Zoals reeds in mijn vorige post vermeld stond, nam ik zondag deel aan de 1/8^ste triatlon van Balen. Samen met Stijn, Frédéric, David en Gert was H3O sterk vertegenwoordigd op deze afspraak. Stijn en Gert namen de kwartafstand voor hun rekening. David, Frédéric en ik opteerden toch voor de korte afstand.

Aangekomen in het verre Balen (misschien moet ik in het vervolg toch maar eens voordien checken waar die triatlonwedstijden doorgaan… Balen ligt dus VER van Lembeek ;-) schreven we ons in en plaatsten we ons gerief in de wissel. Nu ja, wissel? Eerder een weide waar ze wat houten latten op gelegd hadden en oh ja, je moest naar de ieniemienie stickertjes kijken om je nummer te vinden. De logica was duidelijk zoek?! Na een tijdje toch onze plek gevonden, fiets geïnstalleerd en wetsuit aangetrokken. We waren er klaar voor…

Snel nog een kusje en de andere mannen succes gewenst. Toen ik het water zag, was ik opgelucht. Je kon in het water de stenen zien liggen dus er was minimaal zicht! Oef! En ook de wetsuit mocht aanblijven al was de temperatuur kantje boortje. Nog even een korte briefing volgen: “Van de startlijn, onder de brug naar de gele boei, daar links en dan naar de kant”. Oké, coach zei positie kiezen langs de rechterkant van het kanaal maar plots was het startschot daar al! Dan maar zwemmen, zeker? Al zwemmend toch meer kunnen opschuiven naar de rechterkant. Het ging eigenlijk vlot, geen hoog tempo maar voor de tweede keer dit seizoen kon ik de 500meter in crawl uitzwemmen. Ik heb zelfs een paar andere atleten ingehaald! En ik heb me niet laten doen, zeker evenveel tikken uitgedeeld dan ontvangen. We boeken vooruitgang ;-) Na 13min15sec verliet ik de wissel met de fiets. Ik moet dus rond de 12minuten gezwommen hebben. Wat voor mijn doen best wel goed is! Een besttijd ;-)

Op de fiets was het saai, saai en best gevaarlijk. Het parcours ging langs het jaagpad over een aantal woonwijken maar alles zo plat als een pannenkoek. Niets heuveltjes, wel veel bochten en volgens mij is iedereen in Balen (jaja, misschien ook Tommeke Boonen) aan het bouwen of verbouwen want overal lag er zand op de weg. Niet zo aangenaam en die wind speelde ook niet echt in het voordeel. En aangezien dit een non-drafting wedstrijd was kon ik niet op veel steun rekenen. Na 25KM of 47min kon ik mijn fiets terug op stal zetten. Niets te vroeg eigenlijk. Sneller rijden zat er echt niet in! En dan? Lopen natuurlijk.

Gedurende het fietsen had ik 1 dame ingehaald maar werd ik ook door de andere dame gepasseerd. Niets gewonnen dus. Hier moest verandering in komen! Het lopen ging best vlot en al gauw moest de 1^ste dame eraan geloven – er zouden er nog 4 volgen maar opnieuw kon ik het gaspedaal niet helemaal induwen. Het was lopen aan een constant tempo, versneller zat er ook bij het lopen niet in. Misschien zat die ene enkele bevoorrading er voor iets tussen? 1 klein glaasje water over 5km in warme temperaturen. Dat mocht wat mij betreft net iets meer zijn. Maar kom, 25min gelopen over 5km. Het kon ook erger ;-)

Na 1u28min kwam ik dus als 5^DE over de streep (4^de in mijn categorie). Best tevreden gezien het trainingswerk de afgelopen weken nogal wat dieptepunten kende.  Mijn 5^de triatlonwedstrijd zal ik echter herinneren als wat saai (qua parcours dan) maar best al wat meer ervaren. Ik begin deze sport precies echt wel leuk te vinden. Hop naar Mechelen voor de seizoensafsluiter! 

04-09-2012 om 20:18 geschreven door Lies  

Morgen is het weer eens zover. De 5^de triatlon van dit seizoen. De op een na laatste wedstrijd. Een ongepland tussendoortje eigenlijk  maar ik heb er wel zin in! Hopelijk brengt Balen wat meer gemoedsrust voor Mechelen want dat is althans de bedoeling.

Waarom heb ik gemoedsrust nodig? Je zou denken dat je na 4 wedstrijden toch al wat ervaring hebt? En dat is ook het geval maar telkens bezorgd er me toch nog iets wat onzekerheid. Ditmaal is het simpel, de laatste weken heb ik gewoonweg te weinig getraind.  Sinds de duatlon van Halle heb ik nauwelijks nog op de fiets gezeten of in het zwembad gelegen. Te veel om handen gehad en soms kon ik het gewoon niet meer opbrengen. Opnieuw voltijds werken (na amper 10 maanden mijn 4/5^de al bye, bye moeten zeggen), de verbouwingen opvolgen, de keuken kiezen, de kinderen entertainen, H3O werk, enz…  Het was me even te veel dus gaan we moeten teren op de conditie die we de afgelopen maanden hebben opgebouwd.

Afgelopen dinsdag toch nog eens in open water getraind. Leuk, opnieuw van genoten! Hopelijk is dat morgen ook het geval. Al zit de schrik er dik in want met dit warme weer van de laatste weken vrees ik dat het zonder wetsuit zou kunnen zijn. Opnieuw een grote onbekende! Ik dacht niet dat die wetsuit ooit mijn maatje zou worden maar toch zou ik hem er morgen toch ook graag bij hebben. Hij geeft me letterlijk VEEL steun ;-). Lopen heb ik donderdag ook nog een keertje gedaan. 8 km door weer en wind maar vooral door HEEEL VEEEEL water. Lang gelden dat het gezegde “nat tot op u slip” nog zo toepasselijk was! Dat loopje zullen we ons nog lang herinneren! En fietsen, tja, het fietsen op de duatlon van Halle was erg goed. Beter dan verwacht maar ondertussen al meer dan 2 weken geleden! 20km zullen nog wel lukken, zeker? Ik ben aan ’t duimen.

Dus morgen een tussendoortje in functie van de afsluiter van het jaar. De motivatie is een beetje zoek, het lijf vertoont hier en daar wat vermoeidheid maar we gaan er gewoon opnieuw voor, doen ons best en gaan genieten. Ik kijk ook uit naar de resultaten en de bevindingen van onze starters die ook deelnemen. Het wordt vast weer een leuke H3O dag!

01-09-2012 om 16:38 geschreven door Lies  

De thuismatch van het seizoen stond afgelopen vrijdag op het programma. Ditmaal geen triatlon maar nog eens een duatlon. Vorig jaar stond ik nog met een op springen staande buik langs de zijlijn te supporteren (6 dagen later bevallen). Dit jaar opnieuw paraat om actie te ondernemen!

De duatlon van Halle is niet van de poes. De start van duatlons zijn zoveel zwaarder dan bij triatlons en dit was ook deze keer het geval. 3,6km lopen op een meer dan heuvelachtig parcours was zwaar. De loden zon speelde dan ook niet meteen in ons voordeel. Maar met een leuk H3O groepje konden we deze 2 toertjes afleggen in iets minder dan 15minuten.  Hierbij wel een dankjewel aan Nathalie, Carolien en Carine! Om eerlijk te zijn hing ik aan de rekker maar heb me kunnen aanhaken…

Dan naar de wissel. Die ging vlot, snel op de fiets geraakt. Ook daar gingen we aanvankelijk door met het H3O ladies groepje. 4 dames die van plan waren om samen de wedstrijd snel af te werken. Het 1^ste rondje stond echter wel in het teken van recuperatie. Dat 1^ste lopen is echt dodelijk! Maar toch ging het behoorlijk snel. Carine moest afhaken, we waren nog met 3. Carolien, Nathalie en ik hebben de volgende 3 rondjes dan onder ons 3 afgehaspeld. Het meeste kopwerk werd door mij geleverd. Al snel werd duidelijk dat Nathalie niet de beste fietsbenen had en Carolien fietste niet zo vlot dan afgelopen week in Meise. Geen probleem! Lies ging dit groepje wel verder op sleeptouw nemen. Elkaar motiveren en blijven aanporren! Na 1u8min konden we opnieuw wisselen. Nathalie en ik deden een vlotte wissel, Carolien was iets trager.

Het 2^de looponderdeel beviel me beter. Nu is 2,1km niet meer veel maar toch voelden de beentjes nog fris aan. Het 1^ste toertje liepen we nog samen maar een goeie 200meter voor de finish moest ik Nathalie laten gaan. Als 2^de H3O’er bereikte ik de finish (9min33 voor het 2^de lopen) in 1u33min. Beste Halse zo bleek nadien maar ik stond onder de douche in plaats van op het podium ;-)

De tijd stelde me tevreden, 2 jaar geleden had ik nog 1u39min nodig. Het trainen levert dus wel degelijk vruchten af!

Naast mijn eigen prestaties was het ook uitkijken naar de prestaties van alle Start-2-duatlon deelnemers. En wat deden zij het fantastisch! Op 1 lekke band na, kwamen alle starters in een supertijd over de finish! Wat heb ik genoten van al die aankomsten en wat is het fijn om na de wedstrijd zoveel blije gezichten te zien. De 5^de editie van de Start-2 was een geweldig succes!

Mijn volgende week staat in het teken van recuperatie en nadien vliegen we er opnieuw in. Volgende wedstrijd is gepland voor begin september, een 1/8^ste in Balen, gevolgd door de seizoensafsluiter in Mechelen. Ik kijk er alvast naar uit!

20-08-2012 om 14:04 geschreven door Lies  

Gisteren stond de recreatlon in Meise op het programma. Na een jaartje afwezigheid door de gekende dikke buik, konden we er opnieuw starten. Zoals 2 jaar geleden schreef ik me in voor de FUN recreatlon, de recreantenwedstrijd. Logisch toch? Want een echte triatleet zijn we niet! Iets wat we ons achteraf toch zouden beklagen…

Voor het eerst deze zomer was de zon van de partij! Dit kon niet misgaan, dit zou FUN worden. Samen met Carolien ging ik dus van start met het fietsen deze keer. 20 km op een sterk heuvelachtig parcours. 5 rondjes van 4km, leuk voor de supporters. De 1^ste twee rondjes gingen vlot. Carolien en ik reden in 3^de en 4^de positie. Elkaar goed aflossen, ook de mannen hun werk laten doen. Maar dan liet een man een gat op de steilste helling en weg was de groep! In de verte zag ik ze nog steeds rijden maar grijpen kon ik ze niet meer… Dan maar noodgedwongen de laatste toertjes alleen afhaspelen. De wissel was een beetje vreemd. Geconditioneerd als we zijn, voelt een wissel van fietsen naar zwemmen vreemd aan. Hop naar het zwembad voor een gevecht in het water.

Eigenlijk viel het zwemmen goed mee. Enkel het feit dat zo’n zwembad gewoon overbevolkt is, is geweldig storend. De laatste 3 baantjes heb ik toch wat stootjes uitgedeeld. Het is niet omdat je een brede vent bent, dat tengere dames gewoon achter je gaan blijven! In 3^de positie uit het zwembad gekomen, brilletje uit op zoek naar de schoentjes.

Het lopen op de blote voeten in de schoenen én met de nieuwe veters lukte. Alvast geslaagd in dat opzet maar het echte lopen viel veel minder mee. Lag het aan het parcours, de warmte, de omgekeerde volgorde? Echt vlot kwam de motor niet op gang. Ik kreeg geen mooi ritme in het lopen, het liep wat mank. En dan shit, toch geen podium – op het nippertje toch nog een dame laten passeren. Als 4^de in een tijd van 1u5min over de meet. Geen slecht resultaat al hoopte ik stiekem op een paar minuutjes minder. Ach 2 jaar geleden was dat nog 1u13min, we zijn precies toch wat beter in vorm ;-)

Nadien volgde de wedstrijd voor de ‘echte’ triatleten. Hetzelfde parcours, dezelfde afstanden maar dan gewoon sneller. Stijn ging hier vlot mee en werd uiteindelijk 2^de overall, winnaar in de plus 35’ers. En dan werd het wachten op de dames. Carolien en ik vroegen ons af of de dames uit deze reeks zoveel beter gingen doen? En wat bleek? We hadden beter deelgenomen aan de snelle reeks want dan stonden we beiden op het podium!? Les geleerd, onthouden voor volgend jaar! (met onze tijd mogen we trouwens niet meer deelnemen aan de FUN reeks)

Gedaan met de FUN dus. We worden nog échte atleten! HAHAHA!

Groeten,

Lies

13-08-2012 om 15:06 geschreven door Lies  

Toen ik zondagochtend het gordijn opendeed zakte de moed me in de schoenen. K*tweer, de regen viel met bakken uit de lucht. Moest ik daarin nu opnieuw een triatlon doen? Kan het nu eens nooit echt mooi weer zijn? Waarom zijn die weergoden me steeds slecht gezind? Maar ach, het weer is de enige factor waarop we zelf geen vat hebben dus probeerde ik me er snel weer over te zetten.

Aangekomen in Vilvoorde, eerst de verplichte chaos. Je aanmelden, chip afhalen, schoenen plaatsen en dan de fietsttocht naar het zwemmen. De grote hamvraag van de dag; hoe gaat het zwemmen verlopen? Het moest toch eens lukken!

Ik nam de vele tips van de afgelopen dagen ter harte. Altijd inzwemmen, de watertemperatuur checken en ervaren, de wetsuit zijn werk laten doen, goed visualiseren, NIET aan zwemmen denken, enz… Dus ging ik inzwemmen, check! De temperatuur was zalig, check! Het zicht was beperkt maar je zag wel iets, check! Steeds links van de boeien zwemmen, check! Check, check dubbel check. En toen gingen we van start. Eerst wat onwennig maar ik mijn hoofd zat Sam Sparrow, dus ging ik zwemmen en zwemmen, rustig MAAR in crawl! Komaan Lies, komaan Sam Sparrow we halen het. En inderdaad na een goeie 12 minuten had ik die 500meter afgelegd. Heel rustig, heel beperkt tempo maar met een zalig gevoel! Hop naar het fietsen.

Het fietsen was zo plat als een pannenkoek. Niet echt superleuk maar ja soms mag het ook wel eens minder heuvelachtig zijn. Na een paar honderd meter vond ik 2 dames die min of meer hetzelfde tempo aan het fietsen waren. Even gebabbeld en een deal gesloten. We zouden samen verder fietsen. Eindelijk eens dames met verstand! Dit leverde ons geen windeieren op. We konden gemakkelijk van elkaar overnemen, effe uit de wind blijven, elkaar motiveren. Iets wat echt nodig bleek, de wind viel erg tegen en helemaal op het einde kregen we nog een hagelbui als dessert! Jiehaa! Maar na 38 minuten konden we de wissel inrijden.

Mijn wissel was traag, erg traag in vergelijking met de andere ladies. Ik moet precies toch maar eens overwegen om zonder sokken te lopen. Maar eens de schoentjes aan kon ik direct een mooi tempo vinden.  Nog voor de 1^ste bevoorrading had ik mijn 2 metgezellen al te pakken. 2-0! Yes! Maar hiermee konden we nog niet tevreden zijn!  Uiteindelijk is het 7-0 geworden. In 18^de positie uit de wissel, in 11^de positie over de meet. Lopen blijkt opnieuw mijn beste onderdeel.  Even kreeg ik een inzinking na de 1^ste ronde maar met de nodige focus en controle over de ademhaling, kwam de 2^de adem vrij snel.

Na 1u15min kwam ik dus over de streep. In 11^de positie. Veel beter dan verwacht en eindelijk eens tevreden over de 3 onderdelen.  Het zwemmen was eindelijk in crawl, meer moest dat voor deze wedstrijd nog niet zijn. Het fietsen was zwaar door de wind en de hagel maar door in groep te rijden viel dit mee. Het lopen ging opnieuw vlot ondanks de kleine inzinking. 22min49sec over 5km was wel oké. Ik kon tevreden terug naar huis keren.

Nu even rust nemen om er nadien weer tegenaan te gaan.  Eerst staat Meise op het programma, dan de duatlon van Halle om te besluiten in Mechelen.

Tot slot nog enkele bedankjes. Merci Tim van Hamme voor de interessante zwemtips, merci aan al de supporters langs de kant. Het doet altijd deugd om je naam te horen. Merci aan Anouk en Wendy voor het gedeelde fietswerk.  Merci aan Bert voor de geweldige fiets. Merci aan Tristan en Wendy voor hun compagnon-schap. Merci aan de supporters thuis voor het duimwerk en natuurlijk een dikke merci aan mijn 3 mannen. Zonder hen lukt dit alles niet.

 Liefs,

Lies

10-07-2012 om 10:51 geschreven door Lies  

Gisteren stond er een fietstraining op mijn programma. Niets ongewoons. Dus stonden we om 12u30 klaar voor actie wachtend op Stijn voor de wissel van training. Hop en ik was vertrokken voor een tochtje van 45km.

Er stond veel wind maar dat kon de pret niet bederven. Vlotjes reed ik over de pajottenlandse heuvels. Een goed gevoel, ondanks de vermoeidheid na Butgenbach. Van Lembeek, over Saintes (jaja, we kennen geen grenzen ;-) naar Lennik om via Sint-Pieters-Leeuw en Lot terug naar huis te rijden. Een simpel ritje dat ik al verschillende malen heb gereden. Maar deze keer liep het verkeerd af!

Aan het ronde punt in Sint-Pieters-Leeuw vond een chauffeur van een zwarte VW Golf het niet nodig om te stoppen. Ik kon nog net alles toegooien, remmen helemaal dicht maar ik kon niet beletten dat ik onderuit ging. Smak de bloemetjes in! De chauffeur reeds natuurlijk mooi door! Grrrr! Lafaard!

Daar lag ik dus met een linkerrem dat helemaal paraplu stond en een kilometerteller dat stuk was. Lichamelijk viel de schade mee. Hand en knie geschaafd en wat blauw her en der! Maar wat was ik boos! Stoom kwam uit m’n oren! Razend dat ik ervan moest wenen!

Maar we hebben weer wat bijgeleerd. Vanaf nu reken ik enkel nog op mezelf. Ik reken niet meer op anderen om voorrang te verlenen want vroeg of laat loopt dat fout. En ik neem vanaf nu steeds mooi mijn gsm mee. Nog 10 km rijden met een fiets zonder rem na een valpartij is niet aan te raden ;-)

Oh ja, vanavond gaan we opnieuw fietsen want ik wil geen schrik krijgen op dat ding! Die VW Golf-chauffeurs krijgen me niet klein!

Groeten,

Lies

02-07-2012 om 16:03 geschreven door Lies  

Afgelopen vrijdag vertrokken we met z’n allen naar Bütgenbach voor een heus H3O triatlonweekend. Een grote groep met 2 strijdvaardige dames (Cleo en mezelf) en 5 heren (Stijn, Jeff, Patrick, Frédéric en Wouter) + al de kids, vrouwen, supporters! De spirit zat er al snel in. Veel gelachen, veel plezier! En die kinderen maar buiten spelen tot ze letterlijk op de grond in ’t slaap vielen…

Maar we waren toch naar de Oostkantons gereden om wat te sporten. Op zaterdag de 1/8^ste triatlon voor de dames, op zondag het BK Long Distance voor de heren. Zaterdagmiddag begonnen Cleo en ik een beetje nerveus te worden. Om 17u gingen we pas van start. Niet altijd even evident al dat ijsberen vooraf maar gelukkig was er voldoende afleiding door onze kinderen. Rustig de fiets en het loopgerief in de wissel geplaatst. Alles goed gevisualiseerd, check van ingang en uitgang wissel. Iedereen en alles was er klaar voor. Behalve Lies en haar favoriet 1^ste onderdeel L. Eens die wetsuit aangetrokken, brak de stress uit. Maar soit we stonden daar en we gingen ervoor.

Over het zwemmen kan ik weer zeer kort zijn. Het was slecht. Niet zomaar slecht maar superslecht. Angst, stokkende ademhaling, paniek en dan lukt het dus niet meer. Dan maar opnieuw uitzwemmen in schoolslag. Weliswaar meer dan een minuut sneller dan in eau d’Heure maar een verbetering kan je dat niet noemen. Vloekend kwam ik uit het water, opnieuw zo teleurstellend.

Al een geluk dat het zwemmen het 1^ste onderdeel is, dan wordt het alleen maar plezanter! Het fietsparcours was niet van de poes. 2 lussen van 11km met daarin 2 serieuze klimmetjes. Zelfs een haarspeldbocht! Een nieuw gegeven in mijn fietscarrière! Dit alles in het gehuchtje ‘BERG’, klinkt geweldig logisch, nietwaar? Van het fietsen heb ik genoten! Oké, supersnel ging het niet. Ik hoopte stiekem op een tijd van 50 minuten, uiteindelijk werden het er 52.

Dan opnieuw de wissel in voor de laatste proef. Kousjes aan (7km vond ik net iets te lang), schoenen en hop vertrokken. En ja hoor, daar waren de supporters! Een boost van jewelste! Twan had een boeket bloemen geplukt. Een zeer mooi gebaar, alleen jammer dat ik het al na 500meter kreeg ;-) 6.5km lopen met bloemen in mijn handen zag ik niet echt zitten. Sorry schat! Heel snel een goed ritme gevonden. Onderweg een tussenstand bijgehouden van wie ik  heb ingehaald en wie mij had ingehaald. Aan de finish stond het 5-1. Dat geeft ook wel moed onderweg. Na 33 minuten zat het lopen erop en kwam ik over de finishlijn, samen met Twan, aangemoedigd door een hele bende geweldige H3O supporters. Een heel fijn moment (Swatje was goed aan het pitten in de koets ;-)!

Uiteindelijk deed ik de promo-wedstrijd van Butgenbach in 1u41minuten. Niet slecht want ik had een tijd van 1u45 voorop gesteld. Globaal tevreden van de eindtijd maar ik moet hetzelfde concluderen dan in eau d’heure. Het zwemmen was shit, het fietsen oké, het lopen was goed. Ik had het graag anders gezien.  

Maar de totale ontgoocheling van (opnieuw) een desastreuze zwemprestatie neemt de bovenhand. Ik heb me ondertussen al suf gepiekerd over hoe het kan dat ik in zwembad gerust trainingen van 2.5km aankan maar gewoon niets waard ben in open water. Zou ik me beter gewoon focussen op duatlon? Maar dat is niet mijn oorspronkelijke bedoeling. Dus zullen we volharden en hieraan werken. Alle tips zijn opnieuw meer dan welkom!

Ook zondag was heel erg leuk op het uitgeregende einde na. De mannen deden het geweldig! Iedereen bereikte vlotjes de finish. Nog eens proficiat aan Frédéric en Wouter voor hun debuut! Jullie vormden een mooi duo ;-) Ook de anciens deden het goed! Besluiten deden we natuurlijk op een ‘vettige’ manier. Triatleten mogen zich na zo’n sportief weekend best wel eens laten gaan. Hamburgers en frieten voor iedereen!!!

Groeten,

 Lies

25-06-2012 om 11:03 geschreven door Lies  

Het aftellen naar Butgenbach is begonnen. Zaterdag staat alweer mijn 2^de triatlon op het programma. Het wordt opnieuw een 1/8^ste, 500meter zwemmen, 22km fietsen en 7km lopen. Iets minder fietsen en iets meer lopen dan in eau d’Heure. Veel zal dit niet uitmaken, zeker?

Butgenbach wordt wel speciaal want we gaan er op triatlonweekend met H3O. Maar liefst 5 chalets werden er afgehuurd, we zullen met een bende zijn! Cleo en ik doen mee op zaterdag, dan staat de promo op de agenda. De mannen (Stijn, Jeff, Patrick, Frédéric & Wouter) doen mee op zondag. Tel daar nog wat vrouwen en kinderen bij en de supportersgang is compleet! T wordt vast geweldig!

Gaat Butgenbach beter verlopen dan eau d’Heure? Geen idee, eigenlijk. Qua training liep het de laatste weken niet zo goed. Na een rustweekje, wilde ik terug goed starten maar dan kreeg Swat vreemde stippen op zijn lijf en vond hij slapen niet meer leuk. Chronisch slaaptekort en een oorontsteking voor mezelf als gevolg. Trainen is dus zeer beperkt geweest. Te weinig in vergelijking met pakweg een 2tal maanden terug. Met de vakantie in aantocht moeten we dit weer de hoogte in krijgen!

Hebben we vooruitgang geboekt in het zwemmen? Na eau d’Heure houd dit me het meeste bezig. Het zwemmen was daar gewoon slecht, ontgoochelend, iets om snel te vergeten! Maar langs de andere kant kan iets wat al zo slecht is, niet meer slechter. Alles is dus beter! Ik hoop dat de training in het ‘openwaterzwemmen’ vruchten gaat afwerpen en dat de paniek langer kan uitgesteld worden. Want dat zwemmen boezemt me nog steeds grote angst in. Ik kan dat echt nog niet. Maar als ik dat zeg, wordt Twan boos want bij ons thuis is het motto: “Ik kan dat niet, bestaat niet! Ik kan dat NOG niet maar ga het proberen!” Zo heeft hij ook zijn angst voor het diepe water in het zwembad overwonnen. Ik ga het dus opnieuw PROBEREN!

Het fietsen en lopen zou moeten lukken maar met de beperkte training van de laatste 2 weken wordt ook dat wat afwachten. Ik heb sinds eau d’Heure amper 2 keer op de fiets gezeten en slechts een stuk of 5 keer gelopen. Ach, Butgenbach moet vooral plezant worden. Gezellig onder vrienden het einde van het schooljaar vieren en dan even die wedstrijd doen. De supporters stuwen me wel vooruit en omdat Twan en Swatje erbij zijn, zal me dat wel een extra boost geven! Laat dat meer in de Oostkantons maar komen, laat het plezier beginnen!

Groetjes,

 Lies

21-06-2012 om 14:35 geschreven door Lies  

Afgelopen week kreeg ik de folder van AS Adventure in de bus. Niet dat ik reclame wil maken maar meestal vind ik dit interessant. Leuke gadgets, mooie vrijetijdskleding en toffe kinderkledij. Dus altijd fijn om de folder te doorbladeren en uit te kijken naar de nakende solden maar nu moet er me toch iets van het hart! Ze verkopen er nu ook fietskledij. Joepie!!! Ik zal de merken niet vernoemen maar ik was gewoon geschokt. Bloemenbloesjes godbetert! Bloemen en vlindertjes! Hoe is het mogelijk! Alleen de sterretjes ontbraken of erger nog zonnetjes.

Oké, vrouwen of beter ik (we mogen niet veralgemenen) wil er best nog wel goed uitzien tijdens het sporten. Noem het compensatie van al het mannelijke in mijn leven (en dat is veel, een man, twee zonen, een hond, vele mannelijk trainingspartners, mannelijke collega’s, enz..) maar trop is teveel hé! Er goed uitzien moet echt niet met een bloemenprint (de bomma’s doen dat), niet met een rokje voor op de fiets (vrouwen dragen ook de broek) en ook niet met teveel blingbling van fancy Italiaanse merken (goud staat me niet goed).  Waarom zien alle fietsoutfits voor dames er ronduit belachelijk uit? Waaraan hebben we dit verdiend?

Ik zie het de mannelijke ontwerpers als denken. Oh ja, we moeten ook nog een damescollectie uit onze mouw schudden. Gaan we dit seizoen eens voor bloemen? In roze of hip turquoise? Of nee, we zullen meegaan met onze tijd, we gaan voor goud op een zwarte achtergrond! Ja! Dat zal aanslaan! NIET DUS!  

Voor de mannencollectie is retro volop IN! Less is more. Alles wat teveel is wordt weggelaten. Ik wil sommige outfits zelfs mooi noemen! Maar ja, dat is niet voor de dames weggelegd. Zelfs de kleinste maatjes voldoen niet, niet getailleerd genoeg, te lange mouwen, broeken met bretels op vervelende plaatsen, dus geen optie!

Daarom wil ik mijn gunsten aanbieden aan fietskleding-ontwerpers. In afwachting van respons alvast een aantal tips: vrouwen zijn geen kinderen – onnozele designs mogen echt wel weggelaten worden, vrouwen dragen heus wel graag broeken – de tijd van rokjes is echt wel passé (en hoeft zeker niet terug te komen), vrouwen zijn uit op comfort – de stoffen én zeemvellen mogen goed zitten, vrouwen willen er goed uitzien – iets wat niet synoniem staat voor blingbling, vrouwen willen er stoer uitzien – iets wat niet synoniem staat voor zwart, enz…

Groetjes,

lies

19-06-2012 om 21:30 geschreven door Lies  

Eindelijk was dé dag daar! Mijn allereerste 1/8^ste triatlon! (buiten een Girl Crazy wedstrijdje zo’n 6 jaar geleden in Vilvoorde) Ik had ernaar uitgekeken!

Zondagochtend vroeg ik me af waarom ik een wedstrijd had uitgekozen die al van start ging om 10u ’s ochtends. Het betekende om 6u30 opstaan en vroeg opstaan is nu niet een van mijn specialiteiten (ondanks 2 kleine kinderen). Soit, na een goeie nachtrust, 2 pistolékes met meli-choco naar binnen gespeeld en weg waren we. Jammer genoeg konden de kindjes niet mee, het weer was gewoon te slecht! De regen viel met bakken uit de hemel, iets wat een ganse dag ging blijven duren…

Eens aan de Lac aangekomen, snel rugnummertje afhalen en me klaarmaken. Ik had rekening gehouden met vele zaken maar dat het zo fel ging regenen en dat daardoor de moed in de schoenen zakte, was er niet een van. Ik probeerde er niet op te focussen. Regen mocht toch niet de boosdoener worden! Mijn professionele assistent/coach Stijn bracht mijn STEP fiets in orde en ik smeerde me van kop tot teen in met een gel om me warm te houden. Iets wat echt wel nodig was! Fiets en schoenen naar de wissel brengen. Goed mijn plek en positie onthouden, schoentjes droog houden, visualiseren & herkenningspunten zoeken. Check! We gaan naar de start!

Wetsuit aan, snel kusje aan de coach en hop het water in. Nerveus was ik tot dan nog niet! Maar dat water, ijs en ijskoud! Afgelopen dinsdag was het water nog warm, nu 14°C! Het pakte gewoon mijn adem weg! Het gevoel van die emmer water  over je trekken na een zalige sauna kwam aardig in de buurt. Wat was dat zeg! Dan het startschot, oké we moesten zwemmen maar al na 50 meter had ik het koud. Dan maar even overschakelen naar schoolslag om te bekomen. Een aantal keer opnieuw in crawl begonnen maar steeds zo een benauwd gevoel. Aan de 1^ste boei, na zo’n 250meter heb ik dan maar beslist om het zwemgedeelte verder in schoolslag af te werken. Dit had geen zin. Ongelofelijk ontgoocheld stapte ik het water uit L!

Wonderwel slaagde ik erin om de gemiste start snel achter mij te laten. Een extra truitje aan voor op de fiets en weg was ik! Stijn had me uitgelegd  hoe het parcours eruit zag, eerst de grote dam over, na 4 km een lange steile klim, dan op en af met de mogelijkheid om je steeds goed te lanceren. Deze uitleg was perfect. Het liep vlot, de 1^ste ronde zeker 10 dames kunnen inhalen! De steile klim vond ik zelfs fijn! In één haal zoveel volk oprapen, geestig! De supporters stonden versteld me al te zien na de 1^ste toer. Enthousiast riepen ze dat ik ‘supergoe’ bezig was! De 2^de ronde bolde ook vlot, opnieuw wat volk kunnen inhalen. De laatste 2 kilometers een beetje tempo minderen want de rechterkuit voelde wat gespannen. Na 1u05min kwam ik opnieuw de wissel in. Volgens de supporters rond de 30^ste positie.

Een snelle wissel kon je het niet echt noemen want zowel de vingers als tenen hadden kou maar na wat prutswerk waren we aan t lopen. En ging me dat nu eens vlot! Stijn liep bijna de ganse tijd mee om me op te peppen maar eigenlijk was het niet eens nodig. Ik moest en zou nog een aantal dames inhalen! Ook Eric raakte in onderweg op, hihi! Moe maar voldaan kwam ik na 1u47min over de streep in 23^ste positie.

Conclusie? Het zwemmen was shit! Na zoveel training, zoveel moeite, zoveel opoffering geeft het niets opgeleverd. De koude had me in haar macht, de paniek sloeg keihard toe. Het fietsen ging meer dan behoorlijk. Ik ga nog geloven dat ik een berggeitje word. Klimmen, klimmen, klimmen ;-) En het lopen ging gewoon vlot. Op automatische piloot 5km afgewerkt aan een goed tempo, meer moet dat niet zijn.

Hop naar Butgenbach binnen 3 weken in hopelijk warmere temperaturen en met wat meer ‘zwemervaring’. Iemand tips om me af te helpen van mijn ‘koud water vrees’? Echt alle tips zijn welkom!

Oh ja, bedankt aan alle supporters daar ter plekke of lekker warm thuis! Zonder jullie steun zou het voor mij ook minder boeiend zijn. En bedankt aan Twan voor de supermooie trofee! Zo’n trofee krijg ik nergens ;-)

04-06-2012 om 13:32 geschreven door Lies  

Oké, het is zover. Hier hebben we al een hele tijd naartoe geleefd. De 1^ste wedstrijd, mijn 1^ste echte officiële triatlon. Morgen, nog 1 nachtje slapen…

Wat kan ik daar nu over vertellen? Ik zit vooral met veel vragen waar ik morgen een antwoord op hoop te krijgen. Heb ik voldoende getraind? Ik denk het wel, sinds eind september (3 weken na mijn bevalling) ben ik eraan begonnen. Eerst stap voor stap want zo’n mega-buik en een baby uit je lijf persen heeft wel wat gevolgen. Toch mag ik gerust zeggen dat de training vlotjes liepen. De ene training was harder en moeilijker dan de andere maar steeds is er vooruitgang te merken. 8 maanden geleden liep ik 4 maal 4 minuten met steeds 2 minuten rust ertussenin, kon ik geen 4 lengtes crawl aan een stuk zwemmen en stond de fiets nog gewoon op stal. Nu lopen we met gemak 30km per week, werken we zwemtrainingen af van om en bij de 3km en staan er ritjes van 60km fietsen op het programma. Nogal een evolutie zou je zo denken. Maar zal dit volstaan? We kunnen daar maar op hopen.

Laat ons eens de 3 sporten onder de loep nemen. 1^ste onderdeel, zwemmen? Is en blijft nog steeds mijn slechtste onderdeel. Deze discipline moest ik echt van nul af leren. Nooit heb ik echt graag gezwommen, ja zowat spelen in het water – dat is leuk. Maar echt baantjes zwemmen, nee nooit gedaan, nooit graag gedaan. Tot ik het daadwerkelijk 2 maal per week deed. De evolutie is groot maar mijn techniek is nog steeds niet goed, al gaan we beter vooruit en kunnen we het best al lang volhouden. Ook dat open water zwemmen in die wetsuit is nog zo nieuw dat dit onderdeel toch een dubbeltje op z’n kant wordt.

Dan fietsen. Iedereen kan fietsen dus ik ook maar er is een groot verschil tussen even naar het station fietsen en 2,5u op je koersfiets zitten. Door het slechte weer heb ik de meeste trainingen op de rollen afgewerkt. Niets is saaier dan dat! Maar niets is erger dan in de regen te moeten rijden! De laatste weken kon ik wat meer “buiten” komen maar toch. Ik weet niet of dit voldoende compenseert. Ik ben ook gewoon geen held op de fiets, niet echt behendig wel een stevige “stamper”. Maar zoals ik al zei, iedereen kan fietsen – dus dat zal wel lukken.

Ten slotte het lopen. Dit blijft mijn favoriet onderdeel. Ik kom van ver, van heel ver maar het leuke aan lopen is dat je er heel snel terug in komt. Schoentjes aan en lopen maar. Bergje op, bergje af, een keer langs het kanaal, een keer langs de velden. Soms gewoon om je hoofd leeg te maken dan weer afmattend als training. Lopen vind ik altijd leuk. Geen enkele looptraining heb ik overgeslagen. De afstanden werden langer, de doelen werden verlegd. Om de 14km aan te kunnen op de Hyacintenloop. 1u20 was een goeie tijd, na amper 6 maanden training. Iets waar ik best wel fier op ben.  Over dit onderdeel maak ik me dus weinig zorgen.

Laatste twijfel, de overgangen tussen de verschillende onderdelen. Over de wissel zwemmen-fietsen kan ik niets zeggen. Nog nooit gedaan, nog nooit ervaren. Een totaal nieuw gegeven. De 2^de wissel moet beter gaan. Dat hebben we al gedaan op duatlons en oefentriatlons. Soms nog eens met wat lood in de kuiten de 1^ste paar 100 meter maar nadien kwam dat wel steeds goed.

Kortom nog veel twijfels, veel vragen maar er is maar 1 manier om daar een antwoord op te krijgen. GEWOON DOEN! Morgen staat dus in het teken van ervaren, leren, aanvoelen en doen. Geen tijden, snelheden of plaatsen. Aankomen – Over De Streep komen dat wil ik doen! Om nadien te bekijken waar er nog werk aan de winkel is. Het seizoen is trouwens nog lang…

Duimen jullie mee? Dan zorg ik voor een verslagje nadien!

02-06-2012 om 13:53 geschreven door Lies  

Gisteren was het zover! Langs de ene kant keek ik ernaar uit, langs de andere kant niet. Want geef toe, in open water zwemmen lijkt  magisch maar is ook gewoon koud, vuil en veel gedoe. Ik vind zwemmen op zich al zo’n gedoe. Je moet steeds naar een zwembad, daar aangekomen moet je je omkleden in veel de kleine hokjes, moet je steeds die muffe chloorgeur erbij nemen en is het vaak vechten in je baantje. Lopen en fietsen lukt net iets gemakkelijker maar met de Lac in het vooruitzicht (nog 4 dagen!) wou ik dat open water zwemmen toch eens gedaan hebben alvorens deel te nemen aan mijn 1^ste officiële triatlon.

Het weer zat alvast mee – zwemmen in Hazewinkel met de ondergaande zon aan de horizon – mooi zonder meer! Maar we waren hier om te zwemmen, niet om te genieten van de omgeving. Jan had zoals afgesproken mijn wetsuit mee, dat was een voltreffer want het is misschien wel mooi weer, echt warm is dat water nu ook nog niet. Dus wetsuit aan, verstand op nul en zachtjes het water in. Gelukkig kon je nog gewoon staan! Mijn eerste gedacht was zoiets van, oei dit is vreemd. Die wetsuit laat me alvast veel beter drijven dan ik dacht. Dit was oke. 2^de ervaring? Ik dacht dat ik NIETS ging zien in dat water maar ik kon nog gemakkelijk zeewier en de koord van de roeibaan herkennen. Ook dit viel beter mee dan gedacht. 3^de ervaring? We zullen maar beginnen zwemmen zeker? Waar is iedereen naartoe? Wie doet wat en hoe gaat het er hier aan toe? Geen woorden maar daden dus. Gelukkig had Stijn met Jan afgesproken dat deze laatste goed voor mij ging zorgen! Alle H3O’ers hadden me al in de steek gelaten ;-)

1^ste les – zwem gewoon een beetje. Oke, zo gebeurt, zo gedaan. Zwemmen, zwemmen, zwemmen! Toch eens komen piepen – oh jee helemaal de andere kant op dan ik dacht. Recht vooruit zwemmen is blijkbaar moeilijk ;-) Dan maar gewoon langs de koord zwemmen! Ja, gewoon een paar 100meter langs de koord. Om eerlijk te zijn viel dat goed mee. Mijn benen lagen mooi horizontaal (eigenlijk deden ze gewoon bijzonder weinig) en rustig mijn armbeweging doen, goed letten op de ademhaling. Fluitje van een cent! Oke, Jan – been there done that, what’s next? In de voeten zwemmen! Blijkbaar haal je daar veel voordeel uit en met een beetje geluk kan de person voor jou ook nog een beetje richting houden. Twee vliegen in één klap. Jan zwom voorop, ik volgde. Eerst met wat horten en stoten maar nadien viel ook dat mee. 3^de les – komen kijken en je oriënteren. Dat is moeilijk! Ontzettend moeilijk! Omdat ik maar langs een kant kom ademen is het niet eenvoudig om een manier te vinden op te komen “piepen”. Richtpunten zoeken en om de x aantal slagen komen kijken is blijkbaar de techniek maar die heb ik dus nog alles behalve onder de knie.

Voor dat ik het wist was mijn 1^ste les voorbij. Ik had meer dan 1km in dat water gezwommen, tot het 500meter punt en terug maar soms ook zigzag ;-) Conclusie? Het viel beter mee dan gedacht. Voor de 1^ste wedstrijd heeft met dit wel vertrouwen gegeven maar dit open water zwemmen is gewoon helemaal anders dan ik me had voorgesteld. Het is nog steeds zwemmen, de benen en de armen doen dezelfde bewegingen maar toch voelt het zo anders aan. Ik weet niet hoe ik het exact moet omschrijven.  Het is anders maar best wel fijn. Het grootste probleem voor de Lac zal mijn oriëntatie zijn. Ik zwem gewoon alle kanten op! Laat ons hopen dat ik goeie voeten voor mij vindt en anders zullen er een paar “schoolslagjes” aan de pas komen. Laat die Lac nu maar komen!

30-05-2012 om 16:41 geschreven door Lies  

De laatste rechte lijn in ingezet. De 1^ste wedstrijd komt er met rasse schreden aan. Lac de l’eau d’Heure – 3 juni is gewoonweg volgende week! Help!

De voorbereidingen vlotten erg goed, behalve deze week. Op maandagochtend had ik een afspraak in Vilvoorde. Gezwind liepen mijn collega’s en ik op het voetpad richting VDAB toen plots een auto tegen mijn elleboog reed! Tok! Die man (een gehandicapte volgens de blauwe sticker – ik zag er niets bijzonders aan) stopte en deed zijn venster naar beneden. Om zich te verontschuldigen, althans dat dacht ik! Niets was minder waar! Hij begon me direct uit te schelden! “Dom én blond, natuurlijk stapt dat niet op het voetpad!” Ik was in shock! Zo agressief en onbeleefd! Terwijl hij in fout was!  Zo laf maar wel een pijnlijke elleboog als gevolg. Een dikke blauwe plek en last tijdens het zwemmen. Er bestaan betere maandagochtenden…

Ik dacht dat het voorts wel zou lukken deze week maar opnieuw pech. Al een paar dagen last in mijn onderrug. Geen acute pijn eerder een zeurderige pijn, soms is de pijn er en dan weer niet. Toch een bezoekje aan de dokter, verdict? Een blaasontsteking. Visueel te  herkennen op de echo aan een blaas vol witte stippen. Dus een antibioticakuur. Shit! Breken die medicijnen de conditie niet af? En dan komen de twijfels weer. Ambetant!

Maar we blijven er natuurlijk in geloven. De immer positieve Lies laat niet zo snel de moed zakken.  De lac wordt eigenlijk gewoon een training. Zien wat we kunnen, leren, ervaren, beleven, genieten en voor de rest zien we wel. Het weer hebben we alvast mee! Dat zonnetje kon toch niet meer uitblijven en moet en zal ook zondag van de partij zijn.

Oh ja, op de valreep gaan we toch nog eens een openwater-training doen! Dinsdag is het zover. Ik ben daar zo ontzettend benieuwd naar! Als ik niet verdrink, zal dat mijn volgende post worden…

25-05-2012 om 15:41 geschreven door Lies  

Al de hele winter ben ik gezwind aan het trainen. De schema’s die ik kreeg van Stijn en Jan voerde ik vakkundig tot in de kleinste details uit. Zelden of nooit heb ik een training overgeslagen en steeds heb ik enorm genoten van al dat (op sommige momenten toch, harde) werk. Daarnaast probeerde ik zoveel mogelijk volk op te trommelen om samen te trainen. Iets wat niet altijd even goed lukte maar ach, wie kwam droeg zijn/haar steentje bij en daar ben ik blij om.

Nu de 1^ste testjes achter de rug zijn, komt het echte werk er stilaan aan. Op 3 juni staat de eerste echte triatlon op de agenda. Voor het eerst in 7 jaar doe ik nog eens mee aan een (mini)triatlon. (Ooit deed ik er nog eens eentje mee in Vilvoorde – the Girl Crazy!) Toen ik gisteren tijdens mijn koppeltraining hieraan dacht, kwamen mijn haren overeind. De benen liepen nog vlot maar het kopje dacht er plots wat anders over. Een lichte paniek maakte zich van mij meester!

Waarom die paniek? Ik had 20km op de rollen gereden en dat ging eigenlijk van geen kanten (oké, die glaasjes wijn van de avond voordien moesten uitgezweet worden). Na amper 5 minuten had ik er geen zin meer in, ik stampte op mijn adem, was aan het zweten zoals een rund, trappen hoe deed je dat ook alweer? Dan maar op karakter doordoen. De goesting ging wel komen. Maar de goesting kwam niet op die fiets. Dan maar lopen… En dit lukte wonderbaarlijk wel. Niet als een mooie en vlotte gazelle maar ik ging vooruit. 7km in 34 minuten. En onderweg maar twijfelen, twijfelen. Een ding staat al vast. Geen wijntjes voor de wedstrijd! ;-)

Stijn stelt me dan de vraag, “Waarom twijfel je, natuurlijk kan jij dat!”. Hij gelooft wel in mij maar toch is er meer dan materie genoeg om over te twijfelen. Ten eerste het zwemmen. Nog nooit heb ik een wetsuit aan gehad. Al jaren steek ik vakkundig Stijn in die pakken maar zelf heb ik dat nog nooit gedaan. Eens je dat dan aan hebt zou je in open water moeten zwemmen. Ook dat is een grote onbekende! Ik weet totaal niet hoe dat zal aanvoelen, koud wellicht maar hoe lig je in dat water. Levert die wetsuit buiten wat warmte nog andere voordelen (ik hoop dat het mijn benen beter laat drijven!)? En de wissel van het zwemmen naar het fietsen, hoe gaat die aanvoelen? Wederom nog nooit aangevoeld dus een verrassing. Dan fietsen, oké dat kunnen we al wat beter inschatten maar met dit slechte weer staan er amper kilometers op de teller.  De fietsconditie mocht al wat beter aanvoelen en zo behendig ben ik nu ook weer niet op dat machien! Voor 1 ding heb ik dan toch geen schrik en dat is het lopen. Dat moet gewoon lukken. Als je 14km kan lopen, zullen 5 km geen probleem zijn. Maar na het fietsen en zwemmen is het natuurlijk de vraag of ik al niet helemaal uitgeput ben. Dus blijf ik een vat vol twijfels die we nu moeten leren kanaliseren.

Ik kreeg dus gisteren weer het gevoel dat me ooit overkwam tijdens de examens. Het liefst van al wou ik heel snel weglopen! Run, run en iedereen den boom in. Maar dat doe je niet, he! Laf zijn we niet. Dus hou ik me recht met de woorden van mijn broertje. Iets onbekends is altijd moeilijk, afschrikwekkend maar nadien zal de voldoening eens zo groot zijn. Laat ons hopen dat hij gelijk heeft!?!

07-05-2012 om 12:36 geschreven door Lies  

Ten huize Roelens-Vanobbergen worden we stilaan uitstekende planners, een management assistent zou er haar werk hebben, wij doen het er even tussendoor bij!

Even een korte beschrijving van een doodgewone (trainings)week met alles erop en eraan. Op zondag maken we reeds eten voor maandagavond want dan staat de Start 2 Duatlon/Triatlon training op het programma. Dus na de 1^ste werkdag (’s ochtends de kids reeds afgezet) snel de kinderen afhalen, naar huis, eten opwarmen en opnieuw vertrekken. Dinsdag is meestal mijn rustdag (qua training toch), soms komt er enkel een rollentraining bij kijken en dan doe ik deze als Twan in bed ligt en met Swatje als toeschouwer. Van het zachte gezoem valt hij na een paar minuten toch in slaap. Stijn gaat dan zwemmen dus van hem hebben we geen last. Op woensdag profiteer ik van mijn dagje ouderschapsrust om opnieuw voor 2 dagen te koken en bergen strijk te verzetten, ook de boodschappen staan dan op het programma. ’s Avonds volgt dan de vaste afspraak in het zwembad van Edingen. De kinderen worden opgevangen door Stijn of door de babysit van dienst. Op donderdag is na een dagje vergaderen, het eten al klaar, dus kunnen we na het werk onmiddellijk (nu ja eens Stijn thuis is) gaan lopen. Op tijd thuis zijn is de boodschap want het is opnieuw Start 2 training om 19u waar Stijn op aanwezig moet zijn. Hij gaat dan nog naar Sint-Pieters-Leeuw voor een zwemmeke. Op vrijdag combineer ik sinds december teambuilding en conditietraining tijdens de lunchpauze. Met de collega’s gaan zwemmen, het heeft wel iets én voor mij zijn het twee vliegen in een klap. Dan is het eindelijk weekend. Je zou denken meer tijd maar niets is minder waar. Zaterdagochtend (9u) ligt Twan in het zwembad voor zijn wekelijkse zwemles, nadien is het opnieuw mijn beurt om te lopen, Stijn ontfermt zich ondertussen over de verbouwingen. Op zondag is Stijn dan weer de hele ochtend aan het fietsen en staat mijn fiets klaar tegen dat hij thuiskomt, dan draaien we de rollen om. Dan vergeet ik nog een aantal trainingen van Stijn én het opstellen van de trainingsschema’s maar voor we ’t weten is de week weer om en begint alles weer van vooraf aan.

Wat we misschien even over het hoofd zien, Stijn werkt voltijds, ik 4/5^de en in het weekend gaan we graag toch nog eens weg of plannen we een bezoekje aan vrienden of familie. Resultaat? Alles zit meestal tjokvol van maandagochtend tot zondagavond. Is dat zwaar? Niet als alles volgens plan verloopt. Eens er 1 puzzelstukje fout zit, loopt het mis. Een zieke, een treinvertraging, geen babysit – dat veroorzaakt problemen! Gelukkige heb ik 2 erg gemakkelijke en lieve schatten van kinderen! Maar als er nog eens iemand zegt, “Nee, ik heb geen tijd om te trainen!”, dan geloof ik daar niets van! Kom maar eens in de leer bij ons! Als je iets graag doet, dan maak je daar gewoon tijd voor…

30-04-2012 om 16:29 geschreven door Lies  

Na een hectisch en ziek weekje – de Start 2 duatlon & Start 2 triatlon van H3O ging van start – stond het 2^de testje op het programma. Een groot dilemma of ik zou deelnemen of niet. Die verdomde keelontstekingen toch! Op de een of andere manier hoort er in de maand april/mei steeds een keelontsteking te komen… Ook dit jaar lukte me het niet om deze te ontwijken. Bovendien speelt het weer ook nog steeds de boeman! Neem je voor ’t eerst deel aan een wedstrijd van 14km in vieze, miezerige omstandigheden met een keelontsteking? Ja, dus! NIET FLAUW DOEN! We moeten ons motto hoog in ’t vaandel houden!

Dus stonden we bibberend en bevend aan de start van onze 1^ste loopwedstrijd sinds eind oktober. Het doel was eenvoudig en duidelijk, aankomen en dit liefst op een deftige manier. Meestal sta ik best wel zeker aan de start, met een gevoel van ‘oké, we hebben hiervoor getraind dus het moet wel lukken’ maar deze keer was het toch wel anders. Zo’n goed oog had ik er niet in!

Ik nam me voor om heel rustig te vertrekken, me opblazen was zeker en vast geen optie. Hartslag onder controle houden, tempo ook. De 1^ste kilometers liep ik het gezelschap van Maarten, een oude vriend van mijn broer waar ik op de splitsing van 7 en 14km afscheid van moest nemen. Dit ging vlot, een babbeltje doen maar vooral opletten! Zo’n glibberig parcours, binnen de kortste keren zaten we onder de modder! Was dit nu een jogging of een wintercross? Nee, echt een eenvoudige opdracht ging dit niet worden…

Beredeneerd liepen we verder door weer en wind. De achtdreven voorbij naar de buitenkant van het Hallerbos. Het slechte weer begon zijn tol te eisen en als dessert kregen we er nog wat hagelstenen bij net op het lange stuk langs het bos. Die hagelstenen kwamen wel aan op de blote huid! Dan maar snel opnieuw het bos in. De laatste kilometers kreeg ik het koud, vooral aan de handen en de bovenbenen. Nog even doorbijten, de koude mag toch geen spelbreker zijn.

En ja, daar was de finish. Na 1u20 minuten bereikte ik de meet. Doornat en met enorm koude handen. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik graag wat sneller had gelopen. Stiekem had ik gehoopt op een tijd onder die 1u20 maar gezien de gezondheids- en weersomstandigheden is dit best oké. Een groot succes wil ik dit niet noemen. Wel belangrijk ik het gevoel dat ik eraan over hou, het lopen lukt behoorlijk, eenzelfde tempo aanhouden gedurende een lange tijd lukt ook, nu er nog wat meer vaart in krijgen! Een werkpunt voor de volgende weken!

24-04-2012 om 14:47 geschreven door Lies  

Afgelopen zondag stond de oefentriatlon van H3O op de agenda. Zoals eerder al aangegeven was dit een 1^ste testje voor mij. Zouden al die trainingsuren in de winter wat vruchten hebben afgeworpen? Zou ik 750m zwemmen, 20km fietsen en 5km lopen overleven?

Maar andere belangrijke (ook wel sportieve) zaken eerst! Mijne lieve schat Twan heeft gisteren voor het 1^ste zonder steunwieltjes gefietst! Met wieltjes of met de loopfiets ging al behoorlijk goed maar gisteren had Twan het plots door dat hij gewoon moest blijven trappen op die pedalen. De 1^ste pogingen eindigden nog steevast in de haag maar dan plots, trappen, trappen, trappen en weg was ie! Aan het zwemmen wordt nog gewerkt, het fietsen lukt nu en lopen heeft hij al lang onder de knie, dus een 3^de  triatleet in het gezin Roelens/Vanobbergen is geboren ;-), niets te vroeg voor een bijna 5 jarige!!! (en hij had wat goed te maken na zijn haute couture-poging op mijn nieuwe broek!)

En ik? Ik heb het ook wel overleefd! Beter dan ik vooraf gehoopt had. Eerst gingen we dus zwemmen in Edingen. De mannen gingen 12 reeksen van 200m doen maar dat is natuurlijk veel te hoog gegrepen, ik deed er 6. Dit met nog wat in- en uitzwemmen en we tikten af op 1600m. Nadien terug naar Lembeek voor het fietsen en het lopen. Na een veel te trage wissel – toch bedankt aan Rudy om mijn 2 wielen te checken en goed vast te draaien – ging ik alleen verder op de fiets. De mannen wilden 40km fietsen aan een snelheid van 32km/u! Dat is toch niets voor mij! Ik zou 20km rijden en liefst binnen het uur, haha! Maar het weer speelde me opnieuw parten. Tegen de wind en motregen inbeuken is toch niet leuk, hoor. Na 50minuten hield ik het reeds voor bekeken, op de teller stond hoop en al 20km L. Dan maar het laatste onderdeel, lopen. Na een snellere wissel vertrokken voor een tochtje van 6.5km. En dit liep vlot, heel erg vlot. Ik herinnerde me nog heel goed de ‘St-Rochus Hill’ na het fietsonderdeel tijdens de duatlon Halle – afzien, stijve benen, puur beton!!! Maar deze keer niets van dat. Gewoon frisse beentjes tot het eind! Na 34 minuten liep ik opnieuw ons terras op. Moe maar  heel voldaan!

Trots mag ik dus zeggen dat ik 1^ste ben geëindigd bij de dames op de oefentriatlon van H3O. Veel moeite heb ik daar niet voor moeten doen aangezien ik de enige in deze categorie was J! Desalniettemin ben ik tevreden met deze 1^ste test. Het kon allemaal veel erger dan ik dacht en stiekem ben ik wel gewoon blij ;-) Hop naar de volgende uitdaging!

16-04-2012 om 14:20 geschreven door Lies  

De afgelopen 2 weken waren een beetje anders dan anders. Vakantie betekent voor Stijn meestal meer en harder trainen, voor mij is het minder en minder hard trainen geworden.

Een weekje naar zee met de kids heeft echter wel deugd gedaan. Spelen in de duinen, vroeg gaan slapen en op tijd en stond (toch wel ongezond) eten is ook wel erg plezant! Swatje kreeg zijn 3^de tandje en kan nu perfect zitten (zich zelfs al voortbewegen op z’n poep – een vreemd zicht!) en Twan beleefde gouden tijden op het Piratenschip in Knokke – veel fun en voor herhaling vatbaar maar we gingen het hebben over bewegen en sport…

Van trainen of extra trainen is er dus niet veel in huis gekomen. 3 duurloopjes, geen fietstochtjes en geen baantjes gezwommen. Een fantastisch gemiddelde L! Bovendien beleefde ik een geweldige sportdip begin deze week. Het lopen ging voor geen meter, het fietsen op de rollen ging voor geen km en baantjes zwemmen met onze kabouter erbij lukt niet goed. En wat gezegd over het weer? Afgelopen jaar lag ik in de paasvakantie met mijn dikke buik in de zon, dit jaar moesten we nog fietsen op de rollen omdat het buiten té koud en té regenachtig was. Hoe zit dat nu weer met die opwarming van de aarde?

En net nu komen de eerste testjes eraan. Net nu gaan we zien of dat trainen vruchten heeft afgeworpen. Nu zondag staat de oefentriatlon van H3O op het programma. Voor het eerst zullen we eens proefdraaien hoe we een triatlon moeten overleven. Eerst zullen we gaan zwemmen in Edingen, nadien volgt een fietstochtje en een loopje in en om Lembeek met de wissel op ons terras. Gezien de massale opkomst voor dit initiatief, zal ik verplicht zijn om dit alles helemaal alleen af te werken. Geen ander vrouw te bespeuren die zo gek genoeg is om hetzelfde te doen, geen andere man te bespeuren die zo lief is om z’n tempo aan te passen. Hierover klagen doen we niet want dit maakt het testje eens zo realistisch, echte wedstrijden zal ik toch ook alleen moeten afwerken, dus laat maar komen! (voor mij een alternatieve afstand – 500zwemmen, 20 fietsen, 4 lopen)

Volgende zaterdag staat de Hyacintenjogging op het programma. Dit jaar niet de 7km, nee we pakken het grootmoediger aan, de 14km lijkt meer gepast. Opnieuw een test want nog nooit in mijn leven liep ik een wedstrijdje van deze omvang. Een mens moet zijn grenzen verleggen, nietwaar?

Wat de resultaten zijn van de testjes, zullen jullie kunnen lezen in een volgend verslagje.

In tussentijd trainen we verder, opnieuw volgens een strak georganiseerd regime.

13-04-2012 om 15:34 geschreven door Lies  

Een aantal weken na mijn bevalling kreeg ik het magazine “Stop&Go” in de bus, het magazine van de VTDL. Dit is altijd fijne lectuur maar ditmaal stond er een oproep in voor het “Over de Streep”project – editie 2012, ze waren op zoek naar nieuwe kandidaten. Mijn aandacht was getrokken, het kriebelde, ik dacht: “Dit is het, mijn uitdaging voor 2012!”.

Ik schreef onmiddellijk mijn motivatiebrief onder het motto “jonge, vitale mama (net van de zwangerschapskilo’s ontdaan) met beperkte triatlonambitie…. Tot mijn verbazing vernam ik een paar weken later dat ik geselecteerd was. Samen met Wendy en Tristan zijn we dus aan een avontuur begonnen…!

Ondertussen zijn we al een aantal weken goed (in mijn opzicht toch) aan  het trainen. Kort na mijn bevalling was ik al opnieuw beginnen lopen, beetje bij beetje, steeds een beetje langer, steeds met een beter gevoel. Nadien kwam het zwemmen erbij. Een moeilijke discipline! Technisch is/was er veel werk aan de winkel maar met 2 zwemtrainingen per week merk ik toch een evolutie. Bovendien begin ik graag te zwemmen en dat is toch een merkwaardig gegeven ;-) Tot slot beginnen nu de fietstrainingen. Tot voor kort reed ik enkel binnen op de rollen (“mij zie je niet buiten in koude temperaturen of regen!”) maar nu de lente in het land is, kom ik weer buiten! En hoe?! Met mijn nieuwe fantastische STEP 950! Een zeer aangename attentie van Dimarco! Aan het materiaal zal het alvast niet liggen, de benen gaan het moeten doen… (en die doen het soms niet zo goed – gisteren goed op mijn bek gegaan L)

Binnenkort staat een 1^ste testje op het programma (want zo hoort het, doelen voorop stellen, subdoelen, hoofddoelen, doelen met stip, enz…) de hyacintenjogging op 21 april. Voor het 1^ste in mijn leven ga ik een wedstrijd van 14km lopen! Aangezien mijn loopjes op dit moment verplicht traag en met lage hartslag dienen afgelegd te worden, ben ik wel benieuwd naar het resultaat. Stiekem heb ik al een tijd in gedachten maar die houden we natuurlijk voor onszelf ;-)

De 1^ste echte test is voor een aantal weken later, de 1/8^ste triatlon van Eau d’Heure. Langs de ene kant kijk ik er enorm naar uit, langs de andere kant voel ik nu al de stress, schrik van het onbekende – vooral schrik voor het zwemmen maar we doen al het mogelijke en we gaan natuurlijk ons motto niet uit het oog verliezen “Niet flauw doen, he!”.

13-04-2012 om 11:05 geschreven door Lies  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

13-04-2012 om 11:02 geschreven door