We zitten aan een lange tafel. Ik blader door een oud exemplaar (uit 1985) van het tijdschrift "Onze Wereld". Er staat een interview in met Robert Mugabe, premier van het 5 jaar oude land Zimbabwe: "een interview met een autoritaire, maar ook verlichte leermeester". Vroeger heette Zimbabwe Rhodesie. Nu moet het jonge land Zimbabwe worden opgebouwd en Jan Pronk - minister van Ontwikkelingssamenwerking- zijn hulp aangeboden. Daarom zitten we nu in slot Zeist aan het Broeder en Zusterplein. Hier is de Evangelische Broedergemeente gevestigd en zetelt ook Job van Melle.
Job van Melle is directeur van Dienst Over Grenzen (DOG), een organisatie die contacten heeft in een aantal landen, waaronder Zimbabwe. Job zoekt artsen, fysiotherapeuten, technischi en ...leraren! Maar zoekt hij mij??? Als we naar afloop Slot Zeist verlaten verlaten weten we iets meer, maar er is nog een lange weg te gaan. Een weg dwars door het bureaucratisch oerwoud waar stempels en papieren belangrijk zijn. Ik voel me vaak Toss, de vader van Otje uit het boek van Annie M.G. Schmid...geen papieren, geen papieren..
Wat een prachtig slot en wat een schitterende Engelse landschapstuin. Het is herfst, we schoppen tegen de bladeren. Zouden ze ons willen uitzenden, naar Zimbabwe??? Of blijft het bij een mooie droom als in het lied ' the pianoman' ??
Eigenlijk heet ik anders, maar mijn vader noemt me altijd Jim. Lekker kort, daar hou ik van. In mijn boekenkast staat een boek van Kingsley Amis: Lucky Jim. Het gaat over een jongeman die niet alles in zijn leven even handig aanpakt, sterker nog.. het lijkt soms aardig uit de hand te lopen. Toch blijft hij proberen en tot zijn stomme verbazing blijkt alles aan het eind toch weer goed te komen: alles lukt in zijn leven! Ik voel me vaak Lucky Jim. Ik wou graag naar Afrika, maar met alleen mijn organisatietalent en doorzettingsvermogen zou ik het niet eens proberen...maar gelukkig heb ik Veronica! Zij heet ook anders, maar ik ken geen mooiere naam en geen mooier meisje en geen mooier liedje dan Veronica van Cornelis Vreeswijk, de Zweedse troubadour uit IJmuiden.. In Zweden staat Cornelis Vreeswijk in zeer hoog aanzien. In Nederland is hij vooral bekend van het liedje 'de nozem en de non'. Veel artiesten zingen zijn liedjes!
Het is herfst in Nederland, geen tijd om te reizen. We graven ons in voor de kou, er is ons een zeer strenge winter beloofd. We leven in oktober 2011, ik luister naar de cd Oktober van Bluf, een sfeervol album dat past bij de herfst. Voor me ligt een doos vol brieven uit de 90-er jaren van de vorige eeuw. De schrijvers van deze brieven zijn moderne ontdekkingsreizigers, avonturiers, ik weet niet hoe ik ze moet noemen. Maar ze pakken me volledig in. Zelf hou ik niet van reizen, maar reisverhalen lees ik graag. Zeker over Afrika! De hoofdpersonen heten Jim en Veronica en hoe meer ik me in hun brieven verdiep, hoe meer ik me Jim ga voelen. Zoveel dat ik het gevoel heb zelf op reis te gaan en....bij een wereldreis hoort tegenwoordig een reisblog.... Als jij mijn reisblogs wilt lezen, nodig ik je bij deze van harte uit aan om mee te lezen!
Zoals ze in Zimbabwe zeggen: FAMBA ZVAKANAKA! (goede reis!)
terug naar zimbabwe / back to Zimbabwe
