja, een Maltese "very soon". Na anderhalf uur kwam de bus eindelijk aan In Paceville namen we afscheid van de Duitser en de Litouwse en konden we de buschauffeur overtuigen om voor 10 euro samen nog een beetje verder (naar Lija) te rijden. Dus rond 3h30 was ik thuis Jaja, als er 1 iets is dat ik zal kunnen als ik terug kom, dan is het wel wachten
Maar de sfeer was goed, de Amerikanen, die Duitser en die Litouwse waren supervriendelijk en sociaal, dus het maakte echt niet uit hoelang het duurde. Het was mijn eerste écht geslaagde avond in Malta.
jaaa.mijn eerste berichtje vanuit Malta (ja, de knop van lettertype werkte daarnet niet ) Laat ik heel eerlijk zijn: gisteren was een verschrikkelijk! Ik ben hier dinsdagnacht toegekomen en ze hadden geen kamer voor mij, omdat er heel veel studenten komen en gaan voor de moment. Dus zit ik nu in een tijdelijke kamer, waar ik kampeer met een Canadese kamergenote. We zitten voorlopig met 2 Italiaanse (waarvan 1 geen Erasmusstudente), 1 Slovaakse, 1 Zweedse en ik in een appartement. Dusja, om verder te vertellen...ik was de 1e die toekwam van de Erasmusstudenten. Ik stond woensdagmorgen op. Niet wetend waarheen, niet wetend wat te doen. Ze laten me hier echt mijn plan trekken. Ik dacht om dan eens het dorpje waar ik zit te verkennen. 1e indrukken: zuiders (palmbomen en pleintjes en dergelijke), zotte chauffeurs (dodelijke rondpunten als je die over moet en open busdeuren), warm (tijdens de dag genoeg met t-shirt in de zon, trui in de schaduw en extra zomerjasje 's avonds). In de namiddag ben ik dan naar Valetta ( de hoofdstad) geweest. Daar moet je je ook niet veel bij voorstellen: 1 grote straat met wat zijstraatjes en that's it . Na 3h alleen wandelen daar was ik het ook beu en had ik het natuurlijk heel erg moeilijk. Je kan niet geloven hoe alleen ik mij voelde. Nuja, toen ik terug kwam waren al mijn appartementgenoten toegekomen: kennismakingen, praatjes (zie deze 2 maar als hetgeen we hier al de hele tijd doen). Ik was zooo blij dat ik eindelijk gezelschap kreeg. Eindelijk iemand om tegen te praten en zo. Nuja, 's avonds was het dan toch nog weer moeilijk. Je kent dit: het is avond, je bent de hele dag alleen geweest, je kan niemand bereiken (internet werkt met een code die ik pas later zal krijgen, maar kheb hier belgische meisjes ontmoet die hier nog 4 dagen blijven of zo en ik mag hun code gebruiken, maar tvliegt soms uit), je bent moe...dusja, kort gezegd: kzag het niet meer zitten. 4, 5 maanden leken plots zoooo verschrikkelijk lang. Maar na een telefoontje van de ouders en een paar lieve smsjes van het vriendje voelde ik mij toch wat meer opgelucht en kon ik er tegen.
Deze morgen ben ik vol nieuwe moed aan de nieuwe dag begonnen en nu gaat het dus veeeeeeel beter met mij. Ik zie het al veel beter zitten. Ik verlang naar mijn eigen kamer, zodat ik me kan installeren, maar nu heb ik het gevoel van: ok, dit komt in orde. Geen droevige gevoelens meer of zo. We zijn vandaag nog eens naar Valetta geweest met die van het appartement (niet met de Italiaanse meisjes). Leuk om in gezelschap te zijn. Kben nadien nog naar de supermarkt geweest met het Slovaaks meisje en die kreeg het heel moeilijk in het terugkeren (heimwee), dus we hebben ons dan hier op zo'n zuiders pleintje gezet en wat gepraat (2h ). Eindelijk had ik het gevoel iemand gevonden te hebben die op dezelfde lijn zit. Eindelijk waarbij ik me goed voel en waarmee ik kan praten en zo. Het deed zo goed en zij had net hetzelfde gevoel. We zijn blij dat we elkaar gevonden hebben. Het zorgt ervoor dat je je al veel beter voelt. Op dit ogenblik voel ik me wel gelukkig, want kheb daarnet kunnen bellen en skypen met Mathieu. Het gevoel dat je elkaar kan bereiken is zo super. Nu zie ik het volledig zitten om verder te gaan. Dus, niet mee inzitten...hier gaat alles beter en beter. Enkel mijn eigen kamer, mijn eigen plekje, mijn bagage uitpakken ontbreekt nog. Maar dit zou maandag ook in orde moeten komen. Morgen moet ik naar de universiteit voor een orientation day...hoe gek dat ze dit zo noemen, want Malta staat echt voor 1 chaos. En tschijnt dat de unief nog erger is...dat belooft
Nuja, kijk, kga nog wat socialisen met het Slovaaks meisje en dan slapen. Kben alweer moe en kmoet morgen vroeg op.
Allemaal heeeeel veel groetjes vanuit het zonnige en zuiderse Malta
(hopelijk komt dit er niet 2 keer op, de 1e keer lukte het mij niet)
Jaja, today is D-day...vandaag vertrek ik voor een tijdje uit het regenachtige België richting zon.
Ik wil graag iedereen nog eens enorm bedanken voor de vele goede-reis-wensen (voor de lieve berichtjes, mailtjes, telefoontjes, kaartjes en dergelijke) en de leuke cadeautjes.
Jullie enthousiasme motiveert mij om er volledig voor te gaan en er absoluut het beste van te maken. Het is allemaal enorm spannend op dit ogenblik: op naar een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe klasgroep, nieuwe woonplaats...
Ik ga jullie zeker missen en ik zal zeker veel aan jullie allemaal denken, maar ik kom nog terug hé ;-)
Het is een tijdelijke break en met de moderne technologie van tegenwoordig zullen jullie amper merken dat ik weg ben
Zo, nu moet ik mij snel gaan klaarmaken. Binnen een uurtje vertrek ik richting luchthaven... allemaal duimen voor een crashloze vlucht :-p
)
