Waar we verleden maand niet meteen rekening mee hadden gehouden, was de komende loopsheid van de teven. Deze doet zich meestal in de lente en de herfst voor waarbij alle teven dan loops worden of toch zo goed als.... We merken nl. een evolutie binnen de roedel: in het begin waren alle teven loops en lieten zich dekken. Nu komen ze allen nog in het beginstadium van de loopsheid maar daar blijft het bij, ze worden niet meer gedekt. Dit wordt nl. verhinderd door het alfa-koppel, Shakira en Allegro,die nu duidelijk gevormd is en de plak zwaaien. Shakira laat niet toe dat de andere teven gedekt worden en Allegro laat Thorgal en Ishtar (onze opa die ook nog wel eens wil) niet dekken. Ja, onze reuen zijn wel gekastreerd maar toch werkt hun voortplantingsinstinct nog steeds. De enigen in de roedel die dus dé daad nog mogen uitvoeren, zijn Shakira en Allegro. En Ishtar, (onze opa) die tot voor deze lente eigenlijk nog altijd de alfa was, niettegenstaande hij niet steeds meer fysisch aanwezig was in de roedel, heeft uiteindelijk volledig het onderspit moeten delven tegenover Allegro. En als er loopsheid in de roedel is, dan dansen de honden!! Dan is er zoveel beweging, interactie, afgunst, geflikflooi, verleidingsspel, controle, onrust... dat het heel moeilijk wordt om hen voor de kar te spannen, laat staan enkele honden uit de roedel te halen om individueel te trainen. Achteraf is er gegarandeerd boel. Dus... weeral uitstel van training! Ook goed, dan wat meer tijd om andere zaken op orde te stellen en nog meer info te gaan opzoeken. Deze week kwam er ook goed nieuws uit Nederland: de trainingskar is klaar! We kunnen ze dus binnenkort gaan ophalen en eindelijk uittesten. We zijn superbenieuwd!
...veel te vlug. Al meer dan anderhalve maand geleden dat ik nog roedelnieuws neertikte. En veel zonnig vriesweer is er ook niet geweest. Wel veel regenweer wat het trainen bemoeilijkte. We hebben immers nog steeds geen goeie trainingskar. De karrenbouwer is ziek gevallen net toen hij wilde beginnen aan de constructie. Dus, brute pech! Maar misschien zijn er nog andere mogelijkheden. Verleden weekend waren we in St.Vith in de Ardennen waar jaarlijks een sledehondenwedstrijd doorgaat. Ik had daar heel snelle en goed op elkaar ingespeelde teams verwacht maar was aangenaam verrast te zien dat ons team eigenlijk niet minder functioneerde dan de meesten onder hen. Daar hebben we ook veel verschillende modellen trainingskarren gezien en mogelijkheden tot het vinden van 2de handskarren ontdekt. We hebben ons in ieder geval al een 2de hands step aangeschaft om te trainen met 2 honden. Trainen met een step is immers praktischer en minder gevaarlijk dan met een fiets. We hebben dit vandaag meteen even uitgetest met Allegria en Thorgal. Ze liepen hun tong uit hun lijf, zo uitgelaten waren ze. Je zou ook voor minder, nietwaar. Het was ondertussen 1 maaand geleden dat we nog getraind hadden. De opknappingswerken in het huis hebben sedert Kerst tot nu zoveel tijd en energie gekost dat er voor andere zaken geen ruimte meer was. En het regenweer zorgde ervoor dat de omheining in de tuin ook niet afraakte. Telkens ik die wachtende ogen van achter het hek zag kijken richting keuken, kon ik mij telkens maar 1 vraag bedenken: "Wanneer gaan we weer samen op stap?" ... of was dit vooral mijn verlangen...? In ieder geval, het einde van de werken is in zicht en ik hoop dan echt nog wat tochtjes te kunnen maken voor de zomer er aan komt.
Ja, het blijft inderdaad telkens opnieuw zoeken want niettegenstaande er een enorm aanbod aan boeken over honden bestaat, toch moet je telkens opnieuw zelf beslissen hoe je omgaat met een nieuwe situatie, een nieuw gegeven. Bijvoorbeeld op dit ogenblik zijn 3 van de 4 teven loops in de roedel. Inderdaad, in een roedel zijn de teven op elkaar afgestemd en zijn ze meestal allen loops in dezelfde periode. Nu hebben we echter een nieuwe jonge reu, Thorgal. Weliswaar gecastreerd maar voor Alegro is hij toch een geduchte tegenstander. We hebben echter de laatste tijd gemerkt dat Alegro hem duidelijk zijn lessen leert. Thorgal, puber en nogal wild en aktief, wordt dagelijks op zijn plaats gezet door Alegro die stilaan alfa-gedrag vertoont, tenminste als Ishtar niet in de omgeving is. Op die manier leert Thorgal zijn plaats kennen in de roedel. En Alegro is er meestal niet mals mee. Door deze wat rumoerige periode en de donkere dagen, raken we helaas de laatste weken niet meer aan het trainen. Daarbij nog 2 weekends heel slecht weer en de tijd nodig om een omheining te maken zodat ze ook veilig in de tuin dicht bij het huis kunnen lopen deden de afstand tussen de honden en mij alsmaar vergroten. Daar ik momenteel ook nog full-time uit huis werk maakt het er niet makkelijker op. Al goed dat Peter mij dagelijks alle roedelnieuwtjes kan vertellen. Gelukkig hadden we vandaag een lekker vriesweertje met wat zonneschijn en zijn we er even op uit getrokken met enkele honden. Allereerst met Thorgal en Venus maar bleek algauw dat die 2 pubers voorlopig mogen thuis blijven tot ze beter getraind zijn in en rond het huis. De commando's ''Kom hier", "Zit" en "Af" worden goed opgevolgd maar het trekken aan de lijn is natuurlijk zo verleidelijk. Dus leren aan de voet lopen op vrijwillige basis is allereerst aan de orde. Daarna hebben we Alegro en Allegria die al weken bijna smekend zitten te wachten om te mogen werken m.a.w. om te mogen trekken. We hebben ze samen voor de fiets gespannen en nog een tochtje gemaakt in het schemerdonker. Ze hadden er duidelijk zin in en Allegria deed echt haar best om de commando's "Gee" en "Haw" te onderscheiden. Alegro moet echter dringend op dieet, hij kon Allegria niet bijhouden. Ik zie al uit naar de kerstvakantie, hopelijk met veel zonnig vriesweer!
We zijn weer een paar stappen vooruit! Het is ons vandaag gelukt om onze gekende rondjes rond de vijver te verlaten en een grote tocht te maken langs de kleine wegen van het dorp. En dit zonder naast de voorste honden (Allegro en Alegria) te lopen maar door de commando's te geven vanop de kar. Peter had het deze week al uitgeprobeerd enkel met Allegro en Alegria en zonder mijn assistentie. "Dus", concludeerden we, "als dit kan met 2, dan moeten we dit zeker proberen met 4 (met Yanah en Shakira erbij). En we gaan meteen een andere richting uit." En met succes! Dit keer lieten ze de paardevlaaien voor wat ze waren en raakten niet in paniek door voorbijrazende moto's (enkel Shakira dook nog ineen tegen Yanah aan). We zijn wel benieuwd hoe Allegro zal reageren op voorbijkomende honden nu ik niet meer naast hem loop of fiets. Hij is immers altijd uitbundig enthousiast om hen te gaan begroeten. Vandaag zijn we er echter geen tegengekomen. Al goed voor onze 1ste "buitentocht"!
Vandaag werd Thorgal gecastreerd, weliswaar met pijn in ons hart. Wij willen immers zo weinig mogelijk ingrijpen in de natuurlijke evolutie. Wij, mensen, hebben echter een maatschappij gecreëerd waar we constant moeten ingrijpen zoniet ontstaan er situaties die door de omgeving niet getolereerd worden. Als een roedel wolven te groot wordt; is er een reu met alfa-capaciteiten die zich terug trekt en een nieuwe roedel gaat stichten op een ander territorium. Een jonge reu in een hondenroedel op een afgebakend terrein kan zich gewoon niet verwijderen. Gevolg: wildgroei in de roedel en inteelt. Daar de teven 2 maal loops zijn per jaar, is het niet haalbaar om de reu's telkens af te zonderen. We kunnen ook niet alle teven steriliseren. Dus blijft nog over: de reu's castreren. Ishtar heeft de ingreep enkele jaren geleden al ondergaan en Allegro ging verleden jaar onder het mes. We hebben immers gekozen om de roedel voorlopig op het aantal van 8 honden te houden tot we het mushen met het voltallig team volledig onder de knie hebben.
Het wordt hoog tijd om onze 2 puppy's die ondertussen al 6,5 maanden oud zijn, wat meer te laten wennen aan de omgeving. Om de beurt neem ik ze 's avonds mee om een ommetje te maken. Het was een tijd geleden dat beiden nog buiten hun gekend terrein geweest waren en op de1ste wandeling stond Thorgal stokstijf voor aan andere hond. Het leek alsof hij niet meteen de link kon leggen naar zijn roedelgenoten. Hij nam duidelijk de vluchthouding aan en maakte een grote bocht erom heen. Venus had vooral angst voor voorbijrazende auto's en weigerde nog verder te stappen. Op een volgende wandeling bleek het al meteen duidelijk dat Thorgal het super vond om naast de fiets op een aardig drafje te lopen. Dit zou Venus misschien meer op haar gemak stellen als ze naast Thorgal zou kunnen meelopen. De dag erop geprobeerd en het leek inderdaad voor haar een veiliger situatie. Het zal echter nog wat tijd en ommetjes duren vooraleer ze helemaal op haar gemak zal zijn.
Na lange tijd hebben we opnieuw de honden voor de go-car gespannen. Ik had gedacht dat de honden veel zouden vergeten zijn maar tot mijn grote verbazing verliep het trekken bijna probleemloos. Twee per twee ingespannen, liepen ze allen heel vlot. Allegro en Alegria vlogen vooruit in draf en Alegria hield het tempo goed aan zonder zich te laten afleiden. Allegro volgde haar zonder al te veel aandacht te geven aan de omgeving. Na 2 rondes konden ze even gaan zwemmen om daarna nog een ronde in de tegengestelde richting te lopen. Dit bracht hen even in verwarring maar de weg terug naar huis kon uiteraard geen probleem zijn. Yanah en Shakira waren ook heel gewillig en Ishtar en Akita wisten ook meteen wat hen te doen stond. Ik was perplex. Het liep allemaal op wieltjes...én pootjes. Dit bewijst toch dat aangeleerde zaken opgeslagen blijven in hun geheugen, zelfs zonder oefening.
De wonde aan Allegro's poot is genezen dank zij het natuurlijke genezingsproces met wat hulp van Zweedse kruiden om regelmatig te ontsmetten en Johannesolie ter ondersteuning van het herstel van de eeltcellen. We zijn dus opnieuw gestart met het oefenen op kracht met de autoband. Zondag had hij er echter nog niet veel zin in, waarschijnlijk vanwege de laatste zomerwarmte. Ik moet nu ook nog Alegria zien te overtuigen om dat zwarte gevaarte achter zich mee te trekken. Als ik de pups mee uit neem om gehoorzaamheid te oefenen, dan gaat hun aandacht vooral naar alles rondom zich behalve naar mij. Dus we oefenen weer op eigen terrein en deze keer zelfs binnen in huis zodat de andere roedelleden zich niet te veel kunnen bemoeien en de snoepjes uit mijn broekzak stelen. Onlangs was er een conflict tussen Ishtar en Allegro omwille van een vleeskluif. Wanneer het op eten aan komt, laat onze 10-jarige opa vooral zijn alfa-gedrag gelden. Op een gegeven moment bleek puber Allegro deze status echter te negeren en er ontstond een gevecht. Op dat moment ontwikkelde Allegro zo'n enorme kracht dat Ishtar geen andere keuze had dan met hangende kop af te druipen. Had hij gekund, dan had hij de roedel verlaten (gelukkig kon hij zich gaan terugtrekken in huis). Betekent dit tijd om het leiderschap door te geven?
Het trainen verloopt de laatste weken niet zo vlot. In augustus steeg de temperatuur meestal tot 20° en in september zijn het drukke dagen geweest wegens het nieuwe schooljaar. Ik heb wel getraind met Alegria op de commando's, maar enkel aan de voet. Ik was ondertussen op zoek naar een methode om op commando's te werken terwijl ze effectief aan het trekken is, maar dan op haar eentje. Na wat geklungel met het onderstel van een oude kinderwagen die alle richtingen opreed, heb ik nu geprobeerd om haar een autoband te laten trekken. Voor Allegro blijkt het geen probleem te zijn dat er een zwart ongekend ding achter zich hangt te bengelen maar Alegria vond het maar niks de 1ste keer en weigerde te vertrekken. Voorlopig ligt de band in de tuin zodat ze er kunnen aan wennen. Allegro moest het deze week wat rustiger aan doen daar er een diepe snee in het eeltkussen van zijn linker-voorpoot zat. Het is ons helemaal niet duidelijk waar hij zich zou kunnen bezeerd hebben. Maar met wat Zweedse kruiden en Johannesolie zal de wonde vlug genezen zijn. Ondertussen ben ik onze kleinsten, die ondertussen al 5 maanden oud en flink gegroeid zijn, wat aan het trainen op gehoorzaamheid. Het wordt stilaan tijd want ze beginnen ook reeds pubergedrag te vertonen. Ze zijn beiden heel speels waarbij Venus vooral beredeneerd te werk gaat terwijl Thorgal eerder roekeloos en onbezonnen te keer gaat. Rekening houdende met de inprentingsperiode (3 tot 7 weken) en de socialisatieperiode (3 tot 12 weken) zouden we hen al vroeger kunnen trainen maar we kiezen er bewust voor om tijdens de eerste 5 maanden zo weinig mogelijk tussen te komen in de opvoeding daar we van mening zijn dat ze juist dan heel veel te leren hebben in de roedel omdat juist dan de rangorde bepaald wordt (7 tot 17 weken).
De laatste dagen was het te warm om te trainen. Dat geeft tijd om te werken aan de website. Vandaag zijn we naar Nederland geweest bij de karrenbouwer. Die man is al 32 jaar musher, heeft enorm veel ervaring en weet exact wat we willen: een stevige kar met voldoende bagageruimte, hydraulische remmen en vering op de 4 wielen, voldoende plaats om met twee recht te staan, mogelijkheid om bagagetassen aan te hangen, mogelijks een plaats om een vermoeide of gewonde hond te laten rusten...dus eigenlijk een kar die toch wel wat afwijkt van de typische trainingskar. Het zal voor hem ook blijkbaar een nieuw uitdaging zijn. Wellicht kunnen we de kar verwachten tegen eind oktober.
Onze dagelijkse oefenronde is een toer rond een terrein met een vijver op een boogscheut van ons huis. Daar onze honden enorm graag zwemmen en ze bij ervaring weten dat het einde van een wandeling aan de leiband meestal eindigt met een zwempartij in die vijver, hebben ze nu zelf beslist om reeds na 1 rondje trekken meteen het water in te duiken. Ze vertikken het om nog 1 stap verder te zetten als ze bij de vijver gekomen zijn. Hoe lossen we dit op? Na een paar truukjes te hebben uitgeprobeerd, hebben we gemerkt dat enkele minuten stilstaan, zonder af te lijnen, duidelijk "neen" te zeggen om daarna opnieuw te vertrekken, wel degelijk resultaat geeft. Nu nog de tijd dat we stilstaan inkorten tot we kunnen doorlopen.
Zolang het 's avonds lang klaar is, blijven we oefenen op conditie, per 2 honden. En ze beginnen er allemaal plezier in te hebben. Allegro en Alegria hebben een stevige pas op en gaan soms in galop. Ik moet vooral nog werken met Alegria op de commando's zodat ze Allegro, die zich gemakkelijk laat afleiden, kan leiden. Yannah en Shakira blijken goede werkers en vooral trekkers te zijn en laten zich niet gemakkelijk afleiden. Ze houden ook een constante vrij snelle draf aan. Niettegenstaande we vreesden voor de motivatie van Ishtar en Akita viel dit vrij goed mee. Eénmaal aangelijnd en vertrokken, hield Ishtar er een goede constante pas in, weliswaar op zijn tempo maar toch met een zekere trekkracht. Akita steigerde wat om aangelijnd te worden en tijdens de rit wilde ze voortdurend snuffelen in de graskant maar de tred van Ishtar weerhield haar ervan om stil te vallen. Dus, we gaan zo nog even door en vergroten beetje bij beetje de afstand. Net na de oefenrondes vanavond, kwamen er spookachtige dreigende onweerswolken aanzetten. Terwijl er in het oosten een zilverachtige oranje gloed over de bomen viel, was de hemel in het westen helblauw! Een heel bijzondere sfeer die onze voldoening en die van de honden nog versterkte. Iedereen zocht een plekje om te rusten en wellicht ook te schuilen. De eerste druppels begonnen te vallen...
Zaterdag 21 juli 2007 Het idee om een website te starten en dit te koppelen aan een dagboek van de roedel spookt al een tijdje door mijn hoofd. Ik geloof dat ik er maar eens werk moet gaan van maken. We hebben ook contact gehad met de karrenbouwer van Nederland die blijkbaar tijd en ruimte heeft om nog een kar te maken volgens onze wensen. Wij willen nl. een kar die ook bagage kan vervoeren, met het idee ook meerdere dagen op stap te gaan. Ondertussen train ik verder vooral met Allegria en Alegro die vooraan lopen. Vooral Allegria heeft talent om leadingdog te worden. Alegro eigenlijk ook maar hij is nog zo speels, onze puber! De 2 kleinste van de groep, Venus en Thorgal, beginnen ook al aardig te luisteren en commando's op te volgen. We vermoeden dat dit 2 sterke grote honden zullen worden. Ze lopen momenteel op enorm hoge poten...net wolvenjongen!
zondag 24 juni 2007 Vandaag is het 1 jaar geleden dat ik mijn eerste wijze lessen van Jan Fennell (grondlegster van de Amichien Bonding methode in Engeland) kreeg en sedertdien heb ik al heel wat bijgeleerd en ervaring opgedaan. Ik heb 1 jaar vooral gewerkt met onze roedel sledehonden. Ik heb ondertussen ook boeken gelezen, video's bekeken en websites bezocht over wolvenroedels, communiceren met honden, omgaan met sledehonden, mushing enz. En mijn interesse en enthousiasme om met honden verder te werken is alleen maar gegroeid. Daar onze honden ook zo gretig zijn om samen met ons aktief te zijn, hebben Peter en ik besloten om hen verder te trainen om samen op stap te kunnen gaan. Nee, we willen geen wedstrijden rijden, maar alleen samen ontspannen gaan stappen en genieten. We zijn beginnen rondjes rijden met een klein karretje in onze buurt. Daar zowel de honden als wij er wel plezier in vonden, zijn we op zoek gegaan naar een betere kar, maar bij gebrek aan een echte trainingswagen, zjin we beginnen oefenen met een go-cart die we 2de hands op de kop getikt hebben aan zee. Het bleek echter nogal snel dat dit geen veilig systeem is, vooral in onze buurt waar het lichtjes heuvelachtig is en zeker als het nat weer is, want het remsysteem werkt onvoldoende. Het is duidelijk: we moeten een professionele trainingskar hebben! Maar die zijn blijkbaar enkel in het buitenland en aan gepeperde prijzen te verkrijgen. We geven het echter niet op. Voorlopig trainen we verder bij droog weer en langs de Leie: waar het wegdek plat is. We zijn ondertussen ook degelijk materiaal voor het span gaan kopen bij Kiwaq te Hamme, een speciaalzaak met alle materiaal voor sledehonden en hun mushers. We hebben voor de 6 volwassen Malamutes een nekband en een tuig gekocht, een trekkoord en een speciale spandraad om hen vast te maken op rustplaatsen. Iedere hond heeft een tuig met een eigen kleurtje en een passend design dat wordt gemaakt op maat volgens het gewicht van de hond. Daar kregen we ook de info dat er blijkbaar in Nederland een mushingliefhebber woont met een uit de hand gelopen hobby nl. trainingswagens maken! Misschien zal hij ons kunnen helpen. Ik neem alvast contact met hem op.
Dit wordt even wennen. We hadden al het een en ander geschreven...met pen...in het roedeldagboek. Nu zal het wat aanpassing vragen om telkens achter het scherm te gaan zitten en te tokkelen op het klavier. Maar als we hierdoor jullie kunnen laten meegenieten van het wel en wee van de roedel, dan niet gelaten. Doordat het (kosmisch geplande) lot een aantal zaken liet samenvallen, groeide er een jaar geleden het idee om samen met onze roedel Alaskan Malamutes op stap te gaan. Momenteel lopen we nog rondjes rond de vijver in onze buurt, maar het is ons doel om ooit...verdere... en langere uitstappen te maken. Ondertussen genieten we van het oefenen om het mushing onder de knie te krijgen. Voor algemene informatie over de roedel en onze manier van communiceren met de honden, zal je terecht kunnen op onze website die binnenkort zal klaar zijn. Nu beginnen we alvast met deze blog waar we eerst even terug gaan in de tijd. Het is de bedoeling om de tekst ook te voorzien van foto's maar voorlopig zullen jullie hier even moeten op wachten.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Waar we verleden maand niet meteen rekening mee hadden gehouden, was de komende loopsheid van de teven. Deze doet zich meestal in de lente en de herfst voor waarbij alle teven dan loops worden of toch zo goed als.... We merken nl. een evolutie binnen de roedel: in het begin waren alle teven loops en lieten zich dekken. Nu komen ze allen nog in het beginstadium van de loopsheid maar daar blijft het bij, ze worden niet meer gedekt. Dit wordt nl. verhinderd door het alfa-koppel, Shakira en Allegro,die nu duidelijk gevormd is en de plak zwaaien. Shakira laat niet toe dat de andere teven gedekt worden en Allegro laat Thorgal en Ishtar (onze opa die ook nog wel eens wil) niet dekken. Ja, onze reuen zijn wel gekastreerd maar toch werkt hun voortplantingsinstinct nog steeds. De enigen in de roedel die dus dé daad nog mogen uitvoeren, zijn Shakira en Allegro. En Ishtar, (onze opa) die tot voor deze lente eigenlijk nog altijd de alfa was, niettegenstaande hij niet steeds meer fysisch aanwezig was in de roedel, heeft uiteindelijk volledig het onderspit moeten delven tegenover Allegro.
...veel te vlug. Al meer dan anderhalve maand geleden dat ik nog roedelnieuws neertikte. En veel zonnig vriesweer is er ook niet geweest. Wel veel regenweer wat het trainen bemoeilijkte. We hebben immers nog steeds geen goeie trainingskar. De karrenbouwer is ziek gevallen net toen hij wilde beginnen aan de constructie. Dus, brute pech! 
Ja, het blijft inderdaad telkens opnieuw zoeken want niettegenstaande er een enorm aanbod aan boeken over honden bestaat, toch moet je telkens opnieuw zelf beslissen hoe je omgaat met een nieuwe situatie, een nieuw gegeven. Bijvoorbeeld op dit ogenblik zijn 3 van de 4 teven loops in de roedel. Inderdaad, in een roedel zijn de teven op elkaar afgestemd en zijn ze meestal allen loops in dezelfde periode. Nu hebben we echter een nieuwe jonge reu, Thorgal. Weliswaar gecastreerd maar voor Alegro is hij toch een geduchte tegenstander. We hebben echter de laatste tijd gemerkt dat Alegro hem duidelijk zijn lessen leert. Thorgal, puber en nogal wild en aktief, wordt dagelijks op zijn plaats gezet door Alegro die stilaan alfa-gedrag vertoont, tenminste als Ishtar niet in de omgeving is. Op die manier leert Thorgal zijn plaats kennen in de roedel. En Alegro is er meestal niet mals mee. 
We zijn weer een paar stappen vooruit! Het is ons vandaag gelukt om onze gekende rondjes rond de vijver te verlaten en een grote tocht te maken langs de kleine wegen van het dorp. En dit zonder naast de voorste honden (Allegro en Alegria) te lopen maar door de commando's te geven vanop de kar. Peter had het deze week al uitgeprobeerd enkel met Allegro en Alegria en zonder mijn assistentie. "Dus", concludeerden we, "als dit kan met 2, dan moeten we dit zeker proberen met 4 (met Yanah en Shakira erbij). En we gaan meteen een andere richting uit."
Vandaag werd Thorgal gecastreerd, weliswaar met pijn in ons hart. Wij willen immers zo weinig mogelijk ingrijpen in de natuurlijke evolutie. Wij, mensen, hebben echter een maatschappij gecreëerd waar we constant moeten ingrijpen zoniet ontstaan er situaties die door de omgeving niet getolereerd worden. 
Het wordt hoog tijd om onze 2 puppy's die ondertussen al 6,5 maanden oud zijn, wat meer te laten wennen aan de omgeving. Om de beurt neem ik ze 's avonds mee om een ommetje te maken. Het was een tijd geleden dat beiden nog buiten hun gekend terrein geweest waren en op de1ste wandeling stond Thorgal stokstijf voor aan andere hond. Het leek alsof hij niet meteen de link kon leggen naar zijn roedelgenoten. Hij nam duidelijk de vluchthouding aan en maakte een grote bocht erom heen. Venus had vooral angst voor voorbijrazende auto's en weigerde nog verder te stappen.
Na lange tijd hebben we opnieuw de honden voor de go-car gespannen. Ik had gedacht dat de honden veel zouden vergeten zijn maar tot mijn grote verbazing verliep het trekken bijna probleemloos. Twee per twee ingespannen, liepen ze allen heel vlot. Allegro en Alegria vlogen vooruit in draf en Alegria hield het tempo goed aan zonder zich te laten afleiden. Allegro volgde haar zonder al te veel aandacht te geven aan de omgeving. Na 2 rondes konden ze even gaan zwemmen om daarna nog een ronde in de tegengestelde richting te lopen. Dit bracht hen even in verwarring maar de weg terug naar huis kon uiteraard geen probleem zijn.
De wonde aan Allegro's poot is genezen dank zij het natuurlijke genezingsproces met wat hulp van Zweedse kruiden om regelmatig te ontsmetten en Johannesolie ter ondersteuning van het herstel van de eeltcellen.
Het trainen verloopt de laatste weken niet zo vlot. In augustus steeg de temperatuur meestal tot 20° en in september zijn het drukke dagen geweest wegens het nieuwe schooljaar.
De laatste dagen was het te warm om te trainen. Dat geeft tijd om te werken aan de website. 
Onze dagelijkse oefenronde is een toer rond een terrein met een vijver op een boogscheut van ons huis. Daar onze honden enorm graag zwemmen en ze bij ervaring weten dat het einde van een wandeling aan de leiband meestal eindigt met een zwempartij in die vijver, hebben ze nu zelf beslist om reeds na 1 rondje trekken meteen het water in te duiken. Ze vertikken het om nog 1 stap verder te zetten als ze bij de vijver gekomen zijn. Hoe lossen we dit op? 
Zolang het 's avonds lang klaar is, blijven we oefenen op conditie, per 2 honden. En ze beginnen er allemaal plezier in te hebben. Allegro en Alegria hebben een stevige pas op en gaan soms in galop. Ik moet vooral nog werken met Alegria op de commando's zodat ze Allegro, die zich gemakkelijk laat afleiden, kan leiden.
Zaterdag 21 juli 2007
Hallo,
