Er is een heel team bezig, in
samenwerking met de Italiaanse onderzoeker Matteo Agosti, om de geheimen van de
ons omringende planeten te ontrafelen. Er is onmiskenbaar leven op deze
planeten. De vraag is alleen : wie zijn ze ? Op You Tube kun je een hele reeks
filmpjes bekijken van Mercurius, Mars, Venus en zelfs onze planeet aarde. Het
team werkt voor Zablafter Studio. Hieronder volgen enkele fotos die ik uit een
filmpje heb gevist. Karl Heimann is een lid van het team die de PIA02255.tif
van NASA heeft uitvergroot zodanig dat de bodem van Mercurius te zien is. Een
aantal fotos van de Beethoven Quadrangle, een gebied op Mercurius. Het is echt wel fantastisch
gedaan !!!!!
Wat is er te zien ?
Er zijn gaten te zien die niet door
meteorieten werden gevormd. Het zijn gezichten, miljoenen, miljarden gezichten
Net als larven. Demonische gezichten.
Massa's demonische gezichten. Zie die ogen...
Zie die ogen....
De NASA staat natuurlijk niet te springen op zulke ontdekkingen. Het is de bedoeling dat we goeie maatjes zouden worden met onze naaste buren.
Jezus heeft wel degelijk gezegd dat de Hemel achter de laatste ster is gelegen. (Bayside, aan Veronica Lueken) Niet de planeten naast de aarde. Laten we dus GEEN maatjes worden met onze UFO-buren !
Ik wandel door het zand. De
zandkorrels kleven aan mijn voeten. Het is plezant om het zand rond je voeten
te voelen sluiten. Het is een dag waar je de wind zandverplaatsingen ziet
maken. Je voelt het zand tegen je benen. Het bewegend plafond bestaat uit grijze
wolken met hier een daar witte boorden. De zon is niet te zien, maar is er wel.
Na aswoensdag is de trektocht
begonnen. Voor 40 dagen. In het zand stappen, met de duinen aan de ene kant en
de wilde zee aan de andere kant. Alleen stappend, soms met mensen om je heen.
De ene keer veel volk, de andere keer weinig. Het is een toch waar je vooral
jezelf tegenkomt.
Iedereen heeft een ziel. Een
opslagruimte van je emoties, indrukken, goede ingevingen, slechte uitvoeringen,
goede en slechte daden, schaamte, verdriet, nagelaten goedheid,
God-vergetenheid opslaat. En het straffe ervan is dat die ziel nu juist je
vergankelijke verpakking eeuwig overleeft.
Iedereen heeft een geweten die op
verschillende geluidssterkte staat. Bij de ene zo luid dat de stereo op het
maximum staat en alles in het hoofd verzwelgt en bij een ander nauwelijks
hoorbaar door alle geluidsdichte isolatie van eigen trots, egoïsme, aangetrokken
door geld en macht. Laat het zo stellen dat het een achtergrondmuziekje mag
zijn.
Op de tocht is het blik inwaarts
gericht op de ziel en de luidsprekers van het geweten. 1 periode op het jaar.
Tijdens de vastenperiode die altijd uitmondt in de Goede Week en met Pasen als
de kers op de taart.
Stil, het is nog niet voor direct.
Het leven is soms lastig. Voor degenen die het tegendeel beweren hebben nog
niet veel opdrachten van God gekregen. Voor degenen die het tegendeel beweren
hebben nog niet oog in oog met God gestaan. Vertwijfeling van waarom nu, waarom
zo, waarom???? Het is pas in moeilijke momenten dat je God leert kennen en
vooral jezelf ten opzichte van God. Ben je een loser of een volhouder ?
God heeft geen rozengeur en
maneschijn belooft. Hoe zou het ook anders. Hij was de Gekroonde Koning van het
lijden. Een onschuldige die door iedereen werd weggestemd : Barabbas, de
winnaar van de reality-show, Jezus, de tocht door Jeruzalem met een Kruis op de
schouders. En voor de horror-liefhebbers op de eerste rij : ophanging aan het
kruis met het geluid van krakende botten. In godsnaam wat heeft die man toch
bezield om uit de Hemel, daar waar Hij alles heeft, naar onze wereld te komen
en ons armzalig hoopje levende as-volk te redden. Het leven was voor Hem ook
lastig. Dan pas besef je wat Liefde is. Liefde is een emotie, een leven gevende
energie, die alle intenties en daden moet sturen. Laat Liefde de olie op het
water zijn. En laat het water van andere emoties stil worden. Dan heb je het
volmaakte evenwicht. Dit is een streven.
Hoop doet leven, maar zeker zijn dat
er leven volgt op het einde van je leven, doet hopen dat je dit leven mag
uitzingen. (zonder zelf in te grijpen, natuurlijk) Ieder jaar hierover nog eens
nadenken en vooral het nooit vergeten.
Het water van de zee komt op en mijn
voeten worden nat. Het water is koud. Dit doet deugd. De zee ruikt, het gaat
regenen. Ik kan niet altijd mensen rond me verdragen. Ik wil ook wel eens
alleen zijn, zodat ik mijn gedachten en gevoelens kan ordenen en Gods stem
horen. Kinderen kunnen met open armen op je toevliegen en je wereld
binnenstormen zonder nadenken. Dit vindt ik zo leuk aan kinderen. Jezus liet de
kinderen altijd tot Hem komen. Hun innemendheid en kinderlijke onschuld werken
aanstekelijk. Mens toch, wat kan een mens verharden in het leven. Tijd om terug
naar de kinderlijke innemendheid te gaan. De wind tekeer laten gaan en je haar
alle kanten uit laten waaien. Geen moeilijk geharrewar in je hoofd, terug naar
de basis.
Het is eigenlijk eenrichtingsverkeer
: alle mensen willen toch hetzelfde ? Geluk. Waarom is het zo moeilijk de weg
van Jezus te volgen en te blijven volgen ? Geloof zou mensen moeten helpen die
weg te volgen, maar welk geloof ? Ze geloven enkel nog in zichzelf en God zijn
ze vergeten. Jezus leefde 2000 jaar geleden en dat is lang geleden. Ze geloven
niet dat Jezus Zijn Trooster heeft gezonden om verder hier te zijn nl. de
Heilige Geest. En dat is geen vliegende kip, maar een levengevende energie.
Tegenwoordig geloven mensen al evenmin in bidden om dichter bij God te komen en
zaken/situaties te verkrijgen van God. Ze kennen Jezus in de rol van
wonderdoener : laat die blinde zien, doe die lamme lopen, geef de winnende
lotto-nummers, laat mijn auto veranderen in een Ferrari, verander zand in goud
Ik ben schuldig, ik weet het. Zoveel temeer is het belangrijk om me een juiste
ingesteldheid aan te meten. Zou ik niet de stoep moeten vegen voor mijn eigen
huis
Biechten is een plicht om te
vervullen tijdens de vastentijd. Lekker in het donker hokje, op de knieën.
Geloof het, priesters bijten niet. (en niet alle priesters zijn pedofielen,
gelukkig maar) De record van de ziel moetvan zonden gewist worden.
Mijn voeten zakken weg in het water
voordat ik de golfbreker op kan klimmen. Ik let erop niet op de groene aanwas
van de stenen te trappen. Een lelijke val zou het einde van de tocht kunnen betekenen.
Dit is niet de laatste golfbreker. Ik zie er nog veel in de verte.
Grove leugens, leugentjes om
bestwil. In Gods ogen zijn ze allemaal even zwaar : het zijn zonden. God heeft
een grondige afkeer van zonden. Op zonde staat de doodstraf.
Degenen die zeggen dat ze nooit
liegen die hebben hun zonde al begaan. Het is even moeilijk die zonde uit te
roeien als helmgras uittrekken. Je kunt lang graven om tot de wortel te
geraken. En de toppen van het helmgras kunnen goed in je kuiten steken. Pijnlijk.
