De eerste dag in Oruro. De mensen van CEPA organiseerden een tentoonstelling over de vervuiling van het mijnbedrijf Inti Raymi. Enkele mannen en vrouwen namen het woord en riepen op om samen te strijden tegen deze multinational. Inti Raymi, het groot goudmijnbedrijf, hier in Oruro, loodst al zijn afvalwater met zware metalen in de rivier Desaguadero. Deze rivier zorgt voor de watertoevoer van vele akkers, de gevolgen zijn voor de hand liggend. Ook het Uru-urumeer en het poopómeer, waar de Desaguadero in uitmondt zijn daardoor erg vervuild. Een ramp want de zware metalen geraken daar nooit meer weg, aangezien de meren niet in verbinding staan met de zee. Binnekort zal dezelfde tentoonstelling gehouden worden in Oruro en La Paz.
21-10-2006
Uitzicht van ons huis in Oruro
Ondergaande zon.
Oruro
Oruro, de plaats waar we normaal gezien 'lange' tijd zullen leven. De stad ligt op ongeveer 3600 meter hoogte en telt 300 000 inwoners. De eerste indruk: triestig!! enorm, de regen valt met bakken uit de hemel. Een hele verbetering als later het zonnetje er toch door komt. We krijgen hier een kamer in een huis met nog twee andere Bolivianen, Anibal en Janeth.
20-10-2006
La Paz
Een indrukwekkende stad die tussen de bergtoppen tevoorschijn komt. Hoe dieper in het dal, hoe welgestelder de buurt. Bovenaan bevindt zich de jonge armoedige stad El Alto, waar het meestal zeer koud is. La Paz is de hoogst gelegen hoofstad ter wereld omringd door gigantische besneeuwde bergtoppen, waarvan de Illimani de grootste is. De stad is volgebouwd, letterlijk volgestampt van beneden tot boven. Hels verkeer, superdruk. Mensen overal. Druk in de weer. Ook al wouden we graag nog wat langer blijven, snel zetten we onze reis voort, we worden immers in Oruro verwacht.
19-10-2006
Copacabana
Ondertussen zijn we aangekomen in de Altiplano! Copacabana is onze eerste kleine tussenstop in Bolivia. Het oogt toeristisch door de vele winkeltjes aan de kant van de straat. Ook lijkt het dat vele reizigers (lees: tjoolaars) hier een tijdje blijven plakken. Dit plaatsje straalt dan ook een zeker schoonheid en kalmte uit (siësta) - een tweede Granada? Alles lijkt er vanzelf te gaan (dit in groot contrast met hoe het leven in Bolivia vaak is).
Titicacameer
18-10-2006
Puno
De laatste grote halte voor Bolivia aan de oever van het Titicacameer. Voor ons slechts een kleine tussenstop op onze weg naar Bolivia.
17-10-2006
cañon del colca, Peru
cañon del colca, Peru
Een tocht van twee dagen door de cañon. Zwaar door het hoogteverschil (1300m). Elke keer opnieuw sta ik versteld van de hoogte van die bergen, van een ander stukje natuur dat weer tevoorschijn komt, paadjes aan de rand van steile afgronden, boomwortels (een 100-tal) die als een groot kluwen door elkaar lopen. Dichtbegroeide wegeltjes waarachter groene tuintjes met rotsblokken en ezeltjes en kippen tevoorschijn komen. Overnachting in een oase waar het contrast het grootst was. Spijtig. Nepgrastapijten speciaal voor toeristen en onvriendelijke uitbaters. S nachts gingen we iets verderop wat vriendelijkheid zoeken, en troffen een Peruaan aan die ook wat tijdverdrijving zocht. Uiteindelijk zagen we hem en zijn vrienden heel toevallig terug in Puno. Hij woont in Lima en is blijkbaar een bekende kok. Als we terugkeren naar Belgie maken we waarschijnlijk bij hem een laatste stop voor ons laatste avondmaal in dit continent.
cañon del colca, Peru
Het zicht vanuit Cabanacondé (een stadje van ongeveer 1000 inwoners op 3200 meter hoogte) op de cañon is overweldigend. De prachtig groen-blauwe colca die 1300 meter beneden je stroomt. De cañon bezit alle 'natuur-kleuren' die je je maar kan voorstellen, geel, oker, bruin, roestbruin, oranje, rood, wit van glestjers,... En dan de zon die recht bovenop je brandt. Af en toe een kleine vogel die voorbij scheert. Of een condor... en al die planten die hier goeien (!)
16-10-2006
cañon del colca, Peru
Cañon del colca in Peru, een verademing na al de drukte van de grootsteden Lima en Arequipa.... Een stuk(je) natuur dus en dat doet wel deugd. De busrit ernaartoe, een mengeling van schoonheid-besef-leven-ongeloof-maar ook verplettering (door al dat volk). Landschappen, soms met sneeuw dan weer met felgroen mos, lamas. De Cañon zelf is de diepste cañon ter wereld met een hoogteverschil tot 3200 meter. Af en toe vliegt er een condor over, de heilige vogel van de Andes. Op de bergwanden liggen 1000den hectaren terassen, die zijn het werk van de Colluhua (een beschaving nog 1000 jaar ouder dan die van de Inca's)
Cabanaconde, Peru
Een mini dorpje, met hobbelige toegangsweg van ong 7 uur midden in een oneindige natuur.. Hier ademt men frisse berglucht (geen auto s, allen de bus komt es langs), slaapt men in een rustiek hostal, praat men met de al even sympathieke uitbater Pablo, eet men de lekkerste klassiekers onder de Peruaanse gerechten, en geniet men van de ........rust.
