Het is nu al dag 9, maar zoals eerder gemeld waren we gisteren en vandaag in Samarkand en ik had geen computertje mee en lange teksten met de telefoon dat zag ik niet zo zitten, vandaar dus nu het verslag.

We moesten vroeg uit de veren, want de trein vertrok om 8u30 en je moet toch wat op voorhand zijn, omdat de bagege ook gechecked moet worden.  Maar ja.. Tashkentse tijd is iets later dan onze tijd, wij vroeg naar het ontbijt en dan koffers dichtgemaakt want die bleven dus achter in het Radisson Blue hotel en we namen een klein koffertje en onze fotoapparatuur mee.  Omdat het ondertussen al bijna 8 uur was (voorzien om 7.30) hebben we zelf al maar gevraagd om uit te checken en net op dat moment komt onze Beck binnengestormd, het hotel vroeg ons de barkosten te betalen maar daar heeft Beck een stokje voorgestoken, nee wij mochten niks betalen (hoe fijn is dat J )

Dan hop in razende vaart naar het station, we mochten dus in business reizen, heel ruime stoelen die je naar achter kon schuiven, een tafeltje zoals op een vliegtuig en heel veel ruimte voor de benen.

Ze kwamen ook rond met een doos met een choco croissant in (heel lopende choco in het midden dus was nogal zompig) en dan een bekertje en oploskoffie en een theezakje en 2 chocolade koekjes, het was fijn om dit nog extra te krijgen, gaat de tijd ook sneller want uiteindelijk is het toch een goede 2,30 treinen.

In Samarkand stond er een gids van de stad ons op te wachten, een vreemde vogel, sprak amper Engels en deed heel afstandelijk, met Beck zijn we anders gewoon dus een geluk dat hij ons vergezelde zodat we genoeg informatie van hem kregen.

Eerst naar het hotel, het zag er indrukwekkend uit, groot en ruim heel bijzonder.  De kamers waren gewoontjes (ik denk dat wij ook een beetje verwend raken) maar er waren toch een aantal minpuntjes.

Na een half uurtje zijn we al weer erop uit getrokken, naar de Amir Temur, ook genoemd Timoer de Grote of Timoer de Manke, hij was een strijder en nog een goede ook want hij heeft nooit een veldslag verloren.  Hij heeft heel veel betekent voor het Oezbeekse volk. Hier werden we aangesproken door de Toeristische politie, een heel charmante dame die vloeiend Engels sprak.  John was natuurlijk ook door haar gecharmeerd J en heeft haar ondertussen al als vriendje op facebook… Zij heeft me een rondleiding gegeven bj het graf van Amir Temur en daar heb ik dus gans zijn geschiedenis geleerd.  Ze heeft een app gedownload op mijn telefoon en als je in een kamer kwam scande je met die app de foto en dan kreeg je op je telefoon een 3D rondleiding.  Ik heb dan ook de postkaarten gekocht zodat ik het thuis nog een rustig kan  bekijken, de uitleg wordt in verschillende talen (oa Frans, Engles, Chinees J enz, Nederlands helaas nog niet)

Het Registan is het grote plein in het historische hart van Samarkand in Oezbekistan. Het plein wordt omringd door drie madrassa's. Het Registan werd in de 15e eeuw ontworpen door Ulug Bey en verfraaid door zijn opvolgers. De naam Registan betekent Plaats van zand, omdat dit ooit een zanderig marktplein was. Een madrassa is een school, in vele moskees wordt in de madrassa uitsluitend de Koran geleerd, maar in deze bouwwerken werden heel slimme kinderen opgeleid tot astronomen, wiskundigen, enz…

Ik heb hier een gids meegekregen, dat mens deed haar werk zo enthousiast en wist zoveel te vertellen en wist van geen ophouden J en John die muisde er altijd tussenuit want hij moest foto’s maken, ja ja  Maar ik vond het wel interessant (het meeste dan toch) zoals Suzani dat  zijn traditioneel borduursels gemaakt voor gebruik als wandkleden, spreien, meubeldoppen, kussens of tafelbekleding. Het is handgeborduurd textiel dat traditioneel door familieleden wordt gemaakt voor een bruidsschat van een Centraal-Aziatische vrouw. Het maken van deze prachtige textiel begint wanneer een baby meisje wordt geboren, en borduren op deze items gaat verder met de hulp van familie en vrienden totdat het meisje de huwelijksleeftijd bereikt.  Wat er geborduurd wordt heeft ook nog een bijzondere betekenis, maar dat ga ik jullie hier besparen.  Voor meer info : mail J

Ook van deze dame heb ik uitzonderlijke informatie gekregen over de moderne vrouw (later meer hierover)

Nadat ze met mij het volledige complex doorlopen had en ik kan u verzekeren da’s groot, da’s heel groot zijn we met een soort golfkarretje naar de Bibi-Khanummoskee gereden.  Zijn naam komt van de vrouw van de 14e-eeuwse heerser, Timoer Lenk. De buitenmuren zijn 167 meter lang en 109 meter breed. De koepel van het hoofdgebouw bereikt een hoogte van 40 meter en de toegangsweg is 35 meter hoog. Er staat een grote marmeren koran in het midden van de binnenplaats.

John heeft een aantal dames voor zijn camera gelokt… en heeft er Urbex foto’s kunnen maken (niet van de dames! Maar van de vervallen moskee.

Ik had het een beetje gehad en bleef dan ook rustig buiten op een muurtje zitten, maar ik heb daar niet lang alleen gezeten, ik kreeg het gezelschap van de directeur en een medewerker van het toeristen kantoor van de stad.  Ik mocht haar alles vragen, wel daar heb ik dan ook dubbel en dik gebruik van gemaakt (zie later over de godsdienst en vrouwen). Ze was nog maar pas vertrokken of ik werd aangesproken door 2 jonge dames, 24 jaar, eentje was getrouwd en had een kindje, ze waren heel modern gekleedm blote schouders, lang loshangend haar, mooie make up en ze studeerden vreemde talen, ik kon dan ook heel makkelijk een leuk gesprek hebben met hun.

Na buiten op een terrasje van de russische keuken geproefd te hebben zijn we nog terug gereden voor wat avond fotografie en dan… moe maar voldaan naar bed.