Ik kan helaas geen afscheid nemen.
Ik kan helaas niet bij je zijn.
Maar ik denk aan jouw en voel
de pijn, pijn die eeuwig zal blijven duren.

Niemand die weten kan
hoeveel ik van je hou.
Niemand die me troosten kan
in mijn verdriet om jou.
Niemand die begrijpen zal hoe
vreselijk ik je mis.
Niemand die beseffen zal
hoe erg die pijn wel is ....

Beetje bij beetje moetsen we je verlaten,
we konden uiteindelijk niet mee met je praten.
Die blik, die stilte dat deed vaak zeer.
De mama van vroeger was je niet meer.
We zagen heel goed je stille verdriet, maar helpen
konden we je niet .
Sorry mama!!!

Wat was zij sterk en arbeidzaam.
Wat heeft zij voor ons klaar gestaan.
Haar zorgen en liefde zullen we nooit vergeten.
Van haar verdriet alleen het topje weten.
Sterk en moedig droeg zij haar lot.
Tot t' afscheid van ons en t'welkom bij ??...

De leegte zonder jou is met
geen pen te beschrijven.
De leegte zonder jou zal altijd bij ons blijven
Maar vele fijne herinneringen
verzachten onez smart.
Voor goed uit ons midden
maar voor altijd in ons hart.

06-08-2000 om 00:00 geschreven door sanneke