Ich weiss nicht, was soll es bedeuten, Dass ich so traurig bin; Ein Märchen aus uralten Zeiten, Das kommt mir nicht aus dem Sinn. Die Luft ist kühl und es dunkelt, Und ruhig fliesst der Rhein; Der Gipfel des Berges funkelt, Im Abendsonnenschein.
Die schönste Jungfrau sitzet Dort oben wunderbar, Ihr gold'nes Geschmeide blitzet, Sie kämmt ihr goldenes Haar, Sie kämmt es mit goldenem Kamme, Und singt ein Lied dabei; Das hat eine wundersame, Gewalt'ge Melodei.
Den Schiffer im kleinen Schiffe, Ergreift es mit wildem Weh; Er schaut nicht die Felsenriffe, Er schaut nur hinauf in die Höh'. Ich glaube, die Wellen verschlingen Am Ende Schiffer und Kahn, Und das hat mit ihrem Singen, Die Lorelei getan.
Door: Heinrich Heine
Voor degene die het nog niet wisten, mijn naam is dus Lore. Onder de les Duits (vorig jaar :p) hebben we dit gedicht gezien, en het had mijn naam in zich! Vandaar dus de naam van mijn blog: Die lorelei. Ik besefte vandaag pas dat ik helemaal nog niet had uitgelegd waarom mijn blog zo heet, dus bij deze is dit ook weer gebeurd :D
Het is bijna examens en dit betekend natuurlijk bergen huiswerk zodat we geen tijd hebben om bijvoorbeeld een blogbericht bij te houden :p Sinds mijn laatste blogbericht heb ik Ontwaken (van k. Armstrong) gelezen en heb ik het eerste boek van the house of the night serie gelezen (door P.C. Cast & Kristin Cast) . Deze boeken zijn helemaal niet slecht maar een echte aanrader zou ik ze ook weer niet noemen. Mij lijkt het een perfect boek voor zogenaamde tweens en jonge tieners met andere woorden voor kinderen tussen de 11 en 15 jaar. Zowel Armstrong en Cast proberen zich in te leven in een 15 en 16 jaar oud meisje, waar ze niet al te goed in slagen. Er worden veel clichés weergeven en beide hoofdpersonages vind ik nogal leeghoofdig. Zelfs de verhaallijn is overused. In beide boeken gaat het over een 15/16 jaar oud meisje dat uit een gebroken gezin komt, die er alles voor wilt doen om normaal te zijn. Maar dan gebeurd er iets met hen en bezitten ze van de ene op de andere dag magische krachten. Oh en natuurlijk zijn het beide bloedmooie super populaire maar kei sympathieke meisjes die zelf niet beseffen dat ze zowat perfect zijn. Als ik moest kiezen tussen de twee schrijvers ga ik toch voor Armstrong. Hoewel er veel clichés in voor komen is het boek soms wel heel origineel. Chloe (het hoofdpersonage) komt in een soort gesticht terecht wat ik toch wel uniek vond voor zon soort boek. Ik ga zeker de volgende delen ook lezen al is het maar omdat ik de eerste twee delen heb gekocht. De andere delen van the house of the night serie ben ik niet van plan om te lezen en raad ik zeker niet aan aan mensen van onze leeftijd (17-18 jarige). Voor mensen die zich aangesproken voelen om het boek te lezen, hieronder vind u meer informatie over de boeken.
