Hoeveel mensen klagen niet over eenzaamheid? In feite is het hun houding die hen isoleert. Zij kunnen zich niet openen, niet beminnen, geen woorden van troost spreken, niet geven, zij verwachten altijd dat de anderen naar hen moeten komen Echter de anderen hebben het meestal te druk, hebben hun eigen zorgen en beslommeringen ......... zo zodoende wordt er alleen maar geklaagd. Waarom komt er niemand naar me toe? Waarom zijn het altijd de anderen die hen moeten liefhebben en belangstelling tonen?
Voel je zich eenzaam, blijf dan niet werkeloos toezien. Doe een stap naar anderen toe, inplaats van aandacht en liefde van anderen te verwachten. Er is geen enkele reden om je alleen te voelen als er liefde is, als er licht is. Voel je je alleen dan komt dat omdat je je buiten de liefde en het licht hebt geplaatst.
Kruip uit je schulp, zodat je iets voor de ander kunt doen. Anderen komen naar jou als je iets te bieden hebt. Wie niets te bieden heeft trekt niemand aan en blijft alleen.
Je hoeft daarvoor geen grote materiële schatten te hebben om te geven. Mijn bejaarde ouders zaten thuis en hadden altijd een luisterend oor, een bemoedigend woord, een glimlach voor buren, vrienden en familie. Ondanks hun kwaaltjes straalde hun aanwezigheid liefde, vriendelijkheid en mededogen uit. Iedere dag kwam er wel iemand langs, iedereen voelde er zich gesteund en gelukkig. Word een aangenaam iemand en kijk dan eens of ze komen.
De menselijke ziel zoekt altijd iemand waarmee hij zijn intieme gedachten en gevoelens kan uitwisselen, deze kunnen in wezen slechts volledig en voorgoed vervuld worden door ons te verbinden met onze Bron. Wie de eenzaamheid voorgoed wil overwinnen en iedere dag wil voelen dat hij vervuld is van een immense aanwezigheid vol vreugde en geluk, kan zich verenigen met zijn Schepper.
Alle mensen zelfs de grootste ingewijden hebben een bewustzijnstoestand van eenzaamheid gekend (dit is slechts tijdelijk). Dit is een noodzakelijke ervaring. Enkel wanneer je alleen en verlaten bent in de diepte van jezelf kan je: - de Schepper Zelf spreken, - kan je Meester nader komen en de kennis meedelen die de ziel zoekt, - kan je het geloof, de hoop en liefde ontwikkelen, - kunnen de vermogens en zegeningen van het Hoger Zelf in de persoonlijkheid wortel schieten, - ontvouwt zich de bloem der ziel.
Wees zelfs midden in de woestijn in staat om te zeggen: " Ik ben in Uw handen U heeft mijn weg uitgestippeld en of er nu water is of niet, Ik ga toch verder Ik sta tot Uw dienst. Help mij" Sta niet toe dat je je geestdrift, geloof en liefde verliest, maar ga met nog meer ijver door, geloof twee keer zo sterk. Vertrouw op het onsterfelijke Wezen en vestig je hoop op Hem, het Wezen dat alle werelden in de ruimte schraagt. Doe je best om verder te gaan. Ga door tot je in jezelf een oase vindt waar er water is, dit zal je in staat stellen je weg te vervolgen. Dit water is de nederigheid, de liefde.
"Hij die de berg van licht beklimt; is nooit eenzaam, al is hij alleen"
"Als je zou weten wie er naast je liep, hoefde je je nooit alleen te voelen"
