Ik had vandaag niet veel verwachtingen. Het parcours lag me niet echt, het was iets te technisch en ook de klimmen waren iets te lang. Voor de start stond ik op de 2e rij (mijn vaste plaatsje ondertussen). Ik was heel goed weg en reed op een bepaald moment 3e of 4e. Jammer genoeg wouden de benen niet goed mee op de startklim en reden er vele andere me weer voorbij. De benen voelden de hele wedstrijd nogal zwaar aan waardoor ik het niet zo gemakkelijk had. De vele korte bochten in het parcours zorgden er voor dat ik af en toe wel wat tijd verloor. Er lagen ook 2 drop-offs, 1 kleine en een grote. De grote vertrouwde ik niet dus ook daar verloor ik tijd door er rond te rijden. Ook heb ik enkele malen last gehad met gedubbelden die nietonmiddellijkopzij konden gaan en ik dus moest wachten. Eigenlijk heb ik de hele wedstrijd alleen gereden. Zo had ik dus ook geen doel om me op te focussen. Enkel in de laatste ronde zag ik iemand maar jammer genoeg was het al te laat. Ik werd 11e, een resultaat waar ik niet echt tevreden mee ben. Hopelijk brengt het eindklassement nog iets goed. Ik heb gehoord dat ik 4e zou zijn met maar 20 punten achterstand op de 3e. Ik zal jullie nog iets laten weten als ik het 100% zeker ben ;)
Vrijdagavond vertrokken naar Houffa om broer Jaime een plezier te doen. Zijn maatje reed daar de laatste Kids Trophy, en om eerlijk te zijn ga ik ook wel graag eens terug naar Jacques Ninant.
Deze week 2 uren gelopen met school en de dag erna sportdag. Alles gegeven en daardoor wel wat last van spierpijn. Vooral mijn benen hadden het moeilijk. Zaterdag wat los gereden in Houffa, terwijl Jaime zich kon uitleven met de MTB. Zondagochtend op het gemak vertrokken richting Bachte Maria Leerne.
Voor mij zijn de MTB-wedstrijden gedaan, einde seizoen bij de nieuwelingen. Ben blij dat ik kon afsluiten met een podium na een jaar van vraagtekens ivm gezondheid. Hopelijk vind ik volgend jaar beter mijn weg qua longproblemen. Nu wil ik enkel nog een paar wegkoersen meepikken als afsluiter van dit jaar, maar ook als voorbereiding naar volgend jaar bij de junioren.
We waren in Bachte met 44 dln, goed voor 9 rondes. Voor de koers draaiden de benen nog steeds niet zo goed. Maar in de wedstrijd verbeterde dit geleidelijk. Van in de start reden ze met 5 man weg, maar na een paar rondes slorpten we ze terug op in de groep. Ik kon me goed in de wedstrijd houden, maar voelde wel dat ik niet al te fris was. Naar het einde toe reden er 2 weg en kwamen wij in peloton naar de finisch. Ik spurtte naar voor net voor het opdraaien naar de meet. Maar ik voelde dat mijn benen toch wel het beste gehad hadden. Ik werd 23ste. Had dit niet verwacht. De komende weken rijd ik nog een paar wedstrijden op de weg. Het prijzengeld is mooi meegenomen.
WK wielrennen journalisten in Italië - verslag van Erwin DC
WK wielrennen journalisten in Italië (Gabicce Mare) van 9 tot 11 september 2011
Een verslag vanuit de buik van het peloton.
Van vrijdag 9 tot en met zondag 11 september werd het WK wielrennen voor journalisten betwist in Italië, meer bepaald in Gabicce Mare aan de Adriatische kust. Een mooie locatie en vooral een schitterend weertje, geen wolkje aan de lucht en temperaturen tot 31 graden. Eigenlijk meer strandweer dan koersweer. We waren trouwens goed gelogeerd in Hotel Napoleon (***) vlak aan het strand met een kamer met zeezicht. Maar goed, we waren gekomen om te koersen en dit in naam van De Beiaard. Reeds vanaf het voorjaar was mijn doel dit WK. Alles stond dan ook in het teken van de 2de week van september. De trainingen en de wedstrijden die ik vooraf deed waren allemaal gericht op deze wedstrijd. De laatste 2 weken ging ik telkens naar de Ardennen om daar klimritme op te doen, want volgens de wedstrijdschemas die we kregen moest er stevig geklommen worden. Het was dan wel aan de kust, maar eens je een km van de kust wegreed kwam je de eerste helling al tegen vergelijkbaar met de Berendries. Verder naar het binnenland toe had je klimmetjes van een 6-tal km. Eén daarvan moesten we in de wegwedstrijd beklimmen. Tijdens men eerste verkenning op donderdag wist ik al dat de koers op deze plaats zou ontploffen en dat wie hier mee was ging strijden voor de overwinning. Op donderdag was er een mooie openingsceremonie waarbij de plaatselijke kinderen van verschillende sportclubs de vlaggen droegen, gevolgd door optredens van allerlei groepen. Maar op vrijdag was het menens, met de sprint van 300 meter langs de haven van Gabicce als opener. Goed opwarmen en dan meteen exploderen was de opdracht. De start was dus van kapitaal belang. De man die ons moest vasthouden was precies nog een nieuweling. Ik stond half schuin toen ik moest vertrekken. Ik gaf nog teken om me wat rechter te houden maar dat verstond hij blijkbaar niet. Tre, due, uno and go, alles geven met enkel de aankomstlijn als doel. 24.37 was mijn tijd, op dat moment de 2de besttijd. Maar spijtig genoeg reed er nog een Sloveen en Italiaan iets vlugger. Ik werd vierde en kwam 5 honderdste van een seconde tekort om op het podium te staan. Italië, Slovenië en Nederland gingen me vooraf. De schuine starthouding heeft me waarschijnlijk genekt. Al bij al was ik toch tevreden. s Avonds stond er een diner op het programma en gezellig samenzijn met alle renners op een prachtig wijndomein. De tijdrit van de dag erna werd druk besproken. Die was niet van de poes. Het traject was geen meter vlak, tweemaal een gevaarlijke afdaling en tweemaal een klim die we nog net op buitenblad konden oprijden. De Italiaanse bond wist de dag ervoor nog niet wanneer we moesten starten. Iedereen wou natuurlijk weten wanneer hij moest aantreden en daarom hadden ze uiteindelijk beslist om de dames en oudere heren (W en M4) te laten starten vanaf 10 uur, de M3 vanaf 11 uur en mijn reeks, de M2 vanaf 12 uur. Op zaterdag om kwart voor twaalf kwam ik al eens piepen aan de startlijn om toch zeker op tijd te zijn. Wat bleek: de bond had er een soepje van gemaakt en ik moest zogezegd al om 11.43 uur starten. Ik was dus te laat. Zonder degelijke opwarming en zonder een goede mentale focus ben ik toch nog mogen starten. Ik reed uiteindelijk voor mezelf de 8ste tijd, maar de 6 minuten die ik te laat was werden vol doorgerekend, in de uitslag sta ik dus allerlaatste. Andere jongens die iets vroeger aan de startlijn een kijkje kwamen nemen hoorden plots hun naam afroepen en moesten eveneens in zeven haasten het startpodium op en meteen vertrekken. Dit was voor mij een grote ontgoocheling. Enkele tijd later heb ik deze zaak echter geklasseerd en me gefocust op de wegrit van zondag. Dezelfde avond werden we uitgenodigd op het galadiner om samen met de sponsors te proeven van de verschillende streekspecialiteiten. Het was een avond om duimen en vingers van af te likken. Op dit gebied moet je de Italianen niet veel leren. Tijdens deze avond konden de belgen de taktiek voor de volgende dag al eens bespreken. De avond werd afgesloten met een vuurwerk dat we nog nooit eerder hadden gezien. Zondag was dan d-day. Om 9.00 uur zat ik mijn pasta naar binnen te vullen, met dank aan het personeel van hotel Napoleon. De eerste reeks moest reeds vroeg starten en daarin behaalde onze landgenoot Rik Lintermans een knappe vijfde plaats op een twintigtal seconden van de ongenaakbare Duitser Hack. Iets na het middaguur was het de beurt aan de M1 en M2 die een gezamenlijke wedstrijd reden over een afstand van 60 km. In een verschroeiende hitte, 31 graden, ontsnapte na 5 km de Belg Vanderbrugge. Hij nam meteen meer dan 1 minuut voorsprong en wij belgen zaten in een zetel. Het was aan de Italianen en anderen om het gat te dichten. Kort voor we aan de 6 km lange klim begonnen werd onze landgenoot gegrepen. Het spel zat nu volledig op de wagen. De ene demarage volgde de andere en het tempo viel niet meer stil. Ik kon dankzij de gerichtte trainingen goed volgen op souplesse. De Italianen en een Australiër probeerden meerdere keren weg te glippen, maar telkens kwam er reactie. Op de top van de klim met percentages tot 8% had zich een kopgroep van 11 renners gevormd waarin maar liefst 7 landen waren vertegenwoordigd. De rest mocht het vergeten. Op naar de plaatselijke ronde waarin ons nog een stevig klimmetje te wachten stond. Ik had mezelf voorgenomen om alles op die laatste klim te zetten op 4 km van de aankomstlijn. We begonnen er aan met de gezamenlijke kopgroep. Het tempo werd strak gehouden door Frederik Backelandt (hoofdredacteur van het wielertijdschrift GRINTA), maar op de uitloper van de klim plaatste ik een snedige uitval waar niemand onmiddellijk op reageerde. Ik begon aan de afdaling en keek niet meer om. Als een valk liet ik me naar beneden vallen aan meer dan 70 km/uur. Nu kwam er nog een lange brede weg, lichtjes dalend, met de wind tegen. Ik gaf alles wat nog in me zat en mijn kilometerteller kwam niet meer onder de 50. Ik probeerde zoals ik op televisie al had gezien van moto naar moto te rijden, maar de Italiaanse motards gaven me niet de gelegenheid. Onder de rode vod keek ik een eerste keer achterom en zag 2 renners heel dicht op me afkomen. Ik dacht bij mezelf: als ze ook maar even twijfelen pakken ze niet meer. Maar op 300 meter voor de finish kwamen beiden me voorbijgesneld, de Franse wereldkampioen van vorig jaar, Moëc en de Iitaliaan Calovi. Ik zat volledig à bloc en kon net niet aanpikken. Calovi klopte uiteindelijk Moëc in een millimeterspurt, ikzelf werd derde op enkele meters van het duo. Een bronzen medaille meebrengen naar huis was meer dan ik verhoopt had en daar ben ik toch wel fier op. De aankomstlijn lag net iets te ver om goud mee te brengen. Maar ook dat is koers. Zondagavond kwamen we met de Belgische delegatie nog eens samen in hotel Alexander waar we gans de avond mochten drinken op kosten van de patron en waar we over de verschillende wedstrijden nog eens konden napraten. Na de 3 koersdagen had ik nog 2 dagen om samen met mijn vrouwtje Connie te genieten van zon, zee en strand. Volgend jaar wordt naar alle waarschijnlijkheid Oostenrijk the place to be, maar dit is nog niet zeker. Arrivederci, Erwin De Clercq.
Het was mijn eerste CMC en eerlijk gezegd had ik er niet veel van verwacht. Ik dacht, ja, ik wil het wel eens proberen en het kan zeker geen kwaad als training. Ook de bij de duur had ik mijn twijfels; 25min, normaal kom ik er pas na een half uur door...
Het parcours beviel me wel, er waren enkele leuke obstakels zoals de wasborden, de waterbak, de trapjes (die dan op het einde nog uit het parcours zijn gehaald wegens te gevaarlijk). Voor de start stond ik op de 2e rij, een plek die ik ideaal vind omdat ik dan altijd een doel heb om naar toe te rijden. Ik dacht dat ze zoals gewoonlijk gingen afroepen 1min - 30 sec - 15sec maar nee, plots was het KLAAR en start. Ik stond helemaal nog niet klaar en heb daardoor mijn start een beetje gemist. Gelukkig kon ik opschuiven tot de 4e of 5e plaats. Omdat ik er zeker nog 2 wou inhalen nam ik nogal wat risico. Ondertussen was het ook al goed beginnen regenen waardoor het overal glad lag. Ik was iets te wild in een bocht en schoof uit. Zo verloor ik enkele plaatsen. Ik mocht dus beginnen aan een hele inhaalrace. Ik gaf me helemaal in de gietende regen om zo tot de 2e plaats op te schuiven. Ik had de 1e in het vizier maar in de laatste ronde moesten we een heel groepje dubbelen. Voor mij gingen ze niet opzij en dus kon ik niet sprinten voor een 1e plaats. Ik was wel tevreden met die 2e plaats en ga volgend jaar zeker de CMC's op mijn kalender zetten. (Zeker als ik het prijzengeld hoorde :D)
Robin en Jay rijden zich in de kijker op CMC te Gent
Vandaag ging de laatste manche van de CMC door te Gent. In de gietende regen (plaatselijke kleine wolkbreuk) gingen Jay Bytebier en Robin Vanden Abeele van de start. Vorige keer te Waregem startten de junioren eerst, enkele seconden later de dames en daarna de nieuwelingen. Vandaag was de start voor iedereen samen. Een beetje vervelend, omdat je dan gemakkelijker geblokkeerd geraakt en moet achtervolgen. Zowel Robin als Jay reden een fantastische wedstrijd, ondanks de vele regen. Robin maakte een zware inhaalrace en geraakte bij de eerste junior. In de laatste ronde moesten ze een groepje gedubbelden oversteken en kon Dylan B van de situatie profiteren. Hij won de spurt. Robin eindigde verdienstelijk 2de! Proficiat! In de reeks van Jay was Milan V gaan vliegen en werd het moeilijk om hem in te halen, maar Jay kon mooi zijn voorsprong op de derde behouden en eindigde ook 2de. Proficiat!
Korte enthousiaste indruk van Robin: "het was echt super! Ik was nog nooit eerder in de Alpen geweest en ik vond het echt indrukwekkend! Als je bovenkomt op een col voel je je echt super! Het was trouwens zeer goed georganiseerd. Volgend jaar is er waarschijnlijk weer een editie, ik ga normaal volgend jaar terug mee.
's Avonds was er dan de verkiezing van Galibiero en Galibiera en ik werd op het podium geroepen. Ik had namelijk de 4e snelste tijd gereden."
Gisteren stond ik aan de start in Aspelare. Mooi parcours met elke ronde een klim. Eerste wedstrijdhelft afwachtend gekoerst. na halfweg koers ontstaat een kopgroep die wel eens de goeie zou kunnen zijn. Ik zie het gevaar en kan er nog net met een andere renner naar toe rijden. We zouden de laatste zijn die bij de kopgroep kwamen aansluiten. Ondertussen was het beginnen regenen en ik had al eerder dit seizoen gemerkt dat ik daar niet goed tegen kan. Mijn benen verkrampen steeds door het koude water. Op een dikke ronde van het einde kwamen we weer aan het klimmetje en mijn vat was leeg , ik kreeg overal krampen en moest lossen uit de kopgroep. Ik probeerde wat te recupereren en wachtte op de volgende groep. Als laatste van dat groepje kwam ik over de finish goed voor een 27ste plaats van 50 renners. Een teleurstellend resultaat maar toch tevreden over mijn wedstrijd die een ronde te lang duurde.
Een mooi parcours. Een beetje een driehoek van grote mooie wegen. Op en af, beloofde pittig te worden.
We waren met 37 dln, goed voor 10 rondes. In het begin was het een beetje zoeken hoe de benen de hellingkes en vals plat overleefden, maar dit viel best mee.Er waren een paar demarrages in de eerste rondes waardoor het tempo flink omhoog ging. In de 5de ronde reed een bendeke van 5 man weg. Ik dacht om het ook maar eens te proberen en ging hen achterna. Het peloton kwam mee en ik hield de benen terug stil. Alles kwam terug samen. Ik bleef mooi vooraan rijden, zodat ik de demarrages in de gaten kon houden. In de voorlaatste ronde reden er terug weg. Ik reed het gat op hen dicht op een stuk vals plat, maar uiteindelijk kwamen we allemaal terug in massa.
De laatste ronde hield ik me vooraan. Op een km van de streep ging er eentje weg en schoof ik mee. We bleven op 1 lang lint hangen achter de ontsnapte renner. In de laatste bocht kon ik goed meeschuiven in het peloton. Ik werd 9de van de massasprint en eindigde 10de.
Tevreden. Mooie training voor volgende week CMC te Gent.
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets op de blog geschreven heb maar ondertussen heb ik niet stil gezeten.
Na de wedstrijd in wetteren begin juni kwamen de examens. Hierdoor kon ik niet veel trainen maar ik reed in het weekend wel telkens een wedstrijd. De eerste was in horebeke, een thuiswedstrijd dus. Maar ook een hele zware wedstrijd met iedere ronde een stuk van de haaghoek en een lang stuk vals plat. De wedstrijd verliep niet zo vlot , ik had enorm last van mijn hooikoorts. Mijn neus zat volledig dicht. Ook de benen voelden niet goed en de maag wou niet mee. Gans de wedstrijd dus rustig in het peloton rijden en zien waar ik uitkwam. uiteindelijk nog in het peloton gefinisht en 38 van 80 geworden. De dag erna reed ik in Bottelare. Het was een zware koers in heel slechte weersomstandigheden. iets na halfweg koers word ik met de rest van het peloton uit koers gepakt. Er reden maar 17 renners uit. De week erop stond Oostrozebeke op het programma. Mooie wedstrijd in heel goede weersomstandigheden. Ik probeer enkele keren weg te rijden van het peloton maar dit lukte niet en werd 44ste van 68 renners. Ondertussen voelde ik dat mijn lichaam niet goed reageerde op koersen rijden en niet kunnen trainen. Ik raakte niet meer voorruit. Na een bloedonderzoek en een maand rust was alles weer in orde. Na een Maand inactiviteit terug aan de start van een koers. Ik was wat zenuwachtig omdat ik niet wist hoe goed de conditie was. De wedstrijd was in bambrugge en het was een parcours met heel veel draaien en keren. Een intensief koerske dus met heel veel remmen en optrekken. Maar alles liep beter dan gehoopt en ik reed heel makkelijk mee. Naar het einde van de koers begonnen al die bochten toch wat door te wegen en een deftige sprint zat er niet weer in. Ik werd 50ste van 164. er reed maar 100 man uit dus ik was tevreden met dit resultaat , de conditie zat weer goed! De volgende wedstrijd was Meerbeke. Een halve klimkoers, heel veel bergop dus. de benen voelden in het begin niet goed maar elke ronde werden ze beter en na verloop van de koers voelde ik mij heel goed tot ik een drinkbus wou aannemen. ik had ze niet goed vast , ze vloog uit mijn handen in mijn voorwiel. Mijn wiel slom en dus einde wedstrijd. Met vertrouwen van de vorige wedstrijden stond ik terug aan de start in Bottelare. Ik voelde me gans de wedstrijd goed en ik ging een paar keer in de aanval. 1 keer zag het er naar uit dat we voorop zouden kunnen blijven maar helaas werden we teruggegrepen. Ik finishte in het peloton en werd 38ste van 111. vorig weekend stond ik aan de start in Kortrijk. Een koers enkel voor beloften op een heel mooi parcours. Het was warm en mijn maag kan blijkbaar niet zo goed tegen de warmte. Gans de koers kon ik niet voluit rijden omdat ik schrik had van naar het toilet te moeten gaan. Ik dronk bijna niets en at ook niets tijdens de koers. Ik werd toch nog 34ste van 81.
voila dit waren mijn koersen van eind juni en augustus. In juli dus geen enkele wedstrijd gereden. grtz Nicky
Robin reed bij de juniores als eerstejaars een schitterende wedstrijd. Hij reed van in het begin in de 5de positie en kon in de laatste ronde aansluiten bij Cloostermans. Beiden gingen samen naar de meet en Robin won met glans de sprint en werd 4de! Proficiat!!
Gisterenavond had het nog ferm geregend en gehageld. Gelukkig kwam vanmorgen tussen de wolken door, de zon tevoorschijnProblemen met mijn stuurbord en chrono-uitslag. Blijkbaar bestond ik niet meer werd ook niet afgeroepen. Gelukkig werd dit vlug opgelost en konden we vertrekken.
We vertrokken voor een startronde + 4. Goed vertrokken, zat rond 10de positie. Halverwege de wedstrijd kreeg ik last van mijn maag (sandwiches gegeten slecht idee blijkbaar). Na een slok cola beterde het terug en zat er weer wat meer pit in. Zo kon ik vanuit mijn 18de positie toch nog opschuiven en 16de worden. Ben wel ontgoocheld...
Voor mij was dit te laatste MTB-wedstrijd. Enkel nog de CMC te Gent en een aantal baanwedstrijden. Dan zit het seizoen er op.
Vandaag weinig renners aan de start. 31 maar. 13 rondes, waarvan veel rechte banen en 1 slingerbaantje. Onweersachtig, maar het windje deed deugd. Ik kon me goed vooraan houden. Maakte één keer een schuiver, maar bleef gelukkiglijk recht, omdat een renner voor me zijn remmen toeklopte en ik niet meer wegkon. Het zwoele drukkende weer maakte het wel moeilijker om te rijden, niet veel zuurstof. Maar dat was voor iedereen natuurlijk. Twee renners voorop, we hingen op 60 m, maar geraakten er niet bij. Onze bende moest dus terug in massa naar de meet. Ik werd 12de en had terug een goede trainingsdag.
Volgende week staat Langdorp MTB op het programma.
MTB-wedstrijden liggen even stil, dus heb ik tijd om op de baan wat snelheid bij te kweken. Het was wel warm, zwoel weer ondanks het latere namiddag tijdstip. 60 km wedstrijd - met 65 dln aan de start. Mooie koerske. Kon me goed in de bende houden, moest wel tot 2x toe een gat toerijden, samen met makker Thomas VDV. In de laatste ronde schoven we mooi naar voor, maar vielen voor ons enkele renners. We reden het gat terug dicht en konden aansluiten voor de laatste kilometers. Toch wel veel energie daaraan verspild. Toegekomen halverwege de massa in de massaspurt van het peloton. Ik werd 23ste en ben wel tevreden wat de training betreft. Gemiddelde snelheid 39.970, dus da's goed. Zondag rijd ik te Haasrode.
jay
Mooie foto's te zien op www.cyclingnews.nu. Ga naar Beker Vlaamse Ardennen 19/8/2011 Zingem
Elk jaar ga ik graag terug naar Cityteamchallenge Waregem, nu City Mountainbike Challenge genoemd. Na mijn nipte verlies vorig jaar, was ik er enorm op gebrand om toch vandaag die 1ste stek te pakken. Willen is iets, kunnen is anders
De wedstrijd verliep niet meer zoals vorig jaar. Nu moesten we maar 1x 25min alles uit ons kas halen. Eerst mochten de junioren vertrekken, 15 secondes later de dames - jeugd en daarna de nieuwelingen.Bij ons enkele grote namen: Wout Alleman, Alexander Loquet en de huidige Nederlandse MTB-kampioen Milan Vader.
Het ging er onmiddellijk hard aan toe. Wout Alleman pakte de kop en Milan, Alexander en ik volgden. Achter ons was er direct een groot gat.Het passeren van gedubbelde renners was niet altijd gemakkelijk. Ik kreeg bij het ingaan van de oplegger een kwak van een junior en stond ter plekke geparkeerd. Ondertussen was Milan gaan vliegen. Daarna stond Wout even geparkeerd door kettingproblemen en ging Alexander ook vliegen. Achtervolgen was weeral eens de boodschap.
Onder luid applaus en aanmoediging haalde ik Alexander terug bij. Ik voelde me sterker dan hem en liet hem achter. Ik wou zo graag winnen, maar Milan was al een heel stuk verder dan mij. Op een bepaald moment kreeg ik hem dichter in het vizier en merkte ik dat hij niet meer zo energiek de brug omhoog reed. Ook in de boomschorsstrook vertraagde hij op de duur. Ik kwam dichter en dichter, maar de minuten gingen ook voorbij.
In de allerlaatste ronde heb ik alles gegeven en kwam ik bij hem in het park. We gingen samen de boomschorsstrook door en op de brug ging ik hem voorbij. Daarna waren het nog enkele draaien en keren en haalde ik alles eruit en kwam als 1ste over de meet! Doodgelukkig!!
Nu volgen enkele wegkoersen en eind augustus de laatste MTB (voor mij) te Langdorp!
De start met Wout Alleman op kop.
1. Jay Bytebier 2. Milan Vader 3. Alexander Loquet
Vandaag een leuke wedstrijd gereden op een uitdagend parcours. De vele klimmetjes op de flanken van het fort van Kessel en de modderige ondergrond in het bos maakten deze Flanders Cup toch zwaarder dan verwacht. Bij de verkenning dacht ik dat het al bij al wel ging meevallen maar eens je echt in de wedstrijd zit voel je pas hoe zwaar het parcours is. Ik had gehoopt om deze keer toch vanop de eerste rij te mogen start maar waarschijnlijk door een fout van de wielerbond stond ik op de 2e rij. Bij de start was ik goed weg en kwam ongeveer rond de 4e plaats door op het lange rechte stuk langs het water. Spijtig genoeg verloor ik enkele plaatsen door een domme val. Eigenlijk verliep de hele eerste ronde niet echt goed. In het bos had ik bijna bij iedere bocht problemen om recht te blijven. Gelukkig verslapte de tegenstand ook waardoor ik naar de 5e plaats opschoof. Ik probeerde bij ieder recht stuk eens op de pedalen te staan om toch wat meer voorsprong te nemen. In de laatste ronde begon ik wat last te krijgen van mijn benen, waarschijnlijk door te weinig te drinken, maar ik dacht er toen wel aan om de 4e nog te pakken. Dit lukte niet maar ik was wel erg tevreden met mijn 5e plaats.
De volgende en voorlaatste Flanders Cup is Langdorp waar ik zeker mijn best ga doen om toch zeker in de top 10 van het eindklassement van de Flanders Cup te geraken. Ondertussen ga ik toch proberen nog een koers op de weg mee te pikken om niet uit het wedstrijdritme te geraken.
Ik ga elk jaar graag terug naar het fort te Kessel. Veel afwisseling: snelheid, technische stroken in het bos en de -nu wel vele- klimmen in het fort zelf. Het lag er vanmorgen best vettig bij na alle regen. Gelukkig brak de zon af en toe door en droogden sommige plekken wel op. In het bos bleef het wel vettig. Goede start genomen (van achteraan terug). Ik zat bij het rijden langs het water al direct in 6de - 7de positie. Het ging vlot. Bij het inrijden van het fort hadden we al de 1ste FUN A-rijders te pakken en was het wel even frustrerend omdat ik de Funners niet voorbij kon en zo mijn reeks zag wegrijden. Op de singletracks was het ook moeilijk om te passeren. Sommigen hadden ook echt wel geen zin om je door te laten. Terug achtervolgen! In de 2de ronde kreeg ik even last vd longen, en reed ik een lager tempo. Zodra ik me beter voelde ging ik er terug van door. Zat toen 12de. Ik kon in de 3de en 4de ronde een pak Funners voorbij steken langs het water en op de rechte stukken in de aanloop naar de meet. Op afstand zag ik 2 nieuwelingen rijden. Van Pol had ik te pakken bij het ingaan vd laatste ronde. Het was echt spurten tegen elkaar. Hij happerde even en ik kon hem voorbij. Nu op naar de volgende. Bij Thomas C kon ik uiteindelijk aansluiten na een paar keer op en neer in het fort. Toen we in de laatste singletracks van het bos kwamen, zag ik dat Stijn Caluwe niet meer ver voor was en haalde ik nog eens alles uit mijn kas om bij hem te geraken. Ik was bijna bij hem, toen zijn vader begon te roepen en hij terug versnelde. We gingen samen naar de meet, maar ik had niet genoeg 'gas' meer en verloor. Ik werd 10de en ben best tevreden na een moeilijke week. Volgende week staat CMC Waregem op het programma.
Ploegmaat Robin werd in zijn reeks knap 5de. Dit lees je nog wel in zijn verslag. Proficiat!
Start - allemaal samen. 
