Dit lijkt me de ideale plek om alle ongecensureerde gedachten even neer te schrijven. Ik stel me even voor: jonge mama, gehuwd, toffe job, op zoek naar 'mijn juiste pad'. Denk eerst altijd (te veel) aan een ander en dan pas aan mezelf. Ik ben een (te) open boek. Ik zie wat anderen niet zien... Niemand (bijna niemand) ziet wat ik zie. Ik heb zoveel liefde te geven, vraag alleen maar een heel klein beetje liefde terug! Ik wil leven met al mijn zintuigen, mag het even?
