Weeshuis wegwerpkinderen 1952-1961 te Zelem (Belgie)

Weeshuis wegwerpkinderen ( Zelem )

Dat zijn mijn kinderjaren van 1952 tot 1961 in het weeshuis te Zelem (gesticht noemde wij dat in die tijd, ZEG MAAR DE HEL)

Inhoud blog

	Weeshuis wegwerpkinderen (Besluit)
	Vervolg Weeshuis wegwerpkinderen (vierde pagina)
	vervolg, Weeshuis wegwerpkinderen (derde pagina )
	vervolg, Weeshuis wegwerpkinderen (tweede pagina)
	Dit draagt men zijn hele leven mee of je het nu wil of niet. ( eerste pagina )

Beoordeel dit blog

Welkom op mijn blog. LOUIS

Gastenboek

	zuster wievina
	Opa lach eens een keer
	gevolgen van zelem
	Zelem
	Is het er nog ?

Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

E-mail mij ! Louis

Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

Welkom op mijn blog! Louis

21-01-2011
Weeshuis wegwerpkinderen (Besluit)
Dat was "DE DEUR VAN DE HEL OP DE FOTO " de hoofd ingang van het weeshuis in 1952 tot 1961 te Zelem. Toen ik daar werd opgesloten voor jaren als kind samen met mijn twee broers en mijn zus .Toen zijn onze jeugd jaren gestopt als kind en als mens. Van af toen waren wij nog enkel kindslaven van de nonnen en grote jongens aldaar, over gelevert aan onze beulen. Er waren zeer veel kinderen dat ondervoed waren wij kregen te weinig te eten. Zeer zelden gingen wij buiten de vier muren van de speelkoer, en als we toch eens mochten buiten de speelkoer gaan in groep gingen we achter de muren van het weeshuis op het plein daar naast was een aardappelveld. Zodat alle kinderen het veld bestormde en de aardappelen of de bieten dat voor de dieren bestempt was uit trokken en ophaten van de honger .Het eten in het weeshuis was zeer slecht soms kregen wij bedorven eten waar het haar er op stond je moest het opeten van de nonnen met alle gevolgen vandien. Je zou het kunnen vergelijken met één "Concentratiekamp maar dan van wegwerpkinderen van de maatschappij" Ik denk dat mijn verhaal over het weeshuis te Zelem en dit in de media te brengen zeer veel jongens en meisjes van toen die dat ook meegemaakt hebben toch een beetje zal opluchten. Zij (nonnen) hebben onze jeugdjaren van ons ontnomen. Wij de kinderen dan in het weeshuis te Zelem waren ongedierte in hun ogen, zo werden wij behandeld vooral door de nonnen en met zeer veel geweld en zware vernederingen dat we moesten onder gaan. En ik ben wel tevreden dat sommige mensen met hun verhaal naar buiten durven komen nu. Ik weet ook als de jongens en meisjes als kind die in het weeshuis te Zelem groot gebracht zijn en die dit verhaal lezen. Terug keren is naar die tijd van toen, en zo alles terug herbeleven het is pijnlijk ik weet dat. Maar het kan bijdragen voor het verwerkingsproces, ik hoop het voor jullie allemaal zodat je dit in het verderleven een plaats kunt geven. Nu worden wij eindelijk gehoord door de maatschappij na zovele jaren dat wij moeten zwijgen hebben van die maatschappij en justitie, en de kerk dictators die boven de wet stonden. Want toen in die tijd waren wij toch maar uitschot, leugenaars en wegwerpkinderen van dat "Gesticht"(weeshuis) te Zelem, niemand geloofde ons. Want mijn levensverhaal als kind in het weeshuis is geschreven juist een maand voor dat de schandalen over de bisschop van Brugge Vangeluwe uit kwamen.Want niemand in die tijd geloofde ons we stonden alleen op deze wereld, want voor het uit kwam van die bisschop van Brugge werd ik uitgemaakt van alle verwijten door de mensen ik was een leugenaar, opkraaier, ketter enz...Maar de dag dat het uitkwam van die bisschop van Brugge heb ik niemand meer gehoord hun mond was gesnoerd!!!! En ik hoop dat deze gruwel in de kinderinstellingen niet meer gebeuren en dat de kinderen meer aandacht en tederheid krijgen van de opvoeders of wie dat het ook mag zijn! "Uiteindelijk is het dan toch in de media gekomen zodat ons verhaal naar buiten komt" Na dat ik het zelf in de media "Het Nieuwsblad en Het belang van Limburg " gebracht hem. Op 08/01/2011 in de dagbladen, de gruwel van het weeshuis te Zelem. Louis