Een heerlijk nachtje geslapen, heel benieuwd naar het ontbijt, na de teleurstelling bij Diamond. Bij het binnenkomen in de ontbijtzaal valt onze mond open van verbazing, we hebben dus al heel wat goede hotels gehad met heel uitgebreide ontbijten, maar dit slaat alles, zoveel keuze, zoveel verschillende soorten groenten, fruit, kaas, brood, olijven, jams, noten, gedroogde vruchten, eitjes worden vers gebakken, pannenkoekjes, wafels, croissants, teveel om op te noemen en wat me ook vooral opviel, als er vb kaas te lang bleef liggen en het begon er ook maar een heel klein beetje onfris uit te zien, namen ze de schotel weg en brachten een verse. Koffie en water of cappuccino werden aan tafel bediend. 9u30 moest het busje vertrekken richting witte minor moskee, we werden afgezet aan het kerkhof en moesten dus gans het kerkhof doorlopen bergje op, bergje af om uiteindelijk aan de achterkant van de moskee uit te komen en wie stond daar al op ons te wachten, yep ons busje. Maar ik weet niet of de anderen goed rondgekeken hebben op dat kerkhof, de zerken waren fantastisch mooi met foto's van de overleden mensen op, maar met zo'n goede kwaliteit onvoorstelbaar. Een kerkhof is toch altijd een bijzondere plek, ik ben niet het type om mensen te gaan herdenken op een kerkhof, maar er komt een gevoel van rust over mij, ik kan met heel veel respect over een kerkhof lopen en naar de graven kijken, naar de foto's van de mensen, vaak zijn het familie graven en kun je op die manier bijna een stamboom opstellen van die mensen, jammer genoeg renden ze over het kerkhof, dus geen tijd om hier of daar even een rustmomentje een momentje van respect over te brengen want een kerkhof is ook vaak een doolhof. Dus rennen maar want wachten op de laatste dat is er niet bij, ook een vorm van respect toch  , het is een super mooie moskee, een vrij groot complex ook wel.
Volgende halte Ubay Ibn Ka,b moskee. Vorige reis waren we hier ook al, binnen heel dik zacht tapijt, mooie plafonds, verschillende ruimten en een enorm grote waszaal voor de mannen, de mannen werden ook uitgenodigd om binnen te komen kijken, ikke dus niet. Achter was er ook weer een kerkhof, daar ben ik vorige keer niet geweest dus wou ik dit even bekijken, ook hier weer mooie grafstenen maar ook heel veel bergjes grond met een klein plaatje op, meer een soort grote molshopen, geen idee van het hoe en waarom zal ik eens moeten uitzoeken. In het graf ligt de overledene bij voorkeur zonder kist, op de rechterzij met het aangezicht in de richting van de Kaaba in Mekka. Wordt er wel een kist gebruikt, dan moet dat er een zijn waarin de overledene op zijn rechterzij kan liggen. Om het mogelijk te maken dat de dode op de dag van de wederopstanding ook inderdaad overeind kan komen moet er een ruimte boven het lichaam open blijven. Vaak wordt hiervoor een speciale constructie in het graf aangebracht. De lijkwade wordt bij hoofd en voeten losgemaakt. Iets verderop zit er een dame die begint tegen mij te roepen, ik ga er naartoe, ze kijkt heel boos en begint een boos gesprek, ik begrijp eruit dat ze vraagt waarom ik hier foto's maak, dat de mensen hier dood zijn en dat ik ze met rust moet laten, dit is de eerste keer dat dit me overkomt, misschien heeft die vrouw net iemand verloren, of heeft ze ruzie thuis en zoekt ze een slachtoffer om uit te kafferen. Ik blijf haar alleen maar met een vriendelijk gezicht aan te kijken en te knikken, ik leg mijn rechterhand op mijn hart en maak een lichte buiging wat respect betekent maar ja ze blijf maar doorgaan, dan ga ik verder en zwaai vriendelijk, bye bye 
John brengt onze gids naar een Hallal restaurant waar we vorige keer heel lekker gegeten hebben, ze geven hun zelfs een rondleiding. Ik ben ondertussen een koel drankje gaan kopen, want het is hier nog steeds boven de 25 graden. Ik vraag me af of ik bedondert ga worden of niet, neen die meneer is doodeerlijk, het flesje fris met perzik smaak kost 2000 sum dus 0,20 Euro!
We rijden door naar de volgende Moskee Sjeik Haiekh Muhamad. weer eentje om U tegen te zeggen, ik vind die mozaïeken altijd zo mooi echte kunstwerken.
Lunch in het grote plov restaurant en hier ontmoeten we de vriend van Nulifar, wat een fijne gezellige en vriendelijke jongeman, volgend jaar trouwen ze een heel tof koppel. De plov wordt hier in heel grote kuipen gemaakt er wordt ons gevraagd of we er paardenvlees op willen, neen dus is niet ons ding. De plov was lekker maar ik had er al betere gegeten, maar goed smaken verschillen. Bek onze gids van vorig jaar had beloofd ons te vervoegen, maar hij is niet komen opdagen, reageert ook niet op berichtjes, ook niet op die van zijn collega Nilufar, foei foei Mr Bean!
Na de lunch zijn we op vraag van Corvo naar een metro station gegaan want ze vonden de vorige ook zo mooi.
Daarna naar een Moskee complex waar in de bibliotheek de oudste Koran ligt, je moest hier wel entree betalen en nog wel 15000 sum! (1,5 euro).
Ik ben buiten gebleven met Nilufar zij was John zijn speech voor de fashion show van het Engels naar het Oezbeeks aan het vertalen.
We zijn voor het diner naar Restaurant La Piola geweest, daar hebben we bij de vorige reis bijna elke dag gegeten. Het eten viel mee, maar de bediening liet veel te wensen over, iedereen had al gedaan met eten als John zijn eten nog niet gekregen had, gezellig is anders als iedereen gedaan heeft en jij moet nog beginnen. 3 van de gasten vonden het daar wel super, voor een fles wodka betaalden ze 6 euro, yep 6 euro voor een gans fles wodka !
Dan belde Gulnara om te vragen waar we bleven want Jo zou een proefopstelling gaan maken en de modellen konden zo al even wennen aan de flitsen en hoe de camera's op hun gericht zouden staan. Maar de glazen wodka waren nog niet leeg, dus wij zaten al in het busje te wachten...
In het hotel aangekomen direct naar de Silk Road zaal, waar de modellen stonden te wachten, Gulnara was niet blij... John heeft het mogen horen.
Een deel van de groep is ook komen kijken hoe de meisjes liepen, er werd ons dan ook gevraagd commentaar te geven als we iets verkeerd zagen. Ik zag een meisje met gebogen benen lopen, dat kind kon dus niet op hakken lopen (ik kan dat ook niet ik loop ook met gebogen knietjes maar daarom doe ik geen hakken aan) zij kreeg dan ook onder haar voeten (yep met naaldhakken ) de rest van de tijd heeft ze zonder schoenen gedaan, later kreeg ze van het hoofdmodel nog te horen dat ze teveel door haar knieën zakte met het stappen, John had gezien dat er eentje met kauwgom in de mond liep... Brigit liep dus ook mee en dat deed ze bijzonder goed ! Knap hoor Brigit!
En dan naar bedje toe, het was weer een vrij lange dag. Slopze 
|
