Onze laatste dag in Puerto Rico. We doen niks vandaag; dat is toch het plan. Ontbijt met een zacht eitje want dat nemen we niet mee naar het volgende optrekje. Fruitsap, vlees, cakejes, thee we kunnen er weer tegen voor vandaag. Het is zondag en dus gaan we eerst op zoek naar een warme bakker in Puerto Rico voor croissants. Die vinden we niet maar wat we eindelijk wel zien is het shopping center waar Marc en zijn ma bij hun eerder bezoek aan Gran Canaria al eens gewinkeld hadden. Hij kan nu rustig slapen want zijn probleem is opgelost. Daar hebben wij nu een week over gedaan.

Marc vertrekt al naar het zwembad, ik volg wat later want ik werk nog even een training af. Aan de overkant van onze “barranco” (vallei) waarin ons hotel ligt, kijken we al een hele week op trappen. (helemaal opzij van deze foto) Zo nu en dan zien we mensen op die manier naar hun hotel gaan (amaai mijn benen). Ik vind voor mezelf dat ik ook eens die trappen ga nemen om te zien wat er aan de andere kant van de berg te zien is.

De rode daken zijn van het shopping center, de witte gebouwen zijn allemaal hotels en dan zie je ook de verdere omgeving op de foto.

Van hierboven krijg je ook een mooi uitzicht op het strand van Puerto Rico en langs de andere kant van ons hotel.

Marc is niet zo nieuwsgierig en deze activiteit is voor mij alleen. Trappen tellen bij het stijgen vergeet ik maar om naar beneden te gaan trek ik elke 50 treden een foto en zo weten we dat er zeker 468 treden zijn.

Daarna vind ik aan het zwembad nog een bed naast Marc en doen we zoals elke normale toerist NIKS.

Rond 16.00u. is het wel geweest, we maken nog een ritje naar Arguineguin om al wat restaurantjes te zoeken voor de volgende dagen. In de boekjes schrijven ze over een cementfabriek dat bij de zee staat.

De locals storen zich er niet aan en leggen zelfs een kaartje onder de bomen.

Marc heeft goesting in “zarzuela” maar dat serveren ze maar in 1 restaurant; een Chinees die ons aanstaat hebben we wel gezien.

Onze valies wordt al ingepakt ook voor we gaan eten – daarna hebben we toch geen zin meer. Met een drankje genieten we van de ondergaande zon en de “lichtjes van de Schelde”.

We eten voor de laatste keer in La Cantina. We krijgen een tafeltje op het terras maar toch uit de wind.

We zijn bij de laatsten die gedaan hebben met eten en de kelners hebben wat meer tijd om een praatje te slaan met Marc. La Cantina is 1 van 4 restaurants die bij een hotel “El Greco” horen. Het hotel wordt vernieuwd en op dit moment werkt alleen dit restaurant. Vandaar die verschillende namen. Ik denk dat alles volgend jaar in orde moet zijn.

We genieten nog van ons terras en morgen moeten we om 10.00u. uit de kamer.

04-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Vroeg in de morgen zal het wezen, we gaan weer op pad het binnenland in. We rijden richting Maspalomas maar nu moeten we over de GC1 naar het Bokrijk van Gran Canaria: Mundo Aborigen. Ze beginnen zelfs vroeger dan in Bokrijk want ze beginnen bij Cromagnon.  Het hele parcours wordt uitgebeeld met poppen maar wel met echte beesten. Ze hadden toen ook al klasseverschil en beroepen die minder populair waren. Ze hadden wel een oppervrouw die mee in de gemeenteraad zat.

We rijden verder naar Fataga en San Bartolomé de Tirajana; hier zien we de jeeps van de safari. Wij doen dezelfde route met een gewone auto. Je kan hier ook duidelijk zien dat met alle middelen water wordt opgevangen en bewaard in citernes op de daken.

We maken een ommetje langs smallere weggetjes naar Santa Lucia. We bekijken zowel de witte koepel als de binnenkant van de kerk. Het dorpsplein ziet er proper uit.

De weg gaat verder langs La Sorrueda en de rots La Fortaleza. Bij de verovering van Gran Canaria door de Spanjaarden is dat het laatste bolmerk van de Canario’s geweest. We kunnen door de rots wandelen. De parking is ook een attractie op zich want het asfalt wordt ineens rots, keien en gruis.

Het volgende stadje is Argüimes, daar zijn we rond 17.00u. De huizen zijn versierd ongeveer zoals bij ons als de processie uitging.

Een agent loopt zenuwachtig rond onze auto; we mogen daar niet staan want er komt een stoet. Hoe laat weet hij ook niet, misschien 18.00u., 19.00u. of 20.00u. Ze vieren een hele week feest, ter ere van O. L. Vrouw van de Rozenkrans. Zelfs de regionale TV is aanwezig om alles door te zenden. Er lopen al verschillende groepen rond in wat ik “volksdans kledij” zou noemen.

We besluiten om maar te wachten tot er iets gebeurt. De kinderen openen de stoet en dan is er volk, veel volk met hier en daar een paar wagens getrokken door ossen (de vette os van bij ons is hier klein tegen) en koeien.

Ze delen broodjes uit met die rode mojo saus, cake, eieren. Zelf zijn ze voorzien van eten en drinken.

Als de stoet voorbij is hebben we genoeg gegeten voor vandaag.

Het is al donker als we Argüimes buiten rijden. We missen nu een stuk van de rit maar dit hadden we niet voorzien.

We geraken terug op de GC1 en komen zo weer in Puerto Rico. Wij hebben afrit 56 nodig, die ligt na afrit 53. Ze nummeren de uitritten gewoon volgens de kilometers; dus afrit 46 ligt op 46km. van Las Palmas (denk ik).

03-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

We ontbijten met spek, ei, thee, fruitsap: juist echt. We hebben een zware tocht voor de boeg; we rijden naar het volgende dorp het Venetië van Gran Canaria: Puerto Mogan. Het is marktdag – vrijdag weet je – als er nu geen volk is; dan is er echt iets mis met de toeristische sector.

Ook hier is er veel veranderd in 7 jaar. Het dorp is groter en ze hebben al een shopping center in afwachting van een verdere bouw van hotels en of huizen.

De markt is groter en staat op een andere plaats. Marc kan gelukkig zijn, ze kappen de toeristen af met bussen. Het nadeel is dat foto’s trekken met enkel de locals, zeer moeilijk wordt.

Ze verkopen veel prullen die zelfs niet inheems zijn, maar we krijgen onze tijd door.

De bussen en dus de toeristen vertrekken om 14.00u. en dan is het fototijd. Puerto Mogan is begonnen als vissershaven en is het dat ook nu nog.

Er zijn ook wat kanaaltjes en veel bloemen. In een steegje vinden we ook nog kunst.

We zijn op een deftig uur terug en kunnen nog een duik nemen in het zwembad. Om 16.00u. is het happy hour dwz. ( 1 pint betalen en 1 gratis krijgen.) bijna iedereen vliegt naar de bar en er is meer plaats voor ons in de zon.

Omkleden en naar de winkel voor kaartjes en postzegels. Dan gaan we weer naar La Cantina voor het avondeten. We beginnen deze keer met tappas: inktvis- vleeskroketjes en fagotta de carne ( een pastabeursje met gehakt)

als hoofdschotel wordt het een kalfskarbonade met tomaat farcie en courgettes en een jacked potato. Als dessert vragen we opnieuw geflambeerde banaan maar het kan niet. We vragen iets anders met banaan en dat gaat dan wel; het zal ons benieuwen.

Dit dessert is ook lekker, de banaan is vervangen door ander fruit maar het ijs en de chocolade zijn gebleven.

Het is alweer na 12.00u. voor we in ons bed liggen.

02-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Las Palmas is vandaag ons doel. Vooral het oudere gedeelte Vegueta waar de kathedraal staat. Marc heeft zich goed voorbereid en weet al waar hij gaat parkeren maar ze werken weer en we mogen niet rijden waar hij graag zou willen. Dus we rijden wat links en rechts en hebben dan toch iets gevonden wat op een parkeerplaats lijkt. We staan dicht bij een school die een eigen voetgangersbrug heeft om de kinderen te laten spelen. In de buurt zien we ook veelkleurige huizen staan.

We gaan naar de kathedraal; een kerk met 2 torentjes.

Op hetzelfde plein staan nog wat andere grote gebouwen en ook een paar honden. Gran Canaria komt niet van de kanarievogel maar wel van “grote honden”. En dus krijgen die beesten daar een paar standbeelden.

Van plaza Santa Ana gaan we naar de casa Colón. Hier is het Columbus museum gehuisvest. We blijven hier wat rondneuzen want het is wel interessant.

De reizen die Colombus maakte staan op kaarten getekend.

Ook hier vinden we nog herinneringen aan onze reis naar Mexico.

Vandaar wandelen we naar de Canarische crieé.

In een grote winkelstraat zoeken we wat te eten. Het wordt een dagschotel. Een soort vissoep voor mij, dan “sancochio”, een frisdrank en een stuk chocoladetaart als dessert. Die sancochio is gezouten vis gemaakt met ui, knoflook, zoete aardappel, mojo (een rode saus) en gofia: gebrande maismeel (dat bruine ding op het bord.)

Dan zoeken we nog een park waarvan Marc iets in de boekjes gelezen heeft. Het valt wat tegen en we gaan terug langs de zee. Aan een sportstadium krijgen we hulp van de plaatselijke politie.

De grote fontein iets voor het busstation, spuit als we in de buurt komen.

We geraken uit Las Palmans en rijden langs de autostrade terug. We bezoeken nog even de Makro en de Decathlon die er vlak naast ligt. Drank is vrij goedkoop maar kledij hebben ze niet in deze Makro.

In het hotel zetten we ons op het terras met een drankje en een klein hapje.

01-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

We doen het vandaag kalm aan, zegt Marc. We vertrekken naar Maspalomas en wandelen wat in de duinen. Van de vuurtoren van Maspalomas naar het RIU hotel in Playa del Inglés. Dat is zowat 10km. heen en terug. Fototoestel mee – schoenen die zand verdragen en wat geld, meer moet dat niet zijn. We hebben de juiste afrit van de autostrade maar dan gaat het mis want er is een omleiding voor werken. Na wat vragen geraken we er toch, de parking is ook veranderd maar we vinden toch een plaats in de buurt van Christoffer Colon.

Vandaar naar de “faro” en dan zijn we aan het strand.

Het hotel bestand is veel groter geworden en er wordt nog steeds gebouwd.

De zon schijnt al lekker als we aan de duinen wandeling beginnen. Dit gebied is vrij uniek in Gran Canaria waar de andere “stranden” allemaal uit stenen bestaan. We trekken heel wat foto’s van zand, begroeiing, beestjes enz.; we hebben 5km. tijd om ons uit te leven.

In Playa del Inglés is het ook crisis volgens Marc, eigenlijk moet hier veel meer volk lopen.

Terug in Maspalomas kijken we nog naar een paar winkels en gaan op zoek naar een kerk. Eigenlijk is het een hotel maar zo gebouwd dat we ons vergist hebben.

We vinden na een tijdje weer de juiste weg naar ons hotel. Als ik me klaarmaak om te zwemmen; zie ik dat de zon fel geschenen heeft. De tekening van mijn nieuwe groene bloes staat in mijn schouders gebrand. Ik moet de volgende dagen in de zon liggen om te bruinen. We hadden een rustige dag en dus doen we nog een kleine wandeling voor het avondmaal. We wandelen naar het laatste nieuwe strand: playa Amadores. 7 jaar geleden was er nog niks te zien en nu staat het ook weer vol met hotels en winkeltjes, strandstoelen en paraplu’s.

We hebben zo vandaag een kleine 15km. in de benen. Vandaag eten we nog eens in La Cantina ofte El Greco. 'Lubina' een vissoort, is in de aanbieding. Ik eet die gewoon maar Marc laat zijn vis bakken in zoutkorst. Ze maken er een hele show van.

We zijn wel begonnen met een aardappelsoep met stukjes inktvis en kleine scampi's. Mijn lepel kan hierin rechtstaan (voor mij niet zo geslaagd). Als dessert nemen we “geflambeerde banaan"; heel fijn en heel lekker.

30-09-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Ik ben al wakker rond 7.00u. en zie de rest van Puerto Rico ontwaken van op het terras. We ontbijten uitgebreid ook op het terras en veranderen dikwijls ons plan de campagne voor die dag.

We zijn er eindelijk door; eerst naar Arguineguin voor de markt en dan langs de westkant het eiland rond. Volgens Marc loopt er veel minder volk op de markt dan vroeger, er staan minder kramen maar de uitrusting is beter. Vroeger werd de waar op een deken op de grond uitgestald. Veel vlees en vis zie ik niet, wel wat groenten en fruit. Op verzoek van Lia kijken we uit naar armbanden, ze liggen er op hopen. Het is nog niet van 4 voor 1€ maar veel scheelt het niet.

Naargelang de dikte kosten ze 1 of 2€. We vinden ze zelf ook mooi en dus hebben we er een paar gekocht. Voor die prijs kan je niet sukkelen.

We vertrekken nu richting Puerto Mogan en Mogan. Je mag hier ook op autostrades zelden meer rijden dan 80km. De weg die we doen staat op de kaart rood met groen gekleurd en kronkelend. Marc is de auto ineens gewoon- hij droomde om voor elke bocht 1€ te verdienen- dan was zijn reis al bijna helemaal betaald.

Onderweg zien we een molen met 6 wieken – cactussen met rode knobbels (om campari te maken) zegt Marc.

Na een volgende reeks bochten vinden we gekleurde rotsen. Op de kaart staat iets van “azulejos”.

We klimmen en dalen weer verder en komen aan de “Mirador de Balcón.”

Het uitzicht is er heel mooi. De zee is zeer helder en we kunnen ver zien tot aan “punta Sardina del Norte” (de sardinnekes). Als we heel goed kijken zien we ook de hoogste berg van Tenerife: de Teide.

De volgende bochtjes komen er al aan en zo geraken we in Agaete. Daar rijden we een doodlopende weg in (bewust) om boven in de bergen te geraken. Het zou er mooi zijn. Het is er uiteindelijk zo smal dat onze auto nog moeilijk gedraaid geraakt.

Marc is de bochten nu wel beu en we nemen de autostrade richting zuiden. (sur) Zo nu en dan laat ik hem de verkeerde baan in rijden. Het is niet altijd even gemakkelijk zo convoieren. In de buurt van Telde hebben ze veel winkels: Media markt, Decathlon, Makro, Ikea enz. we voelen ons op de Boomse Steenweg.

In Arguineguin gaan we nog even de spar binnen en dan verder naar ons hotel.

Zo hebben we eigenlijk het hele eiland op 1 dag gedaan. Volgens het boekje doe je daar best 2 dagen over; wel even vertellen dat ze dan hier en daar ook gaan wandelen.

We eten vanavond over ons hotel, we hebben het gehad voor vandaag. Ongeveer 235km. gereden.

We nemen geen voorgerecht, wel een gril schotel met 4 soorten vlees en gezouten aardappels, slaatje en 3 sausen (bearnaise, champignone en mojo) die laatste ziet rood (meer weet ik niet); een wijntje en een banana split als dessert.

Die fuif kost ons een slordige 18€ de man geloof ik.

29-09-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Deze keer staat Marc om 3.10u. aan mijn deur. Zo’n vroege afspraakjes heb ik nog niet veel gemaakt. We vertrekken naar Gran Canaria en dat is behoorlijk ver dus moeten we vroeg uit de veren. De mist hangt met slierten over de autostrade maar Luc en Viv brengen ons veilig in Zaventem  (waarvoor dank).

We geven onze valiezen af en hier wordt nog maar eens bewezen: ik zit met overgewicht. Mijn valies is 22kg. zwaar en mijn handbagage lijdt aan obesitas: die weegt ongeveer 11kg. Marc voelt zich goed want het gebeurt niet dikwijls dat hij minder gewicht te sleuren heeft dan zijn medereiziger. In een verscholen hoekje van de luchthaven eten we een boterhammetje en dan naar de douane. We hebben nog tijd over en dus nemen we nog even een rustpunt in de verschillende kapellen van de vlieghaven. (we reizen om te leren, deze had ik nog nooit gezien.)

Met de bus geraken we in het vliegtuig en rond 6.00u. gaan we de lucht in. We hebben zitjes naast elkaar maar wel met een gang tussen ons in. De service is niet meer wat het geweest is; enkel plat water in kleine bekertjes is gratis, al de rest is te betalen. Cola, spa bruis, koffie, thee en sandwiches zijn te krijgen mits de nodige euro’s. Mijn mp3 speler heeft ook geen zin om zo vroeg te werken en we proberen wat te lezen. De vlucht verloopt  rustig  en wat vroeger dan voorzien komen we aan in Gran Canaria. De valiezen ophalen, wat informatie vragen aan het toeristenbureau en dan naar de auto. Marc heeft een auto gevraagd met automatische versnellingsbak en airco en het is een ford focus geworden. Gelukkig heeft het karreke hier en daar al een bluts (wat bevestigd en op papier gezet wordt), Marc kan dus al wat rustiger gewoon worden aan de auto. Voor alle zekerheid nemen we een foto van de nummerplaat, kwestie van onze huurauto te herkennen tussen de andere Spaanse auto’s.

We geraken op weg naar Puerto Rico wel in Gran Canaria. We maken een kleine omweg langs Arinaga. Een klein mooi stadje met veel kunst; echte mooie en ook zo maar wat.

Het begint al aardig warm te worden en zelfs de vissen happen al naar adem of is het naar water?

We hebben verschillende foto’s getrokken en hebben daar ook gegeten. Een kleine 8,50 euro voor een hele menu drank inbegrepen en het was zelfs lekker.

Zo krijgen we onze dag rond want we mogen pas om 16.00u. op het appartement. Niet alleen vanuit de lucht ziet Gran Canaria er dor en ruw uit; in werkelijkheid is het ook zo . Veel huizen zien we niet, het zijn meestal van die grote hotels voor den toerist.

In België leggen ze eerst straten en dan bouwen ze huizen; hier leggen ze eerst trappen en terrassen en dan de hotels tegen de bergen. Veel plaats voor groen is er niet, vorig jaar was het veel groener.

We brengen zelf de bagage naar de kamers, krijgen geen champagne en we hebben geen jacuzzi. We hebben wel een terras van ongeveer 45m², 2 tafels, 6 stoelen, 2 badkamers en 2 slaapkamers. We hebben dus wat ruimte om te ijsberen.

Wat uitpakken en dan 6 verdiepingen lager wat zwemmen in het enige zwembad van het hotel.

We horen Engels en Duits praten en ook hier en daar wat Scandinavische klanken.
We hebben al wat inkopen gedaan maar drinken, vlees en boter komen van een supermarkt over het hotel.
We maken nog een wandeling op zoek naar avondeten. Nadat we heel het dorp hebben gezien, vinden we dat bij La Cantina of is het El Greco?
Het was er druk, we hebben wat moeten wachten maar het was de moeite. Hier komen we nog terug.

28-09-2009 om 00:00 geschreven door Lieve