Ik wil dat dit stopt! Al het verdriet, al de pijn. Mijn keel doet pijn omdat ik mijn tranen, mijn emoties probeer tegen te houden.
Niemand mag me horen. Niemand mag me zien. Niemand mag mijn pijn meevoelen.
Gewoon omdat ik hun reactie al ken. Ik heb de woorden al meerdere keren moeten aanhoren.
“Ik snap je” “Ik ben er voor je” maar ze snappen het niet. Zij voelen niet de pijn die ik elke dag voel. Die angst die ik elke dag meedraag. Zoveel mensen hebben de steun en de liefde die ik nu zo hard nodig heb opgegeven.
Ze zijn uit mijn leven gestapt in plaats van naast mij te lopen. Mijn hand vast te houden en mij de liefde te gunnen die ik nodig heb. Helpen doe je door te bellen te vragen “Hoe gaat het met je?” door te luisteren en raad te geven. Zelfs als je geen raad weet is luisteren soms al genoeg. Luisteren naar wat ik zeg, gewoon luisteren naar mijn verhaal.

Tranen bereiken met een snelvaart mijn wangen en mijn keel om dan stopt te houden bij mijn nek. Ze drogen op en blijven op mijn gezicht branden. Mijn keel doet nog steeds pijn een dikke prop is er gevormd aan de onderkant van mijn keel.

Ik zou willen lopen en nooit meer stoppen rust en vrede vinden. Gewoon even verdwijnen en nadien terug komen. Terug komen wanneer de strijd is gestreden. Wanneer de vrede zijn weg heeft terug gevonden. Weglopen is laf. Maar soms lukt strijden niet meer.
Ik ben moe en uitgeput. Mijn lichaam en ogen zijn zwaar.
Bewegen lukt amper. Alleen mijn arm en hand bewegen om mijn pen over mijn blad te laten schrijven. Letters verschijnen op mijn blad er vormen woorden en zinnen. Ik heb niet veel besef van hoe mijn letters eruit zien.
Als ik later terug kijk zijn mijn zinnen bijna onleesbaar. Slapen is moeilijk. Altijd blijft de angst en onrust in mijn hoofd en lichaam.

Veel mensen voelen zich als mij maar ook zij kunnen mijn niet helpen. Zij kunnen mij niet de hand toereiken die ik nodig heb. De maatschappij is zwaar en ze word alleen nog maar zwaarder. Wij kunnen dit stoppen want wij leven in deze maatschappij, wij vormen de maatschappij, wij zijn de maatschappij. We leggen de druk te hoog. Vandaag zag ik een filmpje over een meisje dat gepest word. Zij heeft haar verhaal gedaan. Zij is opgekomen voor haar eigen. Maar niet alle mensen zijn zo sterk.