Ja, ik sprak hem 1 keer tegen, maar hij, hij die zélf te koppig is en dus niet tegengesproken wilt worden, overdramatiseerd. Hij die iedereen meetrok in zijn ondergang, en alzo iedereen tegen mij opzette.
Volledig onterecht beoordeelden ze mij alleen op basis van zijn mening, zijn persoonlijke mening. En dat terwijl de beoordeling onpersoonlijk moest zijn.
Ben IK niet geslaagd? Of zijn het jullie die niet geslaagd zijn? Zijn het jullie niet die hun beroep niet uitoefenen zoals het hoort? En zijn het jullie niet die bepalen wat kunst is, en dat het karakter daar niets mee te maken heeft?
Was Schiele niet gek? En Van Gogh niet narcistisch? Was Dali niet een beetje in war? En vond men Spilliaert geen prutser? En toch, zijn jullie zo vol van hun werk. Waarom is mijn werk dan zo slecht, als ik slechts een beetje koppig ben.
Ik ben iemand die niet vaak terugkomt op haar mening, op haar woorden, op haar daden. Ik ben meestal zeker van mijn stuk en denk vaak twee keer na voor ik iets zeg of doe, waardoor dat terugkomen dus niet nodig is.
maar voor 1 keer wil ik wel graag terugkomen op mijn woorden ...
ik wil geen vrienden meer zijn, ik wil geen pinten meer gaan pakken, ik wil ni de moeite doen nog eens op den trein te stappen, zelfs al is het gewoon om even goeiendag te zeggen, zonder meer.
ik wil u niet meer kennen, ik wil geen goeiendag meer zeggen als ik u tegenkom, ik wil gewoon geen moeite steken in een vriendschap die toch niets waard is.
want gij zijt egoistisch, narcistisch en apatisch. ik kan hierover uitwijden, maar ik ben geen grof mens.
