Het is alweer even geleden dat ik nog iets heb gezegd. Dat is omdat ik de laatste tijd niet zo heel veel te zeggen heb. Ik begin te denken dat het maar goed is dat we uit elkaar zijn omdat ze de laatste paar maanden zo gemeen deed denk ik. Ik kan nu gewoon niet aan die happy momenten denken die we eerst hadden. Ik kan ze me zelfs moeilijk voorstellen. Het enige wat ik weet is dat ik graag wil dat iemand van mij houdt zoals ik van mijn ex hield. En ik weet dat zij dat op dit moment zeker niet is dus ik heb geen nood aan haar. Het stomme is dat ik volgende week op volleybalkamp ga met haar dus ik zie haar dan sowieso een hele week lang. Ik kan nu zeggen dat ik geen nood heb aan haar en dat ik met momenten zelfs het gevoel heb dat ik haar haat, maar ik weet nu al dat wanneer ik haar ga zien ik haar ga missen. Ze is zo mooi en ik ga moeten terugdenken aan de momenten dat ik haar in mijn armen had en dat ik haar kon knuffelen en dat ik kon zeggen dat ze de mijne was. Misschien is het het beste dat ik zo weinig mogelijk met haar omga op volleybalkamp. Ook al is dit de laatste kans die ik ga krijgen om haar terug te krijgen. De laatste keer dat ik zo lang zo veel bij haar zal zijn om haar gedachten te kunnen doen veranderen.
Ik weet niks meer.. Ik wou dat ik iemand anders had om over haar te geraken, maar ik weet dat als ik iemand anders zou hebben dat ik haar alleen maar meer zou missen. Omdat ik dan constant mijn nieuwe relatie zou vergelijken met mijn relatie met mijn ex.
