Liefde is als de zon doorbreekt,
en met haar stralen je ziel je verwarmt.
De wereld ziet jou als een persoon,
maar voor een persoon kun jij de wereld betekenen.
Ik ben geen mona lisa, geen pronkstuk,
zoek enkel de weg naar het geluk,
maar die staat niet op mijn levenskaart,
wanneer ik die vind, ben ik vast al bejaard.
Zacht slenter ik door het water,
aan de rand van de zee.
Elke voetstap die ik maak,
neemt de zee weer met zich mee.
Deze rust en de stilte ... met alleen
het water dat met me praat.
Op het moment dat de zon,
ons voor eventjes verlaat.
Het sprak meer daan duizend woorden,
die ene blik van jou.
waarin je met zoveel warme kleuren,
vertelde hoe je me ziet als vrouw.
Met hartstocht zijn ze geschreven,
zoveel liefde in elk woord.
En tussen die zinnen, zag ik zelfs
de sleutel van de hemelspoort.
