Het leven zoals het is ... perikelen van een familie
27-09-2008
Dag 4 : Stijn
Stijn is de oudste zoon van Mierra. 25 jaar woont nog steeds thuis bij zijn moeder en Dago. Dago heeft hem sinds zijn 8e jaar groot gebracht. En alhoewel Stijn steeds veel bewondering voor Dago's sterke karakter en kennis heeft gehad, slaagt hij er toch regelmatig in, om zijn advies in de wind te slaan.
Stijn's studies verliepen zeer slecht. Tot zijn 12e had hij nooit problemen op de school, maar vanaf het middelbaar ging het per kwartaal slechter. Hierdoor heeft hij een zijn 7 laatste schooljaren letterlijk versleten. Steeds van school gegooid, wegens te zwakke resultaten en opstandigheid.
Stijn liet zich ook door zijn vader leiden. Steeds had hij na een bezoekje aan zijn vader, nieuwe ideëen. Nieuwe studierichtingen, betere scholen, ... het maakte eigenlijk niets uit, zijn vader ging hem toch een job aan de gemeente bezorgen. (zijn vader is chauffeur van een schepen in Antwerpen).
Na talloze pogingen om een diploma te behalen - in om het even welke richting - en tientalle beloftes van zijn vader, dat er een plaats als chauffeur voor hem gereserveerd was, bëeindigde hij op zijn 19 de school zonder enig attest van slagen.
Drie jobs werden voor hem geregeld, zonder dat hij een sollicitatiegesprek heeft gedaan. Dago bezorgde hem een job in de supermarkt. Goed betaald, hard werken, maar een eerlijke job. Zijn nichtje hielp hem nadien aan een magazijniersfunctie in het bedrijfje van haar vriend. Zijn oom loodste hem daarna binnen bij een recyclagebedrijf. Telkens gaf Stijn zijn job na gemiddeld zes maanden zelf op. Steeds was het excuus, dat hij een "slechte" baas had.
TIjdens de laatste werkperiode in het recyclagebedrijf, leerde Stijn zijn eerste lief kennen. Een internetdate uit de Verenigde Staten. Na enkele lange chatsessies en een toeristisch bezoekje aan zijn Wereld Wijde Webvriendin, klopte deze Amerikaanse zuiderlinge aan bij Dago's huis. Dago die op dat ogenblik nog altijd niets wist van haar bezoek, liet haar binnen, met het idee, dat zij ook na enkele dagen terug huiswaarts zou trekken. Wat hij ook niet wist, was dat Stijn haar had voorgesteld om bij de familie te blijven wonen. Stijn's vriendin trok dus permanent bij Dago in. Wat een happy family!
Mierra is 47. Vijf zusters, 2 broers. Van de vader van Stijn en Sofie is ze reeds 16 jaar gescheiden. Deze staatsambtenaar had enkel geld voor de alcohol. Zij met de kinderen een halve kip als avondmaal delen, terwijl hij na de andere helft en verschillende Duvels en een fles cognac in zijn bed lag te ronken. Maar hij was geen alcoholicus. "Ik heb geen probleem, ik heb alles onder controle". Noemt men dit niet de ontkenningsfase?
Na haar scheiding leerde ze Dago kennen. Zij werkte in dezelfde supermarkt en was niet écht op zoek naar een nieuwe partner. Maar ja, na een paar avondjes uit en wat geflikflooi op de werkvloer, moest het er dan toch van komen.
Plots leek het voor iedere speler in dit stuk op een "happy ending" uit te draaien. Mierra hield van Dago. Hij was goed voor haar en de kinderen. Dago's grootmoeder was gelukkig met haar nieuwe "schoondochter".
Is dit het bewijs dat sprookjes nu écht bestaan? Na 2 jaar geluk, hing er toch weer een onweersbui boven de nieuwe familie hun hoofd. Mierra kreeg een hernia in de nek en zou hierdoor bijna 2 jaar niet meer kunnen werken. Zelfs het huishouden was een zware opdracht. Dago moest toen voor heel het gezin werken, dit kon enkel door carrière na te jagen, zodat zijn loon kon aanspekken.
Na een zware operatie en een lange revalidatie, kon Mierra terug gaan werken. Die zondag voor haar nieuwe start werd zij echter bruusk van de autobaan afgereden door een touring-bus. Haar kleine autootje heeft alle kanten van de baan gezien, gelukkig hadden haar kinderen geen letsel. Zijzelf liep terug een hernia op, net boven de geopereerde nekwervels. Zij zou terug een 2-jaar durende lijdensweg mogen ondergaan.
2 jaren en een nieuwe operatie verder, kon Mierra eindelijk terug aan de slag. Een nieuwe job als postbode, bleek echter een redelijk zware uitdaging te zijn voor haar nekwervels, maar er moest geld verdient worden.
Toen Mierra een half jaar later zwanger werd, bleek dit een ideale oplossing te zijn. Mierra kon terug thuis revalideren en Dago die ondertussen zijn loopbaan had uitgebouwd naar assistent van een supermarkt-manager, had geen problemen met de kleine spruit die op komst was.
5 jaar later, was Mierra ondertussen vier keer bevallen. Blijkbaar is de contraceptiepil geen goede preventie. Althans toch niet, als je ze niet geregeld inneemt
Dago was ondertussen wel zelf manager geworden, maar om een familie met 7 kinderen te onderhouden, was toch wel een enorme verantwoordelijkheid. Geldzorgen loerde toch steeds om elke hoek.
Mierra is na de laatste telg, thuis gebleven. 6 kinderen groot brengen en dan nog een job, dit was geen haalbare kaart. De hernia steekt nog regelmatig de kop op, maar Mierra is een sterke vrouw en geeft niet graag toe, dat ze pijn heeft. Dago merkt dit wel, maar haar vragen om de dokter te bezoeken, heeft toch geen zin. Voor Mierra is dit geldverlies.
Nu Teagan bijna 6 jaar is, heeft zij een job aangeboden in de school van de kinderen. Zij volgt de middagstudie en nabewaking op. Een lichte job en ze is steeds bereikbaar voor de kinderen.
