Ik ben Ria-Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanneke.
Ik ben een vrouw en woon in Meerhout (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/12/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De kinderen, Vrijwilligers voor veilig verkeer,.
Het leven is misschien niet altijd het feest waarop we hoopten, maar terwijl we er zijn, laat ons de tijd nemen om goed te dansen!
sanneke
18-07-2001
Richt je op de toekomst...
Richt je op de toekomst, niet op het verleden. Dat is al gebeurd, ja kan er niets meer aan doen. Maar het heden, ligt in jou handen.Jij kan alles zelf bepalen. Je kan in een verkeerde situatie belanden, of al het goede uit het leven halen.
Blijf in jezelf geloven en laat je door niemand van die gedachte beroven. Want zonder zelfvertrouwen ben je nergens. En iedereen heeft wel iets moosis, ergens Luister zoveel mogelijk naar je gevoel.Je begrijpt mss nu niet wat ik bedoel. Maar als je moet kieen naar wie je luistert:gevoel of verstand? Begrijp je, dat laatste heeft toch de overhand.
En ook al moet je iets moeilijks beslissen. Onthoud dan in je achterhoofd, iedereen kan zich wel eens vergissen! Niemand kan alles in een keer goed. Dus zorg dat je je voor nare gedachte behoed, dat je minder bent dan de rest want niets is minder waar. Je bent allemaal gelijk, KLAAR! Allemaal hebben we zo onze wensen, we hopen allemaal dat er mensen zijn die van ons houden. en waar we volledig op kunnen bouwen.
En soms zot het wel eens tegen. Dan gaat het helemaal verkeerd Maar probeer ook te beseffen, dat je er iets van hebt geleerd. Want volgende keer pak je het anders aan. Je zult sterker in je schoenen staan... Je zult dingen beter kunnen beslissen en je minder snel vergissen.
Bedenk ook dat als er nooit is mis gaat, het goed fout is. Want bij iedereen gaat er wel eens een keertje iets mis. En je kunt erom blijven balen.. Of die ervaring onthouden en meer uit het leven halen.
Geef me tijd om verdrietig te zijn. Ik draag geen zwart; maar ik rouw.Want steeds stierf een stukje van mij. Je zegt steeds niet om te kijken. maar uit te zien naar wat er komen gaat. Ik wil graag mijn blik voor mij richten, maar kan het niet nalaten of en toe om te zien naar wat achter moest blijven. Geef me de tijd om opstandig en boos te zijn, want wat mij overkomen is is zo onredelijk. Het komt niet op een presenteerblaadje voorbij waar tegen je kan zeggen nee dank u wel... Ik heb het maar te nemen. Zo wrang het is van behagelijke warmte in ijzige kou te stappen zo wreed is het in dit leven te glijden. Geef em de tijd om me aan te passen.. Het wordt niet minder koud naarmate je langer buiten bent, maar je gaat de kou verdragen. Omdat ik harder moest remmen dan verwacht beuken mijn dromen op elkaar kapot.; als auto's in een kettingbotsing. Maar ik lijdt meer dan die blikschade? Ik weet dat ik gelukkig kan zijn.. maar ... geef me de tijd;!!!
Het gaat zo snel, zo vreselijk vlug.. Daar gaat ze dan , haar tasje op haar rug, iets te drinken, iets lekkers voor tussen door, een broekje voor nood. Allerliefst .. wat wordt je toch al groot. Vandaag ga je voor het eerst naar school. Op gewonden kwebbel je maar door, en ik... ik ben blij dat je niet ziet hoeµ ik met tranen in mijn ogen, mijn lip verbijt van verdriet.
Ik kan helaas geen afscheid nemen. Ik kan helaas niet bij je zijn. Maar ik denk aan jouw en voel de pijn, pijn die eeuwig zal blijven duren.
Niemand die weten kan hoeveel ik van je hou. Niemand die me troosten kan in mijn verdriet om jou. Niemand die begrijpen zal hoe vreselijk ik je mis. Niemand die beseffen zal hoe erg die pijn wel is ....
Beetje bij beetje moetsen we je verlaten, we konden uiteindelijk niet mee met je praten. Die blik, die stilte dat deed vaak zeer. De mama van vroeger was je niet meer. We zagen heel goed je stille verdriet, maar helpen konden we je niet . Sorry mama!!!
Wat was zij sterk en arbeidzaam. Wat heeft zij voor ons klaar gestaan. Haar zorgen en liefde zullen we nooit vergeten. Van haar verdriet alleen het topje weten. Sterk en moedig droeg zij haar lot. Tot t' afscheid van ons en t'welkom bij ??...
De leegte zonder jou is met geen pen te beschrijven. De leegte zonder jou zal altijd bij ons blijven Maar vele fijne herinneringen verzachten onez smart. Voor goed uit ons midden maar voor altijd in ons hart.
Ook al woon je in een flat, met prachtig uitzicht op de stad. In een villa of een huisje ergens zomaar in een straat. Ach, maakt weinig verschil. Al heet je Jan, al heet je Piet. Iedereen heeft wel eens een dag vol verdriet.
Ook al heb je veel succes, ben je altijd nummer 1. Ken je mensen bij de vleet, ben je zo goed als nooit alleen. Maar waarom, hoe kan het dan.... Ach, het maakt me zo bang. Ondanks al deze mensen blijven we zo alleen.
Het doet zo'n deugt, het is zo fijn met iemand echt bevriend te zijn. Samen vechten, samen groeien. Kunnen lachen, kunnen boeien niets verbergen voor elkaar. 'T is geweldig, 't maakt me blij vriendschap tussen jou en mij Kunnen geven, kunnen krijgen Kunnen praten, kunnen zwijgen. Echte vriendschap is uniek
Ook als alles tegenslaat en je s'avonds, s'avonds laat. In je eentje in de stad of op je kamer in je bed je jezelf weer tegen komt. En je zegt: het gaat verdomd weer berg af en je weet niet hoe dat komt.
Je schrikt wakker uit een droom en je grijpt de telefoon. Er moet toch iemand zijn die kan luisteren naar je pijn. Maar opeens weet je niet goed naar wie je bellen moet. T'is vreemd omdat je zoveel mensen kent.
Dan is het prachtig en zo fijn met iemand echt bevriend te zijn. Samen vechten, samen groeien kunnen lachen, kunnen boeien niets verbergen voor elkaar t'is geweldig. t'maakt mij blij vriendschap tussen jou en mij kunnen geven, kunnen krijgen kunnen praten, kunnen zwijgen. Echte vriendschap is uniek.
Ik staar omhoog, zoek naar jou in het zwarte van de nacht. Ik stel me voor dat jij daar bent en gewoon tegen me lacht Ik zie je niet, ik hoor je niet, maar omdat ik je zo mis ben ik van het feit doordrongen dat daar boven mij iets is . Ik sluit mijn ogen en beleef een intens moment.. Ik weet gewoon, ik voel gewoon dat jij dicht bij me bent.
.