Ik heb vandaag een dagboek gekocht. Omdat het me niet meer lukt om mijn woede te bedwingen, ik moet mijn frustraties tegen de partij ergens kunnen opschrijven. Het zou anders wel eens kunnen dat ik in mijn slaap iets verkeerds zeg, als ' Ik haat Grote Broer!', dat zou nog al eens verkeerd kunnen aflopen. Ik weet dat ik hier nu iets heel gevaarlijks aan het doen ben, maar ik sta op het punt te ontploffen. Toen ik thuis kwam met het dagboek, heb ik het proberen uit het beeld van de teleschermen te houden. Toen ik het dagboek begon te schrijven kon ik mezelf bijna niet meer stoppen met schrijven, het was een magisch gevoel. In het begin wist ik niet goed hoe ik eraan moest beginnen, ik was zelfs vergeten hoe je je eigen mening moet uiten. Dit was de eerste keer dat ik heb gedaan. Al hoewel ik toen wel besefte dat de denkpolitie op elk moment zou kunnen binnenstormen, maar zelf zonder dat dagboek zal het op een dag toch gebeuren.
