Het is weer voorbij die mooie zomer en vakantie. Vandaag gaan we nog even winkelen en de omgeving eens verkennen met de auto. Zo komen we in een buitenwijk van Arguineguin. Van hieruit heb je mooie zichten op ons hotel maar om hier te logeren; dan moet je zo ver lopen naar zee dus niets voor ons.

Over het volgende hotel hebben we ook een tijd ons hoofd gebroken. Marc kende het van foto’s en wist dat het bij ons in de buurt moest liggen. (2 hotels verder). Het is ondertussen van naam veranderd en hopelijk gaat deze hotelketen het nu herstellen. Het heeft duidelijk iets meer dan een likje verf nodig om er weer een 5 sterren hotel van te maken.

Vanuit de panoramalift van ons hotel hebben we een zicht op de minigolf. Dit gedeelte is mooi aangelegd met cactussen en zelfs een brug. Hij heeft 18 holes zoals een grote golf. Niet iedereen van het hotel kan zomaar binnen; sommigen moeten betalen en anderen weer niet.

Verder brengen we de dag door aan het zwembad en maken we opnieuw onze valiezen.

Marc mijmert nog even op het bruggetje. Morgen vertrekken en dan weer werken.

We gaan nog eens eten in het restaurant dat onze voorkeur heeft, in La Cantina dus. Omdat het echt de laatste keer is krijgen we een drankje aangeboden. Voor mij is dat een thee, voor Marc mag het iets sterkers zijn.

11-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Het is zaterdag en de laatste dagen van ons verblijf in Gran Canaria beginnen.

Even nagaan wat er zeker nog moet gebeuren.

We moeten foto’s nemen van de mooie tuin en aan het zwembad liggen om de kleur zo egaal mogelijk te krijgen.

Het Dunas hotel (het vroegere Steigenberger) moet opgeslagen worden in ons fototoestel, de omgeving van ons hotel ook en wat winkelen moet er ook bij kunnen.
De ijskast moet leeg gemaakt worden; zowel eten (tomaat, doosje tonijn, worstjes,ui, hesp en kaas enz.)  als drank (water, cola en witte wijn) moeten op. Het zullen eigenaardige combinaties worden.

In welke volgorde we dat allemaal zullen doen heeft geen belang; het moet wel gebeuren voor maandag.

Marc vertrekt naar het zwembad en ik ga de tuin in.

Het fototoestel van Marc heeft het al een tijdje geleden opgegeven en hij kan nu rustig in zijn zetel zitten terwijl ik op bloemenjacht ga.

Later vind ik een folder waarin een wegwijzer aangeeft welke planten waar staan in de tuin. Ze hebben de tuin ingedeeld in 5 verschillende zones met dus verschillende plantengroei.

De foto’s hierna staan op deze blog gewoon omdat ik ze mooi of eigenaardig vind.

10-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Het boekje van Marc bespreekt nog een berg in het binnenland; Pico de las Nieves. Deze moeten we nog bezoeken en dan kunnen we naar huis.

Gran Canaria is niet groot en daarom komen we dikwijls langs dezelfde wegen. Argüimes is weer aan de beurt, vandaar naar Ingenio (dat houden we voor vanavond) en zo verder naar Caldera de los Marteles. Onderweg zijn er weer mooie ver gezichten. Maar om hier foto’s te kunnen nemen zitten we toch een paar uur onder zeer kleine stekeltjes van een cactus.

Er wordt in Gran Canaria ook aan terras landbouw gedaan. Anders zal er niet veel geoogst worden met al die bergen.

De Caldera de los Marteles is een krater, 550m doormeter en de randen zijn ongeveer 80m hoog. Het is wel een eigenaardig zicht om ineens zoveel platte grond te zien.

We hebben een splitsing van wegen, maar ook dit is zeer eigenaardig. Zowel Marc als de inlanders moeten heel wat stuurvaardigheid hebben om de bocht te kunnen pakken. Zelfs een Canarische dame staat toe te kijken.

We rijden verder naar de Pico. Maar ineens praten de wegwijzers over de “pozo de las Nieves”, dit brengt ons even in de war. Als we dan op de plaats zijn wordt alles duidelijk door de informatie borden.

Hier werd vroeger ijs verzameld en in putten, speciaal hiervoor uitgegraven, bewaard. In de zomer gaat het ijs dan per ezel de berg af naar Las Palmas. Dit systeem werd uitgedokterd in de 17° eeuw en de putten werden terug gevonden rond 1900. Sommige van die putten hadden een dak terwijl anderen gewoon open bleven. Hierdoor smolt het ijs natuurlijk vlugger. Dat ijs werd voornamelijk verkocht aan de rijkere maar de “kerk” had toch ook recht op ijs en de opbrengst ging ook naar de geestelijken.

Als we nog wat verder rijden komen we aan een doodlopende weg maar het is meer dan de moeite waard.

We zien hier eindelijk de foto die we al in meer toeristische gidsen gezien hebben.

De Roque Nublo, de Roque Bentayga, het stadje Artenara en dan nog verder weg de Teide, een 4000m. hoge berg op Tenerife. (een uitstulping in de wolken) We zijn zo in de wolken (letterlijk en bijna figuurlijk) dat we hier heel wat foto’s nemen. De Nublo staat links op de foto (die 2 kleine puntjes), de Bentayga is de meest rechtse van 3 bergjes en helemaal rechts zie je in de verte het stadje liggen.

We rijden weer wat verder naar een meertje, we hopen dat er water in zit. Het is nog steeds de droge tijd en de waterreserve vermindert.

We moeten dezelfde weg terug en dus gaan we nu wel Ingenio binnen. De steden op het eiland hebben veel kunst en zo zien we “de varkens” en ook deze ruiter.

Na deze fijne tocht is de volgende vallei eigenlijk een afknapper. De Barranco de Guayadeque staat overal beschreven als een “must”. Voor ons is dit te toeristisch en we zijn er zo vlug uit als in. Ze hebben hier weer grotwoningen, een kerkje en zelfs een restaurant in de rotsen.

We hadden voorzien om hier te eten maar het valt zo tegen dat we vlug naar ons hotel terug gaan.

We hebben vandaag nog wel enkele eigenaardige bloemen gezien.

Voor de verandering eten we vandaag in het shopping center. Het kost niet veel maar de omgeving, het kader en het eten zijn ook niet van uitgelezen kwaliteit.   

09-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Weer een rustige dag; vorige week hebben we veel gereisd om nu wat rustiger te kunnen zitten in een groene omgeving. We slapen wat langer, we spelen wat langer met de computer en Marc gaat al zwemmen terwijl ik probeer een blog door te sturen.

Juist als we eten komen ze de kamers kuisen. We verhuizen van het terras naar binnen en terug.

Het hotel zit eigenaardig in elkaar. Als je op de 3 eerste verdiepingen slaapt heb je ongeluk want die hebben geen mooi uitzicht. Ze kijken gewoon naar de achterkant van andere appartementen.

Op de 10° verdieping zitten wij goed en ons balkon heeft nog steeds mooie bloemen. De verdieping onder ons heeft geen gerariums meer op het terras.

Aan het zwembad hebben we nog andere Antwerpenaars leren kennen, daarmee hebben we adressen van restaurants uitgewisseld. Ze hebben de Greco al goedgekeurd. Daar zijn we vanavond ook nog eens gaan eten met tiramisu als dessert.

En zo gaat de dag ook weer voorbij. Morgen maken we onze laatste grote trip op het eiland en dan hebben we bijna alles gezien (met de auto).

08-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Voor de volgende uitstap of rondrit hebben we zelfs 2 plannen opgesteld (we moesten eens veel tijd hebben). We bezoeken nu het meest NW punt van het eiland. In Galdar hebben ze in grotten kleurtekeningen gevonden. Die gaan wij nu bekijken.

De rit gaat goed vooruit en we rijden nog een stukje verder naar Sardina del Norte. (de sardinnekes remember).

De vuurtoren hier is duidelijk aan herstellen toe, de zee heeft wel wat kracht en er is een blauwe kleur schakering. We zien in de verte ook de Teide op Tenerife.

De Cueva Pintada in Galdar is nu aan de beurt. Het is de enige beschilderde grot van de Canarische eilanden. In het toeristen bureau staat een 300 jarige drakeboom. (de boom van Retie is toch ouder). Als men insnijdingen maakt in de stam komt er een vocht uit dat rood gekleurd is. 

Het museum geeft rondleidingen, de eerste volgende is rond 13.30u. in ’t Duits. We kijken dan eerst wat rond in het stadje om dan te zien dat we de enige zijn voor de rondleiding. Mijn Frans is toch iets beter dan de gids haar Duits maar de DVD’s en 3D film maken veel goed. We mogen hier geen foto’s maken.

De Cenobio de Valeron laat nog meer grotten uit de pre Spaanse periode zien. Ze werden uitgegraven uit tufsteen. Waarvoor ze dienden weten ze niet met zekerheid misschien wel als voorraadkamers.

Voor de volgende bezienswaardigheid gaan we naar Arucas. Hier heeft een leerling van Gaudi de plannen getekend voor een kerk. Van ver ziet de kerk er veel donkerder uit dan je hier op de foto kan zien.

Als laatste stop voor vandaag rijden we naar Teror, het Scherpenheuvel  van het eiland. De litanie wordt gebeden en daarna begint de mis (en dat op een woensdag). Het interieur van de kerk is een blikvanger.

De stad is ook gekend voor de mandenmakers, die hebben we spijtig genoeg niet aan ’t werk gezien.

We stoppen nu weer in Arguineguin om te eten. We kiezen voor een vispan met: inktvis, tong, gamba, groenten, aardappelen en iets kabeljauwachtig. Het ziet er heel mooi uit. Een dessert nemen we niet.

We genieten nog na op ons terras.

07-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Gisteren hebben we een tijd in de auto gezeten en daarom blijven we nu in het hotel. We nemen een duik in zee. Hiervoor moeten we buiten het hotel gaan, voor de poort staat er altijd een veiligheidsagent. Hoe die ervoor zorgt dat alleen de juiste mensen terug in het domein van het hotel komen; vraag ik mij nog altijd af. Het strand is voor iedereen, ook voor niet hotel gasten. Normaal heeft iedereen een soort bankkaart om binnen te komen, maar het slot van de poort is een tijd stuk geweest. De poort bleef toen gewoon open staan.

We gaan daarna op verkenning in het hele stuk. Er zijn minstens 2 spar winkels, “gewone” winkels met parfum, juwelen, kledij en zelfs met spelautomaten.

Rond het zwembad wordt er op regelmatige tijden reclame gemaakt voor activiteiten voor jong en oud, de groepen zijn mooi verdeeld volgens leeftijd. Zelfs aan het strand wordt er fanatiek beach volley gespeeld.

De krabben lopen op de rotsen.

En als we ver genoeg wandelen kunnen we bijna het hele hotel op de foto krijgen.

Voor de middag hebben we ook nog een welkomst drink, daar zien we de eerste Belg op onze reis. Hij maakt deel uit van het team dat de activiteiten organiseert.

Ergens in een deel van het hotel geven ze een les “healthy back”. Marc is geïnteresseerd en ik ga mee om te supporteren. Een Duitse geeft de les maar ze heeft niet veel deelnemers.

Het zijn geen spectaculaire oefeningen maar ze geeft er wel een goede uitleg bij.

Voor het avondeten gaan we naar die Chinees in Arguinegiun. We weten nog niet of we helemaal langs het strand zullen wandelen of langs de gewone baan. We opteren voor het strand met de mogelijkheid dat we helemaal moeten terug komen en dan dezelfde afstand nog eens opnieuw langs de baan moeten doen.

We schatten dat we 3km. moeten wandelen, we geraken droog bij de Chinees. Onderweg zien we ook de mannenraad op de bank de plaatselijke politiek bespreken.

We nemen het menu van de week met soep, tussengerecht, hoofdschotel, dessert en wijn voor 22 euro. Het is een goede keuze denken we, want iedereen in het restaurant neemt hetzelfde. De hoofdschotel wordt ter plekke geflambeerd.

En ook het dessert krijgt wat vuurwerk.

We gaan langs de gewone baan terug naar het hotel want het is al donker en het strand is niet verlicht.

06-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

We werken aan een vlugger tempo dan andere dagen, eten, afwassen, het laatste inpakken, alles nakijken, auto inladen en uitchecken. Alles moet gebeuren voor 10.00u. het lukt ons bijna. In het volgende hotel, Anfi Beach club, mogen we pas om 16.00u. inschrijven, maar die hotels liggen maar 7km. uit elkaar.

We gaan dus weer een stuk van het binnenland verkennen kwestie van de dag door te krijgen.

De auto zit vol met onze bagage maar er is niets te zien en we kunnen gerust toeren.

We rijden naar Arguineguin en dan de GC 505 naar Cruz de San Antonio.

Het gaat vlug de hoogte in en we stoppen een paar keer om foto’s te trekken. In San Antonio zien we weer de jeeps van de safari.

Langs Ayacato rijden we verder naar Roque Nublo (we zien die alleen maar in de verte liggen) en Roque Bentayga, we stoppen in Tejeda. We proberen op verschillende manieren die 2 toppen op 1 foto te krijgen; het is moeilijk maar niet onmogelijk.

Tejeda is ook het centrum van de amandelbomen, ze hebben daar een bakker die zoetigheden met amandelen verkoopt en dat wordt ons middagmaal.

Van daaruit nemen we een afslag naar Artenara, het hoogst gelegen dorp van het eiland.

Het dorpje is bekend om zijn grotwoningen en ook het kerkje van Virgen de la Cuevita is in de rotsen gehouwen. 

O.-L.- Vrouw wordt daar vereerd als de patrones van de wielrenners. Er hangt een kader met de handtekeningen van Indurain en Delgado.

Maar al is dat het hoogst gelegen dorp; het heeft zelfs een toilet voor de gehandicapten. Hoe dat toilet er uit ziet weet ik niet, ik heb geen enkel toilet in Artenara uitgeprobeerd.

Dan komen Vega de San Mateo en Santa Brigida  aan de beurt, richting Tafira en langs de GC4- GC3- GC1 terug naar Arguineguin. We mogen ons nu wel aanmelden. We moeten niet zelf sleuren met onze valiezen en de receptie ziet er al heel anders uit (de eerste indruk weet je). We nemen de lift naar het 10° maar van de straat af gezien zitten we op het 6°. Ons optrekje is niet zo groot als het vorige.

%

Vlug wat uitpakken; handdoek nemen en zwemmen. Het water is warm en dat was in Mexico niet het geval. We zijn bij de laatste want ze sluiten zogezegd om 18.00u. Nadat we gezwommen hebben, maken we nog even een verkenningswandeling. Het domein is veel groter dan we van op ons terras kunnen zien: de zee, een grote tuin en een zwembad. Op de plaza staat een marktje (voor diegene die geen voet buiten het hotel zetten en toch souvenirs willen kopen) en daar zijn ook verschillende restaurants, Italiaan, Indiër, Mexicaan, Japanner, iedereen heeft er een. Hier houden ze ook elke avond een andere show.

Wij eten grill voor onze eerste avond. Ik eet eerst soep en Marc een slaatje (daar krijg ik ook een deel van want het is een grote sla). Dan eten we spies, origineel opgediend: de spies hangt aan een haak in ’t midden boven je bord. Als dessert eten we een ijs; 2 bollen op een hoorntje. Het is nog warm en we moeten ons haasten want anders loopt alles op de grond.

05-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Onze laatste dag in Puerto Rico. We doen niks vandaag; dat is toch het plan. Ontbijt met een zacht eitje want dat nemen we niet mee naar het volgende optrekje. Fruitsap, vlees, cakejes, thee we kunnen er weer tegen voor vandaag. Het is zondag en dus gaan we eerst op zoek naar een warme bakker in Puerto Rico voor croissants. Die vinden we niet maar wat we eindelijk wel zien is het shopping center waar Marc en zijn ma bij hun eerder bezoek aan Gran Canaria al eens gewinkeld hadden. Hij kan nu rustig slapen want zijn probleem is opgelost. Daar hebben wij nu een week over gedaan.

Marc vertrekt al naar het zwembad, ik volg wat later want ik werk nog even een training af. Aan de overkant van onze “barranco” (vallei) waarin ons hotel ligt, kijken we al een hele week op trappen. (helemaal opzij van deze foto) Zo nu en dan zien we mensen op die manier naar hun hotel gaan (amaai mijn benen). Ik vind voor mezelf dat ik ook eens die trappen ga nemen om te zien wat er aan de andere kant van de berg te zien is.

De rode daken zijn van het shopping center, de witte gebouwen zijn allemaal hotels en dan zie je ook de verdere omgeving op de foto.

Van hierboven krijg je ook een mooi uitzicht op het strand van Puerto Rico en langs de andere kant van ons hotel.

Marc is niet zo nieuwsgierig en deze activiteit is voor mij alleen. Trappen tellen bij het stijgen vergeet ik maar om naar beneden te gaan trek ik elke 50 treden een foto en zo weten we dat er zeker 468 treden zijn.

Daarna vind ik aan het zwembad nog een bed naast Marc en doen we zoals elke normale toerist NIKS.

Rond 16.00u. is het wel geweest, we maken nog een ritje naar Arguineguin om al wat restaurantjes te zoeken voor de volgende dagen. In de boekjes schrijven ze over een cementfabriek dat bij de zee staat.

De locals storen zich er niet aan en leggen zelfs een kaartje onder de bomen.

Marc heeft goesting in “zarzuela” maar dat serveren ze maar in 1 restaurant; een Chinees die ons aanstaat hebben we wel gezien.

Onze valies wordt al ingepakt ook voor we gaan eten – daarna hebben we toch geen zin meer. Met een drankje genieten we van de ondergaande zon en de “lichtjes van de Schelde”.

We eten voor de laatste keer in La Cantina. We krijgen een tafeltje op het terras maar toch uit de wind.

We zijn bij de laatsten die gedaan hebben met eten en de kelners hebben wat meer tijd om een praatje te slaan met Marc. La Cantina is 1 van 4 restaurants die bij een hotel “El Greco” horen. Het hotel wordt vernieuwd en op dit moment werkt alleen dit restaurant. Vandaar die verschillende namen. Ik denk dat alles volgend jaar in orde moet zijn.

We genieten nog van ons terras en morgen moeten we om 10.00u. uit de kamer.

04-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Vroeg in de morgen zal het wezen, we gaan weer op pad het binnenland in. We rijden richting Maspalomas maar nu moeten we over de GC1 naar het Bokrijk van Gran Canaria: Mundo Aborigen. Ze beginnen zelfs vroeger dan in Bokrijk want ze beginnen bij Cromagnon.  Het hele parcours wordt uitgebeeld met poppen maar wel met echte beesten. Ze hadden toen ook al klasseverschil en beroepen die minder populair waren. Ze hadden wel een oppervrouw die mee in de gemeenteraad zat.

We rijden verder naar Fataga en San Bartolomé de Tirajana; hier zien we de jeeps van de safari. Wij doen dezelfde route met een gewone auto. Je kan hier ook duidelijk zien dat met alle middelen water wordt opgevangen en bewaard in citernes op de daken.

We maken een ommetje langs smallere weggetjes naar Santa Lucia. We bekijken zowel de witte koepel als de binnenkant van de kerk. Het dorpsplein ziet er proper uit.

De weg gaat verder langs La Sorrueda en de rots La Fortaleza. Bij de verovering van Gran Canaria door de Spanjaarden is dat het laatste bolmerk van de Canario’s geweest. We kunnen door de rots wandelen. De parking is ook een attractie op zich want het asfalt wordt ineens rots, keien en gruis.

Het volgende stadje is Argüimes, daar zijn we rond 17.00u. De huizen zijn versierd ongeveer zoals bij ons als de processie uitging.

Een agent loopt zenuwachtig rond onze auto; we mogen daar niet staan want er komt een stoet. Hoe laat weet hij ook niet, misschien 18.00u., 19.00u. of 20.00u. Ze vieren een hele week feest, ter ere van O. L. Vrouw van de Rozenkrans. Zelfs de regionale TV is aanwezig om alles door te zenden. Er lopen al verschillende groepen rond in wat ik “volksdans kledij” zou noemen.

We besluiten om maar te wachten tot er iets gebeurt. De kinderen openen de stoet en dan is er volk, veel volk met hier en daar een paar wagens getrokken door ossen (de vette os van bij ons is hier klein tegen) en koeien.

Ze delen broodjes uit met die rode mojo saus, cake, eieren. Zelf zijn ze voorzien van eten en drinken.

Als de stoet voorbij is hebben we genoeg gegeten voor vandaag.

Het is al donker als we Argüimes buiten rijden. We missen nu een stuk van de rit maar dit hadden we niet voorzien.

We geraken terug op de GC1 en komen zo weer in Puerto Rico. Wij hebben afrit 56 nodig, die ligt na afrit 53. Ze nummeren de uitritten gewoon volgens de kilometers; dus afrit 46 ligt op 46km. van Las Palmas (denk ik).

03-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

We ontbijten met spek, ei, thee, fruitsap: juist echt. We hebben een zware tocht voor de boeg; we rijden naar het volgende dorp het Venetië van Gran Canaria: Puerto Mogan. Het is marktdag – vrijdag weet je – als er nu geen volk is; dan is er echt iets mis met de toeristische sector.

Ook hier is er veel veranderd in 7 jaar. Het dorp is groter en ze hebben al een shopping center in afwachting van een verdere bouw van hotels en of huizen.

De markt is groter en staat op een andere plaats. Marc kan gelukkig zijn, ze kappen de toeristen af met bussen. Het nadeel is dat foto’s trekken met enkel de locals, zeer moeilijk wordt.

Ze verkopen veel prullen die zelfs niet inheems zijn, maar we krijgen onze tijd door.

De bussen en dus de toeristen vertrekken om 14.00u. en dan is het fototijd. Puerto Mogan is begonnen als vissershaven en is het dat ook nu nog.

Er zijn ook wat kanaaltjes en veel bloemen. In een steegje vinden we ook nog kunst.

We zijn op een deftig uur terug en kunnen nog een duik nemen in het zwembad. Om 16.00u. is het happy hour dwz. ( 1 pint betalen en 1 gratis krijgen.) bijna iedereen vliegt naar de bar en er is meer plaats voor ons in de zon.

Omkleden en naar de winkel voor kaartjes en postzegels. Dan gaan we weer naar La Cantina voor het avondeten. We beginnen deze keer met tappas: inktvis- vleeskroketjes en fagotta de carne ( een pastabeursje met gehakt)

als hoofdschotel wordt het een kalfskarbonade met tomaat farcie en courgettes en een jacked potato. Als dessert vragen we opnieuw geflambeerde banaan maar het kan niet. We vragen iets anders met banaan en dat gaat dan wel; het zal ons benieuwen.

Dit dessert is ook lekker, de banaan is vervangen door ander fruit maar het ijs en de chocolade zijn gebleven.

Het is alweer na 12.00u. voor we in ons bed liggen.

02-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Las Palmas is vandaag ons doel. Vooral het oudere gedeelte Vegueta waar de kathedraal staat. Marc heeft zich goed voorbereid en weet al waar hij gaat parkeren maar ze werken weer en we mogen niet rijden waar hij graag zou willen. Dus we rijden wat links en rechts en hebben dan toch iets gevonden wat op een parkeerplaats lijkt. We staan dicht bij een school die een eigen voetgangersbrug heeft om de kinderen te laten spelen. In de buurt zien we ook veelkleurige huizen staan.

We gaan naar de kathedraal; een kerk met 2 torentjes.

Op hetzelfde plein staan nog wat andere grote gebouwen en ook een paar honden. Gran Canaria komt niet van de kanarievogel maar wel van “grote honden”. En dus krijgen die beesten daar een paar standbeelden.

Van plaza Santa Ana gaan we naar de casa Colón. Hier is het Columbus museum gehuisvest. We blijven hier wat rondneuzen want het is wel interessant.

De reizen die Colombus maakte staan op kaarten getekend.

Ook hier vinden we nog herinneringen aan onze reis naar Mexico.

Vandaar wandelen we naar de Canarische crieé.

In een grote winkelstraat zoeken we wat te eten. Het wordt een dagschotel. Een soort vissoep voor mij, dan “sancochio”, een frisdrank en een stuk chocoladetaart als dessert. Die sancochio is gezouten vis gemaakt met ui, knoflook, zoete aardappel, mojo (een rode saus) en gofia: gebrande maismeel (dat bruine ding op het bord.)

Dan zoeken we nog een park waarvan Marc iets in de boekjes gelezen heeft. Het valt wat tegen en we gaan terug langs de zee. Aan een sportstadium krijgen we hulp van de plaatselijke politie.

De grote fontein iets voor het busstation, spuit als we in de buurt komen.

We geraken uit Las Palmans en rijden langs de autostrade terug. We bezoeken nog even de Makro en de Decathlon die er vlak naast ligt. Drank is vrij goedkoop maar kledij hebben ze niet in deze Makro.

In het hotel zetten we ons op het terras met een drankje en een klein hapje.

01-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

We doen het vandaag kalm aan, zegt Marc. We vertrekken naar Maspalomas en wandelen wat in de duinen. Van de vuurtoren van Maspalomas naar het RIU hotel in Playa del Inglés. Dat is zowat 10km. heen en terug. Fototoestel mee – schoenen die zand verdragen en wat geld, meer moet dat niet zijn. We hebben de juiste afrit van de autostrade maar dan gaat het mis want er is een omleiding voor werken. Na wat vragen geraken we er toch, de parking is ook veranderd maar we vinden toch een plaats in de buurt van Christoffer Colon.

Vandaar naar de “faro” en dan zijn we aan het strand.

Het hotel bestand is veel groter geworden en er wordt nog steeds gebouwd.

De zon schijnt al lekker als we aan de duinen wandeling beginnen. Dit gebied is vrij uniek in Gran Canaria waar de andere “stranden” allemaal uit stenen bestaan. We trekken heel wat foto’s van zand, begroeiing, beestjes enz.; we hebben 5km. tijd om ons uit te leven.

In Playa del Inglés is het ook crisis volgens Marc, eigenlijk moet hier veel meer volk lopen.

Terug in Maspalomas kijken we nog naar een paar winkels en gaan op zoek naar een kerk. Eigenlijk is het een hotel maar zo gebouwd dat we ons vergist hebben.

We vinden na een tijdje weer de juiste weg naar ons hotel. Als ik me klaarmaak om te zwemmen; zie ik dat de zon fel geschenen heeft. De tekening van mijn nieuwe groene bloes staat in mijn schouders gebrand. Ik moet de volgende dagen in de zon liggen om te bruinen. We hadden een rustige dag en dus doen we nog een kleine wandeling voor het avondmaal. We wandelen naar het laatste nieuwe strand: playa Amadores. 7 jaar geleden was er nog niks te zien en nu staat het ook weer vol met hotels en winkeltjes, strandstoelen en paraplu’s.

We hebben zo vandaag een kleine 15km. in de benen. Vandaag eten we nog eens in La Cantina ofte El Greco. 'Lubina' een vissoort, is in de aanbieding. Ik eet die gewoon maar Marc laat zijn vis bakken in zoutkorst. Ze maken er een hele show van.

We zijn wel begonnen met een aardappelsoep met stukjes inktvis en kleine scampi's. Mijn lepel kan hierin rechtstaan (voor mij niet zo geslaagd). Als dessert nemen we “geflambeerde banaan"; heel fijn en heel lekker.

30-09-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Ik ben al wakker rond 7.00u. en zie de rest van Puerto Rico ontwaken van op het terras. We ontbijten uitgebreid ook op het terras en veranderen dikwijls ons plan de campagne voor die dag.

We zijn er eindelijk door; eerst naar Arguineguin voor de markt en dan langs de westkant het eiland rond. Volgens Marc loopt er veel minder volk op de markt dan vroeger, er staan minder kramen maar de uitrusting is beter. Vroeger werd de waar op een deken op de grond uitgestald. Veel vlees en vis zie ik niet, wel wat groenten en fruit. Op verzoek van Lia kijken we uit naar armbanden, ze liggen er op hopen. Het is nog niet van 4 voor 1€ maar veel scheelt het niet.

Naargelang de dikte kosten ze 1 of 2€. We vinden ze zelf ook mooi en dus hebben we er een paar gekocht. Voor die prijs kan je niet sukkelen.

We vertrekken nu richting Puerto Mogan en Mogan. Je mag hier ook op autostrades zelden meer rijden dan 80km. De weg die we doen staat op de kaart rood met groen gekleurd en kronkelend. Marc is de auto ineens gewoon- hij droomde om voor elke bocht 1€ te verdienen- dan was zijn reis al bijna helemaal betaald.

Onderweg zien we een molen met 6 wieken – cactussen met rode knobbels (om campari te maken) zegt Marc.

Na een volgende reeks bochten vinden we gekleurde rotsen. Op de kaart staat iets van “azulejos”.

We klimmen en dalen weer verder en komen aan de “Mirador de Balcón.”

Het uitzicht is er heel mooi. De zee is zeer helder en we kunnen ver zien tot aan “punta Sardina del Norte” (de sardinnekes). Als we heel goed kijken zien we ook de hoogste berg van Tenerife: de Teide.

De volgende bochtjes komen er al aan en zo geraken we in Agaete. Daar rijden we een doodlopende weg in (bewust) om boven in de bergen te geraken. Het zou er mooi zijn. Het is er uiteindelijk zo smal dat onze auto nog moeilijk gedraaid geraakt.

Marc is de bochten nu wel beu en we nemen de autostrade richting zuiden. (sur) Zo nu en dan laat ik hem de verkeerde baan in rijden. Het is niet altijd even gemakkelijk zo convoieren. In de buurt van Telde hebben ze veel winkels: Media markt, Decathlon, Makro, Ikea enz. we voelen ons op de Boomse Steenweg.

In Arguineguin gaan we nog even de spar binnen en dan verder naar ons hotel.

Zo hebben we eigenlijk het hele eiland op 1 dag gedaan. Volgens het boekje doe je daar best 2 dagen over; wel even vertellen dat ze dan hier en daar ook gaan wandelen.

We eten vanavond over ons hotel, we hebben het gehad voor vandaag. Ongeveer 235km. gereden.

We nemen geen voorgerecht, wel een gril schotel met 4 soorten vlees en gezouten aardappels, slaatje en 3 sausen (bearnaise, champignone en mojo) die laatste ziet rood (meer weet ik niet); een wijntje en een banana split als dessert.

Die fuif kost ons een slordige 18€ de man geloof ik.

29-09-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Deze keer staat Marc om 3.10u. aan mijn deur. Zo’n vroege afspraakjes heb ik nog niet veel gemaakt. We vertrekken naar Gran Canaria en dat is behoorlijk ver dus moeten we vroeg uit de veren. De mist hangt met slierten over de autostrade maar Luc en Viv brengen ons veilig in Zaventem  (waarvoor dank).

We geven onze valiezen af en hier wordt nog maar eens bewezen: ik zit met overgewicht. Mijn valies is 22kg. zwaar en mijn handbagage lijdt aan obesitas: die weegt ongeveer 11kg. Marc voelt zich goed want het gebeurt niet dikwijls dat hij minder gewicht te sleuren heeft dan zijn medereiziger. In een verscholen hoekje van de luchthaven eten we een boterhammetje en dan naar de douane. We hebben nog tijd over en dus nemen we nog even een rustpunt in de verschillende kapellen van de vlieghaven. (we reizen om te leren, deze had ik nog nooit gezien.)

Met de bus geraken we in het vliegtuig en rond 6.00u. gaan we de lucht in. We hebben zitjes naast elkaar maar wel met een gang tussen ons in. De service is niet meer wat het geweest is; enkel plat water in kleine bekertjes is gratis, al de rest is te betalen. Cola, spa bruis, koffie, thee en sandwiches zijn te krijgen mits de nodige euro’s. Mijn mp3 speler heeft ook geen zin om zo vroeg te werken en we proberen wat te lezen. De vlucht verloopt  rustig  en wat vroeger dan voorzien komen we aan in Gran Canaria. De valiezen ophalen, wat informatie vragen aan het toeristenbureau en dan naar de auto. Marc heeft een auto gevraagd met automatische versnellingsbak en airco en het is een ford focus geworden. Gelukkig heeft het karreke hier en daar al een bluts (wat bevestigd en op papier gezet wordt), Marc kan dus al wat rustiger gewoon worden aan de auto. Voor alle zekerheid nemen we een foto van de nummerplaat, kwestie van onze huurauto te herkennen tussen de andere Spaanse auto’s.

We geraken op weg naar Puerto Rico wel in Gran Canaria. We maken een kleine omweg langs Arinaga. Een klein mooi stadje met veel kunst; echte mooie en ook zo maar wat.

Het begint al aardig warm te worden en zelfs de vissen happen al naar adem of is het naar water?

We hebben verschillende foto’s getrokken en hebben daar ook gegeten. Een kleine 8,50 euro voor een hele menu drank inbegrepen en het was zelfs lekker.

Zo krijgen we onze dag rond want we mogen pas om 16.00u. op het appartement. Niet alleen vanuit de lucht ziet Gran Canaria er dor en ruw uit; in werkelijkheid is het ook zo . Veel huizen zien we niet, het zijn meestal van die grote hotels voor den toerist.

In België leggen ze eerst straten en dan bouwen ze huizen; hier leggen ze eerst trappen en terrassen en dan de hotels tegen de bergen. Veel plaats voor groen is er niet, vorig jaar was het veel groener.

We brengen zelf de bagage naar de kamers, krijgen geen champagne en we hebben geen jacuzzi. We hebben wel een terras van ongeveer 45m², 2 tafels, 6 stoelen, 2 badkamers en 2 slaapkamers. We hebben dus wat ruimte om te ijsberen.

Wat uitpakken en dan 6 verdiepingen lager wat zwemmen in het enige zwembad van het hotel.

We horen Engels en Duits praten en ook hier en daar wat Scandinavische klanken.
We hebben al wat inkopen gedaan maar drinken, vlees en boter komen van een supermarkt over het hotel.
We maken nog een wandeling op zoek naar avondeten. Nadat we heel het dorp hebben gezien, vinden we dat bij La Cantina of is het El Greco?
Het was er druk, we hebben wat moeten wachten maar het was de moeite. Hier komen we nog terug.

28-09-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

25-09-2009 om 16:14 geschreven door Lieve