|
Gisteren avond zijn we na het eten nog wat fotos gaan maken
van mooi verlichte gebouwen.
We zijn eerst naar het grootste hotel van Uzbekistan gegaan,
het Oezbekistan hotel, het is een enorm betonnen gebouw, volgens men ons
verteld heeft (ik ben het niet gaan natellen 1000 kamers). Overdag ziet het er enorm uit, maar s avonds
en s nachts is het net een enorm groot tv scherm, nog nooit gezien. Iets
verderop waren er nog mooi verlichte gebouwen en torens en dan het Amir Temur
een heel bekende strijder. Pas na de onafhankelijkheid van Oezbekistan
kwam er meer aandacht voor de verrichtingen van Timur. Men beschouwt hem daar
als een held, omdat onder Timurs bewind het gebied van de Oezbeken bloeide
als nooit tevoren. In de rest van de islamitische wereld
daarentegen wordt Timur vooral als barbaar gezien.
Zijn museum heeft een heel mooi verlichte groene koepel.
Velen zullen misschien denken is daar nu niks anders te zien
dan koepels, metros, moskees, enz.. Toch wel Tashkent is een heel moderne
stad, in mijn ogen te vergelijken met Rotterdam ook met hele mooie grote
gebouwen, heel mooie architectuur. Waar
je wel voor moet oppassen want dat had ik dus niet gedaan, ik heb het gebouw
van Interpol gefotografeerd en blijkbaar mag dat dus niet J
Vandaag dan naar een heel groot kerkhof met een Russisch
Orhodoxe kerk gegaan de St Alexander Nevsky Cathedral, wat hebben we hier onze
ogen uitgekeken, ik heb een zwak voor bijzondere kerkhoven (Parijs vind ik
daarvoor ook een bijzondere stad) Wat me
hier vooral opviel is dat het helemaal niet geordend was, er waren grote
plekken en kleine hoekjes, kris kras door mekaar, er was een veldje waar
allemaal vreemdsoortige kruizen en buizen/takken bij elkaar gebonden waren en
er waren grote stukken, velen afgemaakt met een hekwerk waar dus het graf was
met soms heel bijzondere grafstenen en bijna overal een laag tafeltje en
bankjes of stoeltjes. Precies dat je dus
op de koffie/thee zou komen met de overleden persoon, vreemd genoeg gaf dit een
gevoel van rust, zo van kom hier even rustig bij me zitten, mijmer wat over
onze tijd hier samen, haal herinneringen op, denk aan onze goede momenten
John
liep de priester tegen het lijf en met handen en voeten heeft hij uitgelegd dat
hij in de kerk graag fotos zou maken en de vriendelijke man (dan heb ik het
over de priester ;-) ) knikte en zei dat het goed was.
Daarna hebben we rondgereden om wat Russische mozaiek te
zoeken, vroeger stond op elke zijgevel van de appartementsgebouwen mooie
mozaiek helaas vond de burgemeester op zeker ogenblik dat die allemaal moesten
overschilderd worden, omdat ze teveel deden denken aan hun Russische bezetters
Jammer maar ergens kan ik er ook wel begrip voor opbrengen.
Natuurlijk moesten we ook naar het immens grote standbeeld
gaan van Joeri Gagarin hij was een Russisch/Sovjetpiloot en kosmonaut die op 12 april
1961 als de eerste mens in de ruimte was aan boord
van Vostok1.
Rond
dit mooie pleintje met zijn immens grote standbeeld was een soort rommelmarktje
en enkele heel plaatselijke winkeltjes, dit standbeeld staat ook midden in de
Russische wijken. John werd er aangesproken
door 3 Russisch pratende mannen, toen ze hoorden dat wij uit Belgie kwamen is
er eentje diep in zijn zakken beginnen zoeken en heeft een medaille aan John
gegeven, hij was ook kapitein geweest en op die medaille staat USSR Paris, die
meneer was zo trots om dat aan John te geven, ontroerend.
Verderop
zijn we gestopt aan een mozaiek en hebben we kunnen zien hoe de Russen in die typische
cementblokken wonen.
John
wou nog wat fotos maken van een groot circus gebouw waar op dit ogenblik het
circus van Moskou voorstellingen geeft.
En
dan heeft john zijn groot hart laten zien (kuch kuch kuch) zijn we naar een
supermodern shopping center geweest, beneden een immens grote supermarkt en dan
5 verdiepen met allemaal luxe winkels, Bagader en Beck vonden het nodig me te
vergezellen tja
was rap gedaan met rondlopen, zie je mij lopen met 2 body
guards ;-) Ik zou er toch niks gekocht
hebben want bijna alle winkels van bij ons hebben ze hier ook. Zelfs games of
thrones Ik wou er een hoesje voor mijn
telefoon kopen, maar Beck zei dat hij eentje zou meebrengen, heeft hij nadien
ook gedaan en ik mocht het hem niet terug betalen
Nadat
we even wat naar het hotel geweest zijn, had Beck een afspraak kunnen regelen met de Chief specialist of the
tourism department van Usbekistan Railways.
Een mondje vol, hij heeft ons heel wat informatie gegeven over de hoge
snelheidstrein en welke steden ze aandoen en wat hun plannen voor de toekomst
zijn. Heel interessant verhaal gehoord
enne.. we gaan morgen met de trein naar Samarkand
in business J
Na
een lekker en gezellig etentje zijn we nu in het hotel, ik moet de koffers
pakken want het is onze laatste nacht in het Radisson blu hotel, morgen een
nachtje in Samarkand en dan een nachtje in een ander hotel, want hier is een
conferentie en het hotel is volgeboekt.
Lieve
lezertjes, morgen ga ik niet kunnen schrijven want ik doe het computertje niet
mee, dus zal ik overmorgen her verslag van 2 dagen maken. Tot overmorgen
|
