TTring tring, daar is hij al weer, wat heeft die wekker al moeten werken tijdens deze reis, we moeten er weer vrij vroeg uit, want we moeten gepakt en gezakt klaar staan om 7.30 om te vertrekken naar Khiva. Natuurlijk is weer niet iedereen op tijd, ik denk dat sommige mensen een andere klok hebben, die zo'n beetje een eigen tijdritme heeft en zich niks aantrekt van gemaakte afspraken, snappen doe ik het niet, nu alleen maar hopen dat wij altijd de wekker horen 

We nemen afscheid van onze gids, want in elke stad krijg je een gids die tot die stad behoort, kwestie van goed op de hoogte zijn van zijn stad, of het geeft meer mensen werk, in ieder geval het is altijd een beetje wennen aan een nieuwe gids.

De rit van Bukhara naar Khiva is ongeveer 450 km, de tijd.... lang heel lang. De chauffeur is van ochtend toegekomen uit Khiva, hij had dus al een lange reis achter zijn kiezen. Eerst nog even de tank volgieten, duur is benzine hier niet 0,49 cent is wat anders dan bij ons. Het eerste stuk valt vrij goed mee, eerst 2 baans, dan 4 baans en dan weer 2 baans weg, de baan was in goede conditie, maar na een tijdje begonnen er kuilen en putten in te komen, John vergeleek het met de banen in Wallonië ook zoveel beschadigingen aan de weg, je wordt echt dooreen gerammeld, dondert bijna je bank af en het doet pijn in heel wat organen... Dan vraagt Myrthe een toiletstop aan en een paar honderd meter verder is er een openbaar toilet, ik pas voor de plas, vind die openbare toiletten in het buitenland meestal vies en goor en tja dan ga ik er liever niet naartoe. Ik had op mijn wensenlijstje een katoenveld of moet ik zeggen een veld met katoen.. we waren er al een paar voorbij gereden, maar dan aan de andere kant van de weg, tot de mannen (want die zitten meestal voorin) allemaal tegelijk stop riepen, de chauffeur moet een beetje geschrokken zijn want die stampte heel hard op zijn rem.  Jo had pijnlijke voeten en liep dan ook op zijn kousen, zijn voeten waren gezwollen door de warmte, wel lastig op kousevoeten als er ezeltjes die voor transport zorgden van de kant van de weg hun openbaar toilet gemaakt hadden, maar blijkbaar is het goed gegaan.  Iedereen stond dan ook de plukkers en het katoen te fotograferen, het zijn allemaal best aardige mensen die zelfs poseerden voor ons.  Tot er een man met zijn armen in de lucht en veel kabaal makend op onze groep afkwam, Jo en Will stonden dan ook tussen de katoenplanten wat die meneer helemaal niet leuk vond, kan ik ook wel begrijpen, het is hun broodwinning en elk plukje katoen telt. 

Na een paar uurtjes stelde de chauffeur zelf voor om even te stoppen, hij zag er ook moe uit, maar ja je zou van minder. We stopten aan een wegrestaurant, nou ja wat je restaurant zou noemen, het waren een reeks kleine kamertjes aan elkaar gebouwd, een winkeltje, een restaurant, en nog een paar gebouwtjes en achterin waren de toiletten. John en ik namen koffie, het was heel sterke koffie gesuikerd en melk neen melk hadden ze niet, (wat wel meer voorkomt) maar uiteindelijk bracht de mevrouw een potje met poedermelk.  Er stonden een 10 tal tafeltjes, gedekt met een dun plastic zeiltje met bloemetjes op en die bloemetjes zaten vol met vliegen... daarom zijn we dan uiteindelijk maar buiten op een bankje gaan zitten, niet aan de tafels, want de tafel stond op zo'n verhoog, tafel 20 cm hoog en daar moet je dan gaan aan zitten heel ongemakkelijk en dat redden John en ik echt niet. 

In de goot stonden watermeloen planten, stel je voor midden in de woestijn groeien in de riolen meloenen.. maar ja daar krijgen ze tenminste nog water. Rosalinde heeft ons dan ook getrakteerd op meloen een immens dikke meloen voor 1,5 euro, spotgoedkoop en oh zo lekker.

Dan werd het tijd om weer verder te rijden op zeker ogenblik reden we een groot meer voorbij aan de grens van Turkmenistan, vreemd maar ja er zijn nog meer dingen vreemd in Oezbekistan.

Rond 15 uur komen we aan in Khiva, de chauffeur stopt ter hoogte van een hotel en belt met iemand, hij klinkt boos, tja klinken want hij spreekt alleen Russisch dus we verstaan geen jota van wat hij zegt.  Hij wordt echt boos, hij rijdt een stuk, stopt, rijdt, stopt, rijdt, stopt en zet de motor af, hij zit daar, staart voor zich uit en wij weten van niets, John stuurt een sms naar het hoofd van toerisme, legt de situatie uit en vraagt uitleg.  De chauffeur krijgt telefoon, zegt iets en rijdt verder, iets later gaat zijn telefoon weer over en krijgt John de telefoon in zijn handen gestopt, het is de 'local guide who is waiting for us'ok ze verwachten ons, oef dat is al iets.

Ze hadden de wens uitgedrukt om in een Yurt te slapen, maar van de gids in Tashkent kregen we te horen dat het niet door gaat want dat wij dat niks zullen vinden, geen comfort, blabla en blabla. Dus wij maar afwachten waar we naartoe gebracht worden. De straat verandert in een ehhh pad of gewoon een baantje aarde en zand en dikke keien niks asfalt of beton of wat dan ook, we worden enorm door mekaar geschud en dat voor een hele rit nog, we gaan echt naar de middle of nowhere. bizar, en dan komen we aan een soort vestigingsmuur met kantelen en een uitkijktoren, ziet er wel mooi uit en dan zien we Yurt achtige dingen, dus toch ! Wat zijn we benieuwd.

Het zijn geen echte Yurts, maar het zijn gebouwen die eruit zien als een Yurt en per gebouw heb je 4 kamers, met een inkom halletje een ronde slaapkamer en een badkamer met zitbad.  De bedden zijn halfrond zodat ze netjes tegen een muur kunnen staan.

Maar veel tijd hebben we niet, want ondertussen is het al ver na 15 uur en hebben sinds 7 uur niets meer gegeten, oh ja toch een paar stukjes meloen.  Dus worden we uitgenodigd om onder een soort afdak plaats te nemen aan grote ronde tafels. Een paar jonge mannen dekken vlug de tafels, brengen brood en sla en nadien vis en vlees, de vis was met een lekker korstje gebakken smaakte lekker af, echt goed.

De baas van Toerisme van Khiva kwam ons ook verwelkomen, heel vriendelijk sprak en begreep helaas bijna geen Engels, de gids speelde voor tolk.  Hij stelde voor om na de lunch een trip te maken met een pick up truck konden 5 mensen mee waarvan er 2 achter op de pick up moesten staan.  Er werd aan de tafel besloten dat John en ik in de pick up mochten gaan zitten met nog een derde en de 2 andere mannen achterop. Omdat de dames geklaagd hadden dat ze niet mochten zwemmen in het meer rondom het gebouw, waar dus enorm veel vissen in zitten en zij als kweekvijver gebruiken, logisch dat je niet in een kweekvijver mag zwemmen, dachten wij dat we hun een plezier deden met hun een rondvaart met een speedboot aan te bieden, hier konden dus weer 5 mensen in mee en de gids was super blij dat hij ons dit kon aanbieden.  Na de lunch vlug onze fototoestellen pakken en klaar voor vertrek, maar voor we het beseften, was iedereen op de pick up geklommen en was Will in de auto komen zitten, dat was niet de afspraak die de gids gemaakt had, hij had een bootje gecharterd voor de dames, hij was dan ook niet blij dat iedereen op de pick up zat, Insurance not happy zei hij, maar goed dat was dan maar aan hem om hier iets over te zeggen.  John zat eerst voorin, maar na de eerste stop heeft hij met mij gewisseld want met 3 op de achterbank had je geen recht stuk in je rug, dus dank je John. Onderweg zijn we een paar keer gestopt, ik heb ervan genoten om sporen te zoeken, thuis moet ik even uitzoeken van welke dieren die sporen zijn er lagen ook schelpjes, allemaal met een licht paarse kleur en ik heb een bijzonder grote kever gezien en een woestijnrat die net in haar holletje kroop toen ik er aan kwam. Nadien nog een mooie zonsondergang gezien.  Geen idee wat de anderen van de natuuruitstap vonden, want niet iedereen had natuur opgegeven op hun wensenlijst.

Voor het diner werden we verwacht in een andere Yurt, een wit gebouwtje overtrokken met een wit zeil zag er dus meer als Yurt uit.  Helaas pindakaas het was ons niet gegund want het was zo'n ultra laag tafeltje waar je op de grond  moest zitten. Jo was solidair en is bij ons onder dat afdak komen zitten.

En dan naar bed, het was koud in de Yurts, de airco hebben we op 30 gezet maar de lucht die eruit kwam was en bleef ijskoud. Op de bedden lag ook alleen maar een laken, geen deken, geen dekbed, het was zo koud, ik heb dan een badhanddoek bij over mij gelegd en zo in slaap gesukkeld