Het heeft wat gepalaver gevergd voor wij wisten waar wij dit weekend op stap zouden gaan. Gezien het slechte weer werd uiteindelijk voor de kortste afstand gekozen en zijn wij rond 6h30 al op weg richting Vierves. Gans de weg blijft het miezeren .Verrassing als wij aankomen .Er wacht ons een prachtig dorp gedomineerd door een imposant kasteel. Alle wagens worden vakkundig het marktpleintje op geloodst en 400m.hoger ligt de startzaal “ Les Echos du Viroin “.Weinig activiteit , velen wachten zo te zien betere tijden af.

Vlug zijn wij dan ook op pad voor een dagje van 30 km. door de Viroinvallei  .Het regent lichtjes en er wacht al onmiddellijk een puist om daarna over de gladde stenen het dorp even in te komen , een duik te nemen over een snel vliedend beekje en dan een trapje op te lopen dat ons tussen dicht struikgewas afzet op een paadje dat lichtjes oploopt. Doorkijkjes tussen het dichte struikgewas laten een schitterend golvend landschap zien .Wij blijven bospaadjes volgen tot de Roche du Pas , een kalksteenmassief dat tussen de dennenbomen uitsteekt. Er wachten ons nog enkele van deze rotsen want diep in het linkerbeen van de provincie Namen treffen wij een merkwaardige , nogal sprookjesachtige omgeving .Het gaat verder tussen golvende graslanden waar hier en daar diepe rotskloven gapen .Bij enkele huizen en een boerderij bij het gehucht Contiénau wordt het bos opnieuw ingetrokken. Het wegje blijft maar steil oplopen tot wij tussen de bomen uitkomen en een schitterend zicht op Vierves aangeboden krijgen. Wij kijken van bovenuit op één van de mooiste dorpen van Wallonië . Vierves ligt in het schitterende natuurgebied Viroin-Hermeton. Het dorp is  tegen een helling aangebouwd en telt heel wat steile steegjes en straatjes .Er boven troont het prachtige kasteel van de Heren van Hamal. Wanneer wij nog wat stijgen komen wij bij het dodenmonument .Achter 2 houwitsers uit W.O.I ligt het tentje van controle 1 en staan er 7,8 pittige km. op de teller.

Wij worden op slag een donker dennenbos ingestuurd. Het regent niet meer en een waterzonnetje probeert door de wolken te priemen .Zou het dan toch nog meevallen? Wanneer wij tussen het groen uitkomen blijven wij een paadje volgen tot het minuscule kerkhof opduikt met middenin het praalgraf van de heren van Vierves. Een slibberwegje leidt ons de vallei in en dan wordt teruggekeerd richting Vierves. Het gaat steeds bergaf  tot de dorpskern , dan straatje in , steegje uit. .Steeds opnieuw verrast ons de architectonisch buitengewone, traditionele woningbouw. De oude pastorij en een dertigtal dorpshuizen, waarvan het oudste uit de 17de eeuw dateert, werden als waardevol erfgoed erkend. Wij dwarsen een eerste maal de Viroin en slaan een pad in dat langs de rivier slingert. Het is genieten hier .Een koppel eekhoorntjes die van boom tot boom slingeren amuseren ons een hele poos , maar dan volgt opnieuw het serieuze werk. De helling van Le Pachis is lang en lastig .Puffend bereiken wij controle 2 na 11,8 km.

Er volgt een diepe , vlugge afdaling waarna het even beekje springen is bij de Ruisseau du Fond .Het blijft steil op en af gaan tot wij dicht bij het dorp opnieuw op het asfalt belanden .Het gaat rechtsaf langs de camping de la Jussière en dan nog maar eens het bos in. Denise beleeft de schrik van de dag wanneer een adder van wel één meter lang over haar schoenen terug tussen het gras verdwijnt. Beneden ons horen wij het klateren van de rivier , maar die blijft tussen het groen verborgen .Nu en dan stort een bergbeekje zich naar de vallei en soms is het een hele opgave om zonder natte voeten verder te komen. Even komen wij tot bij het water en dan volgt een keihard gedeelte. Eerst moet de helling van Les Tailles verteerd worden , maar er volgt amper respijt want daar volgt de lange en uiterst lastige en steile helling van Les Elmonts .Meerdere stukken halen een stijgingspercentage van 15% en meer.Boven , bij de grote weg een tentje voor controle 3 na 17,8 km.

Ik heb precies rubberen knieën wanneer ik aan de afdaling begin.Steeds langs de weg waar een verkeersbord zegt dat de dalingsgraad 13% is gaat het tot Mazée waar wij een paadje langs de rivier opslaan.Het is warempel even vlak , maar wij slaan rechtsaf een weide door waar het opnieuw oploopt om een heuvelrug te dwarsen .Midden een bosje staat een grenspaal die ons kond doet dat wij Frankrijk binnenlopen.Vlug staan wij opnieuw op een ijzeren brugje bij een stroomversnelling van de Viroin. Tientallen regenboogforellen laten zich met de stroom meedrijven .Even verder mondt de rivier uit in de Maas .Langs een kluwen van oude smokkelpaadjes komen wij terug bij de grote weg in Cité du Maroc , gehucht van Vireux-Molhain. Al vlug wordt het natuurgebied Mur des Douaniers opgezocht .Er mag alleen een pad bewandeld worden want het gebied is totaal afgesloten .Het was eertijds een vindplaats van waardevolle fossielen en om verdere ontgravingen tegen te gaan is het gebied nu al een 15tal jaar hermetisch dicht .Boven worden wij verwelkomd door een troep geiten die het op al wat rond ons hangt voorzien hebben. Dit is dus vlug inpakken en wegwezen. Langs een graswegje dat een prachtig panorama over de streek biedt komen wij belgenland terug in. Een zoveelste kuitenbijter die kan tellen zet ons af bij controle 4 na 23 km.

Langs de weg wordt gedaald tor Mazée .Wij lopen gans het dorp door en volgen dan grotendeels het traject van de GR 125 tot museumdorp Treignes .Wij komen langs het Musée du Malgré Tout met waardevolle prehistorische collectie , maar het dorp is vooral bekend als eindpunt van het toeristische stoomtreintje dat in Mariembourg vertrekt en gans de vallei van de Viroin doorkruist. In het stationnetje is het één en al nostalgie wanneer je die puffende mastodonten ziet. Eens het dorp uit staan wij bij de laatste controle na 26,6 km.

Ik hoor mijn Denise al een tijdje niet meer en dit is uitzonderlijk. Deze zware tocht begint haar tol te eisen. Een betonwegje tussen de velden brengt ons terug richting Vierves. Wij volgen nog even de waterkant en krijgen een laatste moeilijk bergje onder de sloffen geschoven .Bij een imker sla ik enkele potten honig voor de winter in en dan volgt nog even een prachtig parkoers door het dorp om de aankomst te bereiken.

Wij zijn beiden bekaf en het is een tijdje bekomen bij een meer dan verdiende Super des Fagnes alvorens de lange terugweg aan te vatten. Alhoewel deze tocht lastig , pittig , enz..is ontbreken hier superlatieven  .In één woord