Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij ! Louis
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
23-03-2010
vervolg, Weeshuis wegwerpkinderen (derde pagina )
En als ik naar de grote toilet (wc) moest gaan dat mocht ook niet ,dan maar in mijn kortebroek (onderbroeken kende wij niet kousen kende wij ook niet, alleen als er bezoek was eenmaal per maand) 'Als je bezoek kreeg'. Ik kon mij niet in houden en ik kakte in mijn kortebroek, maar na een tijd begon dat te stinken, de anderen jongens roken dat een van die jongens zei 'Tongele kom hier doet u broek af ' ik deed wat die grote jongen vroeg want jongeren kinderen moesten luisteren naar de grote jongens anders kreeg je zeer veel slaag dat kreeg je zoal veel. De grootste beul van de jongens was 'ROSE MEIRRY' (dit was zijn bijnaam) dat was een zeer geweldadige jongen die mocht alles met ons doen van de nonnen, Dat was één van die "vriendjes" van de nonnen ,die deed ook veel in opdracht van de nonnen die spande samen met de nonnen, daar van heb ik en mijn broer zeer veel slagen van gehad en nog vele anderen jongens ook 'Broek terug op trekken' zei hij ,en met zijn twee handen op mijn schouwders duwde hij mij tot op de grond de kak ( uitwerpsel) ging in de breedte over mijn billen heen, ik hangde nog meer vol kak ik stonk nog harder ik ging naar de non en vroeg haar 'Coeur mag ik naar het toilet (wc) gaan voor die kak af te wassen' ik kreeg direct een oorveeg tegen mijn oren , zo moest ik nog wachten tot het avond werd onder tussen werd ik gepest door sommige jongens .Als je geluk had kon je met je hand de kak(uitwerpsel) uit je kortebroek nemen en de non zag het niet kon je het over de muur werpen en dan je handen afkuisen op de grond op de betonnen daals.Toen het ver tijd was om te gaan eten mochten we naar het toilet, ( wc) zo kon ik het een beetje afwassen met oude kranten papier, want dit kregen we als we naar de grote toilet moesten gaan als er dan papier was , het papier even de kraan met wat water nat maken en zo wat afwassen mijn broek uit gedaan en wat uit gewassen als de non het niet zag , want dit mochten wij ook niet doen van de non die van wacht was je moest er mee blijven lopen met de kak in je broek. Want douchen was alle weken of om de veertien dagen als de nonnen veel zin hadden. En als wij ons toch eens mochten wassen ,moesten wij allen op een rijstaan een voor een ging de waszaal binnen in de douches hangde geen gordijnen ,eerst allen voor de douche staan tot de non ( zuster Idowies, een bevel gaf om je hemd en korte broek ( helemaal naakt ) uit te doen daar stonden twee houten bakken in de eene de hemden en in de anderen de kortebroeken zo dat wij naakt stonden voor de douches ,dan riep de non 'In de douches gaan en onder de douche blijven staan ' ze draaide de kraan open en ijskoud water iedereen begon te roepen 'Zwijgen riep ze en in zeepen' ze draaide de kraan terug dicht en een voor een ging ze de douches binnen met een regel in de hand , je moest naar de uitgang staan zo dat ze je goed kon zien dat je wel goed in gezeept was zoniet trok ze aan je pimmel van links naar rechts maar dan zeer hard dat deed verschriekelijk pijn nadien moest ik mij omdraaien en mijn billen laten zien van achter was ook niet goed ingezeept nam ze haar regel en sloeg zeer hard op mijn billen van achter zodat er rode strepen op stonden dat was zeer pijnlijk, en als je niet goed ingezeept waart en het stond de non haar niet goed aan, nam ze bij je haar en sleurde je uit de douche over de grond en riep ze 'Aankleren en daar op de anderen rij gaan staan' zonder je af te drogen ,die terug naar de koer (speelplaats) moesten gaan . Het was de regelmaat dat wij meer koud water kregen voor ons te wassen dan warm water , eens dat ik en de anderen jongens gewassen waren kregen we een anderen hemd en een anderen kortebroek . Daarna gingen wij naar de eetzaal eten ik kreeg havermout pap dat was alles, soms kregen we grijsvlees met haar er op dat was echt niet te eten en als je het uit braakte moest je eigen braaksel terug op eten zoniet sloeg de non met een grote regel op je handen of op je hoofd en als je het nog niet deed nam ze met je haar en duwde met je gezicht in je bord zo dat je het moest op eten ,tot dat je alles op geeten had je eigen braaksel . Als je geluk had om dat grijsvlees in je broek zak te steken of achter je hemd tot als we op de koer (speelplaats) kwamen , en de non het niet zag werpte we dat grijsvlees over de muur dit was echt niet te eten hoor! Daarna nog een uurtje op de koer en dan gaan slapen ,voor ons bed moesten wij allemaal bidden, dan bed in de lakens over je hoofd, we mochten niets zien, de jongens die dat toch deden kregen van de stok op hun hoofd dit was dagelijkse kost mijn oren waren soms dik van de slagen dit deed heel veel pijn, en ook opletten dat je niet in je bed plaste met alle gevolgen vandien, ik heb er dikwijls gestaan op de meisjes koer. Zo was er een jongen die graag schaliedekker (Dakbewerker) speelde op een zekere avond als de non gaan slapen was, als er geen jongen bij haar in haar slaap hokje ( Chambrette noemde wij dat) was ,want dat gebeurde regelmatig iedereen wist dat maar wij dirven nooit iets zeggen . Zij sliep ook op de slaapzaal apart in een slaap hokje , wat er in die jongen zijn hoofd speelde weet ik niet? Kwam die jongen uit zijn bed heel stilletjes deed hij de raam open en klom in de dakgoot, en begon in de dakgoot te lopen ,op een moment hoorde ik een geroep even maar en plots was het geroep gedaan, die jongen was van de dakgoot naar beneden gesprongen het was muis stil ,er was een non beneden in de eetzaal kelder verdieping dat was nog in het oud gebouw. Tien tot vijftien meter hoog het geen dat ik nog weet is dat die jongen een scheeloog en enkel paar breuken aan over heeft gehouden zegde de nonnen tegen ons toen? Of kon die jongen de zware mishandelingen niet meer aan, ik weet het niet die jongen heb ik nooit meer terug gezien. Ik en die jongen slaapte op de zolder verdieping onder de pannen in de plaszaal en nog anderen jongens ook die jongen zijn naam ken ik. Hij had nog een broer die jongen heeft zeer veel verdriet gehad die zegde dikwijls "Waarom Waarom". Zo op een nacht op de slaapzaal, ik was aan het slapen,en opeens stond er een grote jongen aan mijn bed, die maakte me wakker en zei 'Tongele uit u bed ' doet uw slaapkleed uit en leg je op je buik, hij ging met zijn pimmel in mijn gat,(anus) trok aan mijn haar zo dat ik moest blijven liggen op de grond en dat ik niet weg kon ,als hij gedaan had stond hij recht en ik draaide mij terug om en gaf hem een stamp recht op zijne zak, hij zakte neer van de pijn en huilde hard op ,de non ( zuster Vincentia, die op de slaapzaal lag riep ''Wat is dat daar'' en ze kwam naar mijn bed, de non was s'nachts altijd van kop tot teen in het wit gekleed ( Het waren voor mij en anderen kinderen witte spoken ik was zeer bang als ik ze zag rond lopen s'nachts) en ze vroeg wat er was, ik antwoordde dat die jongen in mijn gat(anus) zat waarop de non mij begon te slaan met een stok op mijn hoofd en riep'' Slapen en mond dicht'' ik deed dat dan maar, eens s'morgens op de speelkoer stampte die jongen mij ineen tot ik niet meer recht kon staan en bloedde zeer hard, dat gebeurde daar regelmatig met anderen kleine jongens ook bij mij heeft hij dat nadien niet meer gedaan wel met anderen kleine jongens. Zo was er ook een dikke non ( zuster Gonda) die in stond om de aardappelen te schillen, acht tot tien jongens moesten dit doen alle dagen ,het aardappelkot was achter de keuken in de oude blok nog, tegen de varkensstal ,wij moesten de aardappelen in grote kuipen doen, met water er in ,eerst ging het in de aardappel machine, nadien moesten wij de pitten er uit doen. Die dikke non was niet aardig tegen ons soms zeer brutaal , soms sloeg ze met haar bossleutels op je hoofd en als dat niet hielp nam ze jou bij je nek en sleurde ze je over de grond tot in de varkens stal en gooide je over een muurtje van een meter hoog tussen de varkens waar wij zeer veel schrik van hadden (ze heeft dat tweemaal met mij gedaan tussen de varkens geworpen ) ik kakte in mijn broek van de schrik met alle gevolgen van dien ) voor het minste deed ze dat, niet rap de pitten uit de aardapellen doen en je had ervan en dan kon je twee tot drie uur bij de varkens blijven zitten, zeer bange momenten. Wij zaten ook veel op de speelkoer alle dagen als er geen school (klas) was voor niet te zeggen altijd, de jonge jongens die moesten luisteren naar de grote jongens van de zevende en achtste klas en werden zeer regelmaatig mishandeld door die grote jongens. Bij de kleine jongens was ik jaren ook bij . ( met de jaren werd het een beetje beter tussen de jongens onder elkaar de haat zat er nog wel in maar de nonnen kweekte dat ) . De non van wacht hare bijnaam was (dikke vrat zuster Colomba) die non had een dikke vrat op haar neus ,die non was ook zeer geweldadig tegen over mij en de anderen kinderen, die non liet alles begaan ook hoe geweldadig de jongens onder elkaar waren ze liet het allemaal toe , ging je klagen bij haar kreeg je harde stampen tegen je benen of de bossleutels tegen je hoofd . Zo moest ik zoals vele jongens paardje spelen op de speelkoer, ik moest voorover buigen en mijn twee handen vooruit steken, voor mij stond een andere jongen, die mijn handen moest vast houden, die grote jongens kropen boven op mijn rug tot dat ze goed zaten er waren sommigen zware grote jongens bij soms met twee of drie op mijn rug soms zakte ik door mijn knieen zo dat ze me terug recht stampte en mijn knieen open lagen,(verzorging kende ze niet in het weeshuis dat was er nooit bij ) en dan de start dit waren altijd wedstrijden tegen een op ,zo hard als we konden lopen winter en zomer alle dagen het zelfde ,kon je niet hard lopen kreeg je een pak slaag, ook begonnen ze te stampen tot bloedens toe, mijn broer moest dit ook doen die jongen heeft ook veel afgezien het enige dat we konden doen is elkaar een beetje troosten verder niets want we hadden niets te zeggen, schoon braaf zijn en zwijgen of we kregen nog meer slaag van die grote jongens dit was nog niet genoeg of ze vonden iets anders uit met de lepel waarmee wij soep haten, wij als jonge jongens moesten in de eetzaal lepels mee pakken naar de speelkoer en die dan aan die grote jongens geven, niet alleen dit ook een appel een snoepje een cinaasappel en nog veel meer dan dat als wij dat aan tafel kregen moesten wij dat afgeven aan die grote jongen naar waar ik moest luisteren deed je dat niet kreeg je slaag. Die deden de steel van de lepel af en wij moesten onze nestels (als we er hadden) van onze schoenen geven, dat deden ze dan in de lepel, die grote jongen legde de lepel onder zijn schoen hij ging er op zitten en wij moesten hem voort trekken tot als het rookte onder zijn schoen ''Stoppen met lopen'' zei hij, hij nam de nestel uit de lepel, een stuk kranten papier van het toilet (wc) rolde de nestel er in en rookte, iedereen mocht er eens aan trekken , en hoe meer ik trok, hoe meer ik hoestte, aan die zo gezegde sigaret deed ik het niet, kreeg ik slaag zoals anderen jonge jongens. Zo kregen we alle maanden bezoek van ons grootmoeder langs vaders kant (ons moe) ze bracht wat snoep en wat fruit mee, dit bracht ze mee van haar klein pensioentje dat ze kreeg per maand, vader en zijn dame waren ook alle maanden samen met ons moe ,maar die dame mocht nooit in het weeshuis binnen .Vader was alle maanden zat, soms deed hij zeer brutaal tegen ons moe! (zijn moeder) In de bezoekzaal konden we wat snoep en fruit eten een uurtje bezoek per maand . Dat was het enige moment in de maand dat we gelukkig waren, als we ons moe zagen, niet zo zeer voor vader want die zei alle maanden het zelfde en dat was, 'Jongens ik en mama gaan weer samen, en dan mogen jullie terug naar huis komen' .Met dit te horen hadden wij nog meer verdriet, wij wisten toch dat het niet waar was , toch deed hij er ons er veel pijn mee met dat te zeggen. Alle maanden als het bezoek gedaan was moesten wij blijven zitten en alle familieleden moesten naar buiten gaan, als de familie er was waren de nonnen zeer lief tegen ons moe en tegen de kinderen. Maar eens dat ons moe weg was zetten ze terug hun masker weer op, dan riep de non die toezicht hield opeens 'Zeer brutaal' allemaal meekomen en niet meer snoepen, alles mee doen en we moesten alles in een kast leggen en dat zagen we nooit meer terug .We moesten terug ons versleten klederen aan doen en terug naar de koer, daar wachten die grote jongens waar wij naar moesten luisteren, en die zeide altijd 'Als je bezoek krijgt ,moet je snoep weg steken' en dan aan ons geven anders krijg je op je bakkes dat zegde ze altijd tegen mij en andere jongens. Na het bezoek moesten we al onze zakken leeg maken van de non die het controleerde. Eens op de speelkoer kreeg ik slaag en mijn broer ook dan hadden we nog meer verdriet. Het voor laatste jaar dat ik in het weeshuis was kwam ons moe met een 'Ziekenwagen' aan het weeshuis toe ,ons moe was zeer ziek (kanker ) en wij mochten even buiten het weeshuis aan de trappen van de hoofd ingang bij de ziekenwagen staan . Ons Moe zei tegen ons dat deze keer de laatste bezoek was, wij begonnen alle vier zeer hard te wennen met het gedacht dat wij ons moe nooit meer terug zouden zien, en nooit geen bezoek meer zouden krijgen, het was zo ook. Dit was zeer erg voor ons helemaal alleen staan op de wereld en in dit weeshuis en niemand meer hebben dit was verschriekelijk voor ons. Ik heb mijn kleinste broer en mijn zus drie jaar niet meer gezien, ik was mijn kleine broer en mijn zus ook kwijt ik heb toen zeer veel geweent en mijn andere broer ook, wij hadden juist elkaar nog!! ''Ons Moe was onze enige hoop '' nadien hebben we geen bezoek meer gekregen ook niet van vader. De nieuw bouw was begonnen van de jongens afdeling daar zouden de slaapzalen ,de klassen en de eetzaal (Refter) en de zieken afdeling komen ook de turnzaal dat was in de kelder .Op een zekere dag kwamen ze vier zitbanken zetten op de koer dat was goed voor de grote ,maar niet voor de kleine jongens wij moesten altijd op de grond zitten of het regende of niet, Die grote jongen dat ik naar moest luisteren zei op een dag tegen mij 'Tongele kom hier, jij moet over de muur klimmen en oppassen voor die kippen boer dat hij je niet pakt' en dan door een veld lopen tot op de baan dan naar rechts tot op de hoek links, daar is er een snoep winkel en daar pak je zoveel snoep als je kunt, en dan kom je terug over de muur op de koer en je geeft alles aan mij als je niets bij je heb slag ik op je bakkes heb je dat gehoord ! Dit heb ik dikwijls moeten doen soms opgepakt door die kippen boer. Dan deed hij mij terug naar de hoofd ingang bij de nonnen, waarna de nonnen mij bij een van de drie boeren deed , Jef, louis en dikke Jan en dan was er nog een schilder '' piethein ''(bijnaam) deze schilder was een vriendelijke man voor de kinderen die man sloeg nooit niet naar de kinderen, wij zongen altijd liedjes van ''Piethein je broek is te klein enz'' op de speelkoer hij moest er altijd mee lachen als wij dat zongen hij werkte ook in het weeshuis ,voor het minste moest je naar die boer gaan of als er een grote jongen tegen de non zei dat jij de schuldige was al was dat je het niet gedaan had kon je mee met de non eerst kreeg je slaag van de non nadien moest je mee naar die boer Jef ,van de nonnen een van die drie boeren was een echte beul ( Jef ) Zo moest ik met hem mee gaan samen met die non zuster Anna, en ze kijkte toe en lachte en genoot van het spektakel hoe dat hij mij mishandelde ! naar de kelder en moest mijn hemd uit doen, ik moest mij dan voor overbuigen en zo nam hij zijn brede riem uit zijn broek , en zo hard dat hij kon sloeg hij op mijn rug en benen tot ik ineen zakte. Dan stopte hij, sleurde mij met mijn haar over de grond, mijn rug, mijn benen en armen lagen helemaal open en bloeden hevig. ''Terug uw hemd aan en een beetje rap of je krijgt er nog van '' zei hij . Hij nam ook soms een stok en dan moest je broek naar beneden laten af zakken en voor overbuigen en stakt het van achter in je gat (anus) en hij tilde je zo naar om hoog van de grond, dan had je twee tot drie weken zeer veel pijn aan je achterste zodat je bijna niet kon lopen van de pijn. Zo heb ik eens bij hem moeten gaan en ik moest op mijn achterste zitten en mijn schoenen uit doen en de non houden mij vast zo dat hij een stok nam en op mijn voeten sloeg tot mijn voeten bond en blauw uit sloegen en op gezwollen waren ik kon er niet meer op gaan , dan heeft hij samen met de non mij gesleurt over de grond tot aan de jongens speelkoer ik kon niet meer recht staan ! En als de boer Jef stopte met slaan en de non volgens haar niet lang genoeg was nam ze de stok of de riem over van hem en sloeg zij verder tot je niet meer recht kon staan! Hij (Jef) deed van alles met je en de non liet dat allemaal toe ze genoot er nog van. Soms als je bij boer Jef moest komen ,moest je op je rug gaan liggen en hij houd je tegen zodat de non Jef zijne riem nam en de non je op je buik sloeg zo hart ze kon en ze had er plezier in dat zag ik die non met haar dikke vrat op haar neus mijn buik stond toen vol met rode streppen zeer pijnlijk, en nam mij mee naar de speelkoer terug naar de jongens Jef was een rotzak van een man voor mij en alle anderen kinderen ,dikke Jan durfde ook wel eens slaan naar ons maar dat was niet zoveel. Zo heb ik eens met twee nonnen naar de turnzaal in de kelder verdieping moeten gaan omdat Jef geen tijd had hij moest werken op de boerderij, de twee nonnen in de turnzaal een zei tegen mij dat ik tegen de turnrekken dat tegen de muur vast gemaakt was met mijn buik tegen moest staan ik moest altijd mijn hemd en mijn kortebroek uit doen zodat ik naakt stond. Uw handen naar omhoog doen zodat ze mijn handen konden vast maken aan het turnrek , nadat mijn handen vast waren aan de turnrek begonnen ze te slaan met stokken op mijn rug en op mijn armen en benen en billen, ik begon zeer hart te roepen van de pijn hoe harder dat ik riep hoe harder de twee nonnen slaagde na een tijdje houden ze op met slaan ze maakte me los en ik zakte ineen op de grond ze hebben mijn handen en voeten vast genonnen en mij zo op de speelkoer geworpen samen met mijn hemd en kortebroek. Daaraan gekomen kreeg ik nog eens op mijn bakkes, van die grote jongen omdat ik niets bij had . Een paar weken of paar maand later kwamen ze draad op de muur zetten ( prikkeldraad) zo dat wij niet meer over de muur konden klimmen dachten de nonnen ,maar wij moesten dit dikwijls doen over de muur gaan voor die grote jongens tussen de draad en de muur door klimmen en aan de achter kant van de speelkoer was een veld waar ze aardappelen gezet hadden en ik moest de aardappelen over de muur werpen naar de jongens zodat die grote jongens rouwe aardappelen konden eten, met alle gevolgen vandien natuurlijk. Na een tijdje kwamen ze elektriciteit op de prikkeldraad zetten boven op de muur, zodat wij er nog over de muur moesten klimmen van de grote jongens tussen de draad en de muur door dat was wel pijnlijk de elektriciteit op die draad die schok dat je kreeg. Zo had ik eens tandpijn, heb zo drie maanden moeten afzien van de pijn, regel matig zelf aan mijn tand trekken maar kwam niet los, tot op een dag de non die van wacht was zei" Tongele mee komen " ik ging mee met die non langs een lange gang door tot aan de hal waar moederoverste haar bureel is, de houten trappen op tot aan een klein kamertje, de deur ging open en een andere non riep 'Daar zitten en zwijgen mond open en u ogen dicht doen' uw armen naar achter mijn armen werden vast gebonden met een riem en mijn benen werden ook vast gebonden aan de stoel, een andere non had mijn hoofd vast en een andere non riep 'mond open en een beetje rap' mijn mond deed ik open en ik voelde een tang in mijn mond en ze begon aan mijn tand te trekken dit deed verschrikkelijk pijn, want het was zonder verdoving. Dit hebben ze jaren gedaan bij iedereen deden ze dat dit was in het weeshuis heel normaal want niemand buiten het weeshuis wist van iets af. Want die lieve zusters waren toch zo lief he'. 'De zusters van liefde'?? De non van de achtste klas zuster Aleidis die had echt geen genaden met de kinderen dat was een echte nazi beul ze sloeg met regels, met stokken, en trok je met je haar en sleurde je zo over de grond, en ze sloeg met een bossleutels op je hoofd . Daar heb ik zeer veel slaag van gehad niet bij mij alleen met zeer veel jongens deed ze dat soms als je niet mee kon in de klas of je antwoordde niet goed op haar vraag kreeg je straf eerst de bossleutels op je hoofd en dan moest je onder de lessenaar zitten waar zij zat ,en dan kreeg je stampen maar dan harde stampen tegen je hele lichaam je kon toch niet weg, en ze stonk verschriekelijk ik dacht dat ze haar nooit niet waste zo stinken . en als ze geen zin had in les geven nam ze een boek en leesde daar uit voor iedereen moest naar haar luisteren of ze was geweldadig tegen over mij en de jongens .De laatste twee jaar mochten wij naar 'Nonkel bob' zien in de turnzaal daar stond een podium in de turnzaal daar stond de televisie nog in het zwart wit, eenmaal per week de woensdag als de nonnen zin hadden en als je niet gestraft werd, want als je straf kreeg moest je op het podium op je knieen zitten met je schoenen op je hoofd en dat moest je vast houden tot nonkel bob gedaan was ,achter de televisie zo dat je niets kon zien maar ik hoorde dat wel en dat deed pijn en als je , je armen liet zakken kwam de non op het podium en kreeg je een harde stamp tegen je zijde zo dat je ineen krop van de pijn . Dat was voor ons nieuw een 'Televisie' had ik nog nooit van gehoord of gezien mensen dat bewegen op een klein televisie scherm dit was nieuw voor mij en de jongens, en als ik 'nonkel bob' niet mocht zien was ik zeer verdrietig, en als 'nonkel bob' gedaan was moesten we weer naar de koer speelplaats (de hel). Dat waren mijn kinderjaren om nooit te vergeten! Wij hebben eenmaal zeven dagen uit het weeshuis geweest op vakantie bij ons Moe in Mechelen in de Lekkernijstraatje tegen de bruul een heel smal straatje. Ons vader is ons komen halen met de toestemming van de jeugdrechter eens dat wij er aan kwamen zag ik dat huisje waar ons Moe woonde, een krot woning was een zeer kleine woning met twee kleine kamers en een kleine living om te zitten . Het huis stond op instorting na het was een krot woning ons Moe kon haar niet beters aan schaffen ze had maar een klein pensioentje en een klein deel van de openbareonderstand ( ocmw nu) ook de ziekenwagen toen heeft de openbareonderstand betaald van Mechelen dat heb ik achter af vernomen ,ik ben zeker dat ze haar tekort gedaan heeft omdat wij daar een week geweest zijn, ons Moe was een gouden hart. Als we gingen slapen gingen wij de kinderen dan in de twee bedden en ons moe sliep op de grond in de living die week . Ons Moe haar wens was dat wij haar klein kinderen eens uit dat weeshuis waren het was maar een week maar ons moe was zo gelukkig die week dat wij bij haar waren en wij ook natuurlijk eindelijk uit die hel en bij ons Moe. In dat smal straatje waren garage's en daar speelde wij met auto banden die in de garage's stonden die open waren , die week waren wij zo gelukkig dat wij uit het weeshuis waren en bij ons moe mochten zijn. Zo heb ik gezien dat ons vader binnen kwam met zijn dame en dat hij dronken was en dat hij sigaretten peuken die nog branden uit deed op ons ' Moe' haar armen en handen ik begon te roepen naar hem om op te houden , even later houdt hij op begon van alles te roepen naar mij en naar ons 'Moe' en ging zeer kwaad aan hij slaagde de deur zeer hard dicht en was weg . Onder tussen kwamen mijn twee broers en zus binnen en vroegen wat er gaande was, ik en ons 'Moe' waren aan het wenen mijn broer en zus zagen dat en begonnen ook te wenen ons 'Moe' haar armen en handen waren verbrand ik hem tegen vader jaren niet meer gesproken , ik heb het hem zeer kwalijk genomen en ook dat hij mij en mijn twee broers en zus ons laten op sluiten heeft in dat weeshuis (De hel) door zijn schuld wij waren maar wegwerpkinderen in zijn ogen want zijn mooi leven ging voor. Na die week gingen we terug naar het weeshuis (De hel). Ons Moe weende als wij moesten door gaan en wij ook natuurlijk we wisten dat wij terug naar de hel moesten gaan en wat ons daar nog allemaal te wachten stond. Er is nog zoveel gebeurd in het weeshuis, dat ik dit niet allemaal op schrijf, het is me te zwaar, hier mee toon ik aan dat de tijden in de weeshuizen gelukkig zijn veranderd de kinderen hebben het veel beter dan in mijn tijd. In het weeshuis waar ik verbleef hebben de kinderen het beter nu omdat in april 1965 de eerste echte kinderrechten op gekomen zijn maar dan zeer traag op gang te laat voor mij en de anderen kinderen toen , voor april 1965 was je als kind niet meer of minder dan een ongewenstkind een wegwerpkind dat teveel was in de maatschappij. Eens dat ik uit het weeshuis kwam kon ik nog niet lezen of schrijven ik hem dit later geleerd met de kranten te leren lezen, nadien hem ik van de eene instelling naar de anderen gegaan .Ik hem nog in anderen instellingen gezeten Jongensstad in Drongen bij Gent ,en in Nieuwkerken-waas afdeling van jongensstad tegen Sint-Niklaas geweest dan van daar twee maal in Mol gezeten als je de tweede maal naar Mol ging moest je naar Ruiselede, en een maal in Ruiselede echt niet door mijn eigen schuld of toch? Omdat ik bij mensen geplaatst was waar ik van acht uur s'morgens tot tien uur s'avonds moest werken bij een fietsen maker in Heist op de berg tegen Putte dit moest je doen of ik het nu wilde of niet, die mensen profiteerde van mij. Je had als kind niets te zeggen ze hadden maar te bellen naar de jeugd rechtbank en ze kwamen je zo halen ,en dat zegde ze ook tegen mij 'Als je niet werkt bel ik' En dan ging je terug tussen vier muren, ik was veertien jaar en dat kon ik niet aan ik was nog te jong om zoveel te werken, de naam 'Werken' had ik nog nooit van gehoort ik wist nog niet wat de naam werken betekende, in het weeshuis werd daar nooit over gepraat, een kind was vroeger een handelswaar meer was je niet je had als kind niets te zeggen luisteren en doen wat ze je zegde en zwijgen! In mijn verder leven heb ik ook alles moeten leren met vallen en opstaan ,ook in mijn huwelijks leven was het ook meer vallen en opstaan maar ik heb een prachtige vrouw een uit de duizend die met mij zeer veel geduld had, mijn vrouw kwam ook uit kinderinstellingen maar ik ben zeer te vreden het geen dat wij bereikt hebben in ons leven en gelukkig samen met mijn vrouwtje, en ons vijf kinderen en ons drie klein kinderen ,die nu allen uit huis zijn en die goed in het leven zitten. Mensen die in kinderinstellingen geweest zijn en er willen over praten kunnen dit via mijn blog , ook jongens toen die nu op pensioen leeftijd zijn die bij mij in het weeshuis waren of geweest zijn vroeger of later kunnen altijd met mij in contact komen via mijn blog uw email adres word niet door gegeven als je dat niet wil kom er mee naar buiten! 'Doe het' blijf er niet mee zitten doe zoals ik. Ik heb er ook jaren mee gezeten . Er mee naar buiten komen en de taboe door breken want vroeger was het toch allemaal niet waar als je dit vertelde aan de grote mensen, want die nonnen waren toch zo lief he' dit kon gewoon niet want jij was de leugenaar en je moest nog opletten dat je geen slag tegen je hoofd kreeg . Nonnen waren vroeger voor de muren zeer lief maar achter de muren waren ze beulen ze kende geen enkele genaden met de kinderen in mijn tijd. Mijn zus is op de meisjes speelkoer ook zwaar mishandeld daar gebeurde ook zeer zware mishandelingen onder elkaar en vooral door de nonnen aldaar dat heb ik achter af vernomen van mijn zus. De kindermishandelingen dat daar toen gebeurde in dat weeshuis ,dat was onbeschrijvenlijk . Daarom kan ik geen zusters meer zeggen want de naam zuster staat voor liefde en zorg geven aan de mensen en vooral aan kinderen , dit hebben we nooit gekend in dat weeshuis in tegen deel ,voor mij zijn dat nonnen niet meer of minder. Een anderen naam heb ik er niet voor of toch wel die nonnen waren echte duivelse onmensen! En het geloof de naam 'GOD' hebben ze in mij en anderen kinderen letterlijk in gestampt en geslagen en mijn hersenen gespoeld, ik ben nog wel gelovig dat wel maar in een anderen 'GOD' de welke weet ik zelf niet als die al wel bestaat? Ik geloof niet meer in de zogezegde dienaars van de kerk ,zeg maar misdadigers van de kerk toen, en de naam 'GOD' die zij diende bestaat die wel ? Hij heeft mij en de anderen kinderen niet geholpen hij liet alles toe dat zijn misdadige dienaars ons aan deden zeer zware mishandelingen met folter praktijken dat ze toepasten op mij en anderen kinderen liet hij allemaal toe, de naam 'GOD' van hun bestaat die wel? Of was het een gemaakte 'GOD' van de kerk die zij zelf toen maakte en die hun goed uit kwam zodat ze de mensen toen onnozel maakten en van alles wijsmaakte zodat de mensen het geloofde en de mensen hersenspoeling gaven dat het allemaal in hun voordeel was, zo konden ze doen wat ze wilde in de maatschappij ze waren toch heer en meester toen. Of was het de Goddelijke duivel die in hun zaten waar zij in geloofde en dat het hun goed uit kwam ,ik denk het? Ze werden toch altijd beschermt door de regering en het gerecht (Justitie) dat was toch samen een doofpot operatie toen. De misdadige dienaars van de kerk toen dachten dat ze boven de wet stonden, zo is het altijd al geweest ze konden doen wat ze wilde met de kinderen in de instellingen ze werden toch altijd gelooft het waren heiligen voor de maatschappij in die tijd, ik hoop dat het nu niet meer zo is. De mensen zijn slimmer geworden met de jaren dat ze niet meer luisteren naar die klare onzin van de kerk en zijn dienaars wie gelooft deze mensen of deze sekte nog!!!! Of gaat het nu eens eindelijk veranderen en de heren en dames van Justitie uit hun glazen kast komen en de misdadige dienaars van de kerk eens anders aan pakken dan in mijn tijd toen. Zodat de kinderen het nu niet meer moeten meemaken dan dat ik meegemaakt hem toen in mijn tijd dat zou schandalig zijn in deze tijd, het word tijd dat hun ogen eens eindelijk open gaan. De doofpot operatie heeft altijd al bestaan en zeker in de kerk, justitie en de politiek waren altijd blind voor de hypocriete dictators van de kerk. Ik stel mij wel de vraag of de scheiding van kerk en staat wel bestond in die tijd. In Justitie zijn de rechters en anderen hoge heren en dames benoemt in die tijd door de zelfde politieke partijen die in de regering deel namen waar zij bij hoorden toen, of is het nu iets verbetert tussen de scheiding kerk en staat ik hoop het? Zodat de kerk weer niet boven de wet komt te staan, en het gerecht hun werk doen en de misdadige dienaars van de kerk aanpakken en zeker hier in katholiek vlaanderen. Daarom konden ze doen wat hun goed uit kwam de misdadigers van de kerk toen, scheiding van kerk en staat noemde ze dat in die tijd een en de zelfde doofpot operatie was dat. Ze werden toch altijd geloofd en beschermt wat ze zegde en deden ze konden gewoon hun gang gaan in de maatschappij de mensen geloofde ons toch niet want zij waren toch de heiligen, of de schijnheiligen die te geloven waren en beschermt misdadig is dat. Want wij de kinderen dan waren toch maar uitschot leugenaars en wegwerpkinderen, kinderen dat ongewenst waren in de maatschappij wie geloofde ons nog niemand!! Want de nonnen waren toch zo lief he'!!! vervolg hier onder vierde pagina.
Reacties op bericht (10)
14-02-2012
zelem
dank voor jou reactie onze broer fons noemde ze daar pinkeltje en onze andere broer julleke goffart ik vergeef die nonnen niets ik haat ze en allemaal mag dat lezen klootnonnen waren het ook de opvoeders deugden niets ben niet vergeten hoe die moij daar in bad behandelde met mijn hoofd onder het water te dempen en ook niet hoe ze mij en mijn zus met watersproeier nat maakte met ijskoud water en mijn gezondheid is door hun naar de kloten gegaan ik ben dat daar niet vergeten never groetjes julia goffart
14-02-2012, 23:35 geschreven door julia
08-07-2011
Weeshuis wegwerpkinderen te Zelem
Beste Julia,Ik heb je emailtje ontvangen maar ik was een paar dagen bij mijn dochter aan het werk, sorry voor deze late antwoord. Julia ik weet dat wij in het gesticht te Zelem zeer veel afgezien hebben zowel jongens als meisjes. Door de zware kindermishandelingen en de kindermisbruiken dat dit laatste op de slaapzalen gebeurde door die duivelse en monster achtige nonnen. Die misbruiken van kinderen gebeurde in de chamberettes van die nonnen. En niet alleen door die nonnen maar ook door de grote jongens die de vriendjes waren van die nonnen of beter gezegt hun liefjes daar deden de nonnen altijd hun ogen voor dicht want die deden het zelf bij die nonnen. Er is zoveel gebeurt daar in dat weeshuis (gesticht) zodat ik het niet allemaal neer kan schrijven op mijn blog. Julia ik ben wel tevreden dat ik dit verhaal (ons verhaal) naar buiten gebracht hem en in de media de pers het Nieuwsblad op 08/01/2011 heb ik het ook uit gebracht. Binnenkort komt mijn verhall in een boek van mvr Carine Hutsebaut het zal een kei harde boek worden niet mals dus voor de kerk. En Julia je vraagt of ik je broers nog ken, het is zeer lang geleden maar ik heb wel in deie zelfde tijd daar gezeten bij jullie. Julia ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt dat ik je broers niet meer ken er waren ongeveer 400 jongens daar op de speelkoer ik ken ze natuurlijk niet allemaal, maar ik moet ze wel gekent hebben toen. Julia ik wens je een goede gezondheid toe en veel geluk in je verder leven, nog zeer vele groetjes Louis
08-07-2011, 14:56 geschreven door Louis Van Tongelen
07-07-2011
hallo
hallo moed mijn vriend ook al heb jij het moeilijk wij als kinderen daar in elem geweest te zijn ook hoor het blijft je achtervolgen he maar denk eraan het is nu eenmaal gebeurd en ja wat ka men er aan doen
07-07-2011, 21:58 geschreven door julia goffart
19-05-2010
weeshuis vuilbak kinderen
Allo jos! Weet jij nog dat ze de naam ''Tongele'' riepen in zelem dat ben ik en mijn broer lucien, mijn broer heeft met jou in de zelfde klas gezeten. Mijn broer zegd dat jij in zelem ook zeer veel afgezien heb! Wie niet van de kleine jongens toen he' groetjes jos louis
19-05-2010, 09:59 geschreven door louis van tongelen
14-05-2010
seewhuis vuilbak kinderen
Dag jos, het geen dat ik hier in mijn blog neer schrijf is de waarheid wat er toen in het weeshuis gebeurd is in zelem.Ik kan nog veel meer er over schreven wat toen daar allemaal gebeurd is aldaar ,ik ga nog even wachten alvoor ik door schrijf even bekomen. Jos! als je reageert op mijn blog zet je naam er bij he' groetjes louis
14-05-2010, 09:07 geschreven door louis van tongelen
13-05-2010
vuilbak
het is allemaal waar louis het geen dat er in de brief stan
13-05-2010, 19:22 geschreven door louis
30-04-2010
weeshuis vuilbak kinderen
lucien ! ik hoop dat dit verhaal uit zelem van onze kinder jaren over de mishandelingen en misbruiken dat ik neer geschreven hem , je toch een beetje kunnen opluchten .Altijd je hoofd recht houden en recht door gaan in het leven , ik weet het dit kun je niet vergeten zoals zovelen jongens die bij ons in die tijd gezetten hebben!!!! probeert het een beetje van je af te zetten . Groetjes louis.
30-04-2010, 08:44 geschreven door louis van tongelen
29-04-2010
vuilbak kinderen
hallo Louis , tis heel moedig dat je dit kenbaar maakt echt en je druk heel nog heel netjes uit , de werkelijkheid is veel en veel groffer , tegen wie konden wij iets zeggen ,, bang om iets te zeggen , ik ben 61 jaar en zit nog vol haat gevoelens ,, hitler heeft in de tweede wereldoorlog de verkerde mensens afgeslacht geloof mij , hij heeft een verkerde keuze gemaakt maar helaas die nonnen konden gewoon hun gang gaan , zij wisten heel goed dat wij toch niemand hadden om iets tegen te zeggen ,,,,,, en nu nog he ik moet niet zat zijn als ik een non tegen kom he , wand die krijgt de volle laag he , er zijn maar twee soorten nonnen,,,,slechte en hele slechte ,,,, ik stop er nu beter mee, wand dan fok ik mezelf op en dat is helemaal niet goed , maar doch heel moedig van jou broere ,,,,,,, groetjes luc
29-04-2010, 22:16 geschreven door lucien
29-03-2010
weeshuis vuilbak kinderen
bedankt jos, het is zoals je zegt ze hebben god in ons letterlijk in geslagen. Juist daarom ben ik wel gelovig maar geloof niet meer in de kerk groetjes louis
29-03-2010, 08:22 geschreven door louis van tongelen
21-03-2010
Beste vriend,
Beste vriend, Eerst en vooral, mijn oprechte gelukwensen voor de moed en het aandurven dit neer te schrijven. Het is net zoals ik mijn boek " kind van schaamte" het soms moeilijk was de juiste woorden te vinden voor het leed dat ons in de verschillende weeshuizen is aangedaan. ( Zelem vooral) Je tracht nog steeds het geheel te vertellen, rekeninghoudend met de verstaanbaarheid van de lezer en toch het ergste is soms moeilijk onder woorden te brengen. Ja Louis, die jaren was ik er ook en kan het geheel bevestigen. Zoals je zelf schrijft: 3 x per dag gingen de deuren van het toilet open. vele jongens liepen stinkend rond om reden dat ze in hun broek gekakt hadden en er tot zaterdag mee moesten blijven lopen. Gevolg: hun billen waren open geschreend tot bloedens toe. Deze jongen kregen dan ook weer van de grotere slaag omreden dat ze stonken enz... Zusters van Liefde noemde ze hen. Doch liefde hebben wij nooit ontvangen. ( de liefde voor God werd in ons geslagen)
Tracht het van je af te schrijven, niet tegenstaande er heelwat herinneringen zullen naar boven komen. oprechte moed, Jos Herbots
