Mijn ideeën vind ik niet groot en mijn plannen zijn nergens te bekennen. Ik ben ouder. 17 en in december bereik ik mijn achtiende levensjaar alweer. Ik ben gegroeid. Niet in de lengte, maar mentaal. Ik ben veel stabieler geworden. Ik ga mijn eigen weg en alhoewel mijn vader nog vaak boos is, kan ik hier beter tegen.
Aankomend school jaar ga ik eens in de maand met een Maatschappelijk werkster praten. Dit om alles op een rijtje te zetten en alles een plek te geven. In de tussentijd zal ik alles bij mijn vriend kwijt kunnen, maar dit is toch anders. Mijn vriend is fijn. Ik hou van hem, de eerste liefde van mijn leven en van mij mag hij de laatste zijn. Hij is er altijd voor me. Dat is fijn.
Het gaat beter met me en dat is mooi. Ik ben er nog niet, maar ik heb het juiste pad gevonden.
