We zijn sinds gisteren in Sydney. Zowel de tijdsschemas van de reizen, de trein als onze computer beperken ons wat om tijdig onze blog bij te werken. Sorry, we doen ons best, maar de reis zelf gaat natuurlijk voor. Tijdens de laatste nacht op de trein hebben we tijdelijk iets beter geslapen. We wisten dat een groot deel (het eerste deel) van de rit over een goede infrastructuur liep en we zijn tijdig gaan slapen. In de loop van de dag hadden we een bezoek gebracht aan het Eastern & Oriental hotel op het eiland Penang (Maleisië). Het hotel is verwant met Raffles in Singapore en knap gelegen aan het water. Het is thans in Chinese eigendom. De sfeer van weleer is totaal behouden. De prijzen per nacht gaan van USD 400 tot USD 4343 (geen tijpfout). Wij keken echter uit naar een zeer comfortabele nacht in Singapore.
Wat een verrassing! 15 jaar geleden waren wij hier in het hotel Westin Stamford. Dit hotel heet thans Swiss Stamford.Er is ondertussen het hotel Narai naast gebouwd dat er nu één geheel mee vormt, verbonden door enkele verdiepingen van een shoppingcentrum. Ze werken zodanig onderling samen dat ons vroeg ontbijt doorging in ons voormalig hotel. Het bekende Rafffles hotel ligt aan de andere kant van de straat. We hebben het in de namiddag van woensdag grondig bezocht. Prijzen hebben we hier niet opgevraagd,...ze zijn van gelijke orde als E. & O. in Penang.
Na een goede recuperatie in Singapore, en een goede vlucht zijn we gisteren dus aangekomen in Sydney. Wat uitpakken, een goede douche en bedtijd.
Vandaag hebben we de stad verkend. St. Mary Cathedral, Library, Hospital, Opera house, Botanic gardens waren de toppers. We hadden wel wat moeite om een supermarkt te vinden. Blijkbaar zijn de mensen dat niet gewoon. Uiteindelijk bleek er een te zijn niet ver van ons verblijf. In de Angelsaksische landen is het de gewoonte dat er een klein keukentje is voorzien in de hotel- of motelkamers. Wij verheugen ons daarop. Niet alleen kan je rustiger, maar ook gezonder eten dan steeds op restaurant te gaan.
Zo, als we morgen de kans zien, zetten we alles ineens op de blog.
De treinreis is voorbij. We zitten opgefrist in onze hotelkamer in het Fairmont hotel. Eigenlijk bekomen we een beetje. Meer ruimte, een bad en het vooruitzicht van een goede nacht doet deugd. Hier in Singnapore is het zwoel. Hitte en een fikse bui herinneren er ons aan dat we op de evenaar zitten. Deze modelstadsstaat bekoort nog steeds Wimpie. Orde en netheid naast een zeer grote tolerantie voor verschillende culturen en religies blijft een aantrekkelijke plaats om te vertoeven. Morgen moeten we vroeg op voor onze vlucht naar Sidney.
We zijn al zondag ingescheept (?) op de Eastern & Oriental Express trein. Onder de indruk van de luxueuse afwerking van de verschillende wagons. Eigen cabine, restaurants, bar, en andere zijn volledig afgewerkt in hout met aangepaste verlichting en slotenwerk. Het personeel op de trein is uitzonderlijk vriendelijk en behulpzaam. Het bevestigd de alom vermelde Thaise vriendelijkheid. 's Middags en 's avonds hebben we voorbehouden plaatsen in één van de twee restaurants en wordt er een volledige drie (eigenlijk 5) gangen menu aangeboden. Het zijn echte echte sterrenkeukens. Op angelsaksische leest geschoeid, moeten we dan ook bij het diner 's avonds uitgedost zijn,...echt iets voor ons. Maar kom het heeft ook zijn charme. Gisteren maakten we een georganiseerde uitstap naar de rivier Kwai. We leerden de verschillen tussen de film en de werkelijkheid. De huidige brug met stenen pijlers en metalen bogen is oorspronkelijk afkomstig van Java, Indonesië en verscheept. Vlakbij is een museum dat zowel de techniek als de gruwel van de bouw van de brug en de spoorweg laat zien. Zoals steeds maakt de oorlogsbegraafplaats van het Commenwealth een diepe indruk. Het is niet alleen zoals bij alle Commenwealth graven perfect onderhouden, maar deze valt vooral op door de platte stenen in plaats van de gekende stèles. Met een overvloed aan bloemen in allerlei kleuren is de aanblik uniek.
Vandaag steken we de grens over van Thailand naar Maleisië. Straks brengen we een bezoek in Penang aan het originele Eastern & Oriental Hotel, waarover later meer. Na ons ontbijt van deze morgen hebben we een gesprek gehad met de treinmanager. We hebben al twee nachten slecht geslapen. We wilden weten of wij de enigen zijn ? Of het ligt aan de plaats van ons verblijf, namelijk de laatste wagon ofwel een andere redenen? Hij beweerde dat het een veel voorkomende klacht is. Ze moeten namelijk rijden op de normale spoorlijnen, die moeten onderhouden worden door het land zelf. Die zijn dus niet zoals het hoort. Meteen is dat voor ons het enige minpunt en hopen we straks in Singapore (morgen) bij te slapen.
We zijn de lezers van de blog niet vergeten. We houden de info bij, maar ondervinden zend (geen ontvangst-)problemen met onze pc. Van zodra mogelijk laten we alles overkomen. We stellen het uitstekend ! Groeten.
Na een lange vlucht van Londen naar Bangkok, zijn we goed aangekomen. We hadden vooraf een transfert geregeld naar het hotel. De plaatselijke organisatie stond ons met de spreekwoordelijke vriendelijkheid van de Thais op te wachten om ons naar de chauffeur te loodsen. Die bracht ons na een lange rit feilloos naar het hotel .Het is hier volop regenseizoen en dat hebben we gemerkt. In het hotel "Narai" hebben wij ons beperkt om de nieuwe documentatie, procedures en administratie door te nemen van de treinreis van morgen naar Singapore. Na een goede douche hebben we van een welkomstdrankje genoten in de bar. In één van de restaurants van het hotel hebben we dan wat gegeten. Nu is het hier dus bedtijd, maar we weten nog niet of ons lichaam al mee is. Hopelijk kunnen we wat slapen en reeds vanaf morgen mee zijn met de plaatselijke tijd.
We vermoeden dat we gedurende de treinreis geen internet kunnen gebruiken. We zullen dus enkele dagen verdwenen zijn.
