 |
|
|
| |
|
|
| 21-10-2008 |
 Villa Tunari |
Hey!
Dit weekend zijn we naar Villa Tunari geweest, 3 uur rijden van Cochabamba. Vrijdag zijn we om 16u vertrokken en om iets na 19u kwamen we aan in het hotel. Het was echt een heel mooi hotel, met een zwembad  . We hebben wel niet gezwommen, maar toch...
De reden waarvoor we in de eerste plaats naar Villa Tunari gingen, was om naar het park 'Machía' te gaan waar de apen gewoon los rondlopen en op elk moment op uw rug kunnen springen. Maar doordat het zaterdagochtend nogal veel geregend had (Villa Tunari ligt in het regenwoud), waren de apen te agressief om het park te kunnen openen. Daarom zijn we eerst naar de 'Jungla' geweest. Hier moesten we een soort parcours afleggen waaronder ook een aantal schommels van verschillende hoogtes. Het begon met 3 meter. We moesten dus van een hoogte van drie meter naar beneden springen en dan begonnen we heen en weer te zwieren. Na die van drie meter, kwamen die van 8 en 12 meter. Als laatste was er één van 18 meter. De sprong zelf was niet zo erg, maar de constructie was niet zo stabiel, het wiebelde een beetje heen en weer. En terwijl de veiligheidsmaatregelen getroffen werden, wilde de schommel al vertrekken en mij dus naar beneden trekken. Het was dus vrij vermoeiend om dat tegen te houden. Maar de sprong zelf was zalig!! Echt een heel tof gevoel!
Na de jungla zijn we naar het park 'Carrasco' geweest, dit is een toer door het regenwoud. Enorm mooi! Op een bepaald moment kwamen we aan een grot waarin kleine vleermuizen zaten. We zijn daar naar binnen geweest en er was ook een schattig babyvleermuisje. In de volgende grot zaten blinde vogels. Ik heb spijtig genoeg geen foto's van de vogels en de vleermuizen omdat ik uiteraard geen flits mocht gebruiken en het was te donker voor foto's zonder flits.
Zondag was het dan veel droger en warmer weer, dus het park Machia was open. Ook hiervan heb ik geen foto's omdat we niks mee naar binnen mochten nemen. De apen stelen namelijk alles wat ze zien. Ook de juwelen trekken ze gewoon van uw armen of oren af. Er zijn mensen die het risico genomen hebben om hun camera mee te nemen, maar wij wilden dat risico toch niet nemen  . Ik heb wel een paar foto's kunnen trekken voor we het park ingingen omdat er net een aap tevoorschijn kwam. Terwijl je door het park loopt, komen de apen gewoon naar u toe en kan je ze aaien zonder problemen. Sommige apen vragen zelfs om hun te pakken. Zo was er een moeder met een kindje die absoluut wilde dat Miriam haar pakte. En toen ze het lege flesje van Victoria zag, pakte ze dat af en probeerde het open te doen. Ze wist perfect hoe ze dat moest doen, alleen hebben apen geen duimen zoals mensen en kreeg ze het zo niet open. Dan probeerde ze het maar met haar tanden. Na lang proberen mocht Victoria het voor haar doen en toen ze zag dat er geen water meer in was, moest ze het niet meer hebben . Ook in dit park waren blinde vogels, papegaaien. Het park is eigenlijk bedoeld voor dieren die gekwetst zijn geraakt in de wilde natuur en die daar dan verzorgd worden. De vogels zullen nooit meer in de wilde natuur kunnen overleven, de apen blijven voor het eten . We zijn dan ook helemaal naar boven gegaan waar er een adembenemend uitzicht was, maar weer geen foto's uit veiligheidsoverweging met de apen.
Dit was het zo ongeveer. Het was echt een heel toffe uitstap waar we heel mooie dingen gezien hebben.
21-10-2008, 00:00 geschreven door Lotte 
|
|
|
|
|
| 14-10-2008 |
| Het leven zoals het is: Cochabamba |
Ik ben nu bijna twee weken geleden vertrokken uit België en ik dacht: ik zal een keer een verslagje schrijven over het dagelijkse leven in Cochabamba.
Het eten:
In cochabamba zijn er een heel deel mensen die 5 of 6 keer per dag eten: het ontbijt, iets in de voormiddag, de lunch, iets in de namiddag, diner en soms wordt er nog ergens op de dag thee gedronken met wat brood bij. De lunch is hier de belangrijkste maaltijd en bestaat uit groentensoep (met aardappelen in), als hoofdgerecht vlees met groenten (waaronder aardappelen) en rijst, en als nagerecht meestal fruitsla met heerlijke yoghurt over. Om te drinken is er water gemixt met fruit. Het ontbijt bestaat uit brood met ham, confituur en kaas en om te drinken melk gemixt met fruit. En s' avonds kan het zowel brood zijn als terug wat rijst met vlees en groenten. Ik eet hier normaal gezien 3 keer per dag dus ik weet niet wat ze in de voormiddag en in de namiddag eten.
Als je met een groep op restaurant gaat, krijg je nooit allemaal samen uw eten. En meestal is er iemand die zo lang moet wachten dat deze persoon zijn of haar eten pas krijgt wanneer de rest al een tijd gedaan heeft met eten.
Het vervoer:
Zoals ik al eens vermeld heb in één van mijn eerste berichten, is het verkeer hier enorm hectisch. De straten zijn hier steeds éénrichtingsverkeer. Er rijden hier enorm veel taxi's rond en je moet echt wel goed uitkijken welke taxi je neemt. Als je een radio taxi neemt, die je kan herkennen aan een sticker met het bedrijf en de telefonnummer op, is het geen enkel probleem en zal je terecht komen waar je wilt zijn. s' Nachts wacht deze ook steeds als hij je afzet tot je binnen bent. Andere taxi's daarentegen nemen je naar plaatsen waar je niet wilt zijn en zijn enorm gevaarlijk om te nemen.
Verder heb je ook nog het openbaar vervoer: micros, trufis en taxi-truffis. Micros heb ik nog niet genomen. Trufis zijn bussen die een bepaalde route volgen en die je kan doen stoppen waar je maar wilt. Ze kosten 1,50 Bvs. (1 euro = 8,5 Bvs.). Een taxi-truffi deel je met meerdere mensen en de prijs hangt hier af van waar je naartoe wilt.
Als je hier over straat loopt, zal je constant getoeter horen. Voetgangers hebben hier nooit voorrang en als je oversteekt en het duurt te lang, beginnen ze te toeteren. Als ze willen voorbijsteken, beginnen ze te toeteren. En als ze aan een kruispunt komen en niet goed kunnen zien of er een auto van de andere kant komt, beginnen ze te toeteren.
Je hebt hier een enorm grote markt, la cancha, waar je echt bijna alles kunt vinden wat je nodig hebt en veel goedkoper dan in winkels.
Er zijn hier enorm veel bedelaars op straat en hetgeen wat me vorige week nogal geschokt heeft, is het volgende: woendsagavond waren we na de salsa op weg om iets te gaan eten toen ik een moeder met haar zoon zag liggen op de stoep, te slapen zonder matje of dekentje. Woensdag was het nog warm, maar in de winter of in het regenseizoen is het nog veel erger dan nu.
De riolen zijn hier niet gemaakt om wc-papier door te laten gaan waardoor je in elke toilet in Cochabamba een vuilbak zal zien staan om het wc-papiet in te doen.
Kleren worden hier altijd met koud water gewassen omdat ze het niet kunnen veroorloven om steeds warm water te nemen.
Simkaarten zijn niet te vertrouwen. Zelfs als je een bericht stuurt naar een andere Boliviaanse simkaart, is er een grote kans dat het bericht niet aankomt. Vanuit het buitenland is het nog erger. Tot nu toe heb ik nog geen berichten uit België kunnen ontvangen dus als ik niet antwoord, ligt het daar aan .
De mensen zijn hier veel lichamelijker dan in België. Ook de leerlingen ten opzichte van de leerkrachten. Ze komen u constant een knuffel geven en als ze weg gaan, geven ze u een kus, wat natuurlijk wel enorm lief is.
Bolivianen komen bijna altijd een stuk te laat. Een deel doordat het soms moeilijk is om buiten het centrum van de stad een taxi te vinden, een deel omdat Bolivianen gewoon minder gehaast zijn.
Als er een film in de cinema uitkomt, kan je hem ook al kopen op dvd .
Zo ik denk dat dit het zo een beetje is.
Groetjes!
14-10-2008, 00:00 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 11-10-2008 |
| El Christo |
Vandaag ben ik met twee andere vrijwilligers, Mirjam en Victoria, 'el Christo' gaan bezichtigen. Het was echt ongelooflijk warm en zeker toen we boven aankwamen, maar het was de moeite waard. Het uitzicht van daarboven over Cochabamba is fenomenaal. Toch hield de warmte niet iedereen tegen om te voet naar boven te gaan. Het is niet alleen fysiek zwaar, het is ook ongezond en zeker in deze warmte. Wij zijn met de teleferique geweest . Terwijl je naar boven gaat, voel je het echt droger en droger worden en merk je dat we een stuk hoger zitten dan de stad zelf.
Het standbeeld zelf is 40,44 meters hoog. Om hiervan een beeld te kunnen geven, heb ik hieronder een foto geplaatst met Mirjam en mij aan de voet van het standbeeld. Het weegt 2 200 000 ton.
En zoals je kan zien is het uitzicht echt mooi.
Een paar uur later merk ik dat ik verbrand ben omdat ik zo onnozel ben geweest om me niet in te smeren. Maar ik vind persoonlijk dat het nog meevalt.
Ondertussen ben ik hier al langer dan een week en geraak ik hier stilaan ingewerkt. Elke dag van 7u45 tot 12u40 werken en in de namiddag van 16u tot 17u Spaanse les. Ik ben deze week ook begonnen met salsa lessen te nemen. Drie keer in de week, samen met een deel van de andere vrijwilligers. Het is een heel toffe groep, en de salsa lessen zijn enorm tof en heel leerrijk. En achteraf gaan we altijd met de hele groep iets eten.
Ik heb hier in Cochabamba een nieuwe simkaart gekocht. Dus voor diegenen die van plan zijn om tijdens deze 6 maanden een berichtje te sturen, gelieve het dan naar dit nummer te doen: 00 591 70377808.
Zo, dit was het voor deze week. Vanaf volgende week ga ik in het weekend beginnen rond te reizen in Bolivië. Volgende week staat Villa Tunari op het programma. Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes!
11-10-2008, 23:55 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 06-10-2008 |
| Enkele foto's |
Van het uitzicht:
Van het appartement:
Van het gezin:
Van de school:
06-10-2008, 20:28 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 04-10-2008 |
| Eerste werkdag |
Gisteren ben ik voor de eerste keer naar de school geweest waar ik les ga geven. De kinderen zijn daar ongelooflijk lief. Ze kwamen direct mijn naam vragen en vanwaar ik kom (ze denken wel dat België in Afrika ligt  ). Ook de leerkrachten zijn heel vriendelijk en ze appreciëren dat enorm dat ik wil helpen. Ook zijn de lessen heel goed voor mijn Spaans omdat ze alles vertalen wat ze zeggen in het Engels. Volgende week ga ik nog een beetje observeren om te zien welk niveau elke klas heeft en vanaf de week erna mag ik zelf een deel van de les geven.
Omdat er toch al een aantal mensen gevraagd hebben naar mijn problemen op de heenreis, een kort verslag: het begon in Madrid. Toen ik daar aankwam was ik rustig aan het wachten tot mijn vlucht op het bord verscheen. Uiteindelijk had ik door dat hij waarschijnlijk niet ging komen dus ben ik gaan vragen wat ik moest doen. Blijkbaar moest ik veranderen van terminal en moest ik daarvoor de metro nemen. Maar tegen dat ik door had welke en naar waar... De mensen konden daar niet zo goed Engels en ik kon geen Spaans. Toen ik aan de juiste terminal stond, mocht ik eerst het vliegtuig niet op omdat ik geen bewijs had dat ik binnen de 90 dagen het land terug ging verlaten en dan gingen ze me meteen deporteren en een heel gedoe daarrond.Uiteindelijk bleek dat ik geen bewijs nodig had omdat ik al een terugreis geboekt heb en dus zogezegd op rondreis ben. Eénmaal op het vliegtuig moesten we een noodvertrek maken. Ik weet nog altijd niet waarom omdat ze dat in het Spaans heel uitgebreid uitleggen en in het Engels zeggen ze gewoon dat we een noodvertrek gaan maken en dus zo vlug mogelijk moeten gaan zitten. De vlucht zelf was ook vrij hevig waardoor ik wel wat misselijk werd. Aangekomen in Bolivië, Santa Cruz moest ik een formulier invullen met wat ik in Bolivië ga doen en de nummer van mijn paspoort en zo, maar tegen dat ik weer door had wat ik moest doen... Toen ik mijn ticket naar Cochabamba had, stond erop 'Gate 1' maar dan werd dat veranderd en hadden we plotseling geen gate meer om uiteindelijk toch via gate 1 te gaan. Op dat vliegtuig moest ik veranderen van plaats en weer weet ik nog altijd niet waarom. Ik denk dat het dat zo een beetje was. Een toffe eerste ervaring met het vliegtuig .
Ook had ik beloofd om mijn adres op de blog te zetten, dus bij deze: Lotte Vanhalst c/o Ms. Daniela Viljoen
Aportado Postal 368
Cochabama-Bolovia
South America
04-10-2008, 00:00 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 22-09-2008 |
| Hey allemaal! |
Zoals de meesten onder jullie wel weten, vertrek ik 1 oktober voor ongeveer zes maanden naar Bolivië, Cochabamba. Ik ga daar Engelse les geven aan kinderen van de lagere school. Via deze blog wil ik jullie een beetje laten meegenieten van mijn ervaringen. Ik hoop dat ik de site regelmatig kan updaten zodat jullie ook op de hoogte kunnen blijven  .
Groetjes!
Lotte
22-09-2008, 20:24 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
