Vermits we onze blog even uit het oog zijn verloren gaan we niet elke dag bespreken want we weten niet meer wat we elke dag gedaan hebben :D. We bespreken de belangrijkste zaken die we meegemaakt hebben en met jullie willen delen :p

Maandag 11/4

Deze week gingen we een zware week tegemoet van maandag tot donderdag van 7u-14 en vrijdag en zaterdag van 21u-7u en zondag 19u-7u.

Stephanie:

Vandaag volgde ik een vrouw in arbeid op die hun eerste kindje verwachte. Zeer fijne mensen om op te volgen. Alles verliep vrij vlot ondanks dat het een inductie was. Ik heb de bevalling mogen doen samen met de vroedvrouw tot dan ging alles goed. Samen met de assisterende vroedvrouw mocht ik dan ook de placenta laten geboren worden, er was alleen een probleem de placenta kwam niet los. Na regelmatig controleren was er nog steeds geen spontane geboorte van de placenta. Het beleid in dit ziekenhuis zegt dat men na een halfuur de dokter verwittigd en deze dan beslist of er moet worden overgegaan naar manuele placentafhaling. De dokter onderzocht de vrouw nog eens en ondanks dat het bloedverlies normaal was en baarmoeder hard was werd er besloten om na 40 minuten een manuele revisie van de placenta te doen. De anesthesisten werden opgebeld en mevrouw werd volledig verdoofd voor men aan de ingreep begon. De ingreep gebeurd niet in een operatiekamer maar gewoon de verloskamer zelf. Eens de vrouw in slaap was deed de dokter de manuele placenta afhaling, voor degene die niet weten wat daar bij voor te stellen: met de volledige hand via de vagina in de baarmoeder gaan om de placenta eruit te krijgen. Deze ingreep is zeer pijnlijk want ondanks de verdoving vertoonde de vrouw tekenen van pijn! De dokter haalde er eerst gewoon vliezen uit met een klein stukje placenta, later na nog 2 keer in de vagina te gaan haalde hij er nog 2 grote stukken placenta uit. Na de ingreep werd de vrouw wakker gemaakt en nog 3u onder controle gehouden op de verloskamer. Alles verliep nadien prima en ze mocht naar de materniteit gaan.

Annelore:

Ik herinner mij nog 1 koppel dat ik heb opgevolgd dat echt supersympathiek was. Het was hun eerste kindje en mevrouw had een zwangerschapsvergiftiging en intra-uteriene groeiretardatie (het kindje dat niet goed meegroeide) en ze werd omwille van die reden ingeleid. Ze had al enkele dagen op de intensieve afdeling voor moeders gelegen en uiteindelijk hadden de dokters beslist om het kindje toch te laten geboren worden op 37weken. Ik heb haar een hele nacht opgevolgd (van 21u tot 7u) en probeerde haar wat moed in te spreken omdat het voor die mevrouw echt al lang duurde. Om 7u was ze net volledig ontsloten maar bij een eerste kindje moet het hoofdje nog indalen dus ik wist dat ik de bevalling niet meer ging kunnen doen. Met spijt in het hart, en wetend dat mevrouw binnen een half uur tot een uurtje eindelijk zou bevallen, heb ik haar dan moeten achterlaten. De man was echt wel heel lief voor de vrouw en had haar al heel de nacht gesteund dus ik wist wel dat ik haar in goede handen had achter gelaten. Ik voelde aan het koppel dat ze wel veel steun aan mij hadden gehad tijdens hun vermoeiende nacht en dat gaf mij wel een voldaan gevoel J.

Voor onze casus heb ik een zwangere vrouw opgevolgd die 32 weken zwanger was van een tweeling. Ze was getransfereerd van een ander ziekenhuis wegens zwangerschapsvergiftiging en een vermoeden van HELLP (= complicatie hiervan, te moeilijk om uit te leggen). Toen ik met mevrouw aan de praat was geraakt bleek dat ze al heel lang probeerde zwanger te worden en dat ze uiteindelijk na 3 pogingen met intra-uteriene inseminatie (het zaad van de man wordt dan in de baarmoeder binnengebracht) zwanger was. Deze zwangerschap was dus heel belangrijk voor haar. Er werd haar een product gegeven om de longen van de kindjes te laten rijpen en de volgende dag werd ze ingeleid.

Ze is die avond vaginaal bevallen van een gezonde tweeling (2 meisjes).

Zondag 17/4

Onze laatste nacht (eindelijk :D) Nog moe kwamen we toe op verloskamer en voelde meteen een gespannen sfeertje L . Er was iets aan de hand maar wisten nog niet goed wat. We wachtten even af en gingen ondertussen eens kijken hoeveel vrouwen er binnen waren.

Nog geen 10 min nadat we toekwamen werd er een spoed sectio (keizersnede) uitgevoerd op een vrouw die 31 weken zwanger was en waarbij de harttonen niet goed waren. Eveneens was het kindje veel te klein voor zijn aantal weken en besloten de dokters om het te laten geboren worden. We waren aanwezig in de operatiezaal en mochten mee observeren. Toen we het volledige verhaal te horen kregen van de vrouw kregen we beiden toch wel een krop in de keel. Mevrouw was 41 jaar en probeerde al meerdere IVF behandelingen en was nu eindelijk zwanger geraakt. De angst in de vrouw haar ogen toen ze op de operatietafel moest gaan liggen was gewoon om kippevel van te krijgen. Beiden hoopte we op een goede afloop maar goed zag het er op die moment niet uit. Er werd een jongetje geboren en hij huilde gelukkig meteen waarbij we al opgelucht ademhaalde. We schrokken nog al van hoe klein hij wel niet was. Hij woog amper 825gr en was 33cm klein. De intensieve zorgen voor pasgeborene hebben hem meteen opgevangen en even later mochten we naar hem toegaan en kijken hoe ze een navelcatheter plaatsten. Met hem ging alles vrij goed ondanks de vroeggeboorte, hij hoefde niet meteen geïntubeerd te worden en was vrij snel stabiel. Nu is het alleen afwachten, het kindje heeft nog een zeer lange weg af te leggen voor het naar huis kan gaan.

Met een klein hartje en blijkbaar een sip gezicht gingen we terug naar de verloskamer om wat opgefleurd te worden door Saša (hoofd van ons team).

(zwart gat :D)

Maandag 18/4

Maandagmorgend eindelijk in ons bed en eindelijk uitslapen :D deze avond hadden we opnieuw afgesproken met Eeva om uit te gaan. Maar na ons dutje overdag moest er geshopt worden :D

Na enkele winkels waren we weer al enkele euro’s armer :D en vermits we veel te laat waren om nog boodschappen te doen en ook helemaal geen zin meer hadden om te koken besloten we om Mc donalds te gaan eten! Even later terug naar huis om nog even te dutten (vooral Stephanie) het is mij nog steeds een vraag waar Annelore al die energie vandaan haalt :D

Om 1u eindelijk vertrokken maar uiteindelijk was het gewoon iets gaan drinken :D het was zeer gezellig! Onze tafel was vrij multicultureel :D 3 finse meisjes – 1 canadese jonge en 1 spanjaard :D

Natuurlijk werden er weer hilarische fouten gemaakt in het engels en na een biertje beterde dat er ni op :p Om 3u30 werden we vriendelijk gevraagd om naar buiten te gaan blijkbaar sluit alles dan :D dus besloten we om nog pizza Burek (pizza met bladerdeeg rond, ligt vrij zwaar op de maag. Maar dat kon ook aan de biertjes liggen :p) te gaan eten waar bij we toch wel even moesten stappen. En uiteindelijk tegen 5u thuis gekomen en als een blok in slaap gevallen.

Vrijdag 22/04

Eerst hadden we de vroege shift van 7u-14u en in de namiddag waren we uitgenodigd om te gaan eten bij Anita, de hoofdvroedvrouw, thuis. Eeva en haar Finse vriendin Reta die op dat moment op bezoek was, waren ook van de partij. Als aperitief hebben we de Finse sterke drank “Salmiakki” geproefd. Anita had lekkere zelfgemaakte springrolls gemaakt (lekker vettig en de kilootjes kwamen er maar bij). Ook had ze voor Belgisch bier gezorgd waar Eeva een hele avond van heeft gedronken (donkere Leffe). Ook hebben we beiden voor de eerste maal ons Belgisch bier “Kwak” geproefd (schande da we da nog ni geproefd haddenJ). Als dessert waren het “Brusselse wafels” met slagroom en aardbeien. Het was een gezellig avondje waar we haar familie wat hebben leren kennen. Ze heeft een dochter van 19jaar en een zoon van 14jaar.

Zaterdag 23/04

Vandaag mochten we een kijkje nemen op de neonatale intensieve afdeling. Daar zagen we dat onze “Anzjé” (= kindje van 31 weken van 825g waarover we het hebben gehad) het heel goed deed. Hij had nog steeds geen ondersteuning nodig om te ademen en hij stelt het goed. Ook hebben we een kindje gezien dat op 23 weken geboren was (in België zullen ze pas vanaf min 24 weken ingrijpen om het kindje in leven te houden maar hier dus blijkbaar niet!), het was echt zo petieterig klein en werd vooral in leven gehouden door machines. Maar blijkbaar had het de wilskracht om in leven te blijven en wouden ze het er toch op wagen.

Na onze stage waren we uitgenodigd door Saša om bij haar mama thuis te gaan eten. We werden zeer vriendelijk ontvangen en kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld (op moeders wijze J). Ook Saša haar zus en haar dochtertje Taja van 7jaar waren erbij en zorgden voor de nodige sfeer. Taja heeft ons paaseitjes cadeau gedaan en van de zus kregen we een fles Sloveense champagne. Dan heeft Saša ons een rondleiding gegeven in Kranj, haar geboortestad (zeer gezellig dorpje) en als afsluiter zijn we nog een ijsje gaan eten.

De tijd vloog voorbij en ineens was het 23u, zo gezellig was het!! :D

Zondag 24/04

Vandaag hebben we uitgeslapen en gewerkt voor school.

’s Avonds zijn we met Naomi (Belgisch meisje dat we in Bled hebben leren kennen) iets gaan drinken in cocktailbar, dronken Brazilianen tegengekomen en een leuke avond gehad!!

Dan zijn we Naomi thuis gaan afzetten want da schaap moest helemaal alleen naar huis stappen anders (wat zijn wij toch gentlewomen! J). En tegen 5u lagen we uiteindelijk in ons bed!

Maandag 25/04

Om 19u hadden we opnieuw stage maar deze keer met een ander team. Dat is uiteindelijk wel goe meegevallen.

Annelore heeft een mooie bevalling gehad. De vrouw was voor de 3^de keer zwanger maar haar andere kindjes waren al 9 en 11jaar dus het was al effe geleden. Mevrouw was binnengekomen met 8cm en zij is dus vrij snel bevallen nadat ze toegekomen was.

Je zag het hoofdje heel mooi opschuiven en het perineum heel mooi meerekken.

Ze is bevallen zonder ruptuur (woehoew weer een vrouw zonder!! J).

Stephanie heeft toen 3 bevallingen gehad die nacht.

Dinsdag 26/04

Vandaag onze laatste nacht met ons team. Met dubbele gevoelens hebben we afscheid genomen van ons team en om hun te bedanken hebben we hen getrakteerd met chips, koekjes en pralines.

Stephanie:

Als laatste nacht was het een zeer drukke nacht! In totaal heb ik 3 bevallingen mogen doen. Maar mijn laatste bevalling had ik me helemaal anders voorgesteld. Ik ben deze vrouw beginne volgen als ze op 8 cm opening stond, dus de arbeid ging vrij snel. Van zodra het hoofdje geboren was merkte ik en de vroedvrouw al meteen op dat er iets fout was. Eens het kindje geboren was, mompelde de vroedvrouw dat het kindje leed aan syndroom van down. Ik deed de verzorging van het kindje, het was een klein mager meisje genaamd Katja. Ze woog 2 kg 350 en was 47 cm groot. Tijdens de zorgen waren de tekens duidelijk dat het om het syndroom van Down ging. (handplooi in handpalme, laag geïnplanteerde ore, haarlijn dat verder stond, tong viel uit de mond.) Blijkbaar waren de ouders niet op de hoogte dat hun kindje aan syndroom van down leed. (waarschijnlijk te wijten aan een slechte echografische controle) Op dit vlak is zijn de Belgische gynaecologen bekwamer, bij ons wordt dit praktisch altijd opgemerkt bij de eerste screening van de baby. De pediater is nog langs geweest om het te bevestigen. De ouders zagen dat hun kindje er anders uitzag dan wat er van een pasgeborene word verwacht. Aan hun blikken te zien hadden ze veel vragen en miste ze een dosis enthousiasme na de geboorte van hun kind. De ouders werden verder ingelicht door de pediater. Dit was jammer genoeg mijn laatste bevalling in Slovenië L

Ook Annelore haar laatste bevalling verliep niet van een leien dakje. De vrouw luisterde van geen kanten naar wat de vroedvrouw of door haar werd gezegd. Met als gevolg dat ze tijdens de bevalling een 3^de graads ruptuur had. Ook de communicatie tussen de vroedvrouw en Annelore verliep niet vlot, waardoor er wel enkele misverstanden zijn ontstaan!

Dit was onze laatste nacht op deze verloskamer maar ondanks de minder fantastische afsluiter waarop we gehoopt hadden, hebben we hier een goede stage gehad en zijn we het personeel dankbaar voor het vele geduld en de vele informatie. (en we zijn beiden aan onze 40 bevallingen geraakt :D !!!!! )

Woensdag 27/04

Souvenirtjes gekocht.

Donderdag 28/04

De zoo van Ljubljana gezien en naar BTC (= groot shoppingcenter) geweest.

Vrijdag 29/04

Naar de grotten van Postojna geweest, lekker gaan eten en geklonken op onze laatste avond.

Morgen eindelijk terug in België!

Overzicht weekend zondag 3/04

Om ons eerste weekendje vrij te vieren zijn we zondag naar Piran (aan de kust) geweest samen met de Finse studente Eeva. Om 8u hadden we onze bus op 20 min stappen van ons verblijf. We hadden nog geen ticket voor onze bus dus dat moesten we eerst kopen bij een zeer vriendelijk dame :D à NIET dus!! Van onbeleefdheid gesproken!! Twas er een da haar werk zeer graag deed en om haren dag helemaal goe te maken zijn we nog is terug gegaan met ons ticket omdat we 90 cent te veel hadden betaald :D. De busrit duurde 2u en 30 min en tussen de dutjes door hebben we toch een beetje genoten van het landschap. Eens aangekomen in Piran hebben we een koffietje gedronken om wakker te worden van de lange rit (Annelore is sindsdien verslaafd aan Latte machiatto of Bella Kava). Nadien hebben we vooral het stadje verkend en van het mooie uitzicht genoten. (zie foto’s op facebook)

Na het eten zijn we ons gaan installeren op de rotsen aan het water en daar kwam Annelore tot het besluit da ze misschien toch een beetje verbrand was. Met Stephanie hare sjaal rond hare kop gebonden heeft ze een zeer mooi optreden gedaan voor alle mensen die van de rust wouden genieten. :D

Later op de avond kwam ook Stephanie tot de conclusie da ze verbrand was. Voor we onze busrit terug moesten nemen gingen we op zoek naar aftersun en zonnecrème!!! Maar raar genoeg hebben ze da niet aan kust :D dan maar wachten tot morgen.

Om 22u waren we na een rit van 3u terug aangekomen in Ljubljana om dan rechtstreeks naar huis te gaan en te slapen. De volgende dag hadden we de late shift (van 14-21u) dus we konden toch uitslapen.

Maandag 4/04

Vandaag terug onze eerste dag verloskamer! Dit weekend keken we er al naar uit om op verloskamer te staan na een rustige week op de MIC afdeling! Maar toen we wakker werden bleek da onze zonneslag toch een beetje naar het hoofd gestegen was en da we ons ni zo goe voelden om op stage te gaan. Vooral Annelore had een zware zonneslag en durfde amper buiten te komen (ze leek wel een rode panda)! We hebben dan maar gebeld naar de hoofdvroedvrouw om te vragen of het ok was om een dagje thuis te blijven en volop te aftersunnen :p. Verder valt er niet veel te vertellen over vandaag :D alleen hoofdpijn en ‘vapeurkes’ :p

Dinsdag 5/04

Vandaag hadden we ook de late shift en zijn we wel kunnen gaan :D. Ons team was al op de hoogte gesteld van onze zonneslag en ze hadden hun mopjes al klaar toen we op dienst kwamen. Gelukkig konden we er vandaag wel mee lachen in tegen stelling tot gisteren :D

Woensdag 6/04

We zijn vandaag gestart om 21u en hebben dus de nacht tot 7u. Het was een zeer ma dan ook zeer rustige nacht! Rond 2u kwam er dan eindelijk wa schot in de zaak en kwam er een mevrouw binnen die doorgestuurd werd van een andere afdeling in het ziekenhuis. Ze was 31 weken zwanger en de zwangerschap werd beëindigd omdat er rond 20 weken verschillende morfologische afwijkingen werden ontdekt waardoor het kind zeer weinig kans had om na de bevalling te overleven. Pas rond 30 weken waren de artsen het eens of ze de zwangerschap nu wel of niet zouden afbreken.

Stephanie heeft deze mevrouw opgevolgd en begeleid tijdens een zeer korte arbeid. Het is beter dat de arbeid kort (maar spijtig genoeg toch pijnlijk) verloopt zodanig dat de vrouw niet onnodig lang hoeft af te zien. Het kindje was al voor de bevalling overleden. Deze procedure gaat als volgt: onder echo begeleiding wordt er een dosis kalium rechtstreeks in het hartje van de baby gespoten waardoor het kindje binnen de minuut sterft. Nadien wordt er een product gegeven aan de mama waardoor ze in arbeid gaat en kan bevallen. Stephanie: Ik vond het zeer moeilijk om deze mevrouw op te volgen, veel kon ik niet doen voor haar, alleen er voor haar zijn, samen met haar de contracties opvangen en haar op tijd te drinken geven. De bevalling heb ik niet gedaan maar heb wel de vrouw begeleid tijdens de bevalling. Het kindje lag nog in stuit maar de bevalling verliep vlot omdat het nog zo klein was. Ik vond het zeer raar om geen gehuil te horen na de bevalling er was dan ook zeer stil moment na de geboorte en zelfs de ervaren vroedvrouwen weten na zoveel jaren nog steeds niet wat te zeggen in zo een situatie. De moeder wou het kindje niet zien na de geboorte en deze keuze werd gerespecteerd, de baby werd direct meegenomen naar een andere kamer waar het dan mooi werd toegedekt. De ouders hebben nog 1 dag te tijd om zich te bedenken of ze het kindje willen zien of niet, nadien is dat niet meer mogelijk en gaat het kindje naar pathologisch onderzoek. Annelore is meegegaan wanneer het kindje in de andere kamer werd gelegd. Aan de buitenkant zag het er perfect normaal uit maar aan de binnekant was er vanalles mis.  

Stephanie heeft voor de rest deze nacht niets meer gedaan dan gewacht en gehoopt op werk maar Annelore heeft wel nog een bevalling gehad.

Om 7u zat onze shift er eindelijk op en konden we gaan slapen!

Donderdag 7/4

Deze nacht was veel drukker!!!
Annelore heeft 2 bevallingen gedaan en heeft 1 geassisteerd en ook Stephanie had deze nacht haar werk...

Vrijdag 8/04

We hebben lekker lang uitgeslapen om te recupereren van onze nachten. We zijn niet te laat gaan slapen want de dag erna was er de uitstap naar Bled!

Zaterdag 9/04

Vandaag zijn we met de bus naar Bled geweest. Op de bus zijn we nog 2 Belgen tegengekomen, Naomie en haar vriend. Zij is een meisje dat hier voor 3 maanden komt studeren en haar vriend was voor een paar dagen op bezoek. In Bled heb je een prachtig groot meer met in het midden een eilandje. Met een bootje kon je naar het eiland varen maar dat hebben we uiteindelijk niet gedaan. We hebben rond het meer gewandeld, van het uitzicht genoten en hebben ons op een plekje in de zon geïnstalleerd. Nadat we daar in een restaurantje een veel te grote pizza met veel te veel salami en hesp op hadden gegeten (alé hebben hem ni echt opgekregen), hebben we de bus terug naar huis genomen. Die avond zijn we nog een terrasje gaan doen (want we hadden dorst van diene pizza) en daarna ons bedje in.

Zondag 10/4

Vandaag zijn we het kasteel van Ljubljana gaan bezichtigen, wat uiteindelijk niet zo denderend was. Tijdens onze tocht naar boven (want da stom kasteel staat dan nog helemaal boven op nen berg en is enkel bereikbaar via een steil weggeltje of ne lift en wij als gezonde mensen kiezen dan voor het weggeltje natuurlijk :D) hoorden we wat geritsel in de struiken en de bomen naast ons. Stephanie dacht eerst dat daar een rat zat maar blijkbaar waren het 3 schattige eekhoorntjes met een fluffy staart en fluffy oortjes! J (It’s so fluffy I’m gonna die!)
We zijn vroeg ons bedje in gekropen want we hebben een lange week te gaan!

Klein overzichtje van deze week op de MIC afdeling. Veel valt er niet te zeggen want we hebben de hele week alle dagen hetzelfde gedaan.

We kregen vaak de verantwoordelijkheid om de vrouwen te verzorgen die net een keizersnede hebben gehad. Dat hield dan vooral in dat we hun wonde verzorgden, een nieuw infuus klaarmaakten, hun parameters controleerden en eventueel een klein bedbad deden en hun lakens vervingen. Veel nieuwe dingen hebben we niet bijgeleerd op deze stage. Ursha (hoofdverpleegster) gaf ons telkens wel veel uitleg over verschillende pathologieën zoals pre-eclampsie, HELLP en uterusatonie. Maar van het meeste van de uitleg waren we al op de hoogte.

We moeten voor school een stageopdracht maken, dat houdt in dat we een vrouw moesten opvolgen tijdens haar zwangerschap waarbij er iets fout is gegaan of gaat. Annelore had een mevrouw met een diepe veneuze trombose en ik had een mevrouw met placenta praevia waarover er al eens verteld werd op maandag. Deze mevrouw blijkt zwanger te zijn van een tweeling, daar kwam ik pas achter als ik in haar dossier keek. Uit de echo is gebleken dat ze een placenta praevia heeft (placenta die voor de baarmoederhals gelegen ligt) en placenta acreta (placenta die dieper is ingegroeid in de baarmoeder). De oorsprong van de bloeding is nog steeds niet 100% duidelijk omdat het nog vroeg in de zwangerschap is en de placenta en de kindjes nog moeten groeien. Sommige bloedvaatjes kunnen ze niet zien op echo om te kijken of de bloeding eventueel van daar komt. Het is een paar keer helemaal niet goed gegaan met deze mevrouw. Zoals ik al verteld had was ze al eens 4L bloed verloren, in de loop van de week heeft ze weer een paar keer hevig gebloed en bleek dat ze in totaal weer 1,5L-2l bloed heeft verloren. Op donderdag zag het er heel slecht uit, haar laboresultaten waren niet goed en er werd besloten om een bloedtransfusie te starten. Ik heb donderdag mevrouw even gezien en ze zag heel bleek, had kringen onder de ogen, was zeer zwak en kon amper uit haar bed komen. De volgende dag was het bloedverlies weer gestopt en was haar toestand weer stabiel. Psychologisch is het voor haar zeer zwaar vooral omdat haar kinderwens zo groot is en ze bang is om de kindjes te verliezen. Ze is nu 19 weken en 3 dagen en heeft nog een lange weg te gaan! Als haar toestand maandag nog steeds stabiel is zal ze terug overgeplaatst worden naar een iets minder intensieve eenheid in het ziekenhuis.

Hoe het er voor haar verder uitziet is nog steeds moeilijk te zeggen, de ene dag gaat het heel goed en de volgende dag gaat het weer heel slecht met haar. Het is vooral afwachten en hopen dat deze zwangerschap en beide kindjes gered kunnen worden! Zowiezo zal de mevrouw haar zwangerschap zeker geen 40 weken kunnen uithouden maar ze willen het toch rekken tot minimum 26-27 weken. Een foetus is officieel levensvatbaar vanaf 24 weken (maar als ze zo vroeg geboren worden heeft dat natuurlijk gevolgen in het verdere leven).
De mevrouw met de diepe veneuze trombose is vanaf donderdag al op een minder intensieve afdeling geplaatst, met haar komt alles wel goed.

Om het nu even over leukere dingen te hebben: woensdag hebben we kennis gemaakt met een Finse studente die ook stage doet in het ziekenhuis. Samen zijn we naar een pizzeria geweest. Het was daar megalekker en ze hadden daar megagrote pizza’s en dat was dan al een kleintje, voor maar 6,50 euro . Een grote kost iets van een 9euro! (België kan hier een voorbeeld aan nemen). Het was een zeer aangename namiddag, we hebben op het terras gezeten van een wolkenkrabber hier in Ljubljana waar je een heel mooi zicht had over de hele stad! Het was ook heel goed weer die dag en na ons terrasje zijn we dan nog wat winkeltjes gaan doen!

Donderdag was het een gewoon dagje voor ons! We hebben aan ons MIC verslag gewerkt en bloemkool met worst gemaakt (we waren onze patatten vergeten) en op tijd in ons bedje gekropen om eindelijk onze laatste keer vroeg op te staan want dan is het WEEKEND!

Vrijdag was het ook een gewoon dagje! ’s Avonds zijn we iets gaan drinken in een cocktailbar in het centrum. Een vrij speciaal plaatsje, de bar was in een kelder en gedecoreerd met skeletten. Voor we mochten bestellen moesten we natuurlijk onze pas laten zien (blijkbaar zien we der geen 18 uit!)L. Een geluk da ge daar wel onder ne meter 50 binnen moogt J anders had Stephanie al een probleem. Annelore bestelde ne ‘Chichi’ (iets me ananassap in) en Stephanie had ne ‘Girls just wanna have fun’ (iets me blue curaçao). Plots stond de ober daar met 4 cocktails, blijkbaar was het 1 cocktail bestellen en kreeg je er 2 voor dezelfde prijs, wat wij natuurlijk geen probleem vonden! Nadien hebben we nog een wijntje op een terrasje gedronken en dan gingen we richting ons bed!!

Maandag 28/03

Vandaag was het onze eerste dag op de MIC (maternal intensive care) afdeling. Eerst kregen we een korte rondleiding op de afdeling en uitleg welke soort moeders men hier aantreft. Het gaat vooral om moeders die bevallen zijn via keizersnede, in België worden die niet op de intensieve opgenomen maar gaan gewoon naar materniteit. 5 u na de keizersnede onder algemene anesthesie moeten de vrouwen opstaan en gaan plassen. We hebben vandaag vooral geobserveerd en uitleg gekregen en we hebben geholpen bij een opname van een vrouw die 18 weken en 6 dagen zwanger is met veel bloedverlies! Het is een beetje een triest verhaal dus voor gevoelige lezers ge zijt verwittigd! Deze vrouw heeft al verschillende pogingen ondernomen om zwanger te worden via IVF. Nu dat ze eindelijk zwanger geraakt is krijgt ze op 18 weken zwangerschap plots veel vaginaal bloedverlies, men spreekt in het totaal over ongeveer 4 l bloedverlies, de vrouw heeft hiervoor al verschillende malen bloedtransfusies gekregen. Net na de opname werd er een echo gedaan om de oorzaak van de bloeding op te sporen. We waren aanwezig bij de echo en deze heeft iets langer dan een uur geduurd, ze hebben alles onderzocht! Met de foetus gaat het prima (volgens dat we hebben begrepen) maar met de moeder helemaal niet. Volgens de uitleg dat we hebben verstaan komt de bloeding van haar baarmoederhals en men sprak van een operatie. (exacte uitleg zullen we morgen mss weten) Het leven van de moeder is in kritieke toestand, ze kan op elk ogenblik een massieve bloeding doen die haar fataal kan worden. Wanneer dat zou gebeuren primeert de moeder en zal de foetus op de 2^de plaats komen. Wat ze nu vooral doen is de toestand van de vrouw stabiel houden. Morgen zullen we hier hopelijk meer weten over te zeggen. Eens thuisgekomen na onze boodschappen te hebben gedaan heeft Stephanie de afwas gedaan in de badkamer omdat ze geen wasbak heeft in de keuken en nadien moest ze de was in een slakom doen omdat haren dop in de wasbak van de badkamer niet past!  Over handigheid en logisch redeneren gesproken !

Donderdag 24/03

Vandaag was het onze aller eerste echte stage dag waarbij we effectief konden meewerken en observeren.
Stephanie: ik heb vandaag voor de eerste maal een sectio (keizersnede) gezien, veel verschil met België is er niet behalve dat een keizersnede hier altijd onder algemene anesthesie is in plaats van epidurale. Met gevolg dat elke vrouw met keizersnede naar de intensieve moet gebracht worden en dus niet bewust haar bevalling meemaakt. De vrouw krijgt ook geen blaassonde voor tijdens de sectio maar er wordt een blauw product in de blaas gespoten via een katheter. Als er dan in de blaas wordt gesneden dan komt dit blauwe product te voorschijn.

Annelore: ik heb met vroedvrouw Anna samen een arbeid opgevolgd van een vrouw die zwanger was van haar 2^de kind en ik heb uiteindelijk ook de bevalling gezien. De bevalling ging vlot en al snel werd een gezond meisje geboren: Erin. Ik heb de verzorging van de baby mogen uitvoeren die toch wel verschillend was als die bij ons. De navelstreng wordt hier korter afgenaveld dan in België en de zorgen aan de navel moet ook met steriele handschoenen gebeuren (waar we het nut niet goed van snappen). Het stompje wordt dan met een paars middel aangestipt dat zorgt voor een betere stolling. De baby wordt hier ook onmiddellijk gewassen met olie en een natte doek want de baby moet proper zijn vooraleer die bij de mama gaat. Hier wordt ook geen skin to skin toegepast. De baby komt na de geboorte met een steriele doek even op de buik van de mama terecht maar achteraf wordt de baby meegenomen voor de zorgen.

Vrijdag 25/03

Onze 2^de “serieuze” dag op verloskamer. Alles verliep al wat vlotter vandaag, we hadden al wat meer zelfvertrouwen en de vroedvrouwen waren heel vriendelijk en aangenaam om mee te werken.
Annelore: Vandaag heb ik meegelopen met vroedvrouw Musha, echt een superlieve! Haar Engels was niet zo fantastisch maar ze probeerde toch steeds alles zo goed mogelijk uit te leggen. Ook gaat ze heel empathisch om met de vrouw in arbeid, echt een voorbeeld voor elke vroedvrouw in wording. De eerste arbeid die ik met haar heb opgevolgd is uiteindelijk uitgedraaid in een keizersnede vermits het hoofd niet goed indaalde in het bekken. Dan heb ik nog een arbeid opgevolgd: een vrouw die binnenkwam met 8 cm opening en het was haar 4^de kind dus dat zou snel gaan. Het was een zeer enthousiaste vrouw en ze vroeg mij om mopjes te vertellen tussen haar contracties zodat ze wat afleiding had voor de pijn, echt een grappige maar sterke madam! Zoals verwacht ging de bevalling vlotjes en de vrouw had geen enkel scheurtje. Musha had wel gevraagd of ik nu nog gewoon wou observeren dus ik heb de bevalling niet meegedaan. Wel heb ik de placentaverlossing gedaan. Ook iets anders dan bij ons: je mag de baarmoeder niet masseren als de placenta nog niet geboren is. De placenta moet ook niet met een draaiende beweging eruit worden gehaald maar deze wordt gewoon in een vloeiende beweging eruit gehaald. Navelstrengbloed wordt ook niet onmiddellijk afgenomen maar pas als de placenta al geboren is.

Stephanie: Vandaag had ik mijn aller eerste bevalling op Sloveense bodem J. Ik werkte samen met Karmen een zeer fijne en grappige vroedvrouw! Ze stelde me voor aan de ouders en zij vonden het goed dat ik bij hen bleef tijdens de arbeid. Het was een zeer aangenaam koppel, ze konden gelukkig engels spreken dus het contact zat ook meteen goed. Tussen de contracties door hebben we gelachen en veel gepraat! De mensen hier in Slovenië zijn veel opener dan in België. De arbeid verliep zeer goed, het was hun eerste kindje en waren dus zeer benieuwd naar alles. Tijdens de arbeid merkten ik al verschillen op in vergelijking met Belgie. Hier zijn geen epidurales maar men gebruikt wel lachgas, wat voor grappige toestanden zorgt omdat de vrouw dan een beetje ‘high in the sky’ is. Het is de bedoeling dat ze het mondmasker op neus en mond plaatsen en dan diep inademen en dan uitblazen in het masker. Ze ademen stikstofdioxide in maar het heeft geen effect op de baby. Eens de vrouw op volledige ontsluiting stond zei Karmen dat ik me mocht klaarmaken om de bevalling te doen. Ik was overdonderd omdat ik zo snel al een bevalling mocht doen. Uiteraard samen met de vroedvrouw. De bevalling is hier een GROOT verschil met België: eens het hoofd gaat doorsnijden (hoofd wordt geboren) mag de vrouw niet meer persen maar uitblazen en laten ze het hoofd op eigen tempo millimeter per millimeter geboren worden. Dit heeft goed effect om een scheur of knip te vermijden. In België moet de vrouw blijven persen tot het hoofd geboren wordt (meer knipjes en scheuren dus). Voor de 1^ste schouder blijven ze het perineum ondersteunen en wachten ze op een contractie zodat de vrouw kan meeduwen om de 1^ste schouder te laten geboren worden. Dit is voor mij even wennen omdat het hoofd dan al geboren is en dus ter plaatse blijft terwijl ons werd aangeleerd om direct na de geboorte van het hoofd de schouders laten geboren te worden. Voor de 2^de schouder wachten ze niet op een contractie. Eens de baby geboren wordt, wordt hij op het bed gelegd en afgedroogd en dan gaat hij even op de buik van de mama. Ik heb dus een gezonde jongen op de wereld helpen zetten: Roeck, 3990 kg en 51 cm. De ouders zijn in Slovenië zo dankbaar, ze geven effectief een knuffel en een hand om u te bedanken! Om mijn eerste bevalling te vieren zijn we een terrasje gaan doen en hebben we een glaasje champagne gedronken J

Zaterdag 26/03

Stephanie: mijn dagje was vandaag goed gevuld, ik heb er nog een bevalling bij :D. Ik heb de hele dag een arbeid opgevolgd, het was eveneens een zeer aangenaam koppel, ze spraken iets minder vlot Engels maar we begrepen elkaar wel (met gebaren). Hier werd dus ook lachgas gebruikt, letterlijk: lach gas! Nadat ze had ingeademd kon ze de komende 2 minuten niet serieus zijn, ze bleef lachen naar alles wat ze zag of haar gevraagd werd :D (ni veel vrouwen kunnen zeggen dat ze lachen tijdens een arbeid). Alles verliep vlot en er werd een meisje geboren (Luna – 3,520kg en 51 cm).

Annelore: Het was een vrij drukke dag voor mij. Stephanie en ik mochten allebei met vroedvrouw Nada meegaan. Ik mocht een vrouw opvolgen en Stephanie ook. Ik had niet echt de tijd om goed en wel met de vrouw te praten of de bevalling stond er al aan te komen. Het was hun eerste kindje maar de bevalling verliep echt vlotjes. Met wat hulp van Nada heb ik het kindje goed op de wereld gebracht. Het was een jongetje: Nikolaï genoemd (Niko vind ik toch mooier ;)). De vrouw had slechts een klein scheurtje. Mijn eerste Sloveense bevalling was een feit! Het bleek toch wat anders dan in België: hier is het echt de bedoeling om met het hand waarmee je het perineum ondersteunt ook het hoofdje te helpen deflecteren. Je moet het hoofdje echt “omhoog duwen”. De andere verschillen zijn al door Stephanie uitgelegd dus die zal ik niet meer herhalen.
Na de bevalling mocht ik ook de placenta verlossen en de eerste zorgen aan de baby geven. Dan mocht ik een andere vroedvrouw volgen en voor ik het wist stond ik opnieuw klaar voor een bevalling. Deze deed ik samen met een vroedvrouw die geen Engels verstond of geen Engels kon spreken. Dus de communicatie was ietwat moeilijker maar opnieuw kwam er een gezonde baby ter wereld, deze keer een meisje: Zoeya. Dan heb ik de rest van de dag meegelopen met Irena waarmee ik een vrouw heb opgevolgd die geïnduceerd werd wegens diabetes (dat is toch wat ik er van verstaan heb). Maar deze vrouw was niet echt in arbeid. Ondertussen kwam er dan een andere vrouw binnen. Dit was haar 2^de kindje, zij kreeg ook lachgas om de pijn te verminderen. Van 6cm is zij plots naar 10cm gegaan op een klein uurtje en alweer mocht ik mij klaarmaken voor een bevalling. Ik heb niet meegeholpen met de geboorte van het hoofdje omdat de vrouw een litteken had van een knipje en de vroedvrouw vreesde voor een scheur van dit litteken. Na de geboorte van het hoofdje mocht ik dan meehelpen voor de geboorte van het lichaam. Er werd een jongen geboren: Philip.
Na deze heftige late shift gingen we dan met een goed gevoel richting ons bedje. We moesten er de dag erna vroeg uit en het was juist uurwisseling die nacht dus dat was een uurtje minder lang slapen.

Zondag 27/03

Vandaag is het onze eerste 12uren shift en we waren benieuwd of we deze na een korte nacht wel zouden overleven. Maar  we leven nog J

Stephanie: Veel te vroeg ging de wekker deze morgen!! Maar met goede moed vertrok ik naar stage! (dankzij the happy mood van Annelore J ) De ochtend begon zeer saai, er was niets te doen en hebben dus tot 9u ook niets gedaan! We hebben een kleine rondleiding en uitleg gekregen over hoe hier een opname gebeurt. De vrouw word eerst beneden onderzocht (vaginaal onderzoek) en er wordt geluisterd naar de harttonen en de contracties worden geëvalueerd. Als daaruit blijkt dat ze in arbeid is mag ze naar boven komen. Eens boven wordt er nogmaals naar de harttonen geluisterd en dan wordt er een lavement gegeven op vraag van de vrouw! De lavementen zijn daar gigantisch in vergelijking met de onze J. De vrouw wordt onderaan geschoren voor als er tijdens de bevalling een knipje moet worden gezet. Dan mag de vrouw nog een uur rondlopen op dienst en nadat ze naar het toilet is geweest moet ze haar douchen. Dan pas mag ze naar de verloskamer komen, eens op verloskamer wordt ze dan opgevolgd tot 3u na de bevalling. Vandaag had ik dus ook een bevalling van een mevrouw met een 4^de kindje (die kinderen vallen daaruit). Om 11u werden haar vliezen gebroken en had ze 4cm, 10 min later daalden de harttonen van de baby tot 80 hartslagen per minuut (mijn hart ging van de slag toch wel even sneller J). De vroedvrouw heeft de vrouw meteen onderzocht omdat men dacht aan een navelstrengprolaps (navelstreng dat voor het hoofd komt) maar dat was het niet. Ik ben de hele tijd bij de vrouw gebleven om de harttonen in het oog te houden. Uiteindelijk is de vrouw om 12u50 bevallen van een meisje: Anja – 2kg450 en 47cm klein! De baby was perfect gezond en sooo cute!

Annelore: Vandaag heb ik van 1 vrouw de arbeid kunnen opvolgen. De vrouw was 24 jaar en het was hun 1^ste kindje. Blijkbaar was de zwangerschap niet echt gepland maar waren ze wel blij met de komst van de baby. De vrouw was ’s nachts binnengekomen omdat ze wat last had in de onderbuik. De vrouw bleek niet echt in arbeid te zijn maar toch hebben ze haar dan al opgenomen in de verloskamer. Van 1 vingertop ontsluiting had ze om 10u ’s morgens uiteindelijk 3cm. Hierop hebben ze dan de vliezen gebroken, hopend dat de contracties zouden opkomen. Maar die bleven spijtig genoeg maar onregelmatig en niet effectief genoeg. De vroedvrouw heeft dan Synto opgestart om de contracties te stimuleren zodat ze regelmatiger en effectiever worden. Dan heb ik de vrouw een suppo Tramal opgestoken. Dit is een medicament dat ze geven aan de vrouw om de pijn te verminderen en om haar te relaxeren. Na een uurtje was er opnieuw een vaginaal onderzoek en bleek dat ze toch wel naar 4cm was gegaan. Eindelijk zagen we vooruitgang (de vrouw was ook tevreden). Ik bleef bij haar om de steeds pijnlijker wordende contracties op te vangen. Na het middageten bleek dat ze naar 6cm was vooruit gegaan. Dan hebben we de vrouw Dolantine gegeven, dit is opnieuw een product dat de pijn vermindert en de spieren meer ontspant zodat de baby makkelijker kan indalen. Dit was blijkbaar een effectief middel want een uurtje nadien stond de vrouw op volledig. De bevalling kon beginnen… De vrouw perste goed mee en samen met de vroedvrouw hebben we een gezond kindje op de wereld gebracht. Nu wat bleek: op echo hadden ze gezegd dat het een jongetje zou zijn maar wat eruit kwam was een MEISJE!! J Oepsie vergissing…De vrouw heeft mij meerdere malen bedankt omdat ik bij haar was gebleven en ik zal haar deze week gaan bezoeken op de materniteit.
Tot zover onze update want we hebben honger J!!!!

Eerste dag:

Maandag 21/03 om 9u05 namen we het kleine, crappy, rammelige vliegtuig richting Slovenië (Ljubljana). Eens aangekomen op de kleine luchthaven (niet te vergelijken met Zaventem) namen we de taxi richting het appartement. Daar stond Anita (hoofdvroedvrouw van het ziekenhuis) ons op te wachten en ontving ons met open armen! Ze heeft ons naar het appartement gebracht en bleek dat we elk een eigen kamer hadden. (een appartement kan je dit niet noemen) Het is een kamer met badkamer en kleine keuken met een tafel. Onze kamers vullen elkaar prima aan, Annelore haar frigo werkt niet en is beschimmeld en Stephanie heeft geen wasbak voor de afwas. Met resultaat dat de boodschappen in de frigo van Stephanie komen en wanneer we dan avondeten koken moeten we met de boodschappen van het 2de verdiep (Stephanie haar appartement) naar het 12de verdiep sleuren om dan op Annelore haar appartement te koken omdat daar wel ne wasbak is. s' Morgens en s'middags eten we wel bij Stephanie int appartement en achteraf wassen we de borden af in de wasbak van de badkamer.
Nadat we onze valiezen hadden gedropt heeft Anita ons met de auto de weg naar het ziekenhuis getoond met onderweg wat info over de stad. 
Eens we aan het ziekenhuis kwamen moesten we zelf de weg terug vinden naar het appartement, wat voor een kleine omweg heeft gezorgd aangezien we beiden geen oriëntatievermogen hebben (enkel die dag ). Onderweg hebben we enkele boodschappen gedaan in de 'Hofer' wat lijkt op de Aldi van bij ons. 's Avonds zijn we de stad beetje gaan verkennen en nadien iets gaan eten bij de mexicaan. Het was heel lekker maar super veel! (zie foto's FB)

Tweede dag:

Dinsdag 22/03 hadden we een dag verlof en daar hebben we van geprofiteerd! Eerst uitgeslapen en dan boodschappen gedaan voor het avondeten. Nadien hebben we een marktje gedaan en uitgerust op een terrasje! Op de avond hebben we spaghettisaus gemaakt en kwamen tot de conclusie dat de ingrediënten toch anders smaken dan in België (neen het lag niet aan onze kookkunsten) (behalve lichtjes aangebrand )
We zijn op tijd gaan slapen, het was vroeg opstaan voor onze eerste stagedag op verloskamer.

Derde dag:
Woensdag 23/03 om 6u30 opgestaan en om 7u30 naar ziekenhuis vertrokken (deze weg duurde niet zo lang als de terug weg van maandag )
Eerst een rondleiding gekregen van Anita doorheen het ziekenhuis, gevolgd door een gesprek met haar en de studentenbegeleidster! Hier werden onze verwachtingen van de stage besproken! Uiteindelijk op verloskamer wat rond gekeken. We hebben van op afstand een bevalling gevolgd. We merkten al meteen verschillen met België. (deze volgen later) We mochten om 12u al door gaan en hebben dan nog wat van het weer geprofiteerd! 's Avonds hebben we de resten van spaghettisaus opgegeten en zoals echte chefkoks getest of de spaghetti gaar was (de muren hebben het geweten: hij was duidelijk gaar)