Ze zei dat ze er moeite mee had dat ik niet meer van haar ben. Ze zei dat ze me wilde kussen. Ze heeft me gemist. Ze begon te wenen toen we elkaar zagen. Het leek allemaal positief. Maar ik weet ook dat ze terug contact heeft met een ex van haar (jan-michiel) en ik weet dat ze daar heel vaak mee stuurt terwijl ze niet zo vaak naar mij stuurt. Eigenlijk sturen we amper. Ze antwoordt zelfs niet eens op al mijn berichtjes en begint geen gesprek uit haarzelf. Misschien mist ze me toch niet zo hard? Misschien zei ze dat uit opwelling toen ze me terug zag omdat al die emoties toen terugkwamen. Misschien mist ze me niet zo erg als ik niet bij haar ben. Volgens mij heeft ze me niet echt nodig in haar leven. Ik zit met een dubbel gevoel. Ik weet niet of alles goed is of net niet. Ik wil graag nog een keer met haar afspreken om duidelijkheid te krijgen, maar nu ga ik wachten tot zij eens iets uit haarzelf stuurt, want ik wil weten of ze me net zo graag wil zien als ik haar. Ik wil niet vechten voor een relatie die niet langs twee kanten komt.
Ik heb al een kleine vooruitgang geboekt denk ik, maar ik mag nu niet stoppen, misschien moet ik blij zijn met de kleine beetjes en gaat het dan vanzelf goedkomen?
