|
De nacht hebben we dus op het vliegtuig doorgebracht, sommigen hebben een klein dutje kunnen doen, anderen helaas niet. Het zal dus een zware dag worden. We landen deze keer op een heel ander deel van de luchthaven en moeten naar mijn gevoel kilometers stappen voor we aan de bagage claim komen, daar staat iemand van de toeristische dienst ons op te wachten die vraagt om aan hun loket te wachten tot iedereen zijn bagage heeft, het is vrij lang wachten, maar hoera iedereen heeft alles.
Dan worden we naar een busje gebracht we zijn met 10 mensen ieder 2 stuk bagage, maar er staat buiten het busje ook een gewone auto klaar die ook volgepropt wordt met onze bagage. We rijden een heel eind tot 5 km buiten het centrum, hier draait de chauffeur een heel bizar straatje in, lijkt niet echt op een straat, gaat een stuk stijl naar beneden, vol kuilen, we komen precies in een achterbuurt terecht en nog steeds geen gids of afgevaardigde van dienst of ministerie van toerisme gezien. Als we op een soort pleintje komen staat er inderdaad een hotel, buiten ziet het er ehhh of ziet het er niet uit?
John vraagt aan de receptionist naar 1 dubbel kamer en 8 single, neen zegt die vent het zijn allemaal dubbel kamers, no single. Wel gezellig om elkaar beter te leren kennen om onmiddellijk de nacht samen moeten door te brengen en breakfast no no no breakfast this morning tommorrow at 7.30 breakfast hoezo de volgende ochtend staat op het programma 6 uur ontbijten , maar dit laten we dus niet toe, John appt en belt en belt nog een keer, maar ja het is hier ook 6 uur 's ochtends, uiteindelijk krijgt hij contact en uit zijn ongenoegen, de gids Ulifar ook het hoofd van toerisme schiet in actie, maar ja het is nu dus wachten op een verantwoordelijke, het hotel is ook veel minder luxueus dan de vorige keer dat we hier waren, maar goed we willen ons even kunnen opfrissen, iets anders aantrekken en ontbijten. Uiteindelijk na niet de beloofde 10 minuten maar minstens 20 minuten is ze er, het is een lieve charmante jonge vrouw die haar best doet om behoorlijk Engels te praten, John doet zijn uitleg en ze gaat mee binnen naar de receptie, waar 2 reisgenoten haar zeggen dat het hotel ok is, maar dat ze 1 persoons kamers willen. Oeps daar gaat John's verhaal dat we een betere standaard willen, uiteindelijk krijgt iedereen een kamer, wel 2 persoons kamers maar voor single gebruik. ik denk dan ook dat wij de kleinste kamer gekregen hebben, want buiten een bed staat er niets in de kamer, geen stoel, geen bankje, een bed en 2 nachttafels and that's it. Maar goed het is nieuw en het is proper en het bed lijkt er goed uit te zien, Ulifar heeft dan ook geregeld dat we nog ontbijt krijgen. er zijn 2 tafels met vooral groenten en fruit en een klein mandje brood, nadien krijgen we nog wel een eitje op de tafel gezet. We hebben heel even de tijd want om 10 uur vertrekken we voor de eerste uitstap. Doordat het hotel een stukje buiten het centrum ligt krijgen de mensen al wel een impressie van hoe groot en proper de stad is. Tashkent laat zich aan zijn beste kant zien.
onze eerste stop is het immens grote Uzbekistan hotel, meer dan 315 kamers, 17 verdiepen hoog en 's avonds wordt de gevel omgevormd tot een immens groot tv scherm waar reclame boodschappen op getoond worden, indrukwekkend in ieder geval. Hier ontmoet John zijn eerste vriendinnetje, via facebook heeft hij een contact met haar opgebouwd, ze komt ons dan ook hartelijk begroeten en geeft heel wat informatie over het hotel, we zouden het fijn vinden om hier eens te kunnen overnachten, maar die dag zat het hotel helemaal volgeboekt. De vorige reis was ook op het laatste moment geregeld, maar die was heel anders, maar ja een paar dagen op voorhand 9 kamers vinden in het hoog seizoen is ook niet eenvoudig.
Na het hotel brengen we een bezoek aan een nieuw ijs stadion HUMO, humo is een fictieve vogel en op 7 heel mooie tekeningen staat deze vogel overal in verwerkt< De gids van de ijsbaan brengt ons naar de grote hal waar de dagen voordien een groot Judo tornooi is gehouden, buiten is het meer dan 30 maar de hal is super geïsoleerd zodat het er lekker fris is. In oktober gaan ze het ijs aanbrengen en zal er een grote openingsceremonie zijn. De hal kan meer dan 20000 mensen plaats aanbieden, buiten de suite die er is en het restaurant met uitzicht op de ijsbaan. Deze zal gebruikt worden voor tornooien ed een kleinere ijsbaan zal openstaan voor het publiek waar geschaatst kan worden.
Er zijn er een aantal die ook een metro station willen zien, we gaan dan naar het dichts bije station Paktahor niet het mooiste maar geeft toch een kleine impressie ze gaan dan ook nog even door naar een ander station.
Dan is er de lunch, zoals altijd komt er heel veel op tafel de Oezbeken houden ook van sharing food, dus alles komt in het midden en graaien maar, wat deze keer ook heel verschillend is, 's ochtends waren er geen messen en hier nu ook niet, blijkbaar gebruiken de Oezbeken geen mes alleen vork en lepel, wij hebben dit heel anders ervaren of het ligt aan het type horeca waar je terecht komt.
Na de uitgebreide lunch rijden ze naar de Chorsu bazaar, wat een drukte, we worden dan ook in het begin van de parking afgezet en er wordt afgesproken dat we om 5 uur aan het busje moeten zijn, zoek en vind het dan maar allemaal. iedereen gaat zo'n beetje zijn eigen weg. Het is fijn om hier over de buitenmarkt te lopen en hier en daar een foto maken van de mensen die heel graag op de foto willen.
16.45 hebben wij de bus gevonden, was wel even zoeken want de gewone marktkramers vertrekken en nu wordt de parking ingenomen door mensen in heel vaak oude aftandse Lada's die op het dak of in hun koffer plantjes hebben en deze op de parking komen verkopen, heel apart om dit te zien, want die parkeerplaats is niet groot en ze zetten hun auto dan ook zomaar neer. Oef 17.15 iedereen is er, het zijn toch Belgen en Nederlanders... die hebben wel heel snel de Oezbeekse mentaliteit over genomen om te laat te komen :-)
Als afsluiter van de dag en voor het diner hebben we naar het Avoy theater gegaan, wat een pracht van een gebouw, super mooie architectuur, binnen heel mooie schilderijen van mensen in traditionele kledij, mooie trappartijen, grote reliëf panelen tegen de muren en voor spiegels, een pareltje, we hebben een rondleiding gekregen en dan hebben we een balletvoorstelling gekregen. In een volle zaal lieten een 40 tal ballet dansers en danseressen ons genieten van een mooi spektakel, de titel hebben we niet meegekregen, maar het ging over een prinses die gaat trouwen maar voor wie het slecht afloopt, wil je het verhaal kennen... kom dan naar Tashkent ;-)
Ondertussen was het al vrij laat geworden en werd het hoog tijd om te gaan eten, we zijn in een restaurant geweest waar we bij ons vorige bezoek ook gegeten hadden en daar kwamen we weer een bekende tegen van het toeristen bureau, leuk dat de mensen je nog herkennen en heel vriendelijk zijn.
En daarna naar het hotel het Dyamond hotel in een soort achterbuurt, nieuw maar sobertjes, het bed was heeeeel hard, maar ik denk wel dat we als een blok in slaap zullen vallen, een nacht niet geslapen dat voel je wel.
|
