Deze blog ontstaat niet enkel op aanraden van eef (bloggen.be/eevebel) -ze wou zo graag blogpartners worden-,
maar vooral uit eigen initiatief, omdat het me blijkbaar goed doet me af te reageren.
Elke mens heeft af en toe wel eens behoefte aan afreageren, vooral dramatische mensen, maar meer dan dat, agressieve, temperamentvolle, 'ik-weet-mijn-woede-niet-kwijt'-mensen. Een beetje mensen zoals mezelf.
Waar mijn agressie vandaan komt? Ik steek het op mijn temperament .. maar mijn temperament steek ik op mijn familie,
toch op moeders' kant, want vaders' kant is eerder apatisch.
Maar je agressie (aka temperament) op iemand anders steken wordt beschouwd als projectie,
want je wil niet toegeven dat het je eigen stomme schuld is, dat je zélf niet kan relativeren en zélf overreageert.
Na zulke stellingen (projectie dus) begin ik na te denken (te vaak en te lang en te diep),
wat moet je dan wél zeggen als het in de familie zit?
Want zeg je het zus dan is het projectie, maar zeg je het zo dan lijkt het een flauw excuus.
'Sorry dat ik zo kwaad ben maar dat is gewoon mijn temperament hoor, mag ik even verder schelden?'
Uiteindelijk kan ik alleen maar concluderen dat het temperament er nu eenmaal is, en dat ik ermee zal moeten leven,
net als mijn omstaanders.
Dat van die omstaanders is moeilijker gezegd dan gedaan, misschien omdat ze niet weten hoe te reageren.
Gewoonlijk doe ik 'rustig' mijn verhaal, mijn klaagbede, mijn zeik zaag zever.
Met rustig bedoel ik dan rustig naar mijn normen, wat helemaal niet rustig blijkt te zijn in anderen hun ogen.
'kalmeer toch, kalmeer toch' krijg ik meer dan eens per dag te horen 'MAAR IK BEN KALM' probeer ik dan duidelijk te maken,
en natuurlijk, nu ik het zo bezie komt dat helemaal niet kalm over, maar wat moet je dan zeggen als je daadwerkelijk kalm bent?
weeral ... zeg je het zus dan geef je niet toe, zeg je het zo dan wordt je alleen maar ongeloofwaardiger, en uiteraard nog kwader,
want wie wil nu ongeloofwaardig zijn?
De onmacht die je voelt als mensen je niet geloven, als je niet duidelijk kan maken dat je daadwerkelijke kalm (of eender wat) bent,
is een verschrikkelijk gevoel, ik word er alleen maar kwaad van, maar dat zal het temperament wel zijn ...
en dat heb ik van mijn moeder!
19-11-2008 om 22:21
geschreven door lynn
|
