Waar is de tijd kameraden
dat we op de barricaden stonden,
Verboden te verbieden
en
Onder de kasseien het strand
op muren kalkten,
of
Geef ons wapens, we maken revolutie
scandeerden.
Parijs was ons voorbeeld
en onze hoop.
Het waren maar enkele van onze kreten
en in Praag stak Jan Pallach zich in de fik.
Dat was al iets drastischer.
Links had nog kloten aan het lijf.
Het zou snel beter worden,
dachten we,
nog even volhouden en het was zover.
Nu hebben we Freya Van den Bossche,
heeft nog nooit een arbeider van dichtbij gezien
gratis openbaar vervoer
en nog wat van die gortigheid
maar vooral
een wrang gevoel vanbinnen
als we jonge wolven in maatpak
ons als kameraden horen aanspreken.
http://blog.seniorennet.be/ludovets
Categorie:Gedachten
|