|
En daar gaan we dan al weer dag 6 wat eigenlijk dag 7 is
want onze eerste dag was de reisdag, nog 3 dagen en een stukje
Tashkent/Samarkant en we gaan weer richting Europa, ik zal mijn best doen om
wat warmte en zon voor te sturen, daar hebben ze hier meer dan genoeg van
Want
warm is het hier, ik heb er geen probleem mee, ik vind dit lekker maar als we
rond 16 u in het hotel komen kun je John zijn overhemd uitwringen, een geluk
dat ik dus heel veel overhemden meegenomen heb.
Vandaag stonden er een aantal interviews op het
programma,maar op maandag is bijna iedereen die een officiële baan heeft, op maandag aan het vergaderen om
hun week in te plannen en vergaderen op vrijdag om hun week te bespreken. Oke
ik zeg niks over ambtenaren want anders ga ik een aantal lezers op mijn dak
krijgen J
Ons vertrekpunt was vandaag bij de Cathedral
of the Assumption of the Virgin of anders gezegd : Кафедральный Собор Успения
Божeй Матери, snappie? Een ortodox Russisch
katholieke kerk, van buiten een mooi gebouw, binnen ook, maar hier mocht dus
niet gefotografeerd worden, maar een Oezbeek die Engels sprak kwam John in het
oor fluisteren dat hij wel fotos kon nemen met zijn mobieltje.
Maar jammer dat het binnen dus niet mocht
zag er echt wel mooi uit, hier geen mozaieken zoals in de moskees, meer enorm
veel goud en veel heiligenbeelden.
Volgende stop een nonnen klooster Holy
Trinity, hier wonen nog een aantal Russisch ortodox katholieke nonnen, we
hebben ze dan ook hier en daar aan het werk gezien op de foto vonden ze niet zo
leuk en gezien hun lange zwarte gewaden en kapje op hun hoofd heeft John ook
niet aangedrongen zoals hij dat met een iets anders uitziende dame (liefst
jonge) zou doen J
Mooie gebouwen en een heel mooie tuin met een rijke variatie van rozen,
wat rook het daar heerlijk.
Van de heilige drievuldigheid was de stap
niet zo groot naar de Secret Heart kerk te gaan, de enige katholieke kerk in
Tashkent en zoals veel kerken bij ons was ook deze gesloten voor publiek, de
kerk was zelf helemaal ommuurd en straalde niet zoveel rijkdom uit. Er zijn ook niet vele katolieken in
Oezbekistan dus van het stoelen geld kunnen ze niet veel verwezelijken.
Ons eerste museum, museum of Art, de
bedoeling was het fotomuseum te gaan bezoeken, dit zou verhuist zijn volgens
onze gids en hij bracht ons dan ook naar een nieuwe locatie. Hij had het niet makkelijk om toelating te
krijgen zodat we fotos kunnen maken, maar uiteindelijk mochten we binnen. Terwijl hij een sigaretje ging roken gingen
John en ik naar boven, de eerste zalen waren zalen met stukken steen uit een
paar eeuwen geleden, heel oude mozaiken enz en uiteindelijk na een ruimte met
heel mooi geborduurde gewaden kwamen we in een zaal met fotos hier wou een
bewakertje op zijn strepen staan en het enige wat hij in het engels kon zeggen
was : no foto, probeer hem dan maar eens uit te leggen dat wij wel toestemming
hadden, we hebben de moeite niet genomen om Beck erbij te roepen want
fotografisch gezien was het niet de moeite waard.
Na een overheerlijke lunch heeft John nog
fotos gemaakt van een standbeeld van Taras Shevchenko bekend als poet,
dichter, schilder, schrijver en hij heeft de basis gelegd voor de Oekrainse
taal, hij heeft een heel zwaar leven achter de rug, werd verschillende keren
gevangen genomen, heeft veel ontberingen gekend en is op 47 jairige leeftijd al
overleden. Zijn standbeelden staan een
beetje overal, op vele plaatsen, hier in Tashkent dus ook is zijn beeld te
komen staan op de plaats waar vroeger een standbeeld van Lenin stond, ook de
straat is nu naar hem vernoemd.
Daarna uiteindelijk een afspraak kunnen
vastkrijgen met iemand die voor de Metro van Tashkent werkt, een heel
charmante jonge dame Daminova Yuliana,
ze volgt een cursus Engels maar na een paar lessen kon ze nog niet voldoende om
een gesprek aan te gaan in het Engels.
Dan maar in het Russisch, John stelde de vragen Beck vertaalde en zij
antwoordde, vreemd genoeg begreep ik af en toe wat ze zei, kont het door met
een Hollander getrouwd te zijn misschien? ;-)
Voor John was het belangrijkste (ok hij
heeft natuurlijk wel antwoorden genoteerd voor zijn artikel) dat ze graag
poseerde, ging heel uitgebreid verschillende poses aannemen, keek af en toe
heel verleidelijk
dus John super gelukkig J Beck viel het ook op dat John heel anders
keek
.
En uiteindelijk voor ons rust momentje
naar het hotel zijn we naar een shopping center geweest, neen niks voor mij
maar John heeft zijn heuptasje gesloopt dus moest hij een nieuw hebben. Ik ben aan het denken wat ik de komende dagen
kan slopen om voor mij eens te gaan shoppen JJJ
|
