woensdag 14 september.

De treinreis is voorbij. We zitten opgefrist in onze hotelkamer in het Fairmont hotel. Eigenlijk bekomen we een beetje. Meer ruimte, een bad en het vooruitzicht van een goede nacht doet deugd. Hier in Singnapore is het zwoel. Hitte en een fikse bui herinneren er ons aan dat we op de evenaar zitten. Deze modelstadsstaat bekoort nog steeds Wimpie. Orde en netheid naast een zeer grote tolerantie voor verschillende culturen en religies blijft een aantrekkelijke plaats om te vertoeven. Morgen moeten we vroeg op voor onze vlucht naar Sidney.

dinsdag 13 september.

We zijn al zondag ingescheept (?) op de Eastern & Oriental Express trein. Onder de indruk van de luxueuse afwerking van de verschillende wagons. Eigen cabine, restaurants, bar, en andere zijn volledig afgewerkt in hout met aangepaste verlichting en slotenwerk. Het personeel op de trein is uitzonderlijk vriendelijk en behulpzaam. Het bevestigd de alom vermelde Thaise vriendelijkheid. 's Middags en 's avonds hebben we voorbehouden plaatsen in één van de twee restaurants en wordt er een volledige drie (eigenlijk 5) gangen menu aangeboden. Het zijn echte echte sterrenkeukens. Op angelsaksische leest geschoeid, moeten we dan ook bij het diner 's avonds uitgedost zijn,...echt iets voor ons. Maar kom het heeft ook zijn charme. Gisteren maakten we een georganiseerde uitstap naar de rivier Kwai. We leerden de verschillen tussen de film en de werkelijkheid. De huidige brug met stenen pijlers en metalen bogen is oorspronkelijk afkomstig van Java, Indonesië en verscheept. Vlakbij is een museum dat zowel de techniek als de gruwel van de bouw van de brug en de spoorweg laat zien. Zoals steeds maakt de oorlogsbegraafplaats van het Commenwealth een diepe indruk. Het is niet alleen zoals bij alle Commenwealth graven perfect onderhouden, maar deze valt vooral op door de platte stenen in plaats van de gekende stèles. Met een overvloed aan bloemen in allerlei kleuren is de aanblik uniek.

Vandaag steken we de grens over van Thailand naar Maleisië. Straks brengen we een bezoek in Penang aan het originele Eastern & Oriental Hotel, waarover later meer. Na ons ontbijt van deze morgen hebben we een gesprek gehad met de treinmanager. We hebben al twee nachten slecht geslapen. We wilden weten of wij de enigen zijn ? Of het ligt aan de plaats van ons verblijf, namelijk de laatste wagon ofwel een andere redenen? Hij beweerde dat het een veel voorkomende klacht is. Ze moeten namelijk rijden op de normale spoorlijnen, die moeten onderhouden worden door het land zelf. Die zijn dus niet zoals het hoort. Meteen is dat voor ons het enige minpunt en hopen we straks in Singapore (morgen) bij te slapen.

zaterdag 10 september 2011.

Na een lange vlucht van Londen naar Bangkok, zijn we goed aangekomen. We hadden vooraf een transfert geregeld naar het hotel. De plaatselijke organisatie stond ons met de spreekwoordelijke vriendelijkheid van de Thais op te wachten om ons naar de chauffeur te loodsen. Die bracht ons na een lange rit feilloos naar het hotel .Het is hier volop regenseizoen en dat hebben we gemerkt. In het hotel "Narai" hebben wij ons beperkt om de nieuwe documentatie, procedures en administratie door te nemen van de treinreis van morgen naar Singapore. Na een goede douche hebben we van een welkomstdrankje genoten in de bar. In één van de restaurants van het hotel hebben we dan wat gegeten. Nu is het hier dus bedtijd, maar we weten nog niet of ons lichaam al mee is. Hopelijk kunnen we wat slapen en reeds vanaf morgen mee zijn met de plaatselijke tijd.

We vermoeden dat we gedurende de treinreis geen internet kunnen gebruiken. We zullen dus enkele dagen verdwenen zijn.