"Dimitri jongen, let nou eens op!" en toen had je het. Ik kreeg alweer straf. Ik mocht nu 2 pagina's voor- en- achterkant opschrijven over het onstaan van het atlasgebergte. Maar ik zag er niet tegen op.
Nu had ik iets te doen als ik thuis was dan naar mijn nonkels rare praat te luisteren en hun vreemde opinie horen over voetbal en Roy Orbinson. Ik kon helemaal mijn fantasie over laten los gaan en ik maakte er eigenlijk nog wel leuke werken van.
Meestal als ik het werk afgaf dan gooide de leerkracht het in de vuilbak. Na de les ging ik het meestal uit de vuilbak halen want ik kon het niet laten om het helemaal zien weg te gaan.
Ik zat vaak als ik thuis was ik gewoon in mijn kamer aan het schrijven. Hierdoor werd het allemaal veel beter want ik moest mijn fantasie gebruike en ik was 2 uur bezig en ik had het niet eens door.
Ik vind het geweldig. Soms hoor ik: "Dimitri komen eten!" en dan werd ik even uit mijn concentratie gehaald en daarna schreef ik gewoon verder. Het gaf me een schitterend gevoel. Ik voelde me geweldig.
Mijn fantasie ging alle kanten op en het gaf me een gevoel dat ik alles kon.
Ik ben aleen. Op school zit ik heel de tijd straf te schrijven en niemand wilt met me spelen. Overal waar ik loop kijken mensen mij aan. Waarom kan niemand af en toe iets tegen mij zegggen. Ik ben er precies niet op school.
Als ik thuis ben heb ik nog mijn vader en mijn nonkels. Maar soms zijn zij ook te zat om een deftige conversatie mee te hebben.
Overal waar ik loop ben ik precies alleen. Soms steek ik de schuld op mijn moeder omdat zij er toch niet meer is. Zij is de persoon waardoor ik geen vrienden heb. Ik ben boos op haar. De enigste keer dat ik haar gezien heb was toen ze achter een hek stond de was aan het ophangen. Ze had me gezien en keek heel even recht in mijn ogen.
Daarna ging ze gewoon verder met haar leven. Er was precies niets gebeurd. Ik voelde me nog altijd alleen.
Waarom willen zo weining mensen met me spelen.
Waarschijnlijk moet ik het is aan mijn papa vragen. ik vroeg: "Papa waarom willen mensen niet met mij spelen?" en hij antwoorde: "Goh zoon ik weet het helemaal niet." Hier heb ik dus helemaal niets aan en moet ik nog zoeken naar nieuwe manieren om minder eenzaam te zijn....
