|
Dinsdag 27-01-2009 bezoek Westhoek door Assila Sarah
Vandaag moesten we om 7uur45 op school zijn!
En ja de bus is op tijd vertrokken, en zelfs een beetje te vroeg (vinden sommige leerlingen).
De bus vertrok richting Diksmuide en Ieper. Gelukkig was er geen file !
We bezochten een kerkhof, waar vele soldaten werden begraven :jonge, gemiddelde leeftijden en sterke oude mannen moesten daar vechten.
Als men dat zo bekijkt beseffen we dat er door zo'n wereldoorlog ±50 000 soldaten (mensen) zijn gestorven.
Het was echt eigenaardig, toen we op de graven keken zagen we zo' 20 à 25 namen van soldaten die mee vochten d.w.z. 20 à 25 soldaten(personen) op elkaar in 1 graf,"ongelooflijk" !
Echt om er van te wenen maar ja we zijn ook naar de Menenpoort geweest.
Daar zagen we de 54 000 geschreven namen van personen : Brown C. , Smith W., Harris S., Abel Mohammed I. , .....
Daar vochten mensen mee van de hele wereld : Australië, Tunesië, Kongo, België, Algerije, ...
Maar als men al die namen ziet, beseffen we dat wij eigenlijk heel veel geluk hebben.
Van de Menenpoort zijn we naar het Flanders museum geweest.
Daar moesten we een heel moeilijke opdracht invullen, pfff....
Maar dat museum was heel modern met al z'n technologie.
Maar wat schokkend was waren die sensorische bommen....echt om je daar in te beelden.
Maar wat het leukste was, was het terugkomen, vol muziek (door de leerlingen gezongen liedjes) in meerderen talen: Frans, Nederlands, Arabisch , Engels,...
Terug op school om ±18uur en zo een leuk dag vol plezier!!!
Hieronder enkele prachtige foto's met dank aan onze leerling van het derde jaar Kübra Kara.
 
 
 
 
 
 
Willem Vermandere schreef een lied over Vladslo.
In 't Praetbos buiten Vladslo,
van God en mens verlaten,
ligt de jonge Peter Kollwitz,
in een massagraf van soldaten
en ik ken geen vrediger wereld,
van roerlozer bomen,
geen schoner kathedrale,
om te bidden en om te dromen.
Je mag er ook nootjes rapen,
of stilletjes mediteren,
als z'op uw rechterkake slaan
moe'j de linker ook presenteren,
daar komen soms kinders spelen
en geliefden heel teder vrijen,
want 't mos is daar zo zacht,
om te slapen en om te schreien.
Schaam je maar niet om je tranen,
je mag daar ook nereknielen,
en prevel de dode namen
van de dertigduizend zielen,
ze kwamen uit Duitsland de moeders
en de vaders in grote getallen,
om zwijgend 't hoofd te schudden,
'ach mein Kind ist hier gefallen.'
Voor al dat nutteloos sterven,
al dat afgeknakt jong leven,
waar is die God van den hemel,
die ons hier vrede kan geven,
waar zijn nu de dwaze officieren,
al die leugens zo lelijk gelogen,
niets dan versteende vaders
en moeders diepe gebogen.
In 't Praetbos buiten Vladslo,
op dat massagraf van soldaten,
staan nu Käthe Kollwitz's beelden,
van God en mens verlaten
en ik ken geen heviger wereld,
geen menselijker bede,
dan die twee donkere stenen,
27-01-2009, 23:14
Geschreven door lms_brussel2009 
|
