Niets beter om tot rust te komen en even alles op een rijtje te zetten dan door Moeder Aarde's wijde velden en rustige dorpen te kuieren en ogen, oren en neus wijd open te zetten voor alles wat daar te zien, te horen en te ruiken is. Er als een boreling voor wie alles nieuw is van genieten. Zalig! En hier en daar iets vastleggen opdat ook anderen daarvan zouden kunnen genieten of zelf de smaak te pakken zouden krijgen - niet allemaal tegelijk alstublieft .
Monastir
de Poblet is een cistersiënzerklooster dat op de Werelderfgoedlijst staat en waar
nog een dertigtal monniken verblijven. Het klooster is gebouwd in twee verschillende stijlen en ook de gotische kerk met zijn indrukwekkend albasten altaar is een
bezoek waard.
Het Musée de la Dentelle et de la Mode in Calais is een bezoekje meer dan waard, het verhaalt de geschiedenis van de machinale kant in Noord-Frankrijk.
Is fotografie nu kunst of niet? Who cares? En in eenzelfde adem: Is (vakantie)souvenirfotografie minderwaardig? Ongetwijfeld trek je er beter alleen op uit met je camera maar tenzij je een celibataire die hard bent - of een heel verdraagzame en ruimdenkende partner hebt - kan je er maar beter voor zorgen dat je gezelschap niet te veel lijdt onder jou passie. Je moet dus een aantal beperkingen in acht nemen om de lieve vrede te bewaren.
Zelf leg ik me overigens wel meer beperkingen op, met name naar licht toe. Ik probeer zoveel mogelijk met het aanwezige licht te fotograferen en zo weinig mogelijk te flitsen. Meestal laad ik meerdere flitsers in en vaak komen die maar uit de bagage als we alweer thuis zijn. Voor inflitsen bij tegenlicht wil ik die dingen wel eens inzetten. Bij binnenfotografie doe ik het meestal zonder: fototoestel op een hogere gevoeligheid - moet er dan wel de ruis bijnemen - en met langere sluitertijden.
.
