Ik wéét dat het wat tijd nodig heeft voordat ik uit deze depressie geraak, maar ik begin mij nu toch serieus af te vragen: hoe lang nog...? Ik vind het echt ontzettend zwaar om te dragen... huilbuien die in één luttele seconde starten, en dat voor vaak niks of heel weinig, ik ben het moe. Dinsdag is het reeds 3 weken lang dat ik Sint Janskruid neem en ik merk er niet veel van maar ik wil nog niet te vlug oordelen want ik heb zo eens en dan vergeten om het te nemen, soms zelfs 2 à 3 dagen achtereen. Ik wil dat Sint Janskruid werkt maar toch slaag ik er telkens in om het te vergeten nemen. Ik heb gewoon een zeef in mijn kop nu... er borrelen zoveel gevoelens in mij dat ik niet echt durf te zeggen of te realiseren of ... ik weet het allemaal niet meer. Nu moet ik even iets gaan doen, maar straks wil ik een uitgebreidere blog schrijven (als het mij straks nog lukt want tegenwoordig ben ik nogal onvoorspelbaar geworden vind ik).
