|
Haar hart vraagt aan mijn geest om zich vrij te voelen
Zo vrijelijk en gelukzalig als in een dagdroom.
Niettegenstaand mijn meeste dromen beschadigd zijn ga ik er op in.
Maar waarom is haar hand zo koel en haar blik zo hard,
terwijl de liefde toch zacht en warm is?
Het is in werkelijkheid een verloren hoop op een intens leven,
want er is zelfs geen wijsheid verworven met het ouder worden.
Ik heb ze de liefde niet gegeven, alleen maar geleend en nu wil ik ze terug
Beter zo dan ze te misbruiken.
Mijn gedachten vallen als verspreide sneeuwvlokken op een eenzame en verlaten landweg
Inplaats van al mijn principes te verraden kies ik voor het zwijgen...
en droom hopeloos verder
Categorie:Gedachten
|
