Van Bachelor in de Relationele Experimentatie naar Master in de Ware Liefde
07-02-2012
Flanel boy
3 mannen, 3 vrouwen en een pokerspel. De ideale setting voor een avondje partie plezier dus. Ware he niet dat man 1 na een uur zichzelf buiten strijd had gedronken en vrouw 1 daar hoegenaamd niet mee kon lachen. Vrouw 2 trok een zuur gezicht omdat man 2 ook goed op weg was richting coma. Bleven er dus nog twee vrijgezell(ig)en over. Ik en Flanel boy. Hij had zijn naam te danken aan zijn dagelijkse hemdkeuze, maar dit geheel ter zijde. Hij had ook een hond. En laat de liefde van mijn leven nu ook hariger zijn dan de gemiddelde man en over vier poten beschikken. Tussen het leggen van mijn flush (ik ben nu éénmaal een poker queen) en het ruziemaken van vrouw 1 met man 2 (volgen wie nog volgen kan) besloten we om een speel-wandeldate te organiseren. Op de bewuste dag startte de date bij mijn voordeur. Hij stapte uit de wagen met een gezwollen lip en bloed aan z'n knokels. 'Tegen een muur gevallen': mompelde hij. Het voordeel van de twijfel gunde ik hem nog even, want ik had best wel zin in een frisse wandelng. Toen hij tijdens het rijden een blikje bier opentrok begon het engeltje op m'n schouder van haar oren te maken. Was dit wel verantwoord? Amper aangekomen in Nederland vroeg hij me 50 te lenen, want hij moest nog iets regelen met vriend op een parking. Hmmm, toen wist ik nog niet dat 'iets' synoniem stond voor cocaïne en 'vriend' een codewoord was voor dealer. Daar stonden we dan, twee natte honden in de koffer, een man in een flanellen hemdje en wat wit poeder mooi uitgelijnd op het stuur. Het geld had ik hem trouwens niet geleend. Na wat zoeken in zijn auto haalde hij plots een briefje van 50 uit een schoen in de koffer. Ik heb nooit geweten waarom hij juist daar zijn geld had gestoken. Soit, de date is geeïndigd bij man en vrouw 1 thuis. Er was net een feestje aan de gang voor hun dochtertje. Surreëel dacht ik nog, de kinderlijke onschuld en de niet zo onschuldige kinderlijkheid in één ruimte. Flanellen hemdjes, ze hebben vanaf toen een dubieuze betekenis gekregen. Ik laat ze nu maar voor wat ze zijn.
