Klein overzichtje van deze week op de MIC afdeling. Veel valt er niet te zeggen want we hebben de hele week alle dagen hetzelfde gedaan.

We kregen vaak de verantwoordelijkheid om de vrouwen te verzorgen die net een keizersnede hebben gehad. Dat hield dan vooral in dat we hun wonde verzorgden, een nieuw infuus klaarmaakten, hun parameters controleerden en eventueel een klein bedbad deden en hun lakens vervingen. Veel nieuwe dingen hebben we niet bijgeleerd op deze stage. Ursha (hoofdverpleegster) gaf ons telkens wel veel uitleg over verschillende pathologieën zoals pre-eclampsie, HELLP en uterusatonie. Maar van het meeste van de uitleg waren we al op de hoogte.

We moeten voor school een stageopdracht maken, dat houdt in dat we een vrouw moesten opvolgen tijdens haar zwangerschap waarbij er iets fout is gegaan of gaat. Annelore had een mevrouw met een diepe veneuze trombose en ik had een mevrouw met placenta praevia waarover er al eens verteld werd op maandag. Deze mevrouw blijkt zwanger te zijn van een tweeling, daar kwam ik pas achter als ik in haar dossier keek. Uit de echo is gebleken dat ze een placenta praevia heeft (placenta die voor de baarmoederhals gelegen ligt) en placenta acreta (placenta die dieper is ingegroeid in de baarmoeder). De oorsprong van de bloeding is nog steeds niet 100% duidelijk omdat het nog vroeg in de zwangerschap is en de placenta en de kindjes nog moeten groeien. Sommige bloedvaatjes kunnen ze niet zien op echo om te kijken of de bloeding eventueel van daar komt. Het is een paar keer helemaal niet goed gegaan met deze mevrouw. Zoals ik al verteld had was ze al eens 4L bloed verloren, in de loop van de week heeft ze weer een paar keer hevig gebloed en bleek dat ze in totaal weer 1,5L-2l bloed heeft verloren. Op donderdag zag het er heel slecht uit, haar laboresultaten waren niet goed en er werd besloten om een bloedtransfusie te starten. Ik heb donderdag mevrouw even gezien en ze zag heel bleek, had kringen onder de ogen, was zeer zwak en kon amper uit haar bed komen. De volgende dag was het bloedverlies weer gestopt en was haar toestand weer stabiel. Psychologisch is het voor haar zeer zwaar vooral omdat haar kinderwens zo groot is en ze bang is om de kindjes te verliezen. Ze is nu 19 weken en 3 dagen en heeft nog een lange weg te gaan! Als haar toestand maandag nog steeds stabiel is zal ze terug overgeplaatst worden naar een iets minder intensieve eenheid in het ziekenhuis.

Hoe het er voor haar verder uitziet is nog steeds moeilijk te zeggen, de ene dag gaat het heel goed en de volgende dag gaat het weer heel slecht met haar. Het is vooral afwachten en hopen dat deze zwangerschap en beide kindjes gered kunnen worden! Zowiezo zal de mevrouw haar zwangerschap zeker geen 40 weken kunnen uithouden maar ze willen het toch rekken tot minimum 26-27 weken. Een foetus is officieel levensvatbaar vanaf 24 weken (maar als ze zo vroeg geboren worden heeft dat natuurlijk gevolgen in het verdere leven).
De mevrouw met de diepe veneuze trombose is vanaf donderdag al op een minder intensieve afdeling geplaatst, met haar komt alles wel goed.

Om het nu even over leukere dingen te hebben: woensdag hebben we kennis gemaakt met een Finse studente die ook stage doet in het ziekenhuis. Samen zijn we naar een pizzeria geweest. Het was daar megalekker en ze hadden daar megagrote pizza’s en dat was dan al een kleintje, voor maar 6,50 euro . Een grote kost iets van een 9euro! (België kan hier een voorbeeld aan nemen). Het was een zeer aangename namiddag, we hebben op het terras gezeten van een wolkenkrabber hier in Ljubljana waar je een heel mooi zicht had over de hele stad! Het was ook heel goed weer die dag en na ons terrasje zijn we dan nog wat winkeltjes gaan doen!

Donderdag was het een gewoon dagje voor ons! We hebben aan ons MIC verslag gewerkt en bloemkool met worst gemaakt (we waren onze patatten vergeten) en op tijd in ons bedje gekropen om eindelijk onze laatste keer vroeg op te staan want dan is het WEEKEND!

Vrijdag was het ook een gewoon dagje! ’s Avonds zijn we iets gaan drinken in een cocktailbar in het centrum. Een vrij speciaal plaatsje, de bar was in een kelder en gedecoreerd met skeletten. Voor we mochten bestellen moesten we natuurlijk onze pas laten zien (blijkbaar zien we der geen 18 uit!)L. Een geluk da ge daar wel onder ne meter 50 binnen moogt J anders had Stephanie al een probleem. Annelore bestelde ne ‘Chichi’ (iets me ananassap in) en Stephanie had ne ‘Girls just wanna have fun’ (iets me blue curaçao). Plots stond de ober daar met 4 cocktails, blijkbaar was het 1 cocktail bestellen en kreeg je er 2 voor dezelfde prijs, wat wij natuurlijk geen probleem vonden! Nadien hebben we nog een wijntje op een terrasje gedronken en dan gingen we richting ons bed!!

Maandag 28/03

Vandaag was het onze eerste dag op de MIC (maternal intensive care) afdeling. Eerst kregen we een korte rondleiding op de afdeling en uitleg welke soort moeders men hier aantreft. Het gaat vooral om moeders die bevallen zijn via keizersnede, in België worden die niet op de intensieve opgenomen maar gaan gewoon naar materniteit. 5 u na de keizersnede onder algemene anesthesie moeten de vrouwen opstaan en gaan plassen. We hebben vandaag vooral geobserveerd en uitleg gekregen en we hebben geholpen bij een opname van een vrouw die 18 weken en 6 dagen zwanger is met veel bloedverlies! Het is een beetje een triest verhaal dus voor gevoelige lezers ge zijt verwittigd! Deze vrouw heeft al verschillende pogingen ondernomen om zwanger te worden via IVF. Nu dat ze eindelijk zwanger geraakt is krijgt ze op 18 weken zwangerschap plots veel vaginaal bloedverlies, men spreekt in het totaal over ongeveer 4 l bloedverlies, de vrouw heeft hiervoor al verschillende malen bloedtransfusies gekregen. Net na de opname werd er een echo gedaan om de oorzaak van de bloeding op te sporen. We waren aanwezig bij de echo en deze heeft iets langer dan een uur geduurd, ze hebben alles onderzocht! Met de foetus gaat het prima (volgens dat we hebben begrepen) maar met de moeder helemaal niet. Volgens de uitleg dat we hebben verstaan komt de bloeding van haar baarmoederhals en men sprak van een operatie. (exacte uitleg zullen we morgen mss weten) Het leven van de moeder is in kritieke toestand, ze kan op elk ogenblik een massieve bloeding doen die haar fataal kan worden. Wanneer dat zou gebeuren primeert de moeder en zal de foetus op de 2^de plaats komen. Wat ze nu vooral doen is de toestand van de vrouw stabiel houden. Morgen zullen we hier hopelijk meer weten over te zeggen. Eens thuisgekomen na onze boodschappen te hebben gedaan heeft Stephanie de afwas gedaan in de badkamer omdat ze geen wasbak heeft in de keuken en nadien moest ze de was in een slakom doen omdat haren dop in de wasbak van de badkamer niet past!  Over handigheid en logisch redeneren gesproken !

Donderdag 24/03

Vandaag was het onze aller eerste echte stage dag waarbij we effectief konden meewerken en observeren.
Stephanie: ik heb vandaag voor de eerste maal een sectio (keizersnede) gezien, veel verschil met België is er niet behalve dat een keizersnede hier altijd onder algemene anesthesie is in plaats van epidurale. Met gevolg dat elke vrouw met keizersnede naar de intensieve moet gebracht worden en dus niet bewust haar bevalling meemaakt. De vrouw krijgt ook geen blaassonde voor tijdens de sectio maar er wordt een blauw product in de blaas gespoten via een katheter. Als er dan in de blaas wordt gesneden dan komt dit blauwe product te voorschijn.

Annelore: ik heb met vroedvrouw Anna samen een arbeid opgevolgd van een vrouw die zwanger was van haar 2^de kind en ik heb uiteindelijk ook de bevalling gezien. De bevalling ging vlot en al snel werd een gezond meisje geboren: Erin. Ik heb de verzorging van de baby mogen uitvoeren die toch wel verschillend was als die bij ons. De navelstreng wordt hier korter afgenaveld dan in België en de zorgen aan de navel moet ook met steriele handschoenen gebeuren (waar we het nut niet goed van snappen). Het stompje wordt dan met een paars middel aangestipt dat zorgt voor een betere stolling. De baby wordt hier ook onmiddellijk gewassen met olie en een natte doek want de baby moet proper zijn vooraleer die bij de mama gaat. Hier wordt ook geen skin to skin toegepast. De baby komt na de geboorte met een steriele doek even op de buik van de mama terecht maar achteraf wordt de baby meegenomen voor de zorgen.

Vrijdag 25/03

Onze 2^de “serieuze” dag op verloskamer. Alles verliep al wat vlotter vandaag, we hadden al wat meer zelfvertrouwen en de vroedvrouwen waren heel vriendelijk en aangenaam om mee te werken.
Annelore: Vandaag heb ik meegelopen met vroedvrouw Musha, echt een superlieve! Haar Engels was niet zo fantastisch maar ze probeerde toch steeds alles zo goed mogelijk uit te leggen. Ook gaat ze heel empathisch om met de vrouw in arbeid, echt een voorbeeld voor elke vroedvrouw in wording. De eerste arbeid die ik met haar heb opgevolgd is uiteindelijk uitgedraaid in een keizersnede vermits het hoofd niet goed indaalde in het bekken. Dan heb ik nog een arbeid opgevolgd: een vrouw die binnenkwam met 8 cm opening en het was haar 4^de kind dus dat zou snel gaan. Het was een zeer enthousiaste vrouw en ze vroeg mij om mopjes te vertellen tussen haar contracties zodat ze wat afleiding had voor de pijn, echt een grappige maar sterke madam! Zoals verwacht ging de bevalling vlotjes en de vrouw had geen enkel scheurtje. Musha had wel gevraagd of ik nu nog gewoon wou observeren dus ik heb de bevalling niet meegedaan. Wel heb ik de placentaverlossing gedaan. Ook iets anders dan bij ons: je mag de baarmoeder niet masseren als de placenta nog niet geboren is. De placenta moet ook niet met een draaiende beweging eruit worden gehaald maar deze wordt gewoon in een vloeiende beweging eruit gehaald. Navelstrengbloed wordt ook niet onmiddellijk afgenomen maar pas als de placenta al geboren is.

Stephanie: Vandaag had ik mijn aller eerste bevalling op Sloveense bodem J. Ik werkte samen met Karmen een zeer fijne en grappige vroedvrouw! Ze stelde me voor aan de ouders en zij vonden het goed dat ik bij hen bleef tijdens de arbeid. Het was een zeer aangenaam koppel, ze konden gelukkig engels spreken dus het contact zat ook meteen goed. Tussen de contracties door hebben we gelachen en veel gepraat! De mensen hier in Slovenië zijn veel opener dan in België. De arbeid verliep zeer goed, het was hun eerste kindje en waren dus zeer benieuwd naar alles. Tijdens de arbeid merkten ik al verschillen op in vergelijking met Belgie. Hier zijn geen epidurales maar men gebruikt wel lachgas, wat voor grappige toestanden zorgt omdat de vrouw dan een beetje ‘high in the sky’ is. Het is de bedoeling dat ze het mondmasker op neus en mond plaatsen en dan diep inademen en dan uitblazen in het masker. Ze ademen stikstofdioxide in maar het heeft geen effect op de baby. Eens de vrouw op volledige ontsluiting stond zei Karmen dat ik me mocht klaarmaken om de bevalling te doen. Ik was overdonderd omdat ik zo snel al een bevalling mocht doen. Uiteraard samen met de vroedvrouw. De bevalling is hier een GROOT verschil met België: eens het hoofd gaat doorsnijden (hoofd wordt geboren) mag de vrouw niet meer persen maar uitblazen en laten ze het hoofd op eigen tempo millimeter per millimeter geboren worden. Dit heeft goed effect om een scheur of knip te vermijden. In België moet de vrouw blijven persen tot het hoofd geboren wordt (meer knipjes en scheuren dus). Voor de 1^ste schouder blijven ze het perineum ondersteunen en wachten ze op een contractie zodat de vrouw kan meeduwen om de 1^ste schouder te laten geboren worden. Dit is voor mij even wennen omdat het hoofd dan al geboren is en dus ter plaatse blijft terwijl ons werd aangeleerd om direct na de geboorte van het hoofd de schouders laten geboren te worden. Voor de 2^de schouder wachten ze niet op een contractie. Eens de baby geboren wordt, wordt hij op het bed gelegd en afgedroogd en dan gaat hij even op de buik van de mama. Ik heb dus een gezonde jongen op de wereld helpen zetten: Roeck, 3990 kg en 51 cm. De ouders zijn in Slovenië zo dankbaar, ze geven effectief een knuffel en een hand om u te bedanken! Om mijn eerste bevalling te vieren zijn we een terrasje gaan doen en hebben we een glaasje champagne gedronken J

Zaterdag 26/03

Stephanie: mijn dagje was vandaag goed gevuld, ik heb er nog een bevalling bij :D. Ik heb de hele dag een arbeid opgevolgd, het was eveneens een zeer aangenaam koppel, ze spraken iets minder vlot Engels maar we begrepen elkaar wel (met gebaren). Hier werd dus ook lachgas gebruikt, letterlijk: lach gas! Nadat ze had ingeademd kon ze de komende 2 minuten niet serieus zijn, ze bleef lachen naar alles wat ze zag of haar gevraagd werd :D (ni veel vrouwen kunnen zeggen dat ze lachen tijdens een arbeid). Alles verliep vlot en er werd een meisje geboren (Luna – 3,520kg en 51 cm).

Annelore: Het was een vrij drukke dag voor mij. Stephanie en ik mochten allebei met vroedvrouw Nada meegaan. Ik mocht een vrouw opvolgen en Stephanie ook. Ik had niet echt de tijd om goed en wel met de vrouw te praten of de bevalling stond er al aan te komen. Het was hun eerste kindje maar de bevalling verliep echt vlotjes. Met wat hulp van Nada heb ik het kindje goed op de wereld gebracht. Het was een jongetje: Nikolaï genoemd (Niko vind ik toch mooier ;)). De vrouw had slechts een klein scheurtje. Mijn eerste Sloveense bevalling was een feit! Het bleek toch wat anders dan in België: hier is het echt de bedoeling om met het hand waarmee je het perineum ondersteunt ook het hoofdje te helpen deflecteren. Je moet het hoofdje echt “omhoog duwen”. De andere verschillen zijn al door Stephanie uitgelegd dus die zal ik niet meer herhalen.
Na de bevalling mocht ik ook de placenta verlossen en de eerste zorgen aan de baby geven. Dan mocht ik een andere vroedvrouw volgen en voor ik het wist stond ik opnieuw klaar voor een bevalling. Deze deed ik samen met een vroedvrouw die geen Engels verstond of geen Engels kon spreken. Dus de communicatie was ietwat moeilijker maar opnieuw kwam er een gezonde baby ter wereld, deze keer een meisje: Zoeya. Dan heb ik de rest van de dag meegelopen met Irena waarmee ik een vrouw heb opgevolgd die geïnduceerd werd wegens diabetes (dat is toch wat ik er van verstaan heb). Maar deze vrouw was niet echt in arbeid. Ondertussen kwam er dan een andere vrouw binnen. Dit was haar 2^de kindje, zij kreeg ook lachgas om de pijn te verminderen. Van 6cm is zij plots naar 10cm gegaan op een klein uurtje en alweer mocht ik mij klaarmaken voor een bevalling. Ik heb niet meegeholpen met de geboorte van het hoofdje omdat de vrouw een litteken had van een knipje en de vroedvrouw vreesde voor een scheur van dit litteken. Na de geboorte van het hoofdje mocht ik dan meehelpen voor de geboorte van het lichaam. Er werd een jongen geboren: Philip.
Na deze heftige late shift gingen we dan met een goed gevoel richting ons bedje. We moesten er de dag erna vroeg uit en het was juist uurwisseling die nacht dus dat was een uurtje minder lang slapen.

Zondag 27/03

Vandaag is het onze eerste 12uren shift en we waren benieuwd of we deze na een korte nacht wel zouden overleven. Maar  we leven nog J

Stephanie: Veel te vroeg ging de wekker deze morgen!! Maar met goede moed vertrok ik naar stage! (dankzij the happy mood van Annelore J ) De ochtend begon zeer saai, er was niets te doen en hebben dus tot 9u ook niets gedaan! We hebben een kleine rondleiding en uitleg gekregen over hoe hier een opname gebeurt. De vrouw word eerst beneden onderzocht (vaginaal onderzoek) en er wordt geluisterd naar de harttonen en de contracties worden geëvalueerd. Als daaruit blijkt dat ze in arbeid is mag ze naar boven komen. Eens boven wordt er nogmaals naar de harttonen geluisterd en dan wordt er een lavement gegeven op vraag van de vrouw! De lavementen zijn daar gigantisch in vergelijking met de onze J. De vrouw wordt onderaan geschoren voor als er tijdens de bevalling een knipje moet worden gezet. Dan mag de vrouw nog een uur rondlopen op dienst en nadat ze naar het toilet is geweest moet ze haar douchen. Dan pas mag ze naar de verloskamer komen, eens op verloskamer wordt ze dan opgevolgd tot 3u na de bevalling. Vandaag had ik dus ook een bevalling van een mevrouw met een 4^de kindje (die kinderen vallen daaruit). Om 11u werden haar vliezen gebroken en had ze 4cm, 10 min later daalden de harttonen van de baby tot 80 hartslagen per minuut (mijn hart ging van de slag toch wel even sneller J). De vroedvrouw heeft de vrouw meteen onderzocht omdat men dacht aan een navelstrengprolaps (navelstreng dat voor het hoofd komt) maar dat was het niet. Ik ben de hele tijd bij de vrouw gebleven om de harttonen in het oog te houden. Uiteindelijk is de vrouw om 12u50 bevallen van een meisje: Anja – 2kg450 en 47cm klein! De baby was perfect gezond en sooo cute!

Annelore: Vandaag heb ik van 1 vrouw de arbeid kunnen opvolgen. De vrouw was 24 jaar en het was hun 1^ste kindje. Blijkbaar was de zwangerschap niet echt gepland maar waren ze wel blij met de komst van de baby. De vrouw was ’s nachts binnengekomen omdat ze wat last had in de onderbuik. De vrouw bleek niet echt in arbeid te zijn maar toch hebben ze haar dan al opgenomen in de verloskamer. Van 1 vingertop ontsluiting had ze om 10u ’s morgens uiteindelijk 3cm. Hierop hebben ze dan de vliezen gebroken, hopend dat de contracties zouden opkomen. Maar die bleven spijtig genoeg maar onregelmatig en niet effectief genoeg. De vroedvrouw heeft dan Synto opgestart om de contracties te stimuleren zodat ze regelmatiger en effectiever worden. Dan heb ik de vrouw een suppo Tramal opgestoken. Dit is een medicament dat ze geven aan de vrouw om de pijn te verminderen en om haar te relaxeren. Na een uurtje was er opnieuw een vaginaal onderzoek en bleek dat ze toch wel naar 4cm was gegaan. Eindelijk zagen we vooruitgang (de vrouw was ook tevreden). Ik bleef bij haar om de steeds pijnlijker wordende contracties op te vangen. Na het middageten bleek dat ze naar 6cm was vooruit gegaan. Dan hebben we de vrouw Dolantine gegeven, dit is opnieuw een product dat de pijn vermindert en de spieren meer ontspant zodat de baby makkelijker kan indalen. Dit was blijkbaar een effectief middel want een uurtje nadien stond de vrouw op volledig. De bevalling kon beginnen… De vrouw perste goed mee en samen met de vroedvrouw hebben we een gezond kindje op de wereld gebracht. Nu wat bleek: op echo hadden ze gezegd dat het een jongetje zou zijn maar wat eruit kwam was een MEISJE!! J Oepsie vergissing…De vrouw heeft mij meerdere malen bedankt omdat ik bij haar was gebleven en ik zal haar deze week gaan bezoeken op de materniteit.
Tot zover onze update want we hebben honger J!!!!

Eerste dag:

Maandag 21/03 om 9u05 namen we het kleine, crappy, rammelige vliegtuig richting Slovenië (Ljubljana). Eens aangekomen op de kleine luchthaven (niet te vergelijken met Zaventem) namen we de taxi richting het appartement. Daar stond Anita (hoofdvroedvrouw van het ziekenhuis) ons op te wachten en ontving ons met open armen! Ze heeft ons naar het appartement gebracht en bleek dat we elk een eigen kamer hadden. (een appartement kan je dit niet noemen) Het is een kamer met badkamer en kleine keuken met een tafel. Onze kamers vullen elkaar prima aan, Annelore haar frigo werkt niet en is beschimmeld en Stephanie heeft geen wasbak voor de afwas. Met resultaat dat de boodschappen in de frigo van Stephanie komen en wanneer we dan avondeten koken moeten we met de boodschappen van het 2de verdiep (Stephanie haar appartement) naar het 12de verdiep sleuren om dan op Annelore haar appartement te koken omdat daar wel ne wasbak is. s' Morgens en s'middags eten we wel bij Stephanie int appartement en achteraf wassen we de borden af in de wasbak van de badkamer.
Nadat we onze valiezen hadden gedropt heeft Anita ons met de auto de weg naar het ziekenhuis getoond met onderweg wat info over de stad. 
Eens we aan het ziekenhuis kwamen moesten we zelf de weg terug vinden naar het appartement, wat voor een kleine omweg heeft gezorgd aangezien we beiden geen oriëntatievermogen hebben (enkel die dag ). Onderweg hebben we enkele boodschappen gedaan in de 'Hofer' wat lijkt op de Aldi van bij ons. 's Avonds zijn we de stad beetje gaan verkennen en nadien iets gaan eten bij de mexicaan. Het was heel lekker maar super veel! (zie foto's FB)

Tweede dag:

Dinsdag 22/03 hadden we een dag verlof en daar hebben we van geprofiteerd! Eerst uitgeslapen en dan boodschappen gedaan voor het avondeten. Nadien hebben we een marktje gedaan en uitgerust op een terrasje! Op de avond hebben we spaghettisaus gemaakt en kwamen tot de conclusie dat de ingrediënten toch anders smaken dan in België (neen het lag niet aan onze kookkunsten) (behalve lichtjes aangebrand )
We zijn op tijd gaan slapen, het was vroeg opstaan voor onze eerste stagedag op verloskamer.

Derde dag:
Woensdag 23/03 om 6u30 opgestaan en om 7u30 naar ziekenhuis vertrokken (deze weg duurde niet zo lang als de terug weg van maandag )
Eerst een rondleiding gekregen van Anita doorheen het ziekenhuis, gevolgd door een gesprek met haar en de studentenbegeleidster! Hier werden onze verwachtingen van de stage besproken! Uiteindelijk op verloskamer wat rond gekeken. We hebben van op afstand een bevalling gevolgd. We merkten al meteen verschillen met België. (deze volgen later) We mochten om 12u al door gaan en hebben dan nog wat van het weer geprofiteerd! 's Avonds hebben we de resten van spaghettisaus opgegeten en zoals echte chefkoks getest of de spaghetti gaar was (de muren hebben het geweten: hij was duidelijk gaar)