Ondanks de koude toch nog redelijk kunnen slapen. Voor het ontbijt gaat John nog wat foto's maken het is ook heel mooi hier en rustig. Een groot nadeel van Oezbekistan zijn de vele trapjes en stoepjes en af en op stapjes en daar heeft John van heel nabij kennis mee gemaakt, om zich heen kijkend voor de mooie foto had hij een opstapje niet gezien, hij is vlak op zijn kin gevallen, ik denk dat er een tand door zijn lip zat, meer uitleg ga ik hier niet doen 
Onmiddellijk was de gids erbij om John op te helpen, Rosalinde zag John liggen en is het aan de groep gaan melden die al aan de ontbijt tafel zaten, John en ik kregen dan ook hulp om hem recht te helpen, de spullen bijeen te rapen die uit zijn zakken gevallen waren en delen van zijn toestel die weggerold waren.
Het ontbijt was voldoende. En tegen vertrektijd moesten er dus nog een aantal gewekt gaan worden, klopt die andere tijd speelde weer zijn parten 
Het busje stond klaar om ons naar Khiva stad te brengen, ons ontbijt werd flink door elkaar geschud tijdens de rit. Tijdens de rit een aantal bijzondere vogels gezien zoals de kuifleeuwerik en 2 soorten bijeneters.
Khiva heeft een heel oud stadscentrum helemaal ommuurd met 4 grote poorten in elke windstreek. De gids kreeg het gezelschap van een dame van Khiva stad, veel Engels begreep ze ook niet alhoewel ze nadien wel hele verhalen kon vertellen. Van de gids kregen we bij elk gebouw enorm veel uitleg, voor fotografen was het een beetje teveel, daarom splitste de groep zich in 2, Corno, Jo en John trokken zelf op pad. Ik ben ook bij de gids gebleven, hij had een strenge uitstraling en rammelde zijn verhaaltjes netjes af, een geluk dat Sebastiaan de gids er een paar keer op aansprak, dat het een beetje teveel van het goede was, dat we niet respectloos wouden zijn maar dat onze tijd beperkt is en we meer willen zien, voor een tijdje hield hij er rekening mee, maar dan vergat hij het blijkbaar weer  . De oude stad is mooi, een aantal paleizen, moskees, minaretten, madrassah's, kleine steegjes, souvenirs verkopers (niet opdringerig). Toen we in een moskee met enorm veel verschillende houten peilers kwamen sloten Cornu en Jo zich terug aan bij het gezelschap. John die waren ze onderweg kwijtgespeeld, want John doet graag zijn ding en soms verdwijnt hij gewoon. Ik was toch ongerust omdat ook hier zoveel trappen en stoepjes zijn, dus ik ben in mijn eentje het doolhof ingetrokken (de mensen die me kennen zullen nu ook wel denken oei oei komt dat wel goed ). Ik ben dan richting toeristen politie gelopen en heb daar raad gevraagd. Uiteindelijk heb ik John opgebeld en hebben we op een herkenbaar punt afgesproken. oef ! Afspraak was 12 uur aan de grote poort waar we binnen gekomen zijn, een aantel waren netjes op tijd. We zijn buiten de stad gaan lunchen, het was lekker eerst een soepje met veel groentjes in en dan een groene pasta, groen gemaakt door dille met in het midden dezelfde groenten als uit de soep en een kommetje zure room om erover te gieten. Was best lekker.
De middag uitstap was het zomerpaleis, ik had me hier heel wat bij voorgesteld, een aantal kamers waren wel heel rijkelijk versierd, er was een slaapkamer met een bed met fluwelen baldakijnen en een spiegel kamer, veel uitleg hebben we hier niet gekregen, we werden in hoge snelheidstrein tempo naar de andere gebouwen geloodst waar tentoonstellingen waren over oa de fotografie, wel mooi, maar duurde ook allemaal zo lang.
Dan was er een leuke verrassing, we moesten dus rond 00.30 naar de luchthaven vertrekken voor een binnenlandse vlucht terug naar Tashkent er was ons beloofd dat we ook nog een hotelkamer ter beschikking zouden krijgen om ons wat op te frissen en te rusten. We kregen dan ook in de oude ommuurde stad een kamer in een hotel dat ondergebracht was in een voormalig madrassa, op het gelijkvloers waren vroeger de studie zalen en met een klein smal trapje kon je naar het eerste waar de studenten sliepen. Een aantal kregen beneden een kamer een donker gangetje bracht je naar een klein halletje met aan de ene kant een badkamer en aan de andere kant een slaapkamer niet groot, maar groot genoeg en heel bijzonder om hier te mogen slapen. Jo had minder geluk met zijn 33kg zware koffer moest hij die steile trap op, een geluk dat er iemand van het hotel hem geholpen heeft die koffer naar boven te dragen. Ik vond het een bijzonder fijne ervaring. John die is er weer op uit getrokken voor foto's, ik ben in het hotel gebleven geprutst met de koffers, want met 4 koffer op reis, 2 grote 2 handbagage koffers is het soms wel zoeken, ik was heel moe maar overdag slapen lukt me niet dus wel wat gerust, buiten in de tuin van het hotel op het terrasje gaan zitten en een heerlijke thee gedronken. Voor het diner zijn we naar een restaurant gegaan in de ommuurde stad naast de minaret. Weer trappen naar boven... een geluk dat ik vandaag wat gerust heb in de namiddag en kon dus de trappen nog aan. we zaten op een eerste verdiep, buiten met een mooi uitzicht, maar niet overdekt en vrij winderig, ze hadden wel traditionele kledij, jassen, voorzien voor hun gasten, veel warmte gaf het niet, maar wel bescherming tegen de wind. Hier hebben we een traditioneel gerecht van Khiva gegeten Tukhum Barak, is een soort ravioli gevuld met ei en kaas en als dipje krijg je er zure room bij. Op deze locatie hebben we dus heel sobertjes gegeten, ik vrees dat er sommigen nog wel wat meer hadden kunnen eten.
Daarna zijn we terug naar het hotel gegaan en konden we een paar uurtjes rusten want afspraak was om 12 uur vertrekken, dus ons zijn we een uurtje op het bed gaan liggen, opgefrist en klaar voor vertrek. Natuurlijk waren er die in slaap gevallen waren en hun wekker niet gehoord hadden of zoiets...
De koffers naar het busje gebracht, alles en iedereen erin en naar de luchthaven.
We waren wat te vroeg voor de check in, maar dan kwam het hoofd van toerisme en die liet ons plaats nemen in de VIP lounge, in grote diepe zetels konden we rustig de vlucht afwachten, we hebben dan ook een heel lichte controle gehad en van overgewicht maakten ze blijkbaar geen probleem en dan heb ik het over een 32 kg zware koffer en niet over ons 
De vlucht was kort ongeveer 1.15, ze kwamen rond met drankjes en voor ik mijn beker half leeg had kwamen ze al weer ophalen.
En dan...we zouden dus naar het Wyndham hotel gaan een luxe 5 sterren hotel en niet dat Diamond hotel een drie sterren denk ik, met piep kleine kamers en een mini ontbijt. In mei bij ons eerste bezoek waren we het veel beter gewoon en wij zouden even goed ontvangen worden werd ons belooft en wij gaan ervan uit, belofte maakt schuld. Maar... Nilufar onze gids had goed en slecht nieuws, er waren maar 2 1 persoonskamers en 1 dubbele kamer vrij in Wyndham... er werd dus besloten dat John en ik in de dubbele Jo omdat hij de lampen voor de shoot in zijn koffer heeft en dan de oudste van de groep Will in het goede hotel te laten overnachten. De gids gaat mee binnen laat iedereen inchecken en wij maar wachten in het busje. Dan komt ze bijna jankend buiten en vertelt ons dat Wyndham geen reservaties gekregen heeft en dat wij er dus geen kamer hebben. John en ik ontploffen zo'n beetje, weer een belofte die niet nagekomen wordt. We gaan dan ook binnen in Diamond en daar willen ze ons een kamer op de 2de verdieping geven, er is niemand meer om onze koffers naar boven te doen en sorry maar na zo'n lange dag moeten ze me niet vragen om koffers naar een tweede verdiep te sleuren. Ik zeg dan dat ik een kamer wil waar niet alleen een bed staat, maar ook een stoel en een tafeltje zodat ik ook mijn blog kan tijpen. Tja die kamers zijn boven en er is geen lift, dus moeten wij tevreden zijn met een kamer waar je niet eens je koffers in kwijt kunt, ik ben zo teleurgesteld echt niet te doen ik zou wel kunnen janken. Maar ja John is heel moe dus gaan we maar naar de kamer, het is ondertussen 4.15 dus hij wil slapen. De koffers moet ik dus op de grond open maken en onze spullen proberen te zoeken.
Gelukt, nu even proberen een dutje te doen, want ik zet de wekker om 8 u zodat we kunnen ontbijten en om 11 u komen ze ons ophalen. Slaapwel
|
